Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw

w wyniku analizy rynku przeprowadzanej zgodnie z procedurami określonymi
w
dyrektywie 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) oraz przez obowiązki,
o których mowa w art. 12 dyrektywy 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie),
2) w zmienionej dyrektywie 2002/21/WE (dyrektywa ramowa):
a) art. 8 ust. 2 lit. c oraz ust. 3 lit. c – przepis kierunkowy; zawiera otwarty katalog
przesłanek, w związku z czym nie powoduje konieczności zmiany przepisu
krajowego,
b) art. 18 ust. 3 – przepis przejściowy, który wygasł dnia 25 lipca 2004 r.,
c) art. 27 – przepis przejściowy, odnoszący się do stanu sprzed zmiany dyrektywy
w ramach pakietu,
d) załącznik I – stanowił wykaz rynków właściwych; wykreślenie tego przepisu nie
wymaga zmian w przepisach krajowych, ponieważ telekomunikacyjne rynki
właściwe nie są już określane ani na poziomie ustawy – Prawo
telekomunikacyjne, ani na poziomie aktów wykonawczych do niej, ale
każdorazowo przez Regulatora podczas przeprowadzania analizy takich rynków,
3) w zmienionej dyrektywie 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie):
a) art. 5 ust. 3 – nie wymaga zmiany ustawy – Prawo telekomunikacyjne, ponieważ
jego przeniesienie z art. 5 ust. 2 do art. 12 dyrektywy spowodowało zmianę
numeracji pozostałych ustępów dyrektywy, natomiast treść nie uległa
zasadniczej zmianie. Zgodnie z ustawą – Prawo telekomunikacyjne, Prezes UKE
może interweniować z własnej inicjatywy i ingerować w stosunki
międzyoperatorskie na podstawie art. 29 i 45,
b) art. 7 – nie wymaga zmian w ustawie – Prawo telekomunikacyjne, gdyż
wdrażające go przepisy art. 221 ustawy – Prawo telekomunikacyjne, zgodnie
z jego ust. 3, przestaną obowiązywać w momencie uprawomocnienia się decyzji
wydanych na podstawie art. 25 ustawy – Prawo telekomunikacyjne. Zmiana
w dyrektywie polega na tym, że usunięty został przepis przejściowy znajdujący
się w pakiecie dyrektyw z 2002 r.
Kolejną grupę zmian stanowią takie rozwiązania, z którymi przepisy krajowe są już
obecnie zgodne. Tak jest m.in. w przypadku:
1) zmian w dyrektywie 2002/22/WE (dyrektywa o usłudze powszechnej):
a) art. 1 ust. 3 i 4 – dotyczy zakresu przedmiotowego dyrektywy,

4
b) art. 2 lit. d – polska definicja „numeru geograficznego” i „numeru
niegeograficznego” (art. 2 pkt 22 ustawy – Prawo telekomunikacyjne) jest
zgodna z nowymi definicjami stosowanymi w dyrektywie,
c) art. 2 lit. e – uchylono definicję urządzenia końcowego sieci i przeniesiono do
art. 2 lit. da dyrektywy ramowej jako definicję punktu zakończenia sieci; przepis
art. 2 pkt 52 ustawy – Prawo telekomunikacyjne jest z nią zgodny,
d) art. 5 ust. 2 – przepis już implementowany w art. 103 ust. 1a i 3 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
e)
art. 17 ust. 1 – doprecyzowano przesłanki nałożenia przez Regulatora
obowiązków regulacyjnych (w usługach detalicznych), ale art. 46 ustawy
– Prawo telekomunikacyjne w dotychczasowym brzmieniu nie wymaga zmiany,
f) art. 21 ust. 2 – przepis fakultatywny,
g) art. 21 ust. 3 lit. a – obecnie jest już implementowany w art. 64 ust. 1 ustawy
– Prawo telekomunikacyjne,
h) art. 21 ust. 3 lit. e – przepis implementowany w art. 169 ust. 2 i 3 ustawy
– Prawo telekomunikacyjne,
i)
art. 23 – przepis zaimplementowany w art. 176a ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
j) art. 25 ust. 3 – obowiązek przewidziany w przedmiotowym przepisie (od strony
przedsiębiorstw telekomunikacyjnych) wynika już z art. 5 dyrektywy o dostępie.
Przepisy art. 25 ust. 3 dyrektywy o usłudze powszechnej oraz art. 5 dyrektywy
o dostępie są już implementowane w art. 81 i 103 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
k) art. 25 ust. 4 – w obecnie obowiązujących przepisach ustawy – Prawo
telekomunikacyjne nie ma takich ograniczeń regulacyjnych, jakich utrzymania
w krajowym porządku prawnym zakazuje przedmiotowy przepis,
l) art. 25 ust. 5 – implementowany w art. 169 ustawy – Prawo telekomunikacyjne,
ł) art. 26 ust. 1 – implementowany w art. 77 ustawy – Prawo telekomunikacyjne,
m) art. 26 ust. 3 – nie wymaga implementacji; przepisy ustawy – Prawo
telekomunikacyjne w jednakowy sposób określają wymogi w odniesieniu do
numeru alarmowego 112, jak i numerów 997, 998 oraz 999,

5
n) art. 27 ust. 1 i 2 – doprecyzowano przepisy dotyczące numeracji, ale obecne
brzmienie art. 126 ustawy – Prawo telekomunikacyjne regulującego te kwestie
nie wymaga zmiany,
o) art. 30 ust. 2 i 3 – implementowane w art. 31 i art. 71 ust. 3 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
p) art. 30 ust. 6 – obecnie jest już implementowany w art. 71a ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
r) art. 31 ust. 1 – został implementowany w ustawie z dnia 30 czerwca 2011 r.
o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej (Dz. U. Nr 153, poz. 903)
w przepisach zmieniających ustawę o radiofonii i telewizji. Jednocześnie należy
wskazać, iż przepis dyrektywy ma charakter fakultatywny,
s) art. 33 ust. 3 – położono większy nacisk na konsultowanie z użytkownikami
końcowymi, konsumentami i przedsiębiorcami decyzji Regulatora (z zakresu
uprawnień użytkowników końcowych i konsumentów); wprowadza się
(fakultatywnie) promowanie współpracy przedsiębiorców telekomunikacyjnych
z podmiotami zainteresowanymi promowaniem zgodnych z prawem treści
w sieciach i usługach łączności elektronicznej. Obejmuje to koordynowanie
(publikację) informacji użyteczności publicznej; przepis kierunkowy
implementowany już w art. 15 i art. 192 ustawy – Prawo telekomunikacyjne,
t) art. 34 ust. 1 – obecnie jest już implementowany w art. 109 i art. 110 ustawy
– Prawo telekomunikacyjne,
u) załącznik I Część A lit. a – przepis implementowany w art. 80 i art. 93 ust. 5,
v) załącznik I Część A lit. b – przepis implementowany w art.64a i art. 93 ust. 3,
w) załącznik I Część A lit. c – przepis implementowany w art. 93 ust. 4,
x) załącznik I Część A lit. d – przepis implementowany w art. 93 ust. 2,
y) załącznik I Część A lit. e – przepis implementowany w art. 101 ust. 3 – 5,
z) załącznik I Część B lit. b – przepis implementowany w art. 171,
2) zmian w dyrektywie 2002/58/WE (dyrektywa o prywatności i łączności
elektronicznej):
a) art. 3 – wdrożony w art. 1 ust. 1 oraz w dziale VII ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
b) art. 4 ust. 1a tiret 1 i 2 – odpowiednie przepisy znajdują się w ustawie z dnia
29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101,

