Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej

zgłaszający uzyska informacje o potencjalnych przeszkodach rejestracji wynikających z praw
osób trzecich. Jednocześnie, pozwoli to na obniżenie kosztów, ponoszonych szczególnie
przez MŚP, związanych z koniecznością przeprowadzania samodzielnego badania w zakresie
istniejących wcześniejszych praw wyłącznych.
Zakłada się również, że ze względu na przyspieszenie oraz uproszczenie procedury udzielenia
praw ochronnych na znaki towarowe zwiększy się liczba zgłoszeń w trybie krajowym. Dla
przedsiębiorców, zwłaszcza MŚP, których działalność ma zazwyczaj charakter lokalny,
bardzo często wystarczająca jest ochrona praw znaków towarowych tylko na szczeblu
krajowym. Z uwagi na skalę prowadzonej działalności gospodarczej, podmioty te nie są
zainteresowane ochroną poza terytorium RP. Należy również zauważyć, że opłata za
zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym wynosi 500 zł w porównaniu z o
wiele wyższą kwotą 900 euro wymaganą przez OHIM za rejestrację wspólnotowego znaku
towarowego. Znaczna różnica w opłatach, a także przyspieszenie procedury udzielenia prawa
ochronnego na znak towarowy mogą niewątpliwie stanowić kluczowe czynniki wzrostu
liczby zgłoszeń w Urzędzie Patentowym, a tym samym większe wpływy do budżetu
krajowego.
Przyjęcie modelu sprzeciwowego nie będzie wymagało zwiększenia liczby osób
zatrudnionych w Urzędzie Patentowym, a jedynie wymusi jego reorganizację. Wynika to
przede wszystkim z proponowanego trybu rozpatrywania sprzeciwów oraz zaproponowanej
pisemnej formy postępowania sprzeciwowego.
Wprowadzenie postępowania sprzeciwowego wymagało również zmiany brzmienia przepisu
art. 246 (pkt 28 projektu), z którego usunięto odniesienie do znaków towarowych.
Proponowana redakcja niniejszego przepisu, jest niezbędna, gdyż wyeliminuje możliwość
zgłaszania sprzeciwów wobec udzielenia prawa ochronnego na znaki towarowe przed i po
wydaniu stosownej decyzji (podwójny sprzeciw).
Konsekwencją przejścia na system sprzeciwowy jest również konieczność
usystematyzowania wszystkich przesłanek odmowy udzielenia prawa ochronnego. W
związku z powyższym, wprowadzono nowe brzmienie dla art. 129 (pkt 2 projektu) i art. 132
(pkt 5 projektu) oraz usunięto art. 131 (pkt 4 projektu), tym samym dzieląc przesłanki na te,
które będą badane z urzędu, i te które mogą stanowić podstawę sprzeciwu.
Zakłada się również nowelizację przepisów dotyczących postępowania w sprawie znaków
międzynarodowych zarejestrowanych w trybie Porozumienia oraz Protokołu madryckiego o
międzynarodowej rejestracji znaków i wyznaczonych na Polskę. Nowelizacja polega na
dostosowaniu istniejących przepisów do nowo wprowadzonego systemu rozpatrywania
zgłoszeń znaków towarowych (pkt 14 do 23 projektu).
Konieczne jest wprowadzenie dwóch zmian redakcyjnych w przepisie art. 245
zaproponowanych w projekcie nowelizacji (pkt 27 projektu). Pierwsza zmiana polega na
wykreśleniu pkt 3 z katalogu możliwych rozstrzygnięć. Wynika to z faktu, że wniosek o
ponowne rozpatrzenie jest środkiem odwoławczym niedewolutywnym, co pociąga za sobą
konieczność dostosowania katalogu rozstrzygnięć do tego rodzaju instytucji. W orzecznictwie
14

i doktrynie utrwalone jest, że w przypadku wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzja o
charakterze kasacyjnym jest niedopuszczalna [patrz np. WSA II SA/Wa 875/08].
Druga zmiana polega na dodaniu do katalogu rozstrzygnięć możliwości umorzenia
postępowania na etapie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Takie rozstrzygnięcie
konieczne jest bowiem np. dla sytuacji, w których wnioskodawca cofa wniosek. Usunie to
wątpliwości, które pojawiają się w ramach rozstrzygania wniosku o ponowne rozpatrzenie
oraz usprawni postępowanie odwoławcze, w tym w sprawach dotyczących sprzeciwu.
Proponowane jest również nowe brzmienie art. 133 (pkt 6 projektu), który wprowadza
możliwość wyrażenia przez uprawnionych do wcześniejszych znaków zgody na rejestrację
późniejszych znaków (tzw. listów zgody) przez innych zgłaszających. Celem tej regulacji jest
eliminacja przeszkody względnej udzielenia prawa ochronnego na późniejszy znak towarowy
w postaci istnienia znaków towarowych z wcześniejszych prawem. Dzięki temu dostosuje się
polską praktykę do obowiązującej w innych państwach, wychodząc również naprzeciw
postulatom składanym przez przedsiębiorców. Obecna dyrektywa o znakach towarowych
pozostawia państwom członkowskich swobodę co do akceptacji listów zgody.
Inne wprowadzane zmiany wynikają z:
 konieczności dostosowania treści krajowych przepisów do odpowiednich norm prawa UE
(np. art. 129 ust. 1 pkt 4 ustawy – w związku z art. 3 ust. 1 lit. d dyrektywy nr 2008/95;
zmieniony art. 132 ust. 2 pkt 3 ustawy – w związku z art. 4 ust. 4 lit. a tej dyrektywy);
 celowości wyeliminowania regulacji, które nie znajdują uzasadnienia w systemie prawa
znaków towarowych (np. wykreślenie dotychczasowego art. 132 ust. 4 ustawy,
dotyczącego tytułów prasowych).
W zakresie zmian dotyczących ustania prawa ochronnego, kluczowe znaczenie ma
odstąpienie od przesłanki interesu prawnego we wszczęciu postępowania o unieważnienie i
wygaszenie prawa ochronnego. Ten interes nie jest wymagany w unijnym prawie znaków
towarowych i w przepisach prawa znaków towarowych co najmniej większości państw
członkowskich UE. Ponadto, na tle dotychczasowego orzecznictwa, istnieją duże trudności
interpretacyjne odnośnie do tej przesłanki.
Inną zmianą jest wprowadzanie w art. 164 (pkt 24 projektu) wyraźnej zasady, że na prawa
wcześniejsze – jako względne podstawy unieważnienia – może powołać się tylko uprawniony
z tych praw. Ta zasada uniemożliwi „przekształcanie” wniosku o unieważnienie w actio
popularis. W świetle tej zasady nie jest bowiem możliwe, aby wnioskodawca powołał się na
cudze prawa podmiotowe, jako na względne podstawy unieważnienia.
W końcu, istotnie zmodyfikowano art. 165 (pkt 25 projektu). Zmiana w zakresie art. 165 ust.
1 pkt 2 została podyktowana koniecznością dostosowania tej normy do fakultatywnego
przepisu art. 3 ust. 3 dyrektywy nr 2008/95. Z kolei, zmiana w zakresie art. 165 ust. 2 została
podyktowana koniecznością dostosowania regulacji krajowej do art. 9 dyrektywy nr 2008/95.
15