Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw

rozmowę; zatrzymujący może zastrzec, że
będzie przy niej obecny.
§ 2. Przepisy art. 261 stosuje się odpowiednio, z tym
że zawiadomienie następuje na żądanie
zatrzymanego.”;
68) art. 247 otrzymuje brzmienie:
„Art. 247. § 1. Prokurator
może zarządzić zatrzymanie
i przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej
albo podejrzanego, jeżeli zachodzi uzasadniona
obawa, że:
1) nie stawi się ona na wezwanie w celu
przeprowadzenia z jej udziałem czynności,
o których mowa odpowiednio w art. 313 § 1
lub 314, albo badań lub czynności, o których
mowa odpowiednio w art. 74 § 3 lub 74 § 2,
2) może w inny bezprawny sposób utrudniać
postępowanie.
W związku z tym zatrzymaniem można też
zarządzić przeszukanie. Przepisy art. 220 – 222
i 224 stosuje się odpowiednio.
§
2. Zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie,
o którym mowa w § 1, może także nastąpić, gdy
zachodzi potrzeba niezwłocznego zastosowania
środka zapobiegawczego.
§ 3. Niezwłocznie po doprowadzeniu przeprowadza
się z udziałem zatrzymanego czynności wskazane
w § 1, a po ich dokonaniu należy zwolnić go,
o ile nie zachodzi potrzeba stosowania środka
zapobiegawczego.
§ 4. Rozstrzygając w przedmiocie środka
zapobiegawczego, prokurator niezwłocznie
zwalnia zatrzymanego albo występuje do sądu
25

z

wnioskiem o zastosowanie tymczasowego
aresztowania.
§ 5. Do zatrzymania, o którym mowa w § 1, stosuje
się odpowiednio art. 246.
§ 6. Zarządzenia, o których mowa w § 1, wykonuje
Policja lub inne organy, o których mowa

w art. 312, w zakresie swych właściwości, jeżeli
ustawa uprawnia je do zatrzymywania osoby.
Zarządzenia dotyczące zatrzymania
i przymusowego
doprowadzenia
żołnierza
w czynnej
służbie wojskowej wykonują
właściwe organy wojskowe. ”;
69) w art. 249 § 5 otrzymuje brzmienie:
„§
5. Prokurator i obrońca mają prawo wziąć udział
w posiedzeniu sądu dotyczącym przedłużenia stosowania
tymczasowego aresztowania oraz rozpoznania zażalenia
na zastosowanie lub przedłużenie tego środka
zapobiegawczego. Na żądanie oskarżonego, który nie ma
obrońcy, wyznacza się do tej czynności obrońcę z urzędu.
Zarządzenie może wydać także referendarz sądowy.
Niestawiennictwo obrońcy lub prokuratora należycie
zawiadomionych o terminie nie tamuje rozpoznania
sprawy.”;
70) po art. 249 dodaje się art. 249a w brzmieniu:
„Art. 249a. Podstawę orzeczenia o zastosowaniu albo
przedłużeniu tymczasowego aresztowania powinny
stanowić jedynie ustalenia poczynione na podstawie
dowodów jawnych dla oskarżonego i jego obrońcy.
Sąd uwzględnia z urzędu także okoliczności, których
prokurator nie ujawnił, po ich ujawnieniu na
posiedzeniu, jeżeli są one korzystne dla
oskarżonego.”;
26

71) w art. 250 po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
㤠2a. We wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania
należy wymienić dowody wskazujące na duże
prawdopodobieństwo,
że oskarżony popełnił
przestępstwo oraz okoliczności przemawiające za
istnieniem określonych zagrożeń dla prawidłowego toku
postępowania lub możliwość popełnienia przez
oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa oraz
okoliczności wskazujące na istnienie określonej podstawy
stosowania tego środka zapobiegawczego i konieczności
jego stosowania.”;
72) w art. 251 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§
3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka
zapobiegawczego powinno zawierać przedstawienie
dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego
przestępstwa, wykazanie okoliczności wskazujących na
istnienie określonych zagrożeń dla prawidłowego toku
postępowania lub możliwości popełnienia przez
oskarżonego nowego ciężkiego przestępstwa w razie
niezastosowania
środka zapobiegawczego oraz
okoliczności wskazujących na istnienie określonej
podstawy jego zastosowania i potrzeby zastosowania
danego środka. W wypadku tymczasowego aresztowania
należy ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za
wystarczające zastosowanie innego środka
zapobiegawczego.”;
73) w art. 252
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§
1.
Na postanowienie w przedmiocie środka
zapobiegawczego przysługuje zażalenie na zasadach
ogólnych, chyba że ustawa stanowi inaczej.”,

27

b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka
zapobiegawczego sąd rozpoznaje niezwłocznie, z tym
że zażalenie na postanowienie w przedmiocie
tymczasowego aresztowania nie później niż przed
upływem 7 dni od przekazania zażalenia temu sądowi
wraz z niezbędnymi aktami.”;
74) w art. 254 § 2 otrzymuje brzmienie:
㤠2. Na postanowienie w przedmiocie wniosku o uchylenie lub
zmianę tymczasowego aresztowania oskarżonemu
przysługuje zażalenie tylko wtedy, gdy wniosek został
złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia
wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego
aresztowania.”;
75) w art. 257 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Stosując tymczasowe aresztowanie, sąd może zastrzec, że
środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia, nie później
niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia
majątkowego; na uzasadniony wniosek oskarżonego lub
jego obrońcy sąd może przedłużyć termin złożenia
poręczenia.”;
76) art. 258 otrzymuje brzmienie:
„Art.
258.
§
1. Tymczasowe aresztowanie i pozostałe środki
zapobiegawcze można stosować, jeżeli zachodzi:
1) uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się
oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie
można ustalić jego tożsamości albo nie ma
on w kraju stałego miejsca pobytu,
2) uzasadniona obawa, że oskarżony będzie
nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub
wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób
utrudniał postępowanie karne.
28

§ 2. Wobec
oskarżonego, któremu zarzucono
popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego
karą pozbawienia wolności, której górna granica
wynosi co najmniej 8 lat, albo którego sąd
pierwszej instancji skazał na karę pozbawienia
wolności wyższą niż 3 lata, obawy utrudniania
prawidłowego toku procesu, o których mowa
w § 1, uzasadniające stosowanie środka
zapobiegawczego, mogą wynikać także
z surowości grożącej oskarżonemu kary.
§ 3. rodek zapobiegawczy można wyjątkowo
zastosować także wtedy, gdy zachodzi
uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu
zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego
występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu,
zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu,
zwłaszcza, gdy popełnieniem takiego
przestępstwa groził.
§ 4. Decydując o zastosowaniu określonego środka
zapobiegawczego uwzględnia się rodzaj
i

charakter obaw wskazanych w § 1 – 3,
przyjętych za podstawę stosowania danego
środka oraz nasilenie ich zagrożenia dla
prawidłowego przebiegu postępowania
w określonym jego stadium.”;
77) w art. 259 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli
przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności
nieprzekraczającą 2 lat.”;
78) art. 260 otrzymuje brzmienie:
„Art. 260. § 1. Jeżeli stan zdrowia oskarżonego tego wymaga,
tymczasowe aresztowanie może być
29