Poselski projekt ustawy o podatku dochodowym

mowa w art. 72 ust. 3, chyba że należności te zostały postawione do dyspozycji osoby uprawnionej. Podobne
zasady dotyczą składek z tytułów określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych. Powyższe regulacje są zbieżne z dotychczasowymi rozwiązaniami w tym zakresie.

Rozdział 12. Szczególne przypadki poniesienia kosztów uzyskania przychodów
Art. 79
Przepis stanowi, że w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw nabytych nieodpłatnie lub częściowo
odpłatnie, w związku z którymi uzyskano przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z
uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest wartość przychodu albo wartość przychodu
powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń pomniejszona
o sumę odpisów amortyzacyjnych. Powyższa regulacja jest zbieżna z dotychczasowym stanem prawnym.

Art. 80
Kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione przez podatnika podatku dochodowego będącego
pracodawcą na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu
przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.
Powyższa regulacje określa obowiązek pracodawcy do zadeklarowania kosztów związanych z realizacją
pracowniczego programu emerytalnego. Przepis ten odpowiada dotychczasowej regulacji w tym zakresie.

Art. 81
Przepis reguluje zasady określania kosztów uzyskania przychodów w przypadku objęcia udziałów (akcji) w
zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, w zależności
od przedmiotu wkładu, a także zasady określania tych kosztów w przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji)
objętych za ten wkład niepieniężny.
Powyższa regulacja odpowiada dotychczasowym uregulowaniom w tym zakresie. Ze względu na
prawidłowość rozwiązania w tym zakresie zasady określania kosztów uzyskania przychodów zostały
zachowane.

Art. 82 i 83
Przepisy powyższych artykułów regulują zasady określania kosztów uzyskania przychodu w przypadku
nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego (aportu), odpłatnego
zbycia udziałów (akcji) objętych w wyniku podziału.
Powyższa regulacja odpowiada dotychczasowym uregulowaniom w tym zakresie. Ze względu na
prawidłowość rozwiązania w tym zakresie zasady określania kosztów uzyskania przychodów zostały
zachowane.

Art. 84
W przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym
charakterze, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu
opłat wynikających z takich umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do kosztów uzyskania
przychodów wynajmującego lub wydzierżawiającego zalicza się zapłacone osobie trzeciej dyskonto lub
wynagrodzenie.
Powyższa regulacja odpowiada dotychczasowym uregulowaniom w tym zakresie. Ze względu na
prawidłowość rozwiązania w tym zakresie zasady określania kosztów uzyskania przychodów zostały
zachowane.

Art. 85
Przepis ten określa zasady uznawania za koszt uzyskania przychodu naliczonego oraz należnego podatku od
towarów i usług. Ust. 1 pkt 1 tego artykułu stanowi, że kosztem uzyskania przychodów podatnika podatku
dochodowego będącego również podatnikiem podatku od towarów i usług jest naliczony podatek od towarów i
usług
a) jeżeli podatnik podatku dochodowego jest zwolniony od podatku od towarów i usług lub nabył towary i
usługi w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług zwolnionych od tego podatku;
b) w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie
przysługiwało prawo do zmniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony lub zwrot różnicy
podatku,
W zakresie uznawania za koszt uzyskania przychodu naliczonego nieodliczonego podatku od towarów i
usług powyższa regulacja jest zbieżna z dotychczasową.
Ust. 1 pkt 2 tego artykułu stanowi natomiast, że kosztem uzyskania przychodu jest należny podatek od
towarów i usług z tytułu:

