Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw

przedstawiciela podmiotu zbiorowego, podmiotowi temu
przysługują uprawnienia określone w art. 156, 167,
art. 171 § 2, art. 341 § 1, art. 343a, art. 345 § 5, art. 350
§ 1 pkt 3, art. 352, art. 396 § 3, art. 406, art. 422 § 1,
art. 423 § 2, art. 425, 444, art. 457 § 2 i art. 459 Kodeksu
postępowania karnego.”;
2) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:
„Art. 26a. 1. Sąd może zastosować wobec podmiotu
zbiorowego środek zapobiegawczy w postaci
zakazu łączenia się, podziału lub przekształcenia
się podmiotu zbiorowego w czasie prowadzenia
postępowania przeciwko niemu, a także
obciążania w tym czasie bez zgody sądu swego
majątku lub zbywania bez takiej zgody
określonych przez sąd składników majątkowych.
2. Na postanowienie w przedmiocie środka
zapobiegawczego przysługuje zażalenie.”;
3) art. 28 otrzymuje brzmienie:
„Art. 28.
Wniosek złożony przez pokrzywdzonego powinien
być sporządzony i podpisany przez osobę
uprawnioną do obrony według przepisów o ustroju
adwokatury lub ustawy o radcach prawnych.”.

Art. 19. W ustawie z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu
Państwa (Dz. U. Nr 169, poz. 1417, z późn. zm.)) art. 66 otrzymuje brzmienie:
„Art. 66.
W postępowaniu przed komisjami dyscyplinarnymi I i II
instancji w sprawach nieuregulowanych w niniejszym
rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego
(Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.)). Nie stosuje się
przepisów o oskarżycielu prywatnym, powodzie
cywilnym, przedstawicielu społecznym, o postępowaniu
110

przygotowawczym oraz środkach przymusu,
z wyjątkiem przepisów o karze pieniężnej.”.

Art. 20. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r., o Centralnym Biurze
Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2012 r. poz. 621) w art. 26 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje
brzmienie:
„4) sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych;”.

Art. 21. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709, z późn.
zm.)) w art. 41 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych;”.

Art. 22. W ustawie z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U.
Nr 219, poz. 1708, z późn. zm.)) w art. 112 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania
karnego, nie stosuje się przepisów o oskarżycielu prywatnym,
powodzie cywilnym, przedstawicielu społecznym,
o postępowaniu przygotowawczym oraz środkach przymusu,
z wyjątkiem przepisów o karze pieniężnej;”.

Art. 23. W ustawie z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek
i położnych (Dz. U. Nr 174, poz. 1038) w art. 88 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania
karnego, nie stosuje się przepisów o oskarżycielu prywatnym,
powodzie cywilnym, przedstawicielu społecznym,
o postępowaniu przygotowawczym oraz środkach przymusu,
z wyjątkiem przepisów o karze pieniężnej;”.

Art. 24. Przepisy ustaw wymienionych w art. 1 – 23 niniejszej ustawy,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do spraw wszczętych przed dniem
111

jej wejścia w życie, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej.

Art. 25. Czynności procesowe dokonane przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów
dotychczasowych.

Art. 26. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe czy
przepisy niniejszej ustawy, stosuje się tę ustawę.

Art. 27. Jeżeli na podstawie niniejszej ustawy nastąpiła zmiana właściwości
lub składu sądu, do czasu zakończenia postępowania w danej instancji orzeka sąd
dotychczas właściwy lub w dotychczasowym składzie.

Art. 28. Niezwłocznie po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy właściwy
organ procesowy przekazuje stronom i innym osobom uprawnionym informacje
o zmianie zakresu ich obowiązków i uprawnień wynikającym ze zmiany treści art. 75
§ 1, art. 80a, 300, 321, 338, 349, art. 386 § 1 i 2 oraz art. 444 § 3 ustawy, o której mowa
w art. 1 niniejszej ustawy, a także wynikającym z treści art. 33 pkt 6 i 7 niniejszej
ustawy.

