Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw
projekt dotyczy przemodelowania postępowania jurysdykcyjnego w kierunku większej kontradyktoryjności i przemodelowania postępowania przygotowawczego, usprawnienia i przyspieszenia postępowania, dzięki stworzeniu prawnych ram szerszego wykorzystania konsensualnych sposobów zakończenia postępowania karnego i w szerszym zakresie wykorzystaniu idei sprawiedliwości naprawczej, usunięcia "fasadowości" postępowania, ukształtowania na nowo podstaw stosowania środków zapobiegawczych, ograniczenia przewlekłości postępowania, odciążenia sędziów, prezesów sądów i przewodniczących wydziałów, uzyskania pełnej zgodności rozwiązań kodeksowych ze standardami orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
- Kadencja sejmu: 7
- Nr druku: 870
- Data wpłynięcia: 2012-11-08
- Uchwalenie: Projekt uchwalony
- tytuł: Ustawa o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw
- data uchwalenia: 2013-09-27
- adres publikacyjny: Dz.U. poz. 1247
870
funkcji, mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na
które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub
prokurator dla dobra wymiaru sprawiedliwości, zwolni te
osoby od obowiązku zachowania tajemnicy, jeżeli ustawy
szczególne nie stanowią inaczej. Na postanowienie w tym
przedmiocie przysługuje zażalenie.
§ 2. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej,
adwokackiej, radcy prawnego, doradcy podatkowego,
lekarskiej, dziennikarskiej lub statystycznej mogą być
przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko
wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru
sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na
podstawie innego dowodu. W postępowaniu
przygotowawczym w przedmiocie przesłuchania lub
zezwolenia na przesłuchanie decyduje sąd, na posiedzeniu
bez udziału stron, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od
daty doręczenia wniosku prokuratora. Na postanowienie
sądu przysługuje zażalenie.”;
57) art. 185a i 185b otrzymują brzmienie:
„Art.
185a.
§
1. W sprawach o przestępstwa popełnione
z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej lub
określone w rozdziałach XXIII, XXV i XXVI
Kodeksu karnego pokrzywdzonego, który
w chwili przesłuchania nie ukończył 15 lat,
przesłuchuje się w charakterze świadka tylko
wówczas, gdy jego zeznania mogą mieć istotne
znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i tylko raz,
chyba że wyjdą na jaw istotne okoliczności,
których wyjaśnienie wymaga ponownego
przesłuchania, lub żąda tego oskarżony, który
nie miał obrońcy w czasie pierwszego
przesłuchania pokrzywdzonego.
20
§ 2. Przesłuchanie przeprowadza sąd na posiedzeniu
z udziałem biegłego psychologa. Prokurator,
obrońca oraz pełnomocnik pokrzywdzonego
mają prawo wziąć udział w przesłuchaniu.
Osoba wymieniona w art. 51 § 2 lub osoba
pełnoletnia wskazana przez pokrzywdzonego,
o którym mowa w § 1, ma prawo również być
obecna przy przesłuchaniu, jeżeli nie ogranicza
to swobody wypowiedzi przesłuchiwanego.
Jeżeli oskarżony zawiadomiony o tej czynności
nie posiada obrońcy z wyboru, sąd wyznacza
mu obrońcę z urzędu.
§ 3. Na rozprawie głównej odtwarza się sporządzony
zapis obrazu i dźwięku przesłuchania oraz
odczytuje się protokół przesłuchania.
§ 4. W sprawach o przestępstwa wymienione w § 1,
małoletniego pokrzywdzonego, który w chwili
przesłuchania ukończył 15 lat, przesłuchuje się
w warunkach określonych w § 1 – 3, gdy
zachodzi uzasadniona obawa, że przesłuchanie
w innych warunkach mogłoby wywrzeć
negatywny wpływ na jego stan psychiczny.
Art. 185b. § 1. W
sprawach
o
przestępstwa popełnione
z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej lub
określone w rozdziale XXV i XXVI Kodeksu
karnego świadka, który w chwili przesłuchania
nie ukończył 15 lat, przesłuchuje się
w warunkach określonych w art. 185a § 1 – 3,
jeżeli zeznania tego świadka mogą mieć istotne
znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.
§ 2. W sprawach o przestępstwa wymienione w § 1
małoletniego
świadka, który w chwili
przesłuchania ukończył 15 lat, przesłuchuje się
21
w trybie określonym w art. 177 § 1a, jeżeli
zachodzi obawa, że bezpośrednia obecność
oskarżonego przy przesłuchaniu mogłaby
oddziaływać krępująco na zeznania świadka lub
wywierać negatywny wpływ na jego stan
psychiczny.