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
230
a) importu usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz nabycia towarów na terytorium kraju, gdy
obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług ciąży na nabywcy towarów lub usług będącym
podatnikiem podatku dochodowego – jeżeli temu podatnikowi nie przysługiwało prawo do zmniejszenia
kwoty podatku należnego o podatek naliczony lub zwrotu różnicy podatku z tytułu tych czynności,
b) nieodpłatnie świadczonych usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jeżeli podatnikowi
podatku dochodowego będącego podatnikiem podatku od towarów i usług nie przysługiwało prawo do
zmniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony lub zwrotu różnicy podatku z tytułu tych
czynności,
c) importu towarów, jeżeli podatnikowi podatku dochodowego będącemu podatnikiem podatku od towarów
i usług przysługiwało prawo do zmniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony lub zwrotu
różnicy podatku z tytułu tych czynności,
W zakresie uznawania za koszt uzyskania przychodu należnego podatku od towarów i usług ustawa
wprowadza istotne zmiany w stosunku do dotychczasowych rozwiązań w tym zakresie.
W ustawie zrezygnowano z kontynuowania regulacji, zgodnie z którą kosztem uzyskania przychodu jest
należny podatek od towarów i usług w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów na potrzeby
reprezentacji i reklamy. Opodatkowanie czynności przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy wiąże
się bowiem z prawem podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia naliczonego podatku od towarów i
usług z tytułu nabycia (wytworzenia) tych towarów. Opodatkowanie czynności przekazania towarów podatkiem
od towarów i usług oznacza, że czynność ta jest w sensie ekonomicznym neutralna dla podatnika. W tym
przypadku prawo do zaliczenia należnego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów
stanowiłoby nieuzasadnioną ekonomicznie preferencję - z negatywnymi skutkami finansowymi dla budżetu
państwa.
W ustawie zrezygnowano także z rozwiązania, że kosztem uzyskania przychodu jest należny podatek od
towarów i usług w przypadku świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy. Wyłącznie w przypadku,
gdy podatnikowi podatku dochodowego będącego podatnikiem podatku od towarów i usług nie przysługiwało
prawo do zmniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony lub zwrotu różnicy podatku z tytułu tych
czynności, będzie on miał prawo do zaliczenia należnego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania
przychodów. Zasada ta dotyczy wszystkich czynności polegających na nieodpłatnym świadczeniu usług.
Ust. 2 wprowadza zasadę, że w przypadku, gdy podatnik podatku dochodowego będący podatnikiem podatku
od towarów i usług wytworzył lub nabył środki trwałe lub nabył wartości niematerialne i prawne
wykorzystywane w całości lub w części do dostawy towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku od
towarów i usług; podatek naliczony z tego tytułu nie zmniejsza kwoty podatku należnego, zwiększa jednak
wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Ust. 3 i ust. 4 stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są kwoty zmniejszenia naliczonego podatku od
towarów i usług dokonane przez podatnika podatku dochodowego będącego podatnikiem podatku od towarów i
usług z tytułu obowiązkowych korekt podatku naliczonego dokonywanych na podstawie przepisów podatku od
towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 4. Powyższą zasadę stosuje się w przypadku, gdy podatnik określony w
tym przepisie zmniejszył kwotę podatku należnego o korygowany podatek naliczony.
Przepisy ust. 2 – 4 są zbieżne z dotychczasowymi regulacjami w analizowanym zakresie.
Regulacja wprowadzona tą ustawą ma wymierny wpływ na dochody budżetu państwa. Należy w tym
zakresie zwrócić przede wszystkim uwagę, ze zniesienie dotychczasowego prawa do zaliczenia do kosztów
uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług związanego z przekazaniem lub zużyciem
towarów oraz świadczeniem usług na potrzeby reprezentacji i reklamy będzie skutkować wyższymi wpływami
do budżetu państwa rzędu kilkuset milionów złotych rocznie.

Art. 86
Przepis wprowadza nowe uregulowania dotyczące zasad uznawania za koszty uzyskania przychodu kwoty
podatku od wartości dodanej oraz podatku obrotowego; ta problematyka nie istnieje w obecnych ustawach: ani o
podatku dochodowym od osób prawnych, ani o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ust. 1 wprowadza zasadę, zgodnie z którą, jeżeli podatnik podatku dochodowego poniósł koszty uzyskania
przychodów, które obejmują również kwotę podatku od wartości dodanej, wartość podatku od wartości dodanej
jest kosztem uzyskania przychodów, chyba że zwiększa wartość początkową środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych. W ust. 2 zastrzeżono jednak, że kwota podatku od wartości dodanej, określona w
ust. 1, nie jest uwzględniana w rozliczeniu podatku dochodowego, jeżeli podatnik podatku dochodowego,
będący jednocześnie podatnikiem podatku od wartości dodanej, zmniejszył kwotę należnego podatku od
wartości dodanej o tę kwotę. Powyższa zasada – stosownie do ust. 3 – jest stosowana odpowiednio w przypadku,
gdy podatnik podatku od wartości dodanej jest podatnikiem podatku obrotowego.
W dotychczasowych regulacjach na gruncie podatku dochodowego brak było przepisów dotyczących tego
zagadnienia. Powodowało to szereg wątpliwości i problemów dla podatników odnośnie podatkowej kwalifikacji
podatku od wartości dodanej oraz podatku obrotowego jako kosztu uzyskania przychodów. Regulacja

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
231
wprowadzana ustawą eliminuje te wątpliwości, ponieważ stanowi wprost, że kwota podatku od wartości dodanej
(podatku obrotowego) jest kosztem uzyskania przychodu w przypadkach, gdy kwota tego kosztu stanowi koszt
uzyskania przychodu, a ponadto w przypadkach, gdy podatnik podatku od wartości dodanej (podatku
obrotowego) nie obniżył kwoty należnego podatku od wartości dodanej (kwoty podatku obrotowego) o kwotę
naliczonego podatku od wartości dodanej (podatku obrotowego).

Art. 88 i 89
Przepis wymienia rodzaje kosztów, które stanowią koszty uzyskania przychodów u wymienionych
podmiotów - podatników podatku dochodowego. Powyższa regulacja odpowiada dotychczasowym
uregulowaniom w tym zakresie. Ze względu na prawidłowość rozwiązania w tym zakresie, zasady określania
kosztów uzyskania przychodów zostały zachowane.

Art. 90
Przepis stanowi, że dla partnera prywatnego lub spółki, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o partnerstwie
publiczno-prywatnym, określonych w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym, w przypadku nieodpłatnego
przeniesienia na rzecz podmiotu publicznego lub innego podmiotu, o którym mowa w art. 11 ust. 2 tej ustawy,
własności środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w terminie określonym w tej umowie,
kosztem uzyskania przychodu jest wartość początkowa tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i
prawnych, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.
Powyższa regulacja odpowiada dotychczasowym uregulowaniom w tym zakresie. Ze względu na
prawidłowość rozwiązania w tym zakresie zasady określania kosztów uzyskania przychodów zostały
zachowane.

Rozdział 13. Normatywne koszty uzyskania przychodów
Art. 91
Projektowany przepis reguluje zasady ustalania i deklarowania kosztów uzyskania przychodów w przypadku:
1) nabycia gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste
użytkowanie gruntów;
2) nabycia lub wytworzenia we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa
lub jego zorganizowanych części;
3) ulepszenia środków trwałych,
4) objęcia lub nabycia udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych
papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa
w funduszach kapitałowych,
5) nabycia pochodnych instrumentów finansowych,
6) poniesienia przez udziałowca (akcjonariusza) spółek łączonych lub dzielonych na nabycie lub objęcie
udziałów (akcji) w tych spółkach w przypadku połączenia lub podziału spółek kapitałowych,
7) poniesienia przez udziałowca (akcjonariusza) na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) przekazywanych
spółce nabywającej w drodze wymiany udziałów,
8) poniesienia przez spółkę nabywającą przy wymianie udziałów,
9) nabycia lub wytworzenia składnika majątku, otrzymanego przez wspólnika w związku z likwidacją spółki
niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem z takiej spółki, niezaliczonych do kosztów uzyskania
przychodów w jakiejkolwiek formie,
Zasadą jest, że wymienione wydatki (koszty) są kosztami uzyskania przychodów w dacie uzyskania
przychodów z ich odpłatnego zbycia. Powyższa regulacja jest zbieżna z dotychczasowymi rozwiązaniami.
Przepis ten - w przeciwieństwie do dotychczasowych regulacji - zawarty jest w rozdziale ustawy dotyczącym
kosztów uzyskania przychodów, a nie jak dotychczas – niepoprawnie - w katalogu kosztów nie stanowiących
kosztów. Powyższa zmiana ma na celu stosowanie prawidłowej systematyki w ustawie o podatku dochodowym
poprzez umieszczenie zasad ustalania i deklarowania kosztów uzyskania przychodów w części ustawy
dotyczącej kosztów podatkowych.

