Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw

– 65 –
b)
kuratorowi w imieniu małoletniego bez opieki – w przypadku, o którym
mowa w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
1b. Przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się, gdy cudzoziemiec kolejny raz
zadeklarował zamiar złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, a
nie złożył wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej po uprzednio
zadeklarowanym zamiarze jego złożenia albo poprzedni wniosek o udzielenie
ochrony międzynarodowej został uznany za niedopuszczalny z przyczyn, o których
mowa w art. 38 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo po wydaniu
decyzji o odmowie nadania mu statusu uchodźcy i udzielenia ochrony
uzupełniającej.”,
c)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, gdy cudzoziemiec złożył kolejny
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, który jest:
1)
pierwszym wnioskiem niedopuszczalnym z przyczyn, o których mowa w
art. 38 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli
złożenie tego wniosku nastąpiło tylko w celu opóźnienia wydania decyzji o
zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu albo w celu opóźnienia lub
uniemożliwienia jej wykonania;
2)
złożony po wydaniu ostatecznej decyzji o:
a)
uznaniu wniosku za niedopuszczalny z przyczyn, o których mowa w
art. 38 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b)
odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony
uzupełniającej albo decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej, wydanej po rozpatrzeniu
kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.”,
d)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, decyzję o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu wykonuje się po otrzymaniu informacji, o której mowa w
– 66 –
art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
16) w art. 334 w ust. 2:
a)
pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ubiegającemu się o udzielenie ochrony międzynarodowej, którego wniosek o
udzielenie tej ochrony ze względów formalnych został pozostawiony bez
rozpoznania, lub”,
b)
w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub”,
c)
po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) któremu wydano decyzję o odmowie nadania mu statusu uchodźcy lub
udzielenia ochrony uzupełniającej.”;
17) w art. 335 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Organ właściwy do wydania decyzji o:
1)
zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu,
2)
odmowie nadania statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej
– informuje cudzoziemca o możliwości skorzystania z pomocy w dobrowolnym
powrocie.”;
18) w art. 386 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wobec cudzoziemca toczy się postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej lub”;
19) w dziale VIII po rozdziale 5 dodaje się rozdział 5a w brzmieniu:
„Rozdział 5a
Przekazanie do innego państwa członkowskiego na podstawie rozporządzenia 604/2013
cudzoziemca, który nie ubiega się o udzielenie ochrony międzynarodowej
Art. 393a. 1. Organ Straży Granicznej przekazuje Szefowi Urzędu dowody lub
poszlaki, o których mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia wykonawczego Komisji
UE nr 118/2014 z dnia 30 stycznia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 1560/2003 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE)
nr 343/2003 ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego
właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, złożonego w jednym z państw
członkowskich przez obywatela państwa trzeciego (Dz. Urz. UE L 39 z 08.02.2014,
str. 1) dotyczące cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
– 67 –
bez ważnego dokumentu uprawniającego go do wjazdu na to terytorium i pobytu na
nim, który nie ubiega się o udzielenie ochrony międzynarodowej, w zakresie
niezbędnym do ustalenia, czy inne państwo członkowskie jest właściwe do wtórnego
przyjęcia cudzoziemca, o którym mowa w art. 23–25 rozporządzenia 604/2013.
2. Szef Urzędu przeprowadza postępowanie w sprawie ustalenia odpowiedzialnego
państwa członkowskiego, o którym mowa w art. 20 rozporządzenia 604/2013.
3. Szef Urzędu jest organem właściwym w sprawach, o których mowa w art. 24
rozporządzenia 604/2013, z wyłączeniem spraw o zobowiązanie cudzoziemca do
powrotu.
Art. 393b. 1. W przypadku gdy inne państwo członkowskie odpowiedzialne za
rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej na podstawie
rozporządzenia 604/2013 wyrazi zgodę na przejęcie cudzoziemca, o którym mowa w
art. 393a ust.1, Szef Urzędu wydaje decyzję o jego przekazaniu do odpowiedzialnego
państwa członkowskiego.
2. Szef Urzędu jest organem właściwym do wydania cudzoziemcowi przepustki, o
której mowa w art. 29 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia 604/2013.
3. Cudzoziemiec podlegający przekazaniu do odpowiedzialnego państwa
członkowskiego może być doprowadzony do granicy albo do portu lotniczego, albo
morskiego odpowiedzialnego państwa członkowskiego, do którego następuje
przekazanie.
