Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw

Dyrektywa 2011/93/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego
traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz
pornografii dziecięcej, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW

Artykuł 20
Ochrona pokrzywdzonych dzieci podczas postępowania przygotowawczego i
sądowego
1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by podczas
postępowania przygotowawczego i sądowego właściwe organy wyznaczyły – zgodnie z
pozycją pokrzywdzonego w danym systemie wymiaru sprawiedliwości – specjalnego
przedstawiciela dla pokrzywdzonego dziecka, jeżeli na mocy prawa krajowego osoby, którym
przysługuje władza rodzicielska, nie mogą reprezentować dziecka ze względu na konflikt
interesów między nimi a pokrzywdzonym dzieckiem lub jeżeli dziecko jest pozbawione opieki
lub odłączone od rodziny.
2. Państwa członkowskie niezwłocznie zapewniają pokrzywdzonym dzieciom dostęp do
doradztwa prawnego i zastępstwa prawnego, w tym także w celu dochodzenia
odszkodowania, zgodnie z pozycją pokrzywdzonego w danym systemie wymiaru
sprawiedliwości. Doradztwo prawne i zastępstwo procesowe jest bezpłatne, jeżeli
pokrzywdzony nie posiada wystarczających środków finansowych.
3. Bez uszczerbku dla prawa do obrony państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zapewnienia, by w ramach postępowań karnych dotyczących przestępstw, o których
mowa w art. 3-7:
a) przesłuchania pokrzywdzonych dzieci odbywały się bez nieuzasadnionej zwłoki po
zgłoszeniu faktów właściwym organom;
b) przesłuchania pokrzywdzonych dzieci odbywały się, w razie potrzeby, w pomieszczeniach
specjalnie zaprojektowanych lub przystosowanych do tego celu;
c) przesłuchania pokrzywdzonych dzieci prowadzone były przez specjalistów, odpowiednio
przeszkolonych do tego celu lub z ich udziałem;
d) wszystkie przesłuchania dziecka prowadziła, stosownie do sytuacji i możliwości, ta sama
osoba;
e) liczba przesłuchań była jak najbardziej ograniczona i by były one przeprowadzane tylko w
tych przypadkach, gdy jest to absolutnie niezbędne do celów postępowania
przygotowawczego lub sądowego;
f) pokrzywdzonemu dziecku mógł towarzyszyć jego przedstawiciel prawny lub, w
odpowiednich przypadkach, wybrana przez nie osoba dorosła, o ile nie podjęto odmiennej
umotywowanej decyzji w odniesieniu do tej osoby.
4. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by w trakcie
postępowań karnych dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 3–7, wszystkie
przesłuchania pokrzywdzonego dziecka lub, w odpowiednich przypadkach, dziecka
występującego w roli świadka mogły być rejestrowane audiowizualnie i by te zarejestrowane
przesłuchania mogły zostać wykorzystane jako dowód w postępowaniu sądowym przed
sądem karnym, zgodnie z regułami przewidzianymi w ich prawie krajowym.
5. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by w postępowaniu
przed sądem karnym dotyczącym przestępstw, o których mowa w art. 3–7, można było
zarządzić, aby:
a) rozprawa odbyła się udziału publiczności;
b) pokrzywdzone dziecko mogło być przesłuchane w sali sądowej nie będąc tam fizycznie
obecne, w szczególności dzięki wykorzystaniu odpowiednich technologii komunikacyjnych.
6. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do tego, by – jeżeli przemawia za tym
dobro pokrzywdzonych dzieci i z uwzględnieniem innych nadrzędnych interesów – zapewnić
ochronę ich prywatności, tożsamości i wizerunku i uniemożliwić publiczne
rozpowszechnianie wszelkich informacji, które mogłyby doprowadzić do ich zidentyfikowania.
Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks Dyrektywa 2011/93/UE z dnia 13 grudnia
postępowania karnego i niektórych innych 2011 r. w sprawie zwalczania
ustaw
niegodziwego traktowania w celach

seksualnych i wykorzystywania
seksualnego dzieci oraz pornografii
dziecięcej, zastępująca decyzję ramową
Rady 2004/68/WSiSW

Pkt 46 i 59 Projektu:



Art. 147 § 2a
Art. 20 ust. 4 i ust. 5 lit. b Dyrektywy


Art. 185 a § 3




Pkt 59 Projektu



Art. 185a § 2 kpk
Art. 20 ust. 3 lit. f Dyrektywy


 
Projekt
ROZPORZ DZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWO CI
z dnia
w sprawie postępowania mediacyjnego w sprawach karnych

