Pozyskanie organów było warunkiem sine qua non uratowania życia w tym
przypadku (o czym była mowa). Żadne inne dalsze czynności bez tego nie
miałyby sensu.
Podałem też jakie stanowisko zajął SN co do bezpośredniego zagrożenia
(poniżej jeszcze raz).

Nie było konieczne pozyskanie akurat tego konkretnego dawcy. To
prawda, mógł być jakikolwiek inny (o tej samej grupie krwi itp.) W ten
sposób nie można jednak podchodzić do sprawy. Gdyby tak miało być to
ktoś kto ratuje życie ofierze wypadku wzywając pogotowie z wyrwanego
jakiemuś przechodniowi telefonu komórkowego musiałby się tłumaczyć
dlaczego wyrwał komórkę akurat temu konkretnemu przechodniowi -
przecież inni w okolicy też mieli komórki. ;-)

Co do rozjeżdżania przechodniów to też ciekawa sprawa. Jeśli wykażesz
że rozjechanie przechodnia miałoby w jakiś szczególny sposób uratować
życie pacjentowi w karetce to kto wie. ;-)

***

Przez ,,bezpośrednie niebezpieczeństwo rozumieć należy takie, które
grozi określonemu dobru natychmiast, a więc zagraża tak, że wszelka
zwłoka w podjęciu czynności ratowniczych mogłaby czynić je
bezprzedmiotowymi, względnie, że naruszenie dobra nie musi nastąpić
natychmiast, ale ma charakter nieuchronny a wstrzymanie się od
czynności ratowniczych mogłoby powiększyć rozmiary grożącej szkody
lub
utrudnić zapobieżenie jej" (nie publ. wyrok SN z dnia 30 maja 1973
r.,
III KR 6/1973).