Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej oraz niektórych innych ustaw

materiałach niebezpiecznych, takich jak amunicja, torpedy, miny, itp. Zalegające
materiały niebezpieczne niosą zagrożenie życia dla innych nurków lub stanowią
powszechne niebezpieczeństwo wynikające z potencjalnej możliwości ich zastosowania
do działań o charakterze terrorystycznym i przestępczym.
Art. 36 ust. 1 został zmieniony w celu uszczegółowienia definicji pasa nadbrzeżnego.
Zamiana pojęcia „brzegu morskiego” na „linię brzegu morskiego” pozwoli na
jednoznaczne określenie granic pasa nadbrzeżnego.
Zmiana ust. 1 w art. 37 ma na celu doprecyzowanie formy wydania przez dyrektora
urzędu morskiego zgody na wykorzystywanie pasa technicznego w celu innym niż
ochrona brzegu morskiego. Jest to zmiana o charakterze techniczno-porządkowym.
Przepisy w obecnym brzmieniu nie określają formy rozstrzygnięcia takiej sprawy, co
budziło wątpliwości wnioskodawców.
Art. 37 ust. 1 Ustawy stanowi, że pas techniczny „jest przeznaczony do utrzymania
brzegu w stanie zgodnym z wymogami bezpieczeństwa i ochrony środowiska”. W
wyniku realizacji delegacji ustawowej zawartej w art. 37 ust. 1d do wydania przez
ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej rozporządzenia określone zostaną
minimalne poziomy bezpieczeństwa brzegu morskiego zapewniane na obszarze pasa
technicznego i położenie granicznej linii ochrony wymagane dla utrzymania
właściwego bezpieczeństwa brzegu. Zostanie przy tym uwzględniony sposób
zagospodarowania obszarów przyległych oraz warunki, które musi spełnić pas
techniczny. Wymagania bezpieczeństwa są różne, w zależności od sposobu i
intensywności zagospodarowania zaplecza brzegu morskiego, np. inne dla obszarów z
gęstą zabudową, na których zlokalizowane są obiekty mogące spowodować poważne
zagrożenie dla środowiska w wyniku erozji lub powodzi morskiej, a inne dla obszarów
niezainwestowanych czy nieużytków. Mając na uwadze powyższe, w rozporządzeniu
zostaną określone wymagania dla całej długości brzegu morskiego, lecz z podziałem na
odcinki dostosowane do stanu zagospodarowania obszarów przyległych do brzegu
morskiego i do rodzaju tego brzegu.
Przepisy Dyrektywy zostały uwzględnione w rozdziale 9 „Planowanie i
zagospodarowanie przestrzenne obszarów morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej”. Poprzez planowanie przestrzenne
obszarów morskich należy rozumieć proces, za pośrednictwem którego organy
administracji morskiej, zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, analizują i
9

organizują działalność ludzką na obszarach morskich, aby osiągnąć określone w
planach i strategiach rozwoju cele ekologiczne, gospodarcze i społeczne.
W art. 37a określono sposób przyjmowania planów oraz organy uczestniczące w tym
procesie.
Rozszerzono art. 37a o ust. 2 w celu dostosowania do art. 5 ust. 2 Dyrektywy.
W art. 37a ust. 4 został określony organ właściwy w sprawie morskiego planowania
przestrzennego, którym będzie minister właściwy do spraw gospodarki morskiej i
dyrektor urzędu morskiego. Minister przekazuje Komisji Europejskiej i państwom
członkowskim kopie planów zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów
morskich.
Art. 37b ust. 1 podlega zmianie w taki sposób, że dyrektorzy urzędów morskich
sporządzając plany zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów morskich
będą obowiązani stosować podejście ekosystemowe z uwzględnieniem:
1) aspektów gospodarczych, społecznych i środowiskowych;
2) wsparcia zrównoważonego rozwoju i wzrostu w sektorze morskim;
3) współistnienia odpowiednich działań i sposobów wykorzystania morza.
Plany zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów morskich będą sporządzane
w wersji elektronicznej, dlatego niezbędna jest zmiana delegacji do wydania
rozporządzenia określającego wymagany zakres planów zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej (art. 37b ust. 4 Ustawy). Ponieważ będą wydawane w formie
rozporządzeń ministra, nie ma potrzeby określania odrębnego sposobu udostępniania
planów obywatelom i zainteresowanym podmiotom.
W art. 37c wprowadzono zmianę mającą na celu zagwarantowanie spójności planów
zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich z planami zagospodarowania
przestrzennego obszarów lądowych. Ponadto dla potrzeb sporządzenia planu
zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich, organy administracji morskiej
będą prowadziły analizy, studia oraz opracowywały koncepcje i programy.
Zgodnie z art. 37d plan zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów morskich
może zawierać ustalenia wiążące samorządy województw oraz gminy nadmorskie, przy
sporządzaniu planów zagospodarowania przestrzennego województw, studiów
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu
10

