Poselski projekt ustawy o podatku dochodowym

ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub
odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie,
32) wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z przychodów zwolnionych od podatku dochodowego
albo odliczonych od podstawy opodatkowania (lub podatku należnegoς), a także ze środków, o których
mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o
wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, ze zm.);
33) poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z
czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w szczególności w związku z
popełnieniem przestępstwa określonego w art. 229 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.
U. Nr 88, poz. 553, ze. zm.).
2. W przypadku podatników podatku dochodowego nie będących osobami fizycznymi, za koszty uzyskania
przychodu nie uważa się również:
1) wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców
(akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych
przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i
innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części
dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego,
2) wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów
stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji,
3) dopłat, o których mowa w art. 48 ust. 3 pkt 1 ustawy, oraz ich zwrotu,
4) odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego
nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie
mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców
(akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów
posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie
trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę
wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do
spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni,
5) odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten
sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia
spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co
najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów
w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie
łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt)
przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio
do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni,
3. W przypadku podatników podatku dochodowego będących osobami fizycznymi, za koszty uzyskania
przychodu nie uważa się również:
1) podatku od spadków i darowizn z wyjątkiem przypadków określonych w rozdziale 36,
2) wartości własnej pracy podatnika podatku dochodowego, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w
przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także
małżonków i małoletnich dzieci wspólników.
4. Przepis ust. 1 pkt 27 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu.
5. Ilekroć w ust. 1 jest mowa o stawce za jeden kilometr przebiegu pojazdu, rozumie się przez to stawkę
określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą odpowiednio pojemność silnika.
6. Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 18 i 27, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego,
udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika podatku dochodowego na
koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane:
nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność
silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych
kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie
przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika podatku dochodowego
(pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią
kosztu uzyskania przychodów.
7. Wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 4 i 5, posiadanych przez udziałowców (akcjonariuszy)
udziałów (akcji) w spółce określa się na podstawie liczby praw głosu, jakie w związku z posiadanymi
udziałami (akcjami) przysługują tym udziałowcom (akcjonariuszom).

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
70
8. Wartość, o której mowa w ust. 2 pkt 4 i 5, funduszu udziałowego w spółdzielni lub kapitału zakładowego
spółki określa się bez uwzględnienia tej części tego funduszu lub kapitału, jaka nie została na ten fundusz lub
kapitał faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) oraz z
tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów), przysługującymi członkom wobec tej spółdzielni lub
udziałowcom (akcjonariuszom) wobec tej spółki, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od
których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 100-114.
9. Przez pożyczkę, o której mowa w ust. 2 pkt 4 i 5 oraz w ust. 8, rozumie się każdą umowę, w której dający
pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje
się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o
charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Art. 119
1. Za koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów nie uważa się również:
1) naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek
(kredytów);
2) niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych podatnikom podatku dochodowego będącym
osobami fizycznymi do dyspozycji wypłat z pracy najemnej, świadczeń oraz innych należności z
działalności wykonywanej osobiście z wyłączeniem art. 44 ust. 1 pkt 2, przychodów z praw
majątkowych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w
ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 1;
3) nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem art. 118 ust. 1 pkt 24 oraz
art. 78 ust. 1 i ust. 2 określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem art. 118 ust. 1 pkt 24 oraz art. 78 ust. 1 i 2, do
składek na Żundusz Pracy oraz Żundusz Gwarantowanych wiadczeń Pracowniczych.

