Mąż znęca się psychicznie nad żoną do dziesięcioleci. Jednakże ta
każdorazowo twierdzi że "nic takiego nie ma miejsca". I z trudem
uruchomione procedury "Niebieskie Karty" w stosunku do męża oprawcy
są zamykane po ok. pół roku. Mało tego, matka, najwyraźniej z syndromem
sztokholmskim, obwinia syna twierdząc, że ten się nad nią znęca [sic!].

Syn postanawia przerwać tę zmowę milczenia.
Ostatnio, kiedy mąż uderzył żonę, syn wezwał policję i zawnioskował
wszczęcie procedury "Niebieskie Karty" w stosunku do męża matki.
Policjanci po przesłuchaniu męża i żony, nie wiedzieć tylko po co udali się
do córki, nie dość że nie zamieszkującej z rodzicami to jeszcze nie będącej
świadkiem pobicia. Po powrocie od "nie-świadka", nawiasem mówiąc tzw.
klasycznej "córusi tatusia", stwierdzają że :"świadkowie" twierdzą co
innego niż syn i odmawiają wszczęcia procedury "Niebieskie Karty" w
stosunku do męża matki.

Syn złożył do komendanta wniosek o podanie podstawy prawnej takiego
działania policjantów. W odpowiedzi otrzymał następujące wyjaśnienie od
przełożonego interweniujących policjantów:
"Zapoznałem się ze gromadzonym w sprawie materiałem i stwierdzam,
że obecni na miejscu interwencji policjanci nie stwierdzili żadnej formy
przemocy w rodzinie w rozumieniu art.2 pkt 2 Ustawy o przeciwdziałaniu
przemocy w rodzinie z dnia 29 lipca 2005 roku, interwencja została
przeprowadzona prawidłowo. Jednocześnie informuję, że strony zostały
pouczone o możliwościach prawnych związanych ze zdarzeniem"
Czyi klasyczny ogólnik na odczepnego.

Tylko, że w tej sprawie jest drobny szczegół. W trakcie przesłuchiwania
przez policjantów uczestników zajścia tj. żony i męża, pobita żona
oczywiście zaprzeczyła pobiciu, jednakże chwilę potem sam sprawca przyznał,
że ja uderzył. Na powyższe istnieje dowód w postaci nagrania. Nie wiadomo
co zostało zamieszczone w notatce tj., "materiale" na który to zapewne
powołuje się, w swojej odpowiedzi, przełożony policjantów.
Bo jeżeli znajduje się w Notatce co innego niż mąż oświadczył tj. coś na
jego korzyść (pod wpływem córusi-tatusia) to policjant popełnił
przestępstwo poświadczenia nieprawdy w dokumencie.
A jeśli Notatka zawiera informację o pobiciu żony to przełożony powołujący
się na artykuł 2 pkt 2 Ustawy najzwyczajniej bredzi i ma problemy z logiką.
Syn posiada nagranie jak ojciec uderza matkę o czym informował policjantów.
Syn posiada również nagranie jak matka najpierw zaprzecza, a potem ojciec
przyznaje się przed policjantami, że ją pobił, potem przyparta tym faktem
żona przyznaje, że miało to miejsce. Mało tego istniej jeszcze dowód w
postaci nagrani jak matka przyznaje córce, że ja mąż pobił. Nagrania
zawierające przyznanie się do winy samego sprawcy dowodzą, że policjanci
nie dopełnili swoich obowiązków. Jak przerwać ten obłęd. Tym bardziej,
że matka z zemsty zakłada synowi NK, a córka i mąż, powoływani jako
świadkowie, są zawsze dla policjantów "wiarygodnymi świadkami". W tle tej
całej historii może chodzić jeszcze o przejęcie majątku po rodzicach przez
córkę.
Abstrahując od wszystkiego. Niebagatelny wpływ na powyższe może mieć
"zdanie" "córusi tatusia" jako "świadka", która ma dwoje "znajomych"
w policji.

Gdzie z tym iść? Złożyć doniesienie do Prokuratury?
Na co się powołać, gdyż policjanci najwyraźniej są stronniczy
a prawdopodobnie popełnili przestępstwo poświadczenia nieprawdy
w dokumencie tj Notatce, na którą się powołuje ich przełożony.
Syn nie był uczestnikiem rozmów policji z matka i ojcem, zatem te nagrania
są nielegalne, dwa pozostałe są legalne.

Ostatnio ojciec startował z nożem do syna oraz go podduszał w obecności
matki. Matka oczywiście zaprzecza, ale na szczęście istnieje nagranie,
legalne. Z powyższym oczywiście nie ma problemu bo to klasyczne 207 k.k.,
ale to potem, niejako "na deser", dla tych co nie lubią prawdy.