publicznego o znaczeniu krajowym, obszarów chronionych, sposobu korzystania z
obszarów morskich.
Ustawodawca wprowadza szczegółową regulację dotyczącą procedury opracowania
planów zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów morskich w celu
udoskonalenia procesu planowania przestrzennego polskich obszarów morskich oraz
zapewnienia jednolitych standardów w tym zakresie. Procedura ta jest zbliżona do
procedury sporządzenia projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego oraz projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Właściwy terytorialnie dyrektor urzędu morskiego, jako organ odpowiedzialny za
sporządzenie projektu planu, w pierwszej kolejności podaje do publicznej wiadomości
informację o przystąpieniu do sporządzenia projektu planu oraz o możliwości składania
wniosków przez okres 60 dni od dnia podania tej informacji do publicznej wiadomości;
następnie zawiadamia na piśmie odpowiednie organy; kolejno rozpatruje otrzymane
wnioski, rozstrzyga o sposobie ich uwzględnienia i sporządza ich wykaz, który jest
wykładany do publicznego wglądu; występuje także do właściwych organów, o których
mowa w art. 57 i 58 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o
środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o
ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235, z późn. zm.) w celu
uzgodnienia zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganych w prognozie
oddziaływania na środowisko do projektu planu. Następnie zostanie sporządzony
projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, który to projekt poddany
będzie opiniowaniu, uzgodnieniom, jak również konsultacjom publicznym. W dalszej
kolejności zgłoszone uwagi, wnioski, opinie będą rozpatrywane i rozstrzygane, zgodnie
z propozycją art. 37h, następnie zmiany zostaną wprowadzone do projektu planu. Etap
uzgodnień, opiniowania i konsultacji publicznych można ponowić w niezbędnym
zakresie. Każdorazowo sporządzane jest uzasadnienie sposobu rozpatrzenia uwag i
wniosków. Nieuwzględnione uwagi nie podlegają zaskarżeniu do sądu
administracyjnego. Projekt planu zostaje przekazany ministrowi właściwemu do spraw
rozwoju regionalnego w celu stwierdzenia jego zgodności z celami i kierunkami
określonymi w długookresowej strategii rozwoju kraju, ustaleniami średniookresowej
strategii rozwoju kraju i innymi strategiami rozwoju, Koncepcją Przestrzennego
Zagospodarowania Kraju oraz programami zadań rządowych. W przypadku
stwierdzenia możliwości znaczącego transgranicznego oddziaływania na środowisko na
11

