Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o lasach

Druk nr 3876


Warszawa, 28 sierpnia 2015 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja







Pani

Małgorzata Kidawa-Błońska

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zmianie ustawy o lasach.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy panią poseł Ewę Wolak.



(-) Urszula Augustyn; (-) Bartłomiej
Bodio;
(-) Barbara
Czaplicka; (-) Zofia Czernow; (-) Ewa Czeszejko-Sochacka; (-) Alicja
Dąbrowska; (-) Artur Dębski; (-) Joanna Fabisiak; (-) Romuald
Garczewski; (-) Tomasz Głogowski; (-) Rafał Grupiński; (-) Leszek
Jastrzębski; (-) Jerzy Kozdroń; (-) Ligia Krajewska; (-) Izabela
Leszczyna; (-) Andrzej Orzechowski; (-) Waldemar Pawlak; (-) Józef
Racki;
(-) Jakub Rutnicki; (-) Krystyna
Skowrońska; (-) Bożena
Sławiak; (-) Michał Szczerba; (-) Mariusz Witczak.
Projekt
U S T A W A
z dnia ……………….
o zmianie ustawy o lasach
Art. 1. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2014 r. poz. 1153 oraz z
2015 r. poz. 349 i 671) wprowadza się następujące zmiany:
1)
po art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu:
„Art. 3a. 1. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa podlegają szczególnej
ochronie i nie podlegają przekształceniom własnościowym.
2. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być zbywane wyłącznie
w przypadkach określonych w ustawie w celu zachowania trwale zrównoważonej
gospodarki leśnej lub realizacji celu publicznego.”;
2)
w art. 26 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Każdy ma prawo dostępu do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa na
równych zasadach.”;
3)
w art. 38 w ust. 1 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4) zmiany przeznaczenia na cele nieleśne i nierolnicze, o ile zmiana ta dokonywana
jest w związku z realizacją inwestycji celu publicznego w rozumieniu przepisów
o gospodarce nieruchomościami;
5)
podyktowanych ważnymi względami gospodarczymi lub społecznymi, o ile nie
narusza to interesu Skarbu Państwa i wynika z konieczności realizacji inwestycji
celu publicznego w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami.”;
4)
w art. 45 w ust. 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) zatrudniona jest w pełnym wymiarze czasu pracy, za wyjątkiem osób
korzystających z uprawnienia, o którym mowa w art. 1821 § 6 i art. 1867 Kodeksu
pracy;”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.



– 2 –

U Z A S A D N I E N I E
Jedną z zasad konstytucyjnych jest wskazana w art. 74 ust. 1 i 2 Konstytucji zasada zapewnienia
bezpieczeństwa ekologicznego współczesnemu i przyszłym pokoleniom oraz obowiązek ochrony
środowiska. Jednocześnie art. 5 ustawy zasadniczej jako naczelną zasadę Rzeczypospolitej, jako
demokratycznego państwa prawnego dbającego o dobro wspólne wszystkich obywateli, wskazuje
konieczność zapewnienia ochrony środowiska z uwzględnieniem zasady zrównoważonego rozwoju.
Niezwykle istotnym elementem bezpieczeństwa ekologicznego oraz składnikiem środowiska
naturalnego w Polsce są lasy. Ze względu na to, że w zdecydowanej większości są to lasy będące
własnością Skarbu Państwa, stanowią one obecnie dobro wspólne wszystkich obywateli i wszyscy
mają prawo do korzystania w sposób powszechny z tego dobrodziejstwa przyrody.

Celem ochrony istniejącego stanu, który znajduje powszechną akceptację społeczną, konieczne jest
zachowanie dotychczasowej struktury własnościowej lasów jako dobra ogólnonarodowego, które nie
będzie podlegało prywatyzacji. W przypadku bowiem prywatyzacji lasów interes indywidualny
właściciela będzie nie do pogodzenia z interesem publicznym i społecznym, a co za tym idzie nastąpi
ograniczenie powszechności korzystania z tego zasobu naturalnego.
Tymczasem, zgodnie z art. 2 Konstytucji, Rzeczpospolita jako demokratyczne państwo prawa
powinna kierować się przede wszystkim zasadami sprawiedliwości społecznej. Sprawiedliwość
społeczną należy przy tym rozumieć jako działanie na rzecz dobra wszystkich obywateli. Powszechny
obecnie dostęp do cennego zasobu naturalnego jakim są lasy i możliwość korzystania na równych
zasadach z tego zasobu jest właśnie dobrem wspólnym wszystkich obywateli. Oddanie tego zasobu w
ręce prywatnych właścicieli może doprowadzić do wykluczenia ogółu z powszechnego i
nieodpłatnego
korzystania
z tego dobra. Jednocześnie ewentualna prywatyzacja lasów mogłaby także doprowadzić do zanikania
tego zasobu poprzez dążenie do odlesiania gruntów albo nadmierną eksploatację zasobów drewna,
zagrażającą trwałości lasów.
Lasy wymagają zatem ochrony przez państwo także jako element zrównoważonego rozwoju i istotny
czynnik zapobiegania degradacji środowiska naturalnego, w tym przede wszystkim jako czynnik
ochrony powietrza, gleby i różnorodności biologicznej.
Las jako dobro wspólne stanowi wartość nie tylko majątkową, ale przede wszystkim jest elementem
dziedzictwa narodowego, dziedzictwa przyrodniczego. Las jest niewątpliwie zasobem, który obecne
pokolenia są zobowiązane przekazać w stanie niepogorszonym przyszłym pokoleniom. Natomiast
obowiązek dbania o bezpieczeństwo ekologiczne obecnego i przyszłych pokoleń spoczywa na
władzach publicznych. Aby władze publiczne mogły obowiązki te wykonywać, lasy państwowe
muszą pozostać własnością Skarbu Państwa, gdyż tylko taka struktura własnościowa gwarantuje
sprawną i niezakłóconą realizację tego celu.
– 3 –
Z powyższych względów w projekcie przewidziano wprowadzenie ograniczeń w zakresie możliwości
sprzedaży lasów poprzez powiązanie jej z możliwością realizacji celów publicznych lub celów
zrównoważonej gospodarki leśnej. Są to ramy określone bardzo wąsko i uniemożliwiające,
przykładowo, sprzedaż lasów państwowych wyłączne w celu pozyskania środków przez budżet
państwa. Jednocześnie cele publiczne określa obecnie art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 poz. 782). Podkreślenia wymaga, że są to cele których
realizacja służy dobru wspólnemu, ogólnospołecznemu.
Wprowadzenie w projektowanej ustawie dodatkowej regulacji art. 3a ma na celu ustanowienie ogólnej
zasady odnoszącej się do każdego przypadku sprzedaży lasów, gruntów i innych nieruchomości
pozostających w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PGL LP). Przepis
ten wprowadza zasadę kierowania się przy każdym przypadku sprzedaży wyłącznie celami
zrównoważonej gospodarki leśnej lub potrzebą realizacji inwestycji celu publicznego. Zatem przy
podejmowaniu decyzji o sprzedaży, w przypadkach, o których mowa w art. 38 ustawy o lasach,
każdorazowo trzeba będzie uwzględnić wspomniane powyżej cele jako cele nadrzędne.
Obowiązujący art. 38 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o lasach przewiduje możliwość sprzedaży lasów, gruntów
i innych nieruchomości Skarbu Państwa w przypadkach zbywania udziałów lasów stanowiących
własność Skarbu Państwa we współwłasnościach oraz regulacji granicy polno-leśnej. W praktyce
przepis ten dotyczy rozdrobnionych gruntów leśnych o niewielkiej powierzchni. Oznacza to, że ich
sprzedaż nie powoduje w rzeczywistości zmniejszenia się powierzchni lasów stanowiących własność
Skarbu Państwa. Z kolei art. 38 ust. 1 pkt 3 dotyczy nie lasów w rozumieniu art. 3 pkt 1 zmienianej
ustawy, to jest gruntów o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną
(uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej pozbawiony,
przeznaczonych do produkcji leśnej lub stanowiących rezerwat przyrody lub wchodzących w skład
parku narodowego albo wpisanych do rejestru zabytków, lecz dotyczy on gruntów, budynków i
budowli, których związek z gospodarką leśną pozwalał zakwalifikować je do lasów zgodnie z art. 3
pkt 2. Stwierdzenie nieprzydatności tych gruntów, budynków i budowli dla gospodarki leśnej oznacza,
że odpada podstawa uznania ich za lasy, co z kolei przemawia za ich sprzedażą przez PGL LP.
Kolejne przesłanki sprzedaży lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa znajdujących
się
w zarządzie Lasów Państwowych określa art. 38 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o lasach. Zgodnie z
przywołanym przepisem sprzedaż ta możliwa jest w przypadkach zmiany przeznaczenia na cele
nieleśne i nierolnicze albo podyktowanych ważnymi względami gospodarczymi lub społecznymi, o ile
nie narusza to interesu Skarbu Państwa. W przeciwieństwie do art. 38 ust. 1 pkt 1 i 2, przesłanki te
mogą odnosić się do zdecydowanie większych powierzchni lasów. Z tego względu, zasadne jest
wyraźne zawężenie przesłanek, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 4 i 5, wyłącznie do przypadków,
– 4 –
w których sprzedaż lasu związana będzie z realizacją inwestycji celu publicznego w rozumieniu
przepisów o gospodarce nieruchomościami. Dodatkowo, aby podkreślić, że powszechny dostęp do
lasów jest uprawnieniem wszystkich jako dobro wspólne, dokonano zmiany w art. 26 ust. 1 poprzez
wyraźne wskazanie, że każdy ma dostęp do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa na
równych zasadach. Zasady te już obecnie określone są w art. 26 ust. 2 – 27 i art. 29-30 ustawy.
Planuje się zmianę polegającą na możliwości zatrudniania pracowników Służby Leśnej w PGL LP
w niepełnym wymiarze czasu pracy. Proponowana zmiana art. 45 ust. 2 pkt 6 dotyczy umożliwienia
stosowania rozwiązań wynikających z Kodeksu pracy i ma na celu ułatwienie powrotu do pracy
osobom po urlopach macierzyńskich, dodatkowych urlopach macierzyńskich, urlopach rodzicielskich
i wychowawczych w celu umożliwienia pogodzenia obowiązków służbowych z życiem prywatnym.

Wejście w życie projektowanej ustawy nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa, ani
jednostek samorządu terytorialnego.

Przedmiot projektowanej ustawy w swoim zakresie nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.