sytuacje przedstawie abstrakcyjnie, ale b. jasno:

1/zalozmy, ze jest ustanowiony przepis, ktory *nakazuje* administracji
panstwowej umozliwienie dowolnej grupie chetnych osob *bezpieczne*
przedostanie sie z ladu na b. daleka wyspe na morzu.

2/ pewnego dnia jacys ludzie pisza podanie do administracji panstwa o taka
mozliwosc, chca przeplynac na wyspe, ale nie maja zadnego sprzetu, pieniedzy
na statek, etc.

Administracja wypelnia obowiazek przewidziany prawem - kazdemu przydziela
nowiutki materac dmuchany...

Zwrocmy uwage na to, ze prawo nic nie mowi o srodkach, ktore musi zapewnic
administracja, ale bez watpienia mowi o bezpiecznym transporcie, jest prawem
b. korzystnym dla ludzi, ustanowionym dla ich dobra.

O co mi chodzi:
jak nazywa sie w jezyku prawniczym takie (drastyczne) rozminiecie sie
niewatpliwie szlachetnie brzmiacego prawa z jego skandaliczna, groteskowa
realizacja?
Czyli: z czym minela sie realizacja? z DUCHEM PRAWA? INTENCJAMI
USTAWODAWCY?
Jak to opisuje sie w jezyku prawnikow?