skutek realizacji zamierzeń związanych z ustaleniami planu zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej, dyrektor urzędu morskiego zobligowany będzie do poinformowania
Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska o możliwości transgranicznego
oddziaływania na środowisko skutków realizacji planu oraz do przekazania projektu
planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko. Postępowanie w sprawie
transgranicznego oddziaływania na środowisko prowadzone będzie zgodnie z
przepisami działu VI rozdziału 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska
oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego
postępowania transgranicznego nastąpią znaczące zmiany do projektu planu, to dyrektor
urzędu morskiego ponownie wystąpi o opinie i uzgodnienia w zakresie występujących
zmian projektu planu. Uzgodniony projekt planu zostaje przekazany ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki morskiej w celu przyjęcia projektu planu w formie
rozporządzenia. Jeżeli w trybie opracowania projektu rozporządzenia, dokonane zostaną
zmiany w projekcie planu, to minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może
przekazać projekt planu do właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego w celu
ponowienia procedury sporządzenia projektu planu, w zakresie niezbędnym do
dokonania tych zmian, jednakże przedmiotem ponowionych czynności jest wyłącznie
część projektu planu objęta zmianą.
Zgodnie z art. 37i Plan zagospodarowania przestrzennego polskich obszarów morskich
będzie podlegał okresowej ocenie, przynajmniej raz na 10 lat. Dyrektor urzędu
morskiego dokonuje przeglądu zmian w zagospodarowaniu przestrzennym i opracowuje
raport o jego stanie. Przesłanki, na podstawie których dokonuje się oceny stanu
aktualności planów zostały określone w ustawie. Wyniki przeglądu oraz raport są
przekazywane wskazanym ministrom, zaś minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej podejmuje decyzję o przystąpieniu do zmiany planu oraz o zakresie
niezbędnych zmian.
Zgodnie z planowaną regulacją, zawartą w art. 37j, minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej będzie odpowiedzialny za prowadzenie współpracy transgranicznej
w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich. Art. 37j
ust. 2 zawiera delegację do wydania rozporządzenia określającego wymagany zakres i
sposób uzgodnień transgranicznych planu zagospodarowania przestrzennego morskich
12

wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej,
uwzględniając w szczególności zalecenia przyjęte przez Komisję Ochrony Środowiska
Morskiego Morza Bałtyckiego, i organy Unii Europejskiej w zakresie planowania
przestrzennego na morzu.
Nie istnieje zagrożenie, że w dniu wejścia w życie projektowanej ustawy samorządy
województw oraz gmin, będące w trakcie opracowania dokumentów planistycznych,
będą musiały rozpocząć na nowo prace nad tymi dokumentami w celu ich dostosowania
do rozwiązań przewidzianych przepisami tej ustawy. Należy zwrócić uwagę, że
procedura opracowania morskich planów zagospodarowania przestrzennego jest
długotrwała, przewiduje się, że pierwsze projekty planów powstaną po roku 2018.
Następnie zostaną przyjęte w drodze rozporządzeń, podlegających konsultacjom
społecznym oraz opiniowaniu przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu
Terytorialnego. Należy podkreślić, że obecnie, zgodnie z art. 37 ust. 3 Ustawy, projekty
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy,
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i planów zagospodarowania
przestrzennego województwa, dotyczące pasa technicznego, pasa ochronnego oraz
morskich portów i przystani wymagają uzgodnienia z dyrektorem właściwego urzędu
morskiego. Ust. 4 tego samego artykułu stanowi „Wszystkie plany i projekty związane
z zagospodarowaniem morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego są
zatwierdzane przez organy administracji morskiej w uzgodnieniu z właściwymi
gminami nadmorskimi”. Ponadto warto zwrócić uwagę na projektowany art. 37c
zmienianej ustawy, który wprowadza obowiązek współpracy organów administracji
morskiej z samorządami województw i gmin nadmorskich w celu zapewnienia
spójności morskich planów zagospodarowania przestrzennego z planami
zagospodarowania przestrzennego obszarów lądowych. Dodatkowo sama procedura
sporządzania planów przewiduje uzgadnianie projektu planu z wójtami, burmistrzami
albo prezydentami miast położonych w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru objętego
projektem planu – w zakresie wpływu jego ustaleń na zagospodarowanie pasa
technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani oraz na
zagospodarowanie przestrzenne gminy. Mając na uwadze powyższe, wprowadzenie
przepisu przejściowego w celu dostosowania dokumentów planistycznych na obszarach
lądowych do morskich planów zagospodarowania przestrzennego jest zbędne. Ponadto
13