On 3 Sty, 19:09, Tomaszek <t...@o...pl> wrote:
> W dniu 2010-01-03 18:58, JaromirD pisze:
>
> > Cała rzecz bierze się z pokrętnej "matematyki" ekonomistów, którzy liczą
> > jako stratę coś, czego nigdy nie mieli (potencjalny zysk). Tylko jak można
> > stracić coś, czego się nie miało.
>
> Tak ja to rozumiem. Tylko wytwórnie liczą sobie tak, że skoro ściągnąłem
> to już nie kupię płyty. Oni liczą to tak: 100 ściągniętych płyt = 100
> niekupionych płyt, a więc 100 potencjalnych klientów w plecy. Oczywiście
> bzdurą jest twierdzenie, że na pewno kupiłbym film, który ściągnąłem.
> 90% filmów, które się ściąga, ogląda się raz i lądują w koszu. Gdybym
> miał zapłacić za ten film chociażby 5 zł to bym tego nie zrobił -
> natomiast kultowy film kupię i tak i tak;) Chociażby dla wersji
> reżyserskiej;)
> --
> _____________________________| TOMASZEK |____________________________

ALe zaraz. jaka cena plyty? ty nie masz plyty. Masz utwor. wiec nie
mozesz placic ceny jaka plyta ma w sklepie. Ani nawet jaka ma
dystrybutor. Nie moga cie liczyc za wartosc fizycznego nosnika i
obslugi jego sprzedazy. Jestes internetowy.

I tutaj jest pytanie. Jaka kwote podac. Kwote jaka zaiks wyplaca
artystom? A moze procentowa wartosc kontraktu jaka wytwornia podpisala
z wykonawca przy zakladanej sprzedazy 100 tysiecy plyt? ale...
i tak dalej i tak dalej.

Dlatego w stanach to np. Metallica pozwala napstera a nie BMG, sony
czy virgin. Bo im latwiej bylo, wtedy, pokazac strate.