§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do świadka
współdziałającego w popełnieniu czynu
zabronionego, o który toczy się postępowanie
karne lub świadka, którego czyn pozostaje
w związku z czynem, o który toczy się
postępowanie karne.”;
58) w art. 202 § 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5. Opinia biegłych powinna zawierać stwierdzenia dotyczące
zarówno poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia
zarzucanego mu czynu, jak i jego aktualnego stanu
zdrowia psychicznego, a zwłaszcza wskazanie, czy stan
ten pozwala oskarżonemu na udział w postępowaniu i na
prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny,
a w razie potrzeby także stwierdzenia co do okoliczności
wymienionych w art. 93 Kodeksu karnego.”;
59) w art. 203 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. O potrzebie obserwacji w zakładzie leczniczym orzeka
sąd, określając miejsce i czas trwania obserwacji.
W postępowaniu przygotowawczym sąd orzeka na
wniosek prokuratora. Przepisy art. 156 § 5a oraz art. 249
§ 3 i 5 stosuje się odpowiednio.”;
60) w art. 204 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Należy również wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi
potrzeba przełożenia na język polski pisma sporządzonego
w języku obcym lub odwrotnie albo zapoznania strony
z treścią przeprowadzanego dowodu.”;
22
61) w art. 209 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Otwarcia zwłok dokonuje biegły lekarz, w miarę możności
z zakresu medycyny sądowej, w obecności prokuratora
albo sądu. W postępowaniu przed sądem art. 396 § 1 i 4
stosuje się odpowiednio.”;
62) w art. 231 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Jeżeli powstaje wątpliwość, komu należy wydać
zatrzymaną rzecz, sąd, referendarz sądowy lub prokurator
składa ją do depozytu sądowego albo oddaje osobie
godnej zaufania, aż do wyjaśnienia uprawnienia do
odbioru. Przepisy o likwidacji depozytów i nieodebranych
rzeczy stosuje się odpowiednio.”;
63) w art. 232 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Przedmioty ulegające szybkiemu zniszczeniu lub takie,
których przechowywanie byłoby połączone
z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi
trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie
wartości rzeczy, można sprzedać według trybu
określonego dla właściwych organów postępowania
wykonawczego. Postanowienie może wydać sąd lub
referendarz sądowy w postępowaniu sądowym albo
prokurator w postępowaniu przygotowawczym.”;
64) w art. 232a § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Przedmioty i substancje stwarzające niebezpieczeństwo
dla życia lub zdrowia, a w szczególności broń, amunicję,
materiały wybuchowe lub łatwopalne, materiały
radioaktywne, substancje trujące, duszące lub parzące,
środki odurzające, substancje psychotropowe lub ich
preparaty oraz prekursory kategorii 1, a także wyroby
tytoniowe i napoje alkoholowe, przechowuje się
w
miejscu i w sposób zapewniający ich należyte
zabezpieczenie.
23
§ 2. Jeżeli dla zapewnienia prawidłowego toku postępowania
wystarczające jest przechowywanie próbek w ilości
niezbędnej do przeprowadzenia badań przedmiotów lub
substancji, o których mowa w § 1, sąd właściwy do
rozpoznania sprawy lub referendarz sądowy na wniosek
prokuratora, niezwłocznie zarządza zniszczenie w całości
lub w części pozostałych ilości przedmiotów lub
substancji zbędnych do przeprowadzenia badań.”;
65) art. 235 i 236 otrzymują brzmienie:
„Art. 235.
Sąd lub referendarz sądowy dokonuje czynności
przewidzianych w tym rozdziale w postępowaniu
sądowym, a prokurator w postępowaniu
przygotowawczym, chyba że ustawa stanowi
inaczej.
Art. 236. Na postanowienie sądu lub prokuratora dotyczące
przeszukania, zatrzymania rzeczy i w przedmiocie
dowodów rzeczowych oraz na inne czynności
przysługuje zażalenie osobom, których prawa
zostały naruszone; zażalenie na postanowienie
wydane lub czynność dokonaną w postępowaniu
przygotowawczym rozpoznaje sąd rejonowy,
w okręgu którego prowadzone jest postępowanie.”;
66) w art. 244 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Zatrzymanego
należy natychmiast poinformować
o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu
prawach, w tym o prawie do skorzystania z pomocy
adwokata lub radcy prawnego, oraz wysłuchać go.”;
67) art. 245 otrzymuje brzmienie:
„Art. 245. § 1.
Zatrzymanemu
na
jego
żądanie należy
niezwłocznie umożliwić nawiązanie
w dostępnej formie kontaktu z adwokatem lub
radcą prawnym, a także bezpośrednią z nimi
24
Dokumenty związane z tym projektem:
-
870
› Pobierz plik