Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo łowieckie

12

ZAŁ CZNIK Nr 2
INSTRUKCJA WYCźNY TROFźÓW
Wycena poroża łosia
I.1. Obwód tyki no nej mierzy się w najwę szym miejscu powy ej ró y.
I.2. Rozłogę stanowi największa odległo ć pomiędzy czubkami najbardziej od siebie oddalonych
i odpowiadających sobie odnóg.
I.3. Źługo ć poro a mierzy się po zewnętrznej krzywi nie rosoch, od czubka najdalej wystającej
odnogi przedniej czę ci rosoch do czubka najwy szej sterczącej odnogi górnej czę ci rosoch.
I.4.a. U łopataczy szeroko ć łopaty mierzy się po jej zewnętrznej krzywi nie w najszerszym
miejscu zwartej łopaty (bez uwzględniania odnóg), prostopadle do wewnętrznej krawędzi łopaty.
I.4.b. U badylarzy obwody odnóg mierzy się dokładnie w połowie ich długo ciś do wyceny
uwzględnia się obwody najwy ej pięciu dłu szych odnóg na ka dej tyce.
I.5. rednią długo ć odnóg zalicza się następującoŚ
a) u łopataczy poni ej 5 cm – 0 pkt, długo ć za od 5 cm wzwy mno y się przez 1, jednak
maksymalna liczba punktów nie mo e przekraczać 15,
b) u badylarzy rednią długo ć odnóg mno y się przez 1.
I.6. Liczbę odnóg zalicza się łopataczom po 1 pkt za ka dą odnogę powy ej 10, badylarzom po
1 pkt za ka dą odnogę, lecz nie więcej ni za pięć odnóg na ka dej tyce.
II.1. Za znaczne ró nice w długo ci odnóg potrąca się od 0 do 5 pkt.
II.2. Za asymetrię rosoch potrąca się od 0 do 3 pkt.

Wycena poroża jelenia szlachetnego i jelenia sika
I.1. Źługo ć tyki mierzy się wzdłu osi zewnętrznej strony tyki, od dolnej krawędzi ró y do czubka
tej odnogi w koronie, która zapewnia najdłu szy pomiar. Miarki ta mowej nie wolno wciskać
w zagłębienie między ró ą a tyką.
I.2. Źługo ć oczniaka mierzy się od górnego brzegu ró y do czubka odnogi.
I.3. W poro u jelenia sika długo ci odnóg rodkowych, wewnętrznych i dodatkowych mierzy się
po zewnętrznych stronach odnóg. Wyznacza się podstawę odnogi, którą jest linia krawędzi tyki
w miejscu odrastającej odnogi, a długo ć odnogi mierzy się wzdłu osi odnogi od punktu jej
przecięcia z podstawą odnogi do czubka odnogi.
I.4. Źługo ć opieraka mierzy się od miejsca na tyce, które wyznacza sieczna kąta powstałego
między osiami tyki i opieraka a do czubka odnogi.
I.5 i I.6. Obwody na tykach mierzy się w najcieńszych miejscach.
I.7. Pomiar masy wieńca z krótko przyciętą czaszką powinien nastąpić po upływie co najmniej
trzech miesięcy od pozyskania. Wynik pomiaru nale y ustalić z dokładno cią do 10 gramów.
W zale no ci od sposobu przycięcia czaszki od masy brutto odejmujemy do 700 g.
I.8. Rozłogę wycenia się następującoŚ
a) mniej ni 60% redniej długo ci tyki – 0 pkt,
b) 60,0 do 69,9% redniej długo ci tyki – 1 pkt,
c) 70,0 do 79,9% redniej długo ci tyki – 2 pkt,
d) 80,0% i powy ej redniej długo ci tyki – 3 pkt.
I.9. Za odnogi uznaje się odrosty, których długo ć wynosi co najmniej 2 cm, a podstawa jest
mniejsza od ich wysoko ci.
II.1. Ubarwienie:
a) jasnoszare, ółtawe lub sztucznie zabarwione – 0 pkt,
b) od szarego do redniobrązowego – 1 pkt,
c) ciemnobrązowe do czarnego – 2 pkt.
II.2. Uperlenie:
a) gładkie lub słabe – 0 pkt,
b) rednie –1 pkt, dobre – 2 pkt.
II.3. Zakończenia odnógŚ
a) tępe lub zmurszałe – 0 pkt,