Art. 92
Przepis reguluje zasady deklarowania kosztów prac rozwojowych. Zgodnie z nim, mogą być one zaliczane
do kosztów uzyskania przychodów:
1) w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w
okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2) jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3) poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
232
Powyższa regulacja odpowiada dotychczasowym uregulowaniom w tym zakresie. Ze względu na
prawidłowość regulacji w tym zakresie zasady określania kosztów uzyskania przychodów zostały zachowane.

Art. 93
Przepis stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami
ustawy.
W ustawie zawarto delegację dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia, w
drodze rozporządzenia, tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, oraz wartości niematerialnych i
prawnych. Przepis ten odpowiada dotychczasowej regulacji w tym zakresie.

Art. 94
Zgodnie z tym artykułem, kosztem uzyskania przychodów są podstawowe odpisy i wpłaty na fundusze, jeżeli
obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy, a także odpisy i
zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty
działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały
wpłacone na rachunek Żunduszu, z zastrzeżeniem tych, które na podstawie przepisów ustawy nie są kosztami
uzyskania przychodów. Przepis ten odpowiada dotychczasowej regulacji w tym zakresie.

Art. 95
Podatnik podatku dochodowego nie określa kosztów dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego w
przypadku, gdy podstawą opodatkowania jest przychód, a w szczególności, gdy uzyskuje przychody z
następujących tytułów:
1) emerytur, rent i zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego;
2) dywidend;
3) z tytułu opodatkowania zryczałtowanego.
Powyższa zasada dotyczy podatników opodatkowanych w formie karty podatkowej, a także osób
duchownych z działalności wykonywanej osobiście, opodatkowanych z zastosowaniem stawek określonych w
załączniku 7 i 8 do ustawy.
Powyższa regulacja odpowiada dotychczasowym uregulowaniom w tym zakresie. Ze względu na
prawidłowość rozwiązania w tym zakresie; zasady określania kosztów uzyskania przychodów zostały
zachowane.

Art. 96
Zgodnie z tym przepisem, miesięczne koszty uzyskania przychodów z pracy najemnej są sumą:
kwoty 120,00 zł, a w przypadku, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest
położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, pracownik nie otrzymuje dodatku za
rozłąkę oraz złoży płatnikowi oświadczenie o spełnieniu tych warunków – kwoty 150,00 zł;
kwot składek:
a) określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych pobranych przez pracodawcę jako
płatnika ze środków pracownika, albo
b) na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne, pobrane przez pracodawcę jako płatnika ze środków
pracownika – zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego
obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim lub w innym państwie
należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej.
Składki określone powyżej nie są kosztem uzyskania przychodów z pracy najemnej, jeśli:
podstawę ich wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
zostały odliczone w innym Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w
innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej
od dochodu (przychodu) osiągniętego w tym państwie;
zostały odliczone od podatku w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim lub w innym
państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej;
zostały odliczone od podatku dochodowego (zaliczki na podatek).
Regulacja dotycząca kosztów uzyskania przychodów z pracy najemnej jest całkowicie odmienna od
dotychczasowej. Już od dnia 1 stycznia 1999 r. należało wprowadzić zmiany w zakresie kosztów uzyskania
przychodów w źródle przychodów jakim jest praca najemna, tak by nie było dyskryminacji kosztowej pracy. Do
projektowanych tą ustawą rozwiązań w tym przypadku należy zaliczyć:
prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne,
dwuskładnikowość miesięcznych kosztów uzyskania przychodów,

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
233
prawo do wyboru rzeczywistych lub kwotowych rocznych kosztów uzyskania przychodów.
Podwyższenie kwotowej części tych kosztów wynika przede wszystkim z ąurealnieniaą kwoty kosztów w
związku ze zmniejszeniem się wartości pieniądza - "inflacji'.

