W wiadomości
news:99b3a64d-57c3-4382-8eb5-57f3918c0d0b@y7g2000yqa
.googlegroups.com
przypadek <p...@g...pl> pisze:

>>> Pracodawca ma prawo nakazać pracownikowi dyżur w domu,
>> Wprawdzie dyżur (art. 151^5) nie jest tematem tego wątku (w każdym
>> razie nic na to nie skazuje), ale to ciekawy zapis. I chyba jeden z
>> tych nieudanych przez swą ogólnikowość, szczególnie jeśli chodzi o ten
>> dyżur w domu. Co to znaczy w domu? W miejscu zameldowania? W miejscu
>> zamieszkania?
> Zapytaj ustawodawcę, co miał na myśli w par. 3 tego artykułu. Z braku
> ściślejszych sforrmułowań, zapewne chodzi o "w tym miejscu, w którym
> pracownik ma ochotę w danym momencie przebywać" i trudno byłoby robić
> pracownikowi z tego zarzut.
Wskazuję jedynie na wadliwość zapisu. Pytać ustawodawcy nie warto, bo
jeszcze doprecyzuje i będzie trudnij uniknąć. ;)

>> Niemniej w jaki sposób pracodawca miałby wezwać pracownika z dyżuru
>> jeżeli pracownik sobie tego nie życzy?
> No trzeba chyba przyjąć racjonalność ustawodawcy i że zobowiązanie
> powyższe obejmuje również kilka zobowiązań pobocznych, np. do bycia
> pod telefonem. Nie jest to dziś jakoś technicznie skomplikowane.
Mam jednak pewne wątpliwości.
Po czyim telefonem?
Prywatny telefon pracownika wcale nie musi (i IMO nie powinien) być znany
pracodawcy. Ale nawet jeśli jest, to nadal pozostaje własnością pracownika,
znajduje się w jego władaniu. Co oznacza niezaprzeczalne prawo do wyłączenia
go, nieodbierania wszystkich lub wybranych połączeń, rozłącznia przyjętego
połączenia w dowolnym momencie. Poza tym pracodawca nie ma prawa żądać od
pracownika wykorzystywania prywatnej własności dla celów służbowych.
A telefon służbowy (raczej wyłącznie komórkowy) - czyli będący mieniem
pracodawcy powierzanym pracownikowi? Ciekaw jestem ilu pracowników żądało
prawidłowej procedury takiego powierzenia.
Ale on się może łatwo rozładować. I wiele innych sytuacji może się zdarzyć.

--
Jotte