4. Doprowadzenie, na wniosek Szefa Urzędu, wykonuje:
1)
do granicy – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca;
2)
od granicy do portu lotniczego albo morskiego odpowiedzialnego państwa
członkowskiego, do którego następuje przekazanie – Komendant Główny Straży
Granicznej lub komendant oddziału Straży Granicznej właściwy ze względu na
miejsce przekroczenia granicy przez cudzoziemca.
5. Komendant placówki Straży Granicznej informuje niezwłocznie Szefa Urzędu o
przekroczeniu granicy przez cudzoziemca przekazywanego do odpowiedzialnego
państwa członkowskiego, poprzez odnotowanie w rejestrze spraw prowadzonych na
podstawie rozporządzenia 604/2013 miejsca i daty przekroczenia granicy.
6. Koszty doprowadzenia do granicy lub do portu lotniczego albo morskiego
odpowiedzialnego państwa członkowskiego, do którego następuje przekazanie, są
– 68 –
pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do
spraw wewnętrznych, ze środków pozostających w dyspozycji Komendanta Głównego
Straży Granicznej.
7. Komendant Główny Straży Granicznej jest organem właściwym w sprawach, o
których mowa w art. 31 i art. 32 rozporządzenia 604/2013.”;
20) w dziale IX tytuł rozdziału 1 otrzymuje brzmienie:
„Postępowanie w sprawie zatrzymania cudzoziemca, zastosowania wobec niego
środków zapobiegawczych, w tym umieszczenia go w strzeżonym ośrodku lub
zastosowania wobec niego aresztu dla cudzoziemców”;
21) w art. 394:
a)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Cudzoziemiec może być także zatrzymany na okres nie dłuższy niż
48 godzin w celu przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu lub przekazania na podstawie rozporządzenia 604/2013.”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zatrzymania cudzoziemca dokonuje Straż Graniczna lub Policja, a w
przypadku, o którym mowa w ust. 1a – Straż Graniczna.”,
c)
w ust. 4 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d i e w brzmieniu:
„d) ustala, czy istnieją okoliczności uzasadniające przekazanie cudzoziemca do
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej na podstawie
rozporządzenia 604/2013,
e)
doprowadza cudzoziemca do granicy albo portu lotniczego albo morskiego
państwa, do którego zostaje doprowadzony.”;
22) w art. 398:
a)
w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) istnieje konieczność zabezpieczenia przekazania cudzoziemca zgodnie z
art. 28 rozporządzenia 604/2013, jeżeli istnieje znaczne prawdopodobieństwo
jego ucieczki, a natychmiastowe przekazanie do innego państwa
członkowskiego nie jest możliwe, lub”,
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) pkt 3 i 3a”,
– 69 –
c)
w ust. 3 część wspólna otrzymuje brzmienie:
„– do czasu wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub
przekazania do innego państwa członkowskiego.”;
23) w art. 403:
a)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców
może być także przedłużony na czas określony, niezbędny do wydania ostatecznej
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, w przypadku gdy
cudzoziemcowi przebywającemu w tym ośrodku lub areszcie została wydana
ostateczna decyzja kończąca postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej, w której nie nadano mu statusu uchodźcy i nie udzielono
ochrony uzupełniającej albo do wydania ostatecznej decyzji, o której mowa w
art. 393b ust. 1.”,
b)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Do 12-miesięcznego okresu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się
okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców w związku ze złożonym przez niego wnioskiem o udzielenie
ochrony międzynarodowej.”,
c)
po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
„7a. Sąd, rozpatrując wniosek o przedłużenie okresu pobytu cudzoziemca w
strzeżonym ośrodku, ocenia możliwość zastosowania środków, o których mowa w
art. 398 ust. 3.”;
24) w art. 406:
a)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1c w brzmieniu:
„1a. Organ Straży Granicznej, przed wydaniem z urzędu postanowienia o
zwolnieniu cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców w
przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 6, oraz rozpatrując wniosek o
zwolnienie cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka, ocenia konieczność zastosowania
środków, o których mowa w art. 398 ust. 3.
1b. Organ Straży Granicznej wydaje postanowienie o zastosowaniu środków,
o których mowa w art. 398 ust. 3.
1c. Na postanowienie organu Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 1b,
przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.