Art. 97
Ust. 1 tego artykułu stanowi, że koszty uzyskania przychodów z pracy najemnej za rok podatkowy ustala się
jako sumę składek na ubezpieczenia społeczne pobranych przez płatnika ze środków ubezpieczonego w tym
roku oraz iloczynu kwot określonych w art. 96/13Ż ust. 1 i liczby miesięcy, w których pracownik w roku
podatkowym uzyskał przychody z pracy najemnej, nie więcej rocznie niż 1440,00 zł, a w przypadku, gdy
miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje
się zakład pracy, oraz pracownik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę – nie więcej rocznie niż 1800,00 zł, z
zastrzeżeniem ust. 3.
Zgodnie z ust. 3 tego artykułu, podatnik podatku dochodowego będący osobą fizyczną, uzyskujący
przychody z pracy najemnej, może zrezygnować z ustalania kosztów uzyskania przychodów zgodnie ust. 1 – w
części dotyczącej podanych w nim kwot i zamiast nich zadeklarować w rocznej deklaracji podatku
dochodowego poniesione koszty uzyskania przychodów, dotyczące przychodów z pracy najemnej, obejmujące
koszty:
dojazdu pracownika do zakładu pracy;
wydatkowane przez pracownika w związku wykonaniem obowiązków nałożonych na niego przez
pracodawcę zgodnie z prawem pracy;
świadczeń medycznych w celu zachowania stanowiska pracy;
usług remontowych lokalu mieszkalnego albo budynku mieszkalnego będącego miejscem zamieszkania
pracownika;
prac pomocniczych dotyczących lokalu mieszkalnego albo budynku mieszkalnego będącego miejscem
zamieszkania pracownika, w szczególności koszty sprzątania lokalu lub budynku, opieki nad dziećmi i
ludźmi starszymi mieszkającymi z pracownikiem we wspólnym gospodarstwie domowym.
Powyższe wydatki nie są jednak kosztami uzyskania przychodów, jeśli zostały sfinansowane z przychodów
wolnych od podatku dochodowego albo z przychodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji
podatkowej zaniechano poboru podatku.
Wydatki określone powyżej zalicza się do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zostały udokumentowane
fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług wystawionymi przez czynnych
podatników nie korzystających ze zwolnienia od tego podatku, w przypadku dojazdu do zakładu pracy środkami
transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, zalicza się do kosztów uzyskania
przychodów, jeżeli zostały udokumentowane: imiennymi biletami okresowymi, imiennymi elektronicznymi
biletami (kartami) wraz z doładowaniami udokumentowanymi fakturami VAT w rozumieniu ustawy o podatku
od towarów i usług.
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy oraz pracy nakładczej za rok
podatkowy nie mogą być jednak wyższe niż 30% przychodów z tego źródła uzyskanych przez pracownika w
roku podatkowym.
Ust. 8 wprowadza zasadę, zgodnie z którą powyższe zasady stosuje się w przypadku podatników podatku
dochodowego składających roczną deklarację za okres krótszy niż rok podatkowy.
W ustawie zawarta jest delegacja ustawowa dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do
określenia, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres poniesionych wydatków zaliczanych do kosztów
uzyskania przychodów z tytułu pracy najemnej za rok podatkowy, wraz z wymogami ich dokumentowania,
kierując się zasadą, że są to koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tego źródła.

Art. 98
Projektowany przepis reguluje przypadki, w których koszty uzyskania przychodu wynoszą 50% uzyskanego
przychodu oraz 20% uzyskanego przychodu. Przepis ten wprowadza także zasadę, że jeżeli podatnik podatku
dochodowego udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy
procentowej określonej powyżej, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.
Powyższa regulacja odpowiada dotychczasowym unormowaniom w tym zakresie. Ze względu na
prawidłowość rozwiązania w tym zakresie zasady określania kosztów uzyskania przychodów zostały
zachowane.

Art. 99
Przepis reguluje:
1) rodzaje wierzytelności, które stanowią koszty uzyskania przychodu,
2) zasady uznawania za koszty uzyskania przychodu wierzytelności nieściągalnych,
3) warunki do zaliczenia odpisów aktualizujących wartość wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu,

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
234