Art. 120
1. Za koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów nie uważa się również:
1) wierzytelności odpisanych jako przedawnione;
2) wierzytelności odpisanych jako nieściągalne innych niż wierzytelności, o których mowa w art. 99 ust. 1
ustawy;
3) odpisów aktualizujących, z wyłączeniem odpisów aktualizujących, o których mowa w art. 99 ust.3
ustawy;
4) umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio zostały zadeklarowane jako przychody
należne w rozumieniu ustawy;
5) odpisów na fundusz rekultywacji w wysokości przekraczającej kwotę określoną przez podatnika podatku
dochodowego na dany rok w planie rekultywacji terenów poeksploatacyjnych, skorygowaną o kwotę
pozostałości środków tego funduszu według stanu na początek roku podatkowego.
2. U podatników podatku dochodowego nie będących osobami fizycznymi za koszty stanowiące koszty
uzyskania przychodów nie uważa się również:
1) rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z
wyjątkiem rezerw, o których mowa w art. 99 ust. 7 ustawy;
2) rezerw innych niż wymienione w pkt 1, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z
innych ustaw; nie są jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o
rachunkowości, inne niż określone w niniejszej ustawie jako taki koszt;
3) umorzonych kredytów (pożyczek) bankowych, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z:
a) bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej
przedsiębiorstw i banków lub
b) postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa
upadłościowego i naprawczego, lub
c) realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw.


DZIAŁ V. PODSTAWA OPODATKOWANIA
ROZDZIAŁ 17. PRZEPISY OGÓLNE

Art. 121
1. Podstawą opodatkowania jest dochód będący nadwyżką opodatkowanych przychodów w roku podatkowym
nad kosztami uzyskania tych przychodów, z zastrzeżeniem ust. 2-10.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
71
2. W przypadku przychodów, które są na podstawie art. 131 - 145 opodatkowane odrębnie, podstawę
opodatkowania określa się dla każdego z uzyskanych przychodów, chyba że przepisy ustawy nakazują
zsumować przychody z danego źródła uzyskane w okresie podatkowym dla potrzeb określania podstawy
opodatkowania.
3. Podstawą opodatkowania w przypadkach określonych w ust. 2, jest przychód, chyba że przepis ustawy
stanowi inaczej.
4. Jeżeli koszty uzyskania przychodów są wyższe od przychodów w roku podatkowym lub podatnik nie uzyskał
przychodów w roku podatkowym, w którym poniósł koszty uzyskania przychodów, różnica jest stratą
podatkową w rozumieniu ustawy.
5. Podatnik może obniżyć podstawę opodatkowania o kwotę straty poniesionej w roku podatkowym w co
najwyżej najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość
obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.
6. Straty poniesionej przez podatkową grupę kapitałową nie pokrywa się z dochodu poszczególnych spółek w
razie upływu okresu obowiązywania umowy lub po utracie statusu podatkowej grupy kapitałowej.
7. W podatkowych grupach kapitałowych stratą jest nadwyżka sumy strat nad sumą dochodów poszczególnych
spółek tworzących podatkową grupę kapitałową. Z dochodu podatkowej grupy kapitałowej nie pokrywa się
strat spółek wchodzących w skład grupy, poniesionych przez nie w okresie przed powstaniem grupy.
8. Przepis ust. 5 ma zastosowanie do straty z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli dochód z działów
specjalnych produkcji rolnej przez okres następnych pięciu kolejnych lat podatkowych ustalany jest na
podstawie ewidencji podatkowej.
9. Przepis ust. 5 nie ma zastosowania do strat:
1) z odpłatnego zbycia:
a) udziałów w spółkach mających osobowość prawną, papierów wartościowych, w tym z odpłatnego
zbycia pożyczonych papierów wartościowych (sprzedaż krótka),
b) pochodnych instrumentów finansowych,
2) realizacji praw wynikających z udziałów papierów wartościowych oraz instrumentów o których mowa w
pkt 1, oraz z tytułu objęcia udziałów;
3) tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach
w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.
10. Przepis ust. 5 nie ma zastosowania do strat:
1) z odpłatnego zbycia rzeczy, o których mowa w art. 40 ust. 1 pkt 11;
2) z przychodów, które są zwolnione od podatku lub nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
3) przedsiębiorców (podatników) przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych – w razie
przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia
spółki kapitałowej w inną spółkę kapitałową;
4) przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o
komercjalizacji i prywatyzacji;
5) instytucji kredytowej związanych z działalnością oddziału tej instytucji, którego składniki majątkowe
zostały wniesione do spółki tytułem wkładu niepieniężnego na utworzenie banku na podstawie przepisów
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe.