Na podstawie art. 23a § 8 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego
(Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, jakim powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do przeprowadzenia
postępowania mediacyjnego;
2) sposób powoływania i odwoływania instytucji i osób uprawnionych do przeprowadzenia
postępowania mediacyjnego;
3) zakres i warunki udostępniania akt sprawy instytucjom i osobom uprawnionym do
przeprowadzenia postępowania mediacyjnego;
4) sposób i tryb postępowania mediacyjnego.
§ 2. 1. Do prowadzenia postępowania mediacyjnego uprawniona jest instytucja, która:
1) zgodnie ze swoimi zadaniami statutowymi powołana została do wykonywania zadań
w zakresie mediacji, resocjalizacji, ochrony interesu społecznego, ochrony ważnego interesu
indywidualnego lub ochrony wolności i praw człowieka;
2) posiada warunki organizacyjne i kadrowe umożliwiające przeprowadzenie postępowania
mediacyjnego;
3) została wpisana do wykazu, o którym mowa w § 4 ust. 1.
2. Postępowanie mediacyjne w imieniu instytucji, o której mowa w ust. 1, zwanej dalej
„instytucją”, prowadzi upoważniony przez nią pisemnie przedstawiciel, spełniający warunki
określone w § 3 pkt 1 – 7.
                                                           
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w: Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580,
Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69,
poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77,
poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178,
poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1009
i 1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116, Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539,
Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849 i Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162,
Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802,Nr 182, poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344,
Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz. 1651 oraz z 2009 r. Nr 8,poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 27,
poz. 162, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz. 1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168,
poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190 poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 98, poz. 626,
Nr 106, poz. 669, Nr 122,poz. 826, Nr 125, poz. 842, Nr 182, poz. 1228 oraz Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 48,
poz. 245 i 246, Nr 53, poz. 273, Nr 112, poz. 654, Nr 117, poz. 678, Nr 142, poz. 829, Nr 191, poz. 1135, Nr 217,
poz.1280 i Nr 240, poz. 1430, 1431 i 1438 i Nr 279, poz. 1645 oraz z 2012 r. poz. 886 i 1091.
§ 3. Postępowanie mediacyjne może również prowadzić osoba godna zaufania, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich;
3) ukończyła 26 lat;
4) biegle włada językiem polskim;
5) nie była karana za przestępstwo umyślne;
6) posiada umiejętności likwidowania konfliktów oraz wystarczającą do przeprowadzania
postępowania mediacyjnego wiedzę, w szczególności w zakresie psychologii, pedagogiki,
socjologii, resocjalizacji lub prawa;
7) daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków;
8) została wpisana do wykazu, o którym mowa w § 5 ust. 1.
§ 4. 1. W sądzie okręgowym prowadzi się wykaz instytucji i osób godnych zaufania,
uprawnionych do przeprowadzania postępowania mediacyjnego, zwany dalej „wykazem”.
2.
Wpis do wykazu następuje na wniosek, do którego dołączyć należy dokumenty
potwierdzające spełnienie warunków określonych odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 1 i 2 lub w § 3
pkt 1 – 6.
§ 5. 1. Prezes sądu okręgowego wpisuje do wykazu instytucję lub osobę godną zaufania,
wyrażającą gotowość przeprowadzania postępowania mediacyjnego, po stwierdzeniu spełnienia
warunków określonych odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 1 i 2 lub w § 3 pkt 1 – 7. Od decyzji
o odmowie wpisu przysługuje zainteresowanemu odwołanie do prezesa sądu apelacyjnego.
2. Wpis zawiera następujące dane:
1) nazwę instytucji lub imię i nazwisko oraz datę urodzenia osoby godnej zaufania;
2) adres siedziby instytucji i jej formę organizacyjną lub adres zamieszkania osoby godnej
zaufania.
3. Każda zmiana danych określonych w ust. 2 podlega wpisowi do wykazu. Osoba kierująca
instytucją i osoba godna zaufania mają obowiązek zawiadomić prezesa sądu okręgowego o:
1) każdej zmianie danych określonych w ust. 2,
2) utracie warunków określonych odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 1 i 2 lub w § 3 pkt 1 – 6
– w terminie 14 dni od zaistnienia zmiany lub utraty warunku.
§ 6. 1. Prezes sądu okręgowego skreśla z wykazu instytucję lub osobę godną zaufania:
1) na jej wniosek;
2) w razie śmierci osoby godnej zaufania lub likwidacji instytucji;
3) w razie utraty jednego z warunków określonych odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 1 i 2 lub w § 3
pkt 1 – 7.
2. Prezes sądu okręgowego może skreślić z wykazu instytucję lub osobę godną zaufania
w
razie niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków związanych
z prowadzeniem postępowania mediacyjnego.
3. Od decyzji o skreśleniu z wykazu zainteresowanemu przysługuje odwołanie do prezesa
sądu apelacyjnego.
§ 7.
1.
W postanowieniu o skierowaniu sprawy do postępowania mediacyjnego sąd,
a w postępowaniu przygotowawczym prokurator lub inny uprawniony organ powołuje do
2