Użytkownik "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> napisał w wiadomości
news:g7q36v$ks3$1@news.dialog.net.pl...

>> Najlepiej mieć własny rozum. Działa to mniej więcej tak. Jak pracodawca
>> będzie z byle pierdołą dzwonił do pracownika, to ten się zezłości i
>> przestanie te rozmowy odbierać, albo służbowy telefon wręcz wyłączy
>> twierdząc, ze akurat w tym, miejscu nie było zasięgu. Wówczas pracodawca
>> będzie miał kłopot z dodzwonieniem się w poważnej sprawie. Z kolei jak
>> pracodawca będzie szanował pracownika i nie będzie mu pierdołami
>> zawracał głowy, to w ważnej sprawie się dodzwoni najpewniej, bo czemu
>> miałby się
>> nie dodzwaniać.
>> Pierwszy pogląd o obowiązku podania przez pracownika numeru prywatnej
>> komórki jest o tyle bezsensowny, ze póki co w Polsce nie ma obowiązku
>> posiadania telefonu komórkowego.
> To jasne, tylko ja nie widzę podstawy prawnej do podania prywatnego
> numeru nawet jeśli go mam i pracodawca o tym wie.
> Nie chodzi mi tu o wykręty.

Telefonu podawać nie musisz. Chodziło mi tylko o argument, ze taki
obowiązek byłby bezsensowny z zasady samej.
>
>> Żądanie pozostawienia numeru telefonu i adresu pobytu jest
>> oczywiście uprawnione,
> A na jakiej podstawie?

Art. 22(1) kp. Mowa tam o adresie zamieszkania (korespondencji), a nie
zameldowania, a tym samym w czasie urlopu te dane się zmienią. Nie chce mi
się szukać obowiązku aktualizowania tych danych, ale raczej na moje
wyczucie on jest.
>
>> tyle, ze czasem niewykonalne. Jak ktoś jedzie
>> objazdem i szuka na miejscu noclegu, to z góry nie zna tych danych.
> Może jedzie do cioci na wieś. Albo do znajomych.
> Wymaganie od pracownika podawania namiarów na rodzinę czy znajomych to
> kompletny absurd przecież.

On ma podać swoje miejsce zamieszkania,a nie rodziny.
>
>> Jak w takich wypadkach zazwyczaj bywa, liczy się po prostu zachowanie
>> zdrowego rozsądku przez obydwie strony.
> Ale my tu o prawie, nie o zdrowym rozsądku... ;))))

Jedno powinno iść w parze z drugim.