Art. 122
1. Z dochodu określonego w art. 121 ust. 1 podatnika podatku dochodowego prowadzącego pozarolniczą
działalność gospodarczą wyłączana jest w deklaracji rocznej podatku dochodowego kwota wydatków
inwestycyjnych, o której mowa w art. 123, nie większa jednak niż 50% dochodu z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku podatników podatku dochodowego będących osobami fizycznymi, wyłączenie, o którym
mowa w ust. 1, dotyczy dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.
3. Wyłączenie, o którym mowa w ust.1, następuje w przypadku gdy podatnik:
1) złożył w terminie deklarację roczną podatku dochodowego;
2) składał w terminie deklaracje podatku dochodowego jako podatnik i płatnik w roku podatkowym, za
który składana jest roczna deklaracja podatku dochodowego;
3) uregulował zaliczki na podatek dochodowy oraz zobowiązania jako płatnik tego podatku w roku
podatkowym, z który składana jest roczna deklaracja podatku dochodowego;
4) nie posiada na dzień złożenia rocznej deklaracji podatkowej zaległości podatkowych w kwocie większej
niż 3% kwoty zobowiązań podatkowych w tych podatkach.
4. Przepis ust. 1-3 nie stosuje się do podstawy opodatkowania określonej zgodnie z art. 139-144, 146-151.





Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
72
Art. 123
1. Kwotę wydatków inwestycyjnych, o której mowa w art. 122 ust. 1, stanowią wydatki poniesione przez
podatnika w roku podatkowym na zakup lub wytworzenie środków trwałych podlegających amortyzacji na
podstawie przepisów ustawy, oddawanych do użytkowania na terytorium kraju, z wyjątkiem zakupu:
1) samochodów osobowych i innych pojazdów, o których mowa w art. 282 ustawy o podatku od towarów i
usług;
2) towarów i usług, za które należności nie zostały w całości uregulowane przez podatnika do końca roku
podatkowego;
3) towarów i usług, których dostawa jest zwolniona albo nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów
i usług;
4) towarów i usług, które będą w całości lub części wykorzystywane przez podatnika podatku dochodowego
do uzyskania przychodów zwolnionych albo niepodlegających podatkowi dochodowemu.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do wydatków na ulepszenie środków trwałych oddanych do
użytkowania na terytorium kraju.
3. Przepisy ust. 1-2 nie mają zastosowania do wydatków podatnika podatku dochodowego sfinansowanych ze
źródeł bezzwrotnych lub zwróconych temu podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Art. 124
1. Jeżeli określenie podstawy opodatkowania na podstawie istniejących dowodów lub ewidencji podatkowej
jest niemożliwe, podstawę opodatkowania należy określić szacując jej rzeczywistą wysokość, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku podatników podatku dochodowego podlegających ograniczonemu obowiązkowi
podatkowemu, obowiązanych do prowadzenia ewidencji podatkowych, gdy określenie podstawy
opodatkowania na podstawie tych ewidencji nie jest możliwe, podstawę opodatkowania określa się szacując
jej wysokość z zastosowaniem wskaźnika dochodu w stosunku do przychodu w wysokości:
1) 5 % - z działalności w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego; przez działalność w zakresie handlu
hurtowego lub detalicznego wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników
podatku dochodowego podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, rozumie się odpłatne
zbycie towarów polskim odbiorcom bez względu na miejsce zawarcia umowy;
2) 10 % - z działalności budowlanej lub montażowej albo w zakresie usług transportowych;
3) 60 % - z działalności w zakresie pośrednictwa, jeżeli wynagrodzenie jest określone w formie prowizji;
4) 80 % - z działalności w zakresie usług prawniczych, doradczych lub rzeczoznawstwa;
5) 20 % - z pozostałych źródeł przychodów.
3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się, jeżeli umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której
Rzeczpospolita Polska jest stroną, zawarta z krajem, na terytorium którego podatnik ma miejsce siedziby lub
miejsce zamieszkania, stanowi inaczej.
4. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do oszacowania straty.

Art. 125
1. Przy ustalaniu straty, o której mowa w art. 121 ust. 4, nie uwzględnia się:
1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą,
jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od
podatku;
2) przychodów wymienionych w art. 131; w przypadku podatników podatku dochodowego podlegających
ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład przychody wymienione w art. 132 uwzględnia się tylko
wtedy, gdy są związane z działalnością tego zakładu.
2. Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się również:
1) strat podatników podatku dochodowego przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych - w
razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału tych podatników, z wyjątkiem przekształcenia
spółki kapitałowej w inną spółkę kapitałową;
2) strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o
komercjalizacji i prywatyzacji;
3) strat instytucji kredytowej związanych z działalnością oddziału tej instytucji, którego składniki
majątkowe zostały wniesione do spółki tytułem wkładu niepieniężnego na utworzenie banku na
podstawie przepisów ustawy Prawo bankowe.

Art. 126
1. Jeżeli podatnicy podatku dochodowego podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu osiągają
również przychody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
73
źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przychody te nie są
zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub gdy z
państwem, w którym przychody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu
podwójnego opodatkowania, przychody te łączy się z przychodami ze źródeł przychodów położonych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku podatników podatku dochodowego podlegających nieograniczonemu obowiązkowi
podatkowemu, uzyskujących wyłącznie przychody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, które nie są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umowy o unikaniu podwójnego
opodatkowania, lub gdy z państwem, w którym przychody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła
umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasadę określoną w ust. 1 stosuje się odpowiednio.

ROZDZIAŁ 18. SKUMULOWANA PODSTAWA OPODATKOWANIA

Art. 127
1. Jeżeli podatnik podatku dochodowego uzyskuje przychody z więcej niż jednego źródła przychodów,
podstawą opodatkowania w roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 131 – 145, suma dochodów
uzyskanych ze wszystkich źródeł przychodów.
2. Podstawą opodatkowania z działalności gospodarczej podatników podatku dochodowego prowadzących
ewidencję podatkową w formie ksiąg rachunkowych jest dochód wykazany na podstawie prawidłowo
prowadzonych ksiąg, zmniejszony z tytułu przychodów zwolnionych od podatku dochodowego i zwiększony
o wydatki niebędące kosztem uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania
przychodów.
3. Podstawą opodatkowania z działalności gospodarczej podatników podatku dochodowego prowadzących
podatkowe księgi przychodów i rozchodów, jest różnica pomiędzy przychodem z działalności a kosztami
uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów
handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku,
wyrobów gotowych, braków i odpadków - jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość
remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i
końcowego - jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.
4. Dochodem podatników, o których mowa w ust. 3, z odpłatnego zbycia składników majątku,
wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów
specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących, jest przychód z odpłatnego zbycia składników
majątku, których wartość początkowa nie przekracza 5.000 zł z wyłączeniem składników, których wartość
początkowa nie przekracza 2.000 zł; w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między
przychodem z odpłatnego zbycia a:
1) wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych w rozumieniu
niniejszej ustawy, dokonanych od tych środków i wartości lub
2) wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do
lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania
odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z niniejszą ustawą, powiększona o sumę odpisów
amortyzacyjnych w rozumieniu niniejszej ustawy, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim
prawie.
5. W przypadku podatników podatku dochodowego będących podatkowymi grupami kapitałowymi w celu
określenia podstawy opodatkowania tego podatnika sumuje się podstawy opodatkowania wszystkich spółek
tworzących podatkową grupę kapitałową, uwzględniając straty o których mowa w art. 121 ust. 6.

Art. 128
1. Podstawą opodatkowania za okresy cząstkowe dla celów określenia zaliczki na podatek dochodowy, zwana
dalej „zaliczką na podatek”, podatników obowiązanych do prowadzenia ewidencji podatkowej jest różnica
pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego uzyskania, z zastrzeżeniem art. 130.
2. Jeżeli jednak podatnik na koniec miesiąca sporządza remanent towarów, surowców i materiałów
pomocniczych lub właściwy organ podatkowy zarządzi sporządzenie takiego remanentu, podstawę
opodatkowania określa się zgodnie z art. 127 ust. 3.

Art. 129
1. Podstawą opodatkowania za okresy cząstkowe podatnika podatku dochodowego będącego osobą fizyczną,
dla celów obliczenia zaliczki na podatek, są uzyskane w ciągu miesiąca przychody z pracy najemnej oraz

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
74