Poselski projekt ustawy o podatku dochodowym

Przepisy ust. 2 – 7 zawierają szczegółowe regulacje co do momentu powstania przychodu z kapitałów
pieniężnych, których zastosowanie łącznie z projektowanym art. 38 (a zwłaszcza art. 38 ust. 1 pkt 5) pozwala na
precyzyjne ustalenie daty powstania przychodu.

Art. 57
Projektowany przepis art. 57 wprowadza zasady określania przychodów z praw majątkowych. Przychodem
podatników podatku dochodowego z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw
autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do
topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia
tych praw; nie jest to katalog zamknięty.
Do przychodów z praw majątkowych nie zalicza się przychodów uzyskanych w ramach stosunków prawnych
takich jak: pozarolnicza działalność gospodarcza, praca najemna i działalność wykonywana osobiście. Są to
bowiem odrębne źródła przychodów.
Przepis ust. 2 zawiera regulacje co do momentu powstania przychodu z praw majątkowych, których
zastosowanie łącznie z projektowanym art. 38 pozwala na precyzyjne ustalenie daty powstania tego przychodu.

Art. 58
Projektowany przepis art. 58 wprowadza zasady określania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i
praw określonych w projektowanym art. 40 ust. 1 pkt 11. Należą do nich także udział w nieruchomości,
spółdzielcze własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Szczególna regulacja dotyczy zamiany nieruchomości i praw określonych powyżej; wszystkie strony takiej
umowy uzyskują przychód.

Art. 59
Przepis wprowadza zasady określania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych – z
wyjątkiem zbycia tych składników majątku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż są to
przychody odrębnego źródła. Odpłatne zbycie rzeczy ruchomych stanowi w tej ustawie nowe, wyodrębnione
źródło przychodów.

Art. 60
W projekcie ustawy w art. 60 wprowadza się zasadę, iż podatnik podatku dochodowego będący jednocześnie
podatnikiem podatku od towarów i usług, może określać przychody z tytułu odpłatnej dostawy towarów oraz
odpłatnego świadczenia usług na podstawie dokumentów oraz prawidłowo prowadzonej ewidencji dla potrzeb
podatku od towarów i usług. Jest to rozwiązanie nie mające swego odpowiednika w dotychczasowym stanie
prawnym.
Podatnik podatku dochodowego, który zamierza określać przychody z zastosowaniem wskazanej metody, ma
obowiązek zgodnie z projektowanym z art. 226 ust. 1 zawiadomić o tym właściwy organ podatkowy przed
rozpoczęciem roku podatkowego, w którym ma być stosowana ta metoda i musi ją stosować do końca roku
podatkowego. W kolejnych latach podatnik może kontynuować wybraną metodę bądź z niej zrezygnować.
Jeżeli podatnik wybierze metodę określania przychodów wynikającą z projektowanego przepisu art. 60, to –
inaczej niż w pozostałych przypadkach – otrzymane wpłaty na poczet dostawy towarów i usługi przyszłe
(zaliczki) stanowić będą przychody do opodatkowania (w powstaje bowiem obrót, jako podstawa opodatkowania
w podatku od towarów i usług).
Proponowane rozwiązanie ma rewolucyjny charakter i prowadzi w konsekwencji do istotnego zmniejszenia
obowiązków ewidencyjno - dokumentacyjnych przedsiębiorców.

Art. 61
Projektowany przepis art. 61 normuje zasady określania przychodów z tytułu nieznajdujących pokrycia w
ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych. Wysokość tych przychodów ustala się na
podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku
mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym przed poniesieniem tych
wydatków lub zgromadzeniem mienia, pochodzącym z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od
opodatkowania.

Art. 62
Projektowany przepis art. 62 wprowadza zasady określania przychodów z tytułu z dywidend i innych form
udziału w zyskach osób prawnych. Jest to nowe, wyodrębnione źródło przychodów w tej ustawie, które ma
zastosowanie do wszystkich podatników podatku dochodowego, niezależnie od odrębnych zasad rozliczeń
podatku w tym zakresie, dla poszczególnych grup podatników.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
225

Art. 63
Projektowany przepis art. 63 wprowadza zasady określania przychodów z innych źródeł. W projektowanym
przepisie wymieniono, jakie przypadki traktować należy w szczególności za inne źródła przychodów. Jest to
jednak katalog otwarty, co jest zgodne z formułą nowego podatku dochodowego, jako podatku powszechnego.
Zatem do tego źródła zalicza się przychody podlegające podatkowi dochodowemu, tj. nie objęte wyłączeniami
określonymi w art. 2, które nie są zaliczone do przychodów ze źródeł określonych w art. 40 ust. 1 pkt 1 – 17.

Art. 64
Projektowany przepis art. 64 dotyczy szacowania przychodów. Właściwy organ podatkowy lub organ
kontroli skarbowej może dokonać ustalenia przychodu szacując go wyłącznie wówczas, gdy:
1) podatnik podatku dochodowego wbrew obowiązkowi nie prowadzi ewidencji dla celów podatku
dochodowego;
2) ewidencja prowadzona jest w sposób nierzetelny;
3) podatnik podatku dochodowego mimo obowiązku nie posiada dokumentacji.
Szacowanie przychodu jest wyjątkiem od zasady samookreślenia przychodu przez podatnika.

Rozdział 8. Obowi zek podatkowy
Art. 65 – 67
W obowiązujących ustawach o podatkach dochodowych nie zdefiniowano obowiązku podatkowego w
podatku dochodowym, pozostawiając ten element konstrukcji podatku w sferze domysłu. Projektowany art. 65
ustawy zawiera definicję obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.
W projektowanym art. 66 dokonano znanego w dotychczasowym stanie prawnym podziału na podatników
objętych nieograniczonym obowiązkiem podatkowym i ograniczonym obowiązkiem podatkowym.
Nieograniczony obowiązek podatkowy oznacza, iż podatnik podatku dochodowego podlega obowiązkowi
podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł
przychodów.
Ograniczony obowiązek podatkowy oznacza, iż podatnik podatku dochodowego podlega obowiązkowi
podatkowemu tylko od dochodów (przychodów), które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(ograniczony obowiązek podatkowy).
Kryterium rozgraniczającym nieograniczony i ograniczony obowiązek podatkowy jest miejsce zamieszkania,
miejsce siedziby lub zarządu podatnika podatku dochodowego.
Projektowany art. 66 zawiera normatywne określenie miejsca powstania niektórych rodzajów przychodów
podatników podatku dochodowego. Celem tego przepisu jest zapobieżenie unikaniu obowiązku podatkowego w
na terytorium RP w niektórych przypadkach.

Rozdział 9. Przychody zwolnione
Ponieważ projektowana ustawa o podatku dochodowym nie jest prawną kontynuacją ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych, ani ustawy z dnia z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – niezbędne jest określenie listy przychodów
zwolnionych od tego podatku. Opracowując ją przyjęto następujące założenia:
kontynuowanie zwolnienia od podatku tych przychodów, które nadal nie powinny podlegać
opodatkowaniu,
eliminacja zwolnień „historycznych”, tj. przypadków, gdy ustawy szczególne, do których odsyłają
przepisy podatkowe, już dawno wygasły,
faktyczne koszty podatkowe „ukryte” jako zwolnienia muszą być ustawowymi kosztami uzyskania
przychodów (zerwanie z fikcją normatywną zwolnień),
zlikwidowanie przypadków patologicznych zwolnień, wskutek których budżet traci znaczące kwoty,
objęcie zwolnieniami wyłącznie przychodów; dochody dotychczas wolne od podatku (zwłaszcza na mocy
art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) są zamieszczone w projekcie ustawy w
przepisach regulujących podstawę opodatkowania – ma to na celu ustalenie nieznanej dotychczas kwoty
dochodów nieopodatkowanych,
podział zwolnień pod względem kryterium podmiotowego na trzy kategorie: zwolnienia dotyczące
wszystkich podatników podatku dochodowego, zwolnienia dotyczące tylko osób fizycznych oraz
zwolnienia adresowane do podatników nie będących osobami fizycznymi.
Kierując się powyższymi założeniami w projekcie ustawy uporządkowano i – w porównaniu z aktualnie
obowiązującymi przepisami – istotnie skrócono listę przychodów wolnych od podatku dochodowego. Należy
przy tym podkreślić, że zwolnienia zawarte w projekcie ustawy zachowują prawa nabyte przez podatników pod
rządami znoszonych ustaw, zwłaszcza przez osoby fizyczne.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
226