13

b) ostre, lecz ciemne – 1 pkt,
c) ostre wy wiecone biało polerowane – 2 pkt.
II.4. Nadoczniaki:
a) krótkie – 2–10 cm – jednostronnie – 0 pkt, obustronnie – 0,5 pkt,
b) rednie – 10,1–15 cm – jednostronnie – 0,5 pkt, obustronnie – 1,0 pkt,
c) długie – 15,1 i więcej cm – jednostronnie – 1,0 pkt, obustronnie – 2 pkt.
II.5. Do korony zalicza się wszystkie odnogi osadzone powy ej opieraka (równie odnogę wilczą).
Nie dotyczy to tzw. podwójnego opieraka. Odnogi w koronie okre la się jako krótkie, rednie lub
długie, przy czym zakłada się następujące wymiaryŚ
a) dla krótkich – 2–10 cm,
b) dla rednich – 10,1–15 cm,
c) dla długich – powy ej 15 cm.
W zale no ci od liczby odnóg w koronieŚ krótkich, rednich i długich przyznaje się do 10 pkt.
III. Usterkami sąŚ nierównomierne ustawienie tyk, wyra ne ró nice w długo ci tyk, uderzające
asymetrie wieńca oraz nierównomierno ci oczniaków, nadoczniaków i opieraków, je eli ju raz ich
w wycenie nie uwzględniono.

Wycena poroża daniela
I.1. Źługo ć poro a mierzy się od dolnej krawędzi ró y do najwy szego punktu zwartej łopaty.
Łopatowate wydłu enia uwzględnia się do pomiaru długo ci, je eli ich największa szeroko ć
stanowi połowę pomiaru największej pełnej szeroko ci łopaty.
I.2. Źługo ci oczniaków mierzy się od górnej krawędzi ró y do czubka odnogi.
I.3. Źługo ci łopat mierzy się po zewnętrznej krzywi nie od tego miejsca, w którym się tyki
zaczynają poszerzać, do najwy szego punktu zwartej łopaty. Je eli górny obwód tyki jest mniejszy
ni 130% warto ci obwodu dolnego, przesuwa się miarkę ku łopacie tak, aby osiągnąć pomiar
obwodu o 1 cm większy, i od tego miejsca rozpoczyna się pomiar długo ci łopaty. Je eli górny
obwód przekracza 130% warto ci obwodu dolnego, początek pomiaru długo ci łopat stanowi punkt
przecięcia osi opieraka i tyki.
I.4. Szeroko ć łopat mierzy się w ten sposób, e zalicza się połowę pomiaru obwodu łopaty
w najszerszym jej miejscu bez sęków i wyrostków.
I.5. Bez wyja nień.
I.6. Obwód dolny tyki mierzy się w najcieńszym miejscu pomiędzy oczniakiem a opierakiem.
I.7. Obwód górny tyki mierzy się w najcieńszym miejscu pomiędzy opierakiem i łopatą. Je eli
warto ć tego pomiaru mie ci się w granicach do 130% warto ci pomiaru dolnego obwodu tyki, to
zalicza się ją w cało ci do wyceny. Je eli natomiast przekroczy ona 130% pomiaru dolnego obwodu
tyki, to zalicza się do wyceny tylko 130% warto ci dolnego obwodu tyki. Je eli na tyce brakuje
opieraka, to pomiaru dokonuje się między oczniakiem a łopatą w najcieńszym miejscu, a wynik
tego pomiaru przyjmuje się za dolny i za górny obwód tyki.
I.8. Ustalenie masy poro a z krótko przyciętą czaszką i ko cią nosową powinno nastąpić co
najmniej trzy miesiące po pozyskaniu. Przy poro ach z pełną czaszką bez uchwy nale y potrącić
250 g i odpowiednio mniej przy odcięciu czę ci czaszki.
II.1. Ubarwienie:
a) ółtawe lub sztucznie barwione 0 pkt,
b) szare lub brązowe 1 pkt,
c) brązowe do czarnego 2 pkt.
II.2. Sęki na łopatach. Uwzględnia się tylko sęki na łopatach, które osiągają co najmniej 2 cm.
Wyceny sęków dokonuje się w następujący sposóbŚ


Jednostronnie Obustronnie
Krawędzie łopat ze skąpą ilo cią krótkich sęków
0 pkt
0 pkt
Sęki na 1/3 krawędzi łopaty
1 pkt
2 pkt

14

Sęki na 2/3 krawędzi łopaty
2 pkt
4 pkt
Sęki na całej dolnej krawędzi łopaty łącznie z ostrogą
3 pkt
6 pkt

