Art. 394 KC dotyczacy zadatku znajduje zastosowanie wowczas, gdy strony
wyraznie postanowily, ze wreczana przy zawarciu umowy suma pieniedzy jest
zadatkiem w rozumieniu przepisow KC, albo gdy nie mozna jednoznacznie
ustalic innego sensu takiego zastrzezenia umownego. Moze byc jednak tak, ze
wreczana suma pieniedzy jest niczym wiecej, jak tylko zaliczka na poczet
przyszlego swiadczenia - wowczas przepisy kodeksowe o zadatku nie znajda (w
pelni) zastosowania. Moim zdaniem w omawianym przypadku, ze wzgledu na to,
ze trudno jednoznacznie stwierdzic jaki byl zamierzony sens zaliczki,
nalezaloby zastosowac przepisy o zadatku. Nie oznacza to jednak, ze juz
jest po sprawie, bowiem ten, ktoremu zaliczka zostala wreczona, moze nadal
obstawac przy utrzymaniu zobowiazania i domagac sie swiadczenia od drugiej
strony.