W dniu 20.08.2025 o 10:18, A. Filip pisze:
> Jak to wywiódł Robert: Jeśli spadkobiercy OBYWATELI RP2 według prawa
> Izraela są obywatelami Izraela to Izrael jakieś podstawy ma by
> "być zainteresowaną stroną" (wspierać interesy swoich obywateli) a nawet
> chcieć zmiany prawa w RP3 na korzyść "swoich" spadkobierców.
> Po takiej linii trudno się z nim (fundamentalnie) nie zgodzić.

I po takiej linii przykładowo szły roszczenia do Szwajcarii. Po
zakończeniu II wojny światowej kwestia środków finansowych zdeponowanych
w szwajcarskich bankach przez ofiary Holokaustu przez dziesięciolecia
pozostawała w cieniu, ponieważ banki powoływały się na tajemnicę bankową
i formalny brak dokumentów potwierdzających roszczenia. Wszak nie było
dowodów, ze właściciele rachunków zmarli. Niemcy nie wydawali aktów zgonu.

Dopiero w latach 90., pod naciskiem opinii międzynarodowej i organizacji
żydowskich, w tym rządu Izraela oraz Światowego Kongresu Żydów, sprawa
nabrała rozgłosu. Badania historyków i dziennikarzy ujawniły, że znaczna
część kont należących do zamordowanych w obozach zagłady nigdy nie
została wydana spadkobiercom, a banki stosowały skomplikowane procedury,
by utrudnić dostęp do środków.

W 1996 roku w Stanach Zjednoczonych wytoczono bankom szwajcarskim proces
zbiorowy, w wyniku którego doszło do międzynarodowej presji politycznej
i finansowej. Ostatecznie w 1998 roku największe szwajcarskie banki, UBS
i Credit Suisse, zawarły ugodę i zobowiązały się do wypłaty 1,25
miliarda dolarów w ramach odszkodowań dla ocalałych z Holokaustu i
spadkobierców ofiar.>
> Czy/ile z tych "oczekiwań" RP3 może uwzględnić według obowiązującego
> *prawa RP3* i czy prawo powinno zostać zmienione to zupełnie inna para
> kaloszy. Zaś kwestia mienia bezspadkowego (bez spadkobierców) to
> "eskalacja kwestii" na całkiem inny poziom.

Prawa bym nie zmieniał, bo zacznie się wątpliwość, na ile działa ono
wstecz. Obecne jest dobre, tylko wymaga stosowania.>
> Jak ktoś chce lecieć po linii że systemy prawne w europie/RP3/PRL
> "nienależycie" odpowiadały realiom niemieckiego ludobójstwa przemysłowego
> to ja się (bardzo) spierać nie będę.

Głównym i podstawowym problemem był brak aktów zgonu dla ludzi
mordowanych "przemysłowo". Bo jak ktoś zmarł w obozie, to Niemcy
wydawali akty zgonu, czy dokumenty im odpowiadające. Tu sytuacja prawna
była w miarę klarowna. Choć wpisywano tam różne "dziwne" przyczyny i
często nieprawdziwe, to osobna sprawa. Ale był ślad po śmierci.

Natomiast w sytuacji, gdy bezpośrednio z rampy i wagonu grupę zapędzano
do komory gazowej, to nikt ich najprawdopodobniej nawet nie
identyfikował. Jeśli nawet istniały jakiekolwiek ewidencje, to
najprawdopodobniej tylko i wyłącznie po stronie załadunku do wagonów, a
i to nie zdziwił bym się, gdyby to była ewidencja li tylko ilościowa, a
nie co do tożsamości. Nie można było wykluczyć, że ktoś z transportu
uciekł. Nie można było wykluczyć, że jakiejś niewielkiej części udało
się trafić do grupy, która nie została momentalnie zamordowana, a co za
tym idzie miał niewielką, ale miał szansę przeżyć.

Powojenne losy Polski spowodowały, ze masa naszych obywateli wybrała
życie na emigracji, a nie powrót do Polski. Nie zapominajmy, ze polscy
Żydzi byli Polakami. Spora ich część walczyła w silach zbrojnych za
zachodzie, czy nawet w tych, które formowany w Związku Radzieckim.
Ludzie działający w ruchu oporu często żyli pod zmienioną tożsamością.
Nie było nawet centralnej ewidencji ludności, która powstała w Polsce
zdaje się w okolicy lat 70-tych. Wcześniej były ewidencje gminne, a co
za tym idzie nie było łatwo szukać spadkobierców.
--
(~) Robert Tomasik