Zwolnienia przedmiotowe dotycz ce podatników b d cych osobami fizycznymi
Art. 69
W artykule tym skodyfikowano wszystkie zwolnienia, które są specyficzne tylko dla podatników podatku
dochodowego będących osobami fizycznymi. Na wstępie należy podkreślić, że korzystają oni także ze zwolnień
wymienionych w art. 68.
Tworząc listę przychodów zwolnionych od podatku dochodowego ipso facto należało kierować się
katalogiem zawartym w art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie
jest to jednak „prosta kalka” obecnych przepisów. We wstępie do rozdziału 9 wskazano założenia, jakimi
kierowali się autorzy projektowanej ustawy. Stąd też nie uwzględniono w regulacji art. 69 tych przychodów,
które obecnie są zwolnione od podatku, gdyż są zakamuflowanymi kosztami uzyskania przychodów ze stosunku
pracy. W projektowanej ustawie kończy się z tą fikcją; są one kosztem uzyskania przychodów z pracy najemnej.
Zatem przestaną być wolne od podatku:
ekwiwalenty pieniężne wypłacane pracownikom za używane przez nich przy wykonywaniu pracy
narzędzia, materiały i sprzęt będące ich własnością,
wartość ubioru służbowego i ekwiwalent za ten ubiór.
Niektóre zwolnienia adresowane do pracowników zostały zmodyfikowane. Należy zwłaszcza wskazać na
przepis art. 69 ust. 1 pkt 24, zgodnie z którym zwolnieniem objęte (do 500 zł miesięcznie) zostaną przychody
wyłącznie w przypadku zbiorowego zakwaterowania pracowników. Tym samym przywraca się pierwotny sens
tego zwolnienia, wypaczony nowelizacją na 2009 r., w myśl której beneficjantami zwolnienia stały się
faktycznie osoby należące do kadr kierowniczych, a zatem z reguły dobrze sytuowane. To zwolnienie musi mieć
bowiem charakter socjalny.
Nowo dodane zwolnienie – nota bene to jeden z nielicznych takich przypadków – jest określone w pkt 33 art.
69 ust. 1. Dotyczy ono zapomóg i innych świadczeń otrzymanych przez podatnika w związku ze szkodami
poniesionymi wskutek klęski żywiołowej lub katastrofy naturalnej. Należy jednak podkreślić, że nie jest nowa
jakość, gdyż w aktualnym stanie prawnym świadczenia te nie są opodatkowane – nie na mocy przepisu ustawy,
tylko rozporządzeniem o zaniechaniu poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.
W wyniku kodyfikacji nie kontynuuje się zwolnień w tych przypadkach, gdy takich świadczeń od dawna już
nie ma, ale w aktualnym stanie prawnym nadal są uwzględnione w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych. Tytułem przykładu należy wskazać rekompensaty otrzymane na podstawie przepisów o
zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe.
Poważna modyfikacja dotyczy zwolnień dla wygranych w kasynach, grach bingo, grach liczbowych,
zakładach wzajemnych itp. (art. 69 ust. 1 pkt 9 i 10 w projekcie ustawy); przepisy te mają dotyczyć wygranych
wyłącznie na terytorium Polski. Należy wskazać, że nie ma podstaw prawnych w prawie międzynarodowym
wymuszających rozszerzanie zwolnień na analogiczne wygrane w innych państwach. Ponadto, w
postępowaniach dotyczących nieujawnionych źródeł przychodów, w ten sposób eliminuje się proste
wskazywanie przez podatników na pokrycie wydatków owymi wygranymi (co nota bene nie podlega
dokumentowaniu).
Eliminowanie patologii znajduje odzwierciedlenie w zwolnieniu określonym w pkt 67 art. 69 ust. 1. Obecnie
pracodawcy mają możliwość niekontrolowanego wypłacania wynagrodzeń ze środków zakładowego funduszu
świadczeń socjalnych do 380 zł – nie tylko nieopodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ale
również wyłączonych z podstaw obliczania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Wskutek tego
rozwiązania – wprowadzonego od 2009 r. – budżet państwa traci co najmniej 567 mln zł rocznie. W
projektowanej ustawie to zwolnienie zostało skasowane, a wolne od podatku mają być udzielane z tego funduszu
i funduszy związków zawodowych świadczenia niepieniężne.
Pozostałe zachowane zwolnienia od podatku są potrzebne. Ponieważ nie tworzy się nowych zwolnień, budżet
państwa, a w konsekwencji – poprzez udziały we wpływach z podatku dochodowego – również budżety
jednostek samorządu terytorialnego, nie dozna uszczuplenia. Wręcz przeciwnie, dochody budżetowe ulegną
istotnemu zwiększeniu.

Zwolnienia przedmiotowe dotycz ce podatników nieb d cych osobami fizycznymi
Art. 70
W przepisach projektowanego art. 70 zawarty jest katalog przychodów zwolnionych podatników podatku
dochodowego niebędących osobami fizycznymi. W odróżnieniu do katalogu zwolnień zawartego w dotychczas
obowiązującym art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lista ta ma istotnie ograniczony
charakter. Zamiast większości dochodów wolnych od podatku zawartych we wskazanej dotychczas
obowiązującej ustawie, ustawa o podatku dochodowym przewiduje zmniejszenie podstawy opodatkowania. Jest
to zgodne z systematyka nowego podatku dochodowego.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
227
Projektowany art. 70 ust. 1 pkt 5 – 7 stanowi implementację prawa wspólnotowego, zwłaszcza Dyrektywy
Rady 2003/49/WE w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności
licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich.

Dział IV. Koszty podatkowe
Dział IV zawiera regulacje dotyczące kosztów. Składa się z następujących rozdziałów:
Koszty podatkowe,
Koszty uzyskania przychodów,
Szczególne przypadki poniesienia kosztów uzyskania przychodów,
Normatywne koszty uzyskania przychodów,
Amortyzacja,
Szczególne zasady określania kosztów uzyskania przychodów w przypadku leasingu,
Koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Dotychczasowe regulacje dotyczące kosztów podzielone były na: koszty stanowiące koszty uzyskania,
koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, amortyzację oraz leasing. Podział ten nie był jednak
zgodny z systematyką podatku dochodowego, a ponadto w zakresie pierwszych dwóch grup nie było
przejrzystego podziału na poszczególne rodzaje kosztów, tym bardziej podziału według zasad ich poniesienia, a
także zadeklarowania. Systematyka ustawy w powyższym zakresie odpowiada więc konstrukcji podatku
dochodowego. W zakres kosztów podatkowych wchodzą bowiem koszty uzyskania przychodu oraz koszty
niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. W zakresie kosztów uzyskania przychodu należy wyróżnić:
szczególne przypadki poniesienia kosztów uzyskania przychodów, normatywne koszty uzyskania przychodów,
amortyzację oraz szczególne zasady określania kosztów uzyskania przychodów w przypadku leasingu.

Rozdział 10. Przepisy ogólne
Art. 71
Projektowany artykuł stanowi o obowiązku zmniejszenia kwoty opodatkowanych przychodów o kwotę, która
w rozumieniu ustawy jest kosztem uzyskania przychodu, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej.
Jeżeli płatnik jest obowiązany do poboru podatku dochodowego lub zaliczki na podatek, a podatnik podatku
dochodowego poniósł koszty, o których mowa powyżej, płatnik określając podstawę opodatkowania uwzględnia
kwotę tych kosztów w przypadku, gdy przepis ustawy tak stanowi.
Dotychczasowa regulacja nie wskazuje wprost o obowiązku uwzględnienia kosztów podatkowych przy
obliczaniu dochodów. W doktrynie, a także judykaturze wskazuje się na prawo, a nie obowiązek ich
uwzględnienia.
Powyższa regulacja nakłada na podatników, a także na płatników obowiązek zadeklarowania
(uwzględnienia) kosztów podatkowych w obliczaniu dochodu. Powyższe wynika z istoty (konstrukcji) podatku
dochodowego, w którym - oprócz przychodów - koszty podatkowe są drugim najważniejszym jego elementem.

Art. 72
Przepis zawiera zupełnie nową oraz kompletną definicję poniesienia kosztu. Koszt jest poniesiony:
w dniu, w którym podatnik podatku dochodowego otrzymał dokument, na podstawie którego powstało
zobowiązanie do poniesienia wydatku przez tego podatnika podatku dochodowego,
w dniu, na który ujęto ten koszt w ewidencji na podstawie otrzymanego dokumentu pod warunkiem, że
zaksięgowanie dokumentu nastąpiło niezwłocznie oraz w prawidłowej wysokości - jeżeli podatnik
podatku dochodowego jest obowiązany do prowadzenia ewidencji podatkowej,
w dniu zapłaty za podatnika podatku dochodowego, poniesieniem kosztu jest obciążenie jego rachunku z
tytułu tego zobowiązania, wypłata gotówki lub inna forma rozliczenia, która powoduje wygaśnięcie tego
zobowiązania,
w dniu, w którym przepis ustawy tak stanowi, nie wcześniej jednak niż w dniu, w którym ujęto ten koszt
w prawidłowo prowadzonej ewidencji podatkowej, chyba że podatnik nie jest obowiązany do jej
prowadzenia - jeżeli koszt nie wiąże się bezpośrednio z powstaniem zobowiązania podatnika podatku
dochodowego,
Powyższe zasady stosuje się do poniesionych przez podatnika podatku dochodowego kosztów, które nie
zmniejszają kwoty przychodów, jeżeli podatnik podatku dochodowego jest obowiązany do ich
udokumentowania lub zaewidencjonowania.
W dotychczasowych regulacjach brak było definicji poniesienia kosztu, z wyjątkiem przypadków, gdy
podatnik był obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów
na zasadzie tzw. memoriału. W pozostałych przypadkach istniała wątpliwość, w jakiej sytuacji można uznać
koszt podatkowy za poniesiony.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
228
Wprowadzenia definicji poniesienia kosztu podatkowego skutkuje usunięciem wątpliwości co do faktu
poniesienia kosztu podatkowego, który - jako poniesiony - może następnie być zadeklarowany jako koszt
podatkowy.