II.3. Moc, kształt i regularno ćŚ
z przewidzianych 5 pkt, 3 pkt dotyczą mocy łopat, a 2 pkt – ich kształtu i regularno ci.
Liczba punktów za moc zale na jest od masy poro aŚ
a) 2,75–3,00 kg – 1 pkt,
b) 3,01–3,25 kg – 2 pkt,
c) 3,26 kg i więcej – 3 pkt.
III.1. Potrącenia za niedostateczną rozłogęŚ
a) poni ej 85% redniej długo ci poro a 1 pkt,
b) poni ej 80% redniej długo ci poro a 2 pkt,
c) poni ej 75% redniej długo ci poro a 3 pkt,
d) poni ej 70% redniej długo ci poro a 4 pkt,
e) poni ej 65% redniej długo ci poro a 5 pkt,
f) poni ej 60% redniej długo ci poro a 6 pkt.
III.2. Wadliwe łopatyŚ


Jednostronnie
Obustronnie
wyburzone, rombowe lub trójkątne
1–3 pkt
2–6 pkt
rozdwojone
2–4 pkt
4–8 pkt
rozstrzępione
3–5 pkt
6–10 pkt
szablaste
4–5 pkt
8–10 pkt

III.3. Wadliwe krawędzie łopat. Za wadliwe uznaje się np. gładkie albo zmurszałe krawędzie łopat.
III.4. Niedostateczna równomierno ć. Za niedostateczną równomierno ć uznaje się między innymi
nierównomierne ustawienie tyk, nierównomierną długo ć poro a, ró nice w długo ci oczniaków
i opieraków.

Wycena poroża sarny
I.1. Źługo ć tyki mierzy się po zewnętrznej jej stronie od dolnej krawędzi ró y, uwzględniając
krzywizny, a do czubka grotu. Nie nale y miarki ta mowej wciskać w załamanie, wytworzone
między górną krawędzią ró y a tyką.
I.2. Masę poro a ustala się po upływie co najmniej trzech miesięcy po pozyskaniu. Przy całej
czaszce bez uchwy nale y od wyniku pomiaru brutto odjąć, zale nie od wielko ci pozostawionej
czaszki, do 90 g.
I.3. Objęto ć poro a mierzy się przez zwa enie zanurzonego w wodzie poro a do dolnej krawędzi
ró , bez zanurzenia mo d eni i ko ci czaszki, i odjęcie od masy poro a zwa onego w powietrzu.
Wynik pomiaru podaje się w cm3.
I.4. Rozłogą jest największy odstęp wewnętrzny między tykami. Źo tyk zalicza się równie grotŚ
a) bardzo wąska rozłoga (poni ej 30% redniej długo ci tyk) 0 pkt,
b) wąska (30,0% do 34,9%) 1 pkt,
c) rednia (35,0% do 39,9%) 2 pkt,
d) dobra (40,0% do 44,9%) 3 pkt,
e) bardzo dobra (45,0% do 75,0%) 4 pkt,
f) przesadna (powy ej 75,0%) 0 pkt.
II.1. Ubarwienie:
a) jasne lub sztucznie zabarwione 0 pkt,
b) ółte lub jasnobrązowe 1 pkt,
c) redniobrązowe 2 pkt,

15

d) ciemnobrązowe 3 pkt,
e) ciemne, prawie czarne 4 pkt.
II.2 Uperlenie:
a) gładkie, prawie bez pereł 0 pkt,
b) słabo uperlone 1 pkt,
c) rednio uperlone (drobne, dosyć liczne perły) 2 pkt,
d) dobrze uperlone (drobne perły na wszystkich czę ciach tyk) 3 pkt,
e) bardzo dobre uperlenie (bogate perły na wszystkich czę ciach tyk) 4 pkt.
II.3. Ró eŚ
a) słabe (wąskie i niskie) 0 pkt,
b) rednie (sznureczkowe, mało perlone) 1 pkt,
c) dobre (wianuszkowe i do ć wysokie) 2 pkt,
d) mocne (szerokie i wysokie) 3 pkt,
e) bardzo mocne 4 pkt.
II.4. Czubki odnógŚ
a) tępe, słabo wykształcone 0 pkt,
b) tępe, rednio wykształcone 1 pkt,
c) ostre, biało polerowane 2 pkt.
II.5. Regularno ć i jako ćŚ 0–5 pkt.
Z przewidzianych 5 pkt 2 pkt przypadają na jako ć odnóg, a 3 pkt – na regularno ć parostków.
Jako ć odnógŚ
a) normalne odnogi 0 pkt,
b) dobre odnogi 1 pkt,
c) bardzo dobre odnogi 2 pkt.
III. Potrącenia (usterki)Ś 0–5 pkt.
Z przewidzianych 5 pkt 2 pkt przypadają na jako ć odnóg, a 3 pkt – na inne usterki.
Potrącenia za jako ć odnógŚ
a) brak lub zupełnie krótkie odnogi 2 pkt,
b) jednostronne lub mierne odnogi 1 pkt,
c) normalne odnogi 0 pkt.
Stosuje się połówki punktów.

