Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw

wyroku udostępnia się publicznie przez złożenie
jego odpisu na okres 7 dni w sekretariacie sądu,
o czym należy uczynić wzmiankę w protokole
posiedzenia.”;
140) w art. 422:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia lub
doręczenia wyroku strona, a w wypadku wyroku
warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na
posiedzeniu, także pokrzywdzony, mogą złożyć
wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie
uzasadnienia wyroku. Sporządzenie uzasadnienia
z urzędu nie zwalnia strony oraz pokrzywdzonego od
złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek
składa się na piśmie. Wniosek niepochodzący od
oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych,
którego dotyczy.”,
b) po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu:
„§ 4. Zarządzenie, o którym mowa w § 3, może wydać także
referendarz sądowy.”;
141) w art. 423 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Wyrok z uzasadnieniem doręcza się stronie, która złożyła
wniosek na podstawie art. 422. Przepis art. 100 § 5 stosuje
się.”;
142) w art. 424
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Uzasadnienie powinno zawierać zwięzłe:
1) wskazanie, jakie fakty sąd uznał za udowodnione
lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł
się dowodach i

dlaczego nie uznał dowodów
przeciwnych,
2) wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku.”,
60

b) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. W wypadku złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku
wydanego w trybie art. 343, 343a lub 387 sąd może
ograniczyć zakres uzasadnienia do wyjaśnienia
podstawy prawnej orzeczenia oraz wymiaru kary.”;
143) w art. 425 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§
1. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji
przysługuje środek odwoławczy stronom oraz innym
osobom wskazanym w przepisach ustawy.”;
144) art. 427 otrzymuje brzmienie:
„Art. 427 § 1. Odwołujący się powinien wskazać zaskarżone
rozstrzygnięcie lub ustalenie, sformułować
zarzuty stawiane rozstrzygnięciu, a także podać,
czego się domaga.
§ 2. Jeżeli
środek odwoławczy pochodzi od
oskarżyciela publicznego, obrońcy lub
pełnomocnika, powinien ponadto zawierać
uzasadnienie.
§ 3. Odwołujący się może również wskazać nowe
fakty lub dowody, jeżeli nie mógł powołać ich
w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
§ 4. W środku odwoławczym nie można podnosić
zarzutu nieprzeprowadzenia przez sąd
określonego dowodu, jeżeli strona nie składała
w tym zakresie wniosku dowodowego, ani też
zarzutu przeprowadzenia dowodu, pomimo braku
wniosku strony w tym przedmiocie lub poza
zakresem wniosku.”;
145) w art. 433 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach
zaskarżenia i podniesionych zarzutów, uwzględniając treść
art. 447 § 1 i 2, a w zakresie szerszym w wypadkach
61

wskazanych w art. 435, art. 439 § 1, art. 440 i 455.”;
146) w art. 434:
a) § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść
oskarżonego tylko wtedy, gdy wniesiono na jego
niekorzyść środek odwoławczy, a także tylko
w granicach zaskarżenia i tylko w razie stwierdzenia
uchybień podniesionych w środku odwoławczym,
chyba że ustawa nakazuje wydanie orzeczenia
niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych
zarzutów.
§ 2.
rodek odwoławczy wniesiony na niekorzyść
oskarżonego może spowodować orzeczenie także na
korzyść oskarżonego, jeżeli zachodzą przesłanki
określone w art. 440.”,
b) uchyla się § 3,
c) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. W przypadku skazania z zastosowaniem art. 60 § 3 lub
4 Kodeksu karnego lub art. 36 § 3 Kodeksu karnego
skarbowego sąd odwoławczy może orzec na
niekorzyść oskarżonego, i to niezależnie od granic
zaskarżenia i podniesionych zarzutów, także wówczas,
jeżeli środek odwoławczy wniesiono wyłącznie na
korzyść oskarżonego, który po wydaniu wyroku
odwołał lub w istotny sposób zmienił swoje
wyjaśnienia lub zeznania. Nie dotyczy to jednak
przypadku zasadnego podniesienia zarzutu obrazy
prawa materialnego lub stwierdzenia przez sąd
odwoławczy okoliczności uzasadniających uchylenie
orzeczenia, określonych w art. 439 § 1 .”,
d) uchyla się § 5;

62

147) w art. 437 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, sąd odwoławczy
zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do
istoty, lub uchyla je i umarza postępowanie; w innych
wypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę sądowi
pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.”;
148) w art. 438 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) rażącej niewspółmierności kary, środka karnego lub
niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka
zabezpieczającego lub innego środka.”;
149) art. 443 otrzymuje brzmienie:
„Art. 443.
W razie przekazania sprawy do ponownego
rozpoznania wolno w dalszym postępowaniu wydać
orzeczenie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy
orzeczenie to było zaskarżone na niekorzyść
oskarżonego albo na korzyść oskarżonego
w warunkach określonych w art. 434 § 4. Nie
dotyczy to orzekania o środkach wymienionych
w art. 93 i 94 Kodeksu karnego.”;
150) art. 444 otrzymuje brzmienie:
„Art. 444. § 1.
Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom,
a

pokrzywdzonemu od wyroku warunkowo
umarzającego postępowanie, wydanego na
posiedzeniu, przysługuje apelacja, chyba że
ustawa stanowi inaczej.
§ 2. Podmiot odpowiedzialny za zwrot Skarbowi
Państwa korzyści majątkowej uzyskanej
z przestępstwa przypisanego oskarżonemu
może wnieść apelację tylko z powodu nałożenia
tego obowiązku, a z powodu skazania
oskarżonego – tylko wtedy, gdy podważa
skazanie, jako podstawę swej
63

odpowiedzialności za zwrot tej korzyści.
§
3. O uprawnieniu do złożenia wniosku
o wyznaczenie obrońcy w celu sporządzenia
apelacji oraz o możliwości obciążenia
wnioskującego kosztami wyznaczenia takiego
obrońcy należy oskarżonego, nieposiadającego
obrońcy, ponownie pouczyć przy ogłoszeniu lub
doręczeniu wyroku, niezależnie od pouczenia
udzielonego na podstawie art. 338 § 1a.
§ 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio w stosunku
do pokrzywdzonego, w wypadku wydania na
posiedzeniu wyroku warunkowo umarzającego
postępowanie.”;
151) w art. 446 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi
od prokuratora, powinna być sporządzona i podpisana
przez adwokata lub radcę prawnego.”;
152) art. 447 otrzymuje brzmienie:
„Art. 447. § 1.
Apelację co do winy uważa się za zwróconą
przeciwko całości wyroku.
§ 2. Apelację co do kary uważa się za zwróconą
przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze
i środkach karnych.
§ 3. Apelację co do środka karnego uważa się za
zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia
o środkach karnych. Zaskarżyć można również
brak rozstrzygnięcia w przedmiocie środka
karnego.
§ 4. W apelacji można podnosić zarzuty, które nie
stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu
zażalenia.
§ 5. W postępowaniu wszczętym z inicjatywy strony
64