Art. 73
Przepis stanowi, że w przypadku, gdy podatnik podatku dochodowego ponosi koszty uzyskania przychodów
dotyczące przychodów opodatkowanych oraz koszty związane z pozostałymi przychodami, a nie jest możliwe
ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne przychody, koszty te ustala się w takim stosunku,
w jakim pozostają przychody opodatkowane w ogólnej kwocie przychodów, chyba że podstawą opodatkowania
jest przychód. Przepis określający zasadę określenia wysokości kosztu poniesionego związanego z przychodami
opodatkowanymi w zasadzie odpowiada dotychczasowym zasadom określania tych kosztów.

Art. 74
Przepis stanowi, że podatnik podatku dochodowego określa koszty, o których mowa w art. 71 ust. 1, z tytułu:
udziału w niebędącej podatnikiem podatku dochodowego spółce niebędącej osobą prawną, ze współwłasności,
wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw proporcjonalnie
do jego prawa do udziału w przychodzie z tego tytułu.
W stosunku do dotychczasowej regulacji koszty określane będą w proporcji do prawa podatnika do udziału w
przychodzie a nie w zysku, który po pierwsze jest pojęciem niezdefiniowanym, a po drugie pojęciem prawa
bilansowego a nie podatkowego. Przychód jest natomiast pojęciem zdefiniowanym w ustawie, w oparciu o
udział podatnika w przychodach należy więc określać wysokość kosztów.

ROZDZIAŁ 11. KOSZTY UZYSKANIA PRZYCHODU
Art. 75
Kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy są koszty poniesione przez podatnika podatku
dochodowego w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów
opodatkowanych podatkiem dochodowym, a także inne koszty, które zgodnie z przepisami ustawy są zaliczone
do kosztów uzyskania przychodów, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej. Poniesione koszty uzyskania
przychodów podatnik obowiązany jest zaewidencjonować, chyba że brak tego obowiązku wynika wprost z
ustawy.
Definicja kosztów uzyskania przychodów odpowiada dotychczasowej. Nowa regulacja wprowadza jednak
ustawowy obowiązek ewidencji tych kosztów jako jednego z dwóch podstawowych elementów podatku
dochodowego.

Art. 76 i 77
Koszty uzyskania przychodów są deklarowane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Przepis wprowadza rozróżnienie na koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty
inne niż bezpośrednio związane z tymi przychodami. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z
przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są deklarowane w
tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Przepis ten wprowadza
zasady deklarowania kosztów także w przypadku, gdy są poniesione po zakończeniu tego roku, którego
przychodów dotyczą.
Powyższe zasady są już uregulowane w dotychczasowych przepisach. Nowym rozwiązaniem jest natomiast
wprowadzenie zasady, że jeżeli podatnik podatku dochodowego nie otrzymał dokumentu, na podstawie którego
koszt jest poniesiony, natomiast przychody, uzyskał w danym roku podatkowym, może zarachować koszty jako
koszty uzyskania przychodów w wysokości wydatku, który został uregulowany, a podatnik otrzyma dokument
będący podstawą poniesienia tego kosztu.
Ponadto powyższa regulacja wprowadza pojęcie ązadeklarowaniaą kosztu w miejsce dotychczasowego
ąpotrąceniaą kosztu będącego pojęciem z dziedziny prawa bilansowego a nie podatkowego.
Nowe rozwiązania mają na celu zmianę terminologii związanej z rozliczaniem kosztów w czasie, a także
wprowadzenie zasady, że brak dokumentu przy jednoczesnym poniesieniu kosztu rozumianego jako wydatek
daje prawo do zadeklarowania tego kosztu jako kosztu uzyskania przychodu. Powyższa zasada dotyczy także
podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów wg tzw. memoriału.

Art. 78
Powyższy przepis stanowi, że należności z tytułów, o których mowa w art. 40 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz zasiłki
pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez podatnika podatku dochodowego będącego pracodawcą
stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne pod warunkiem, że zostały wypłacone
lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku
prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi koszty są poniesione w dniu o którym

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
229