Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw

(PCP). 3-MeO-PCP prawdopodobnie jest niekompetencyjnym antagonistą receptorów
NMDA (kwasu N-metylo-D-asparaginowego) oraz inhibitorem wychwytu zwrotnego
dopaminy. Wywołuje specyficzny rodzaj narkozy, przypominający stan kataleptyczny,
tzw. narkozę „dysocjacyjną” lub „rozkojarzeniową”, która polega na szybkim,
selektywnym hamowaniu niektórych struktur ośrodkowego układu nerwowego
z pobudzeniem innych. Standardowa 2 dawka 3-MeO-PCP waha się pomiędzy 5–25 mg
doustnie i 2–6 mg donosowo. Po zażyciu doustnym substancja zazwyczaj zaczyna
działać po 10–20 minutach. Okres działania wynosi 4–10 godzin. Działania
niepożądane obejmują zaburzenia orientacji, zwiększoną intensywność odbioru
bodźców zewnętrznych, barwne efekty wizualne, pobudzenie psychoruchowe. Do
groźnych działań somatycznych należą: zaburzenia koordynacji, zaburzenia mowy,
podwójne widzenie, zawroty głowy, bezsenność, wzrost ciśnienia krwi i tachykardia,
wzrost ciśnienia śródgałkowego i wewnątrzczaszkowego, depresja oddechowa.
Mitragynina jest substancją aktywną Mitragyna speciosa, związkiem strukturalnie
podobnym do psychodelicznych indoli, pochodnych tryptaminowych (jak
np. psylocybina), z efektami halucynogennymi.
Salwinoryna A jest substancją zaliczaną do dysocjantów (w efekcie działania
podobnym do fencyklidyny lub ketaminy, które są wpisane do grupy II-P załącznika do
uopn). Jest substancją aktywną Salvia divinorum. Stosowana przede wszystkim
rekreacyjnie.
Substancja o akronimie AH-7921 jest opioidem działającym na receptor µ,
wykazującym 80% siły działania morfiny. Substancja ta w ciągu ok. 9 miesięcy była
prawdopodobną przyczyną 15 zgonów w Europie. Wykryto ją również w tym roku
w ZMS SUM w Katowicach podczas sekcji zwłok osoby zatrutej mieszaniną nowych
substancji psychoaktywnych. W tym roku EMCDDA wykonało ocenę ryzyka związaną
z przyjmowaniem AH-7921.
Substancja o akronimie MT-45 również jest syntetycznym opioidem, wykazującym
działanie zbliżone do morfiny. Substancję tę wykryto podczas sekcji zwłok 11 osób,
które uległy zatruciu w Szwecji, oraz 2 w USA. Obecnie rozpoczęto procedurę oceny
ryzyka związanego z tą substancją na poziomie europejskim.
Wykaz I-N został także uzupełniony o substancję nalbufina. Produkt leczniczy
zawierający tę substancję został zakwalifikowany do kategorii dostępności Rpw,
w związku z tym obecny brak umieszczenia jej w wykazie I-N prowadzi do
41
niekonsekwencji związanych ze sposobem przechowywania, obrotem, ewidencją oraz
utylizacją ww. substancji.
Zmiana 33 lit. b polega na dostosowaniu wykazu grupy IV–N „Środki odurzające grupy
IV–N” w załączniku nr 1 do uopn do wykazu IV do Jednolitej konwencji o środkach
odurzających z dnia 30 marca 1961 r. (Dz. U. z 1966 r. Nr 45, poz. 277 oraz z 1996 r.
Nr 35, poz. 149), poprzez pozostawienie w kolumnie 1, w wierszu 11 „KONOPI ZIELE
innych niż włókniste” oraz skreślenie z ww. wiersza słów „oraz wyciągi, nalewki
farmaceutyczne, a także wszystkie inne wyciągi z konopi innych niż włókniste”.
Stosownie do uchwały nr 20 Rady Ministrów z dnia 18 lutego 2014 r. w sprawie
zaleceń ujednolicenia terminów wejścia w życie niektórych aktów normatywnych,
proponuje się, aby ustawa nowelizująca weszła w życie z dniem 1 czerwca 2015 r.,
z wyjątkiem art. 3 pkt 1 i pkt 6 oraz art. 7 ust. 1, które weszłyby w życie z dniem
1 stycznia 2017 r. (powyższy wyjątek dotyczy przepisów ustawy z dnia 6 września
2001 r. – Prawo farmaceutyczne).
Projekt ustawy wymaga notyfikacji, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego
systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r.
Nr 56, poz. 597). Projekt ustawy, z chwilą jego przekazania do uzgodnień
międzyresortowych, został zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej Ministerstwa Zdrowia, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 2005 r.
o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414,
z późn. zm.).
Zgłoszenie zainteresowania pracami nad projektem ustawy o zmianie ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw w trybie przepisów
o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa zgłosiły dwa podmioty:
Instytut Bioinfobank reprezentowany przez Pana Jędrzeja Sadowskiego oraz firma
Anpaso Sp. z o.o. reprezentