Rządowy projekt ustawy o środkach ochrony roślin

środków ochrony roślin stwarzających szczególne zagrożenie dla zdrowia ludzi,
jako nadmierne obciążenie administracyjne.
7. W przypadku sprzedaży za pośrednictwem internetu, przedsiębiorca prowadzący
działalność w zakresie wprowadzania do obrotu lub konfekcjonowania środków
ochrony roślin będzie obowiązany zamieszczać w ofercie sprzedaży informację, że
środki ochrony roślin mogą nabywać jedynie osoby pełnoletnie, posiadające
odpowiednie kwalifikacje.
8. Obowiązek zapewnienia, aby osoby dokonujące sprzedaży środków ochrony roślin
ukończyły stosowne przeszkolenie, nie będzie dotyczył mikroprzedsiębiorców,
jeżeli wprowadzają oni do obrotu jedynie środki ochrony roślin, przeznaczone dla
użytkowników nieprofesjonalnych, które nie zostały zaklasyfikowane jako
toksyczne, bardzo toksyczne, mutagenne, rakotwórcze lub działające szkodliwie na
rozrodczość.
Jednocześnie przepis ten przewiduje, że środki ochrony roślin mogą być
konfekcjonowane, jedynie zgodnie z wymaganiami określonymi w zezwoleniu na
wprowadzanie danego środka ochrony roślin do obrotu albo pozwoleniu na handel
równoległy. Rozwiązanie to ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa środków ochrony
roślin dla ich użytkowników. Ponadto, konfekcjonowaniem środków ochrony roślin
powinny zajmować się jedynie podmioty, wskazane w etykiecie tego środka.
Obowiązek umieszczania na etykiecie środka ochrony roślin informacji o podmiocie
odpowiedzialnym za ostateczne pakowanie i etykietowanie środka ochrony roślin
wynika z rozporządzenia Komisji (UE) nr 547/2011 z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie
wykonania rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady
w odniesieniu do wymogów w zakresie etykietowania środków ochrony roślin (Dz. Urz.
UE L 155 z 11.06.2011, str. 176), a rozwiązanie takie zapewnia możliwość
sprawowania nadzoru nad konfekcjonowaniem środków ochrony roślin. Spełnienie
powyższego wymogu będzie warunkiem wymaganym do wykonywania działalności
regulowanej w zakresie konfekcjonowania środków ochrony roślin, w rozumieniu
przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Naruszenie tego przepisu będzie
mogło stanowić podstawę do wykreślenia przedsiębiorcy z rejestru działalności
regulowanej, a tym samym zakazu prowadzenia działalności w zakresie
konfekcjonowania środków ochrony roślin na okres 3 lat.
Przepis ten nie dotyczy przypadku konfekcjonowania środka ochrony roślin


15
przeznaczonego do stosowania w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
państwie trzecim (sprawy konfekcjonowania w takim przypadku powinny regulować
przepisy państwa przeznaczenia środka ochrony roślin). Przepis ten jest oparty na
dotychczasowych regulacjach w tym zakresie.
Art. 26 określa zakres informacji, jakie powinien zawierać wniosek o wpis do rejestru
przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie wprowadzania do obrotu lub
konfekcjonowania środków ochrony roślin. Wskazanie we wniosku o wpis do rejestru
numeru wpisu do KRS nie jest wymagane od przedsiębiorców nieposiadających takiego
numeru (dotyczy to w szczególności przedsiębiorców zagranicznych). Rozwiązanie to
ma na celu zapewnienie zgodności przepisów projektowanej ustawy z orzeczeniem
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-338/09 Yellow Cab,
zgodnie z którym w sytuacji, gdy nie ma pewności, czy zezwolenie na określoną
działalność zostanie udzielone, wymaganie od przedsiębiorcy ustanowienia siedziby
stanowi nadmierne ograniczenie.
Regulacje zawarte w tym przepisie opierają się na uregulowaniach ustawy z dnia
18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin.
Art. 27 określa organ właściwy do prowadzenia rejestru przedsiębiorców
wykonujących działalność w zakresie wprowadzania do obrotu lub konfekcjonowania
środków ochrony roślin oraz informacje, jakie zawiera ten rejestr. Przepis ten
umożliwia także uzyskanie wpisu do rejestru przedsiębiorców przedsiębiorcy
zagranicznemu, nieposiadającemu siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W takim przypadku wpisu do rejestru będzie dokonywał wojewódzki inspektor
właściwy ze względu na miejsce planowanej działalności przedsiębiorcy.
Art. 28 implementuje postanowienia art. 6 dyrektywy 2009/128/WE, na podstawie
którego państwa członkowskie Unii Europejskiej zostały zobowiązane do
wprowadzenia ograniczeń sprzedaży pestycydów przeznaczonych do stosowania przez
użytkowników profesjonalnych, jedynie do osób, które ukończyły szkolenie w zakresie
stosowania tych środków, doradztwa lub integrowanej produkcji roślin. Przepis ten
dopuszcza więc nabywanie środków ochrony roślin przeznaczonych dla użytkowników
profesjonalnych przez osoby, które ukończyły odpowiednie szkolenie i posiadają ważne
zaświadczenie o ukończeniu tego szkolenia. Zgodnie z przepisami przejściowymi


16
projektowanej ustawy, do dnia 25 listopada 2015 r. przepis ten będzie dotyczył jedynie
sprzedaży środków ochrony roślin oznakowanych zgodnie z przepisami o substancjach
chemicznych i ich mieszaninach znakiem ostrzegawczym odpowiadającym symbolowi
T – toksyczne lub znakiem ostrzegawczym odpowiadającym symbolowi T+ – bardzo
toksyczne, lub w ramach nowej klasyfikacji zgodnie z przepisami rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r.
w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego
i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego
rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008, str. 1):
piktogramem odpowiadającym symbolowi GHS06 oraz co najmniej jednym
z następujących zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia: H300, H301, H310, H311,
H330, H331 lub piktogramem odpowiadającym symbolowi GHS08 oraz co najmniej
jednym z następujących zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia: H340, H350, H350i,
H360, H370, H372. W ten sposób utrzymane zostaną w mocy dotychczasowe
rozwiązania, wynikające z art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie
roślin, do czasu rozszerzenia ograniczeń sprzedaży środków ochrony roślin na
wszystkie środki przeznaczone do stosowania przez użytkowników profesjonalnych,
w terminie wynikającym z art. 6 ust. 4 dyrektywy 2009/128/WE.
Art. 29 zawiera odesłanie do przepisów o substancjach chemicznych i ich
mieszaninach w zakresie obrotu chemicznymi substancjami czynnymi, sejfnerami,
synergetykami oraz składnikami obojętnymi.
Art. 30 określa zasady kontroli środków ochrony roślin, dla których nie zostały
wydane zezwolenia na wprowadzanie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, przeznaczonych do stosowania w innym państwie członkowskim lub
w państwie trzecim. Rozwiązanie to stanowi realizację obowiązków nałożonych na
państwa członkowskie przepisami art. 28 ust. 2 lit. c lub d rozporządzenia nr 1107/2009.
Zgodnie z przepisami tego rozporządzenia państwa członkowskie Unii Europejskiej
powinny przyjąć rozwiązania prawne, które zapewnią kontrolę nad takimi środkami
i uniemożliwią ich nielegalne wprowadzanie do obrotu i stosowanie na swoim
terytorium. Przyjęte rozwiązania są oparte na regulacjach art. 61 ustawy z dnia
18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin. Uregulowania te zostały wprowadzone w celu
ograniczenia ryzyka produkcji lub wprowadzenia na obszar kraju, a następnie


17
nielegalnego stosowania lub składowania środków ochrony roślin, na które nie zostały
wydane zezwolenia na wprowadzanie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 31 określa zakazy dotyczące prowadzenia obrotu środkami ochrony roślin, mając
na celu ograniczenie niebezpieczeństwa związanego z obrotem środkami ochrony
roślin. Proponowane regulacje, stanowiąc implementację art. 6 dyrektywy
2009/128/WE, opierają się na obowiązujących dotychczas uregulowaniach.
Art. 32 stanowi
podstawę dla wojewódzkiego inspektora ochrony roślin
i nasiennictwa do wstrzymania obrotu środkami ochrony roślin, co do których istnieje
podejrzenie, że skład lub właściwości fizyczne, lub właściwości chemiczne, które są
określone w dokumentacji środka, zostały zmienione lub produktami, które imitują
środki ochrony roślin, lub środkami ochrony roślin, które zostały podrobione. Zakaz
wstrzymania będzie obowiązywał do czasu zakończenia badań laboratoryjnych w celu
wykluczenia lub potwierdzenia tego podejrzenia.
Art. 33 określa przypadki, w których wojewódzki inspektor ochrony roślin
i nasiennictwa, w drodze decyzji, nakazuje wycofanie środka ochrony roślin z obrotu
lub wycofanie z obrotu produktu imitującego środek ochrony roślin. Wycofane z obrotu
środki ochrony roślin lub produkty, które imitują te środki będą podlegać przepisom
o odpadach. Regulacje te mają na względzie zapewnienie bezpieczeństwa
użytkowników środków ochrony roślin i dotyczą w szczególności wycofywania
z obrotu środków ochrony roślin niespełniających wymagań ustanowionych w procesie
wydawania zezwolenia na ich wprowadzanie do obrotu lub sfałszowanych, lub
podrobionych.
Art. 34 określa przypadki, w których wojewódzki inspektor ochrony roślin
i nasiennictwa, w drodze decyzji, nakazuje wycofanie z obrotu materiału siewnego.
Wycofany z obrotu materiał siewny będzie podlegał przepisom o odpadach. Regulacja
ta ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa użytkowników takiego materiału siewnego.
Art. 35 zawiera ogólne zasady, nakazujące stosowanie i przechowywanie środków
ochrony roślin w taki sposób, aby nie stwarzać zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt
oraz dla środowiska. Przepis ten jest oparty na normach zawartych w art. 68 ust. 1


18
ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin. Obowiązek stosowania środków
ochrony roślin zgodnie z etykietą, zawarty w art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia
2003 r. o ochronie roślin, wynika obecnie z przepisu art. 55 rozporządzenia
nr 1107/2009.
Przepis ten wskazuje także, że środki ochrony roślin należy stosować w taki sposób, aby
przeciwdziałać zniesieniu środka ochrony roślin na obszary i obiekty niebędące celem
zabiegu. Norma ta stanowi implementację postanowień art. 11 lit. b i c dyrektywy
2009/128/WE (ograniczenie ryzyka zniesienia cieczy roboczej na obszar niebędący
celem zabiegu).
Przepis ten przewiduje również, że zabieg środkami ochrony roślin należy planować
z uwzględnieniem okresu, w którym ludzie będą przebywać na obszarze objętym
zabiegiem. Norma ta stanowi implementację postanowienia art. 12 lit. c dyrektywy
2009/128/WE (ochrona osób, które mogą mieć dostęp do obszaru objętego zabiegiem).
Przepis ten podkreśla, że planując zabieg środkami ochrony roślin należy brać pod
uwagę okres prewencji oraz okres, w którym należy spodziewać się, że na terenie
objętym zabiegiem będą się znajdować ludzie. Zabieg taki nie powinien być
wykonywany, jeżeli na podstawie np. znajomości technologii uprawy roślin można
przewidzieć, że nie będzie możliwe dochowanie okresu prewencji.
Przepis ten w ust. 2 przewiduje, że środki ochrony roślin mogą być stosowane
w odległości mniejszej od zbiorników i cieków wodnych niż szerokość stref
buforowych, o których mowa w załączniku III do rozporządzenia Komisji (UE)
nr 547/2011 z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE)
nr 1107/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów w zakresie
etykietowania środków ochrony roślin, wskazanej w etykietach tych środków, jeżeli
zostaną określone warunki stosowania środków ochrony roślin w takiej odległości
w przepisach wydanych na podstawie art. 40 ust. 2.
Warunkiem stosowania środków ochrony roślin w odległości mniejszej od zbiorników
i cieków wodnych niż szerokość stref buforowych będzie m.in. stosowanie rozwiązań
ograniczających znoszenie środka ochrony roślin podczas zabiegu na obszary i obiekty
niebędące celem zabiegu.
Przyjęcie tej normy ma na celu zachęcenie producentów rolnych do stosowania sprzętu
przeznaczonego do stosowania środków ochrony roślin i innych rozwiązań
technicznych, ograniczających ryzyko zniesienia środka ochrony roślin podczas


19