6
poz. 926, z późn. zm.) – przepisy art. 12 pkt 1 w zw. z art. 19a ust. 1 oraz
art. 36 – 39a,
c) art. 6 ust. 3 – nie wymaga implementacji; w myśl art. 159 ust. 3 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne w zakres danych transmisyjnych wchodzą dane
lokalizacyjne, regulacje te zawierają się w art. 159 ust. 3 i art. 174 ustawy
– Prawo telekomunikacyjne,
d) art. 13 ust. 1 – 4 – przepisy są już implementowane w ustawie – Prawo
telekomunikacyjne (art. 172 ustawy – Prawo telekomunikacyjne) oraz przez
odpowiednie przepisy ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą
elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204, z późn. zm.). Proponuje się jednak,
w związku z brzmieniem art. 13 ust. 4, umocowanie przedsiębiorców do
podejmowania określonych działań (dodawany art. 175c),
e) art. 13 ust. 6 – nie wymaga implementacji (wynika z zasad ogólnych),
f) art. 15 ust. 1b – nie wymaga implementacji (domena ustawy o świadczeniu
usług drogą elektroniczną),
g) art. 15a ust. 2 i 3 – wdrożony przez art. 199 i art. 209 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
3) zmian w dyrektywie 2002/21/WE (dyrektywa ramowa):
a) art. 2 lit. b – nie ma potrzeby dodawania definicji rynków ponadnarodowych,
dotychczas nie definiowano tego pojęcia w słowniczku ustawy – pojęcie to
zostało użyte w art. 25d obecnie obowiązującej ustawy – Prawo
telekomunikacyjne i jest zgodne z nową definicją zawartą w dyrektywie,
b) art. 2 lit. d – nie wymaga implementacji, ponieważ obecnie obowiązująca
definicja publicznej sieci telekomunikacyjnej jest z nim zgodna (art. 2 pkt 29
ustawy – Prawo telekomunikacyjne),
c) art. 2 lit. da – przepis zaimplementowany uprzednio jest zgodny z nową
definicją w dyrektywie. W obecnym art. 2 pkt 52 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne znajduje się definicja zakończenia sieci, która jest zgodna
z definicją punktu zakończenia sieci stosowaną w dyrektywie,
d) art. 2 lit. q – przepis zaimplementowany w przepisach ustawy – Prawo
telekomunikacyjne. W art. 114 ust. 1 wprowadzane jest pojęcie „rezerwacja
częstotliwości”, ponadto w ustawie – Prawo telekomunikacyjne mowa jest także
o zakresach częstotliwości. W związku z powyższym nie jest zasadne

7
wprowadzanie definicji nowego pojęcia „przydziału widma” do ustawy – Prawo
telekomunikacyjne, ponieważ pokrywałoby się ono z istniejącymi już w tej
ustawie instytucjami,
e) art. 8 ust. 2 lit. b – przepis zaimplementowany w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy
– Prawo telekomunikacyjne,
f) art. 11 ust. 2 – przepis zaimplementowany w art. 142 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne oraz art. 11 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu
rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675),
g) art. 16 ust. 1 dyrektywy ramowej – zmiana polega na usunięciu terminu
(„Możliwie niezwłocznie po uchwaleniu zalecenia lub jego zmian”),
h) art. 16 ust. 2 dyrektywy ramowej – w przepisie tym dostosowano odesłania do
zmian wprowadzonych w dyrektywach. Ponadto doprecyzowano, że odnosi się
tylko do procedur określonych w ust. 3 i 4, a nie do rynków ponadnarodowych,
i) art. 16 ust. 5 – przepis zaimplementowany w art. 25d ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
j) art. 17 ust. 1 zdanie 1 – przepis dotyczący stosowania norm; zmiana polega na
dodaniu przymiotnika „normy nieobowiązkowe”, jednak art. 3 w ustawie
– Prawo telekomunikacyjne nie wymaga zmiany, ponieważ zmiana ma na celu
wskazanie, iż normy opublikowane przez Komisję nie są obowiązkowe do
przyjęcia przez państwa członkowskie i decyzja o ich wprowadzeniu do
porządku prawnego zależy wyłącznie od woli poszczególnych państw,
k) art. 17 ust. 2 akapit 3 – przepis ten jest już implementowany, bowiem obecny
art. 3 ust. 3 ustawy – Prawo telekomunikacyjne wymienia już CEPT,
l) art. 18 ust. 1 lit. c – przepis jest zaimplementowany w art. 132 ust. 3 ustawy
– Prawo telekomunikacyjne,
ł) art. 19 ust. 2 – przepis implementowany w art. 19 ust. 3 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
m) art. 20 ust. 1 – nie wymaga implementacji, gdyż odpowiednie przepisy
dotyczące rozstrzygania kwestii spornych zawiera art. 27 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne,
n)
art. 21 – implementowany w obecnych przepisach. Ustawia – Prawo
telekomunikacyjne nie różnicuje sporów między krajowymi przedsiębiorcami
telekomunikacyjnymi i transgranicznymi,

8