Art. 29. Dochodzenie, śledztwo albo postępowanie sądowe wszczęte lub
prowadzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jest prowadzone nadal
w dotychczasowej formie lub trybie i mają do niego zastosowanie przepisy, dotyczące
tej formy lub trybu postępowania, w brzmieniu dotychczasowym, z wyjątkiem art. 517g
§ 1 oraz 517i § 2 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, które stosuje się
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 30. W postępowaniu w przedmiocie wniosku o wznowienie
postępowania, wszczętym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się
przepisy dotychczasowe.

112

Art. 31. W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, do zakończenia postępowania w danej instancji, przepis art. 80 ustawy, o której
mowa w art. 1 niniejszej ustawy, stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Art. 32. 1. W sprawach, w których przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy złożono wniosek o zastosowanie lub przedłużenie tymczasowego aresztowania
albo zastosowanie innego środka zapobiegawczego, sąd, przed jego rozpoznaniem,
może wyznaczyć termin na zmianę wniosku uwzględniającą treść art. 249a, art. 250
§ 2a, art. 258 § 1, art. 259 § 3, art. 263 § 4b i art. 268 § 1a ustawy, o której mowa w art.
1 niniejszej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Jeżeli po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, brak jest
podstaw prawnych do stosowania środka zapobiegawczego lub zabezpieczenia
majątkowego, taki środek lub zabezpieczenie należy niezwłocznie uchylić lub zmienić.
3. W sprawach, w których orzeczono środek zabezpieczający
polegający na umieszczeniu sprawcy w zakładzie zamkniętym i zastosowano
tymczasowe aresztowanie na podstawie art. 264 § 3 ustawy, o której mowa w art. 1
niniejszej ustawy w brzmieniu dotychczasowym, aresztowanie to nie może trwać dłużej
niż 2 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli zostało zastosowane
wcześniej niż miesiąc przed tym dniem.
4. W sprawach, w których orzeczono środek zabezpieczający
polegający na umieszczeniu sprawcy w zakładzie zamkniętym i zastosowano
tymczasowe aresztowanie na podstawie art. 264 § 3 ustawy, o której mowa w art. 1
niniejszej ustawy w brzmieniu dotychczasowym, tymczasowe aresztowanie może być
wykonywane także w zakładzie, w którym sprawca przebywał przed tym dniem.

Art. 33. W sprawach, w których przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy wniesiono do sądu akt oskarżenia:
1) art. 168a ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, nie
stosuje się do czasu prawomocnego zakończenia postępowania;
2) art. 167, 170, 366, 370, 391, 397, art. 401 § 1, art. 427, art. 433
§ 1, art. 434, art. 437 § 2, art. 443, 447, 452 oraz 454 ustawy,
o

której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, stosuje się
113

w

brzmieniu dotychczasowym do czasu prawomocnego
zakończenia postępowania; przepis art. 434 § 4 ustawy, o której
mowa w art. 1 niniejszej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą stosuje się jednak w przypadku zasadnego podniesienia
zarzutu obrazy prawa materialnego;
3) jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
przesłuchano już pokrzywdzonego, przepis art. 49a ustawy,
o

której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, stosuje się
w brzmieniu dotychczasowym;
4) jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
przesłuchano już małoletniego pokrzywdzonego lub świadka,
przepisy art. 185a oraz art. 185b ustawy, o której mowa w art. 1
niniejszej ustawy, stosuje się w brzmieniu dotychczasowym do
czasu prawomocnego zakończenia postępowania;
5) prokurator może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego
i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka
karnego w sprawach o występek zagrożony karą przekraczającą
10 lat pozbawienia wolności, w terminie do dwóch miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, ale nie później niż do
rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej;
6) w sprawach o zbrodnie, oskarżony może złożyć wniosek
o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej
kary w terminie do dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, ale nie później niż do zamknięcia przewodu
sądowego na rozprawie głównej; uwzględniając wniosek
o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej
kary lub środka karnego bez przeprowadzenia postępowania
dowodowego, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie
kary, niezależnie od podstaw przewidzianych w art. 60 § 1 – 4
ustawy, o której mowa w art. 2 niniejszej ustawy;
7) jeżeli rozprawę przerwano przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, o nowym terminie zawiadamia się
oskarżonego, który nie uczestniczył w rozprawie przerwanej,
114