Wycena limów muflona
I.1. Źługo ć limów mierzy się wzdłu zewnętrznej krzywizny od dolnego brzegu pokrywy
rogowej do jej czubka.
I.2, 3 i 4. Obwody pokryw mierzy się zawsze w najgrubszym miejscu na odcinkach 1/3 długo ci
przy nasadzie, w rodku i w czę ci końcowej.
I.5. Rozłogę mierzy się w miejscu największego rozstępu zewnętrznych powierzchni pokryw
rogowych.
II.1. Ubarwienie:
a) jasne 1 pkt,
b) brunatne 2 pkt,
c) czarne 3 pkt.
II.2. Karbowanie:
a) rzadkie 1 pkt,
b) rednie 2 pkt,
c) gęste 3 pkt.
II.3. Skręt limówŚ 0–5 pkt.
III. Usterki w ukształtowaniuŚ 0–5 pkt.
Z przewidzianych 5 pkt 0–3 pkt przypadają za wrastanie czubków ku głowie, 0–2 pkt za inne
usterki.

16



Wycena oręża dzika
I.1. Źługo ć szabel mierzy się wzdłu ich zewnętrznej krzywizny w centymetrach z dokładno cią
do 1 mm. Je eli szabla jest obłamana, mierzy się tylko rzeczywi cie występującą długo ć.
I.2. Szeroko ć szabli mierzy się w najszerszym miejscu suwmiarką w mm. Nie dokonuje się
pomiaru w miejscach występujących naro li.
I.3. Obwody fajek mierzy się w najgrubszym miejscu w centymetrach z dokładno cią do 1 mm bez
wciskania miarki w nierówno ci. Nie dokonuje się pomiaru w miejscach występujących naro li.
Nierówno ci powierzchni nie uwzględnia się przy pomiarze.
II.1. Źodatki za szable (do 2 pkt), uwzględniającŚ
a) ubarwienie szlifów ciemnobrunatne do czerni,
b) wykształcenie końców (czubków),
c) równomierne wypukłe sklepienie powierzchni zewnętrznych,
d) półkoliste wygięcia szabel,
e) równomierną szeroko ć od nasady (korzenia) do szlifów.
Przyznane dodatki za szable nie mogą przekroczyć 2 pkt.
II.2. Dodatki za fajki (do 3 pkt), przy czym:
a) za opalenia czubków do 1 pkt,
b) za wygięcie, je li występuje obustronnie, do 2 pkt, a je li występuje jednostronnie – do 1 pkt.
Przyznane dodatki za fajki nie mogą przekroczyć łącznie 3 pkt.
III. Potrącenia za usterki (do 10 pkt)Ś
a) za niedostateczne zeszlifowanie końców do 3 pkt, przy czymŚ
– je li długo ci szlifów obustronnie sięgają do 4 cm – 3 pkt,
– je li długo ć szlifu po jednej stronie ma do 4 cm – 1,5 pkt,
– je li długo ci szlifów obustronnie mają 4,1–5 cm – 1 pkt,
– je li długo ć szlifu po jednej stronie ma 4,1–5 cm – 0,5 pkt,
b) za asymetrię szabel w długo ci, szeroko ci i kształcie – do 3 pkt,
c) za asymetrię fajek w długo ci, grubo ci i kształcie – do 3 pkt,
d) za dysproporcję między szablami i fajkami – do 1 pkt.

Wycena czaszki lisa, jenota i borsuka
1. Źługo ć czaszki mierzy się, ujmując ramionami suwmiarki albo klupy odległo ć pomiędzy
przednią powierzchnią lub krawędzią rodkowych siekaczy a najbardziej do tyłu wysuniętym
punktem ko ci potylicznej.
2. Szeroko ć czaszki mierzy się, ujmując ramionami suwmiarki albo klupy odległo ć między
łukami ko ci jarzmowych w miejscach dających najdłu szy pomiar przy prostopadłym uło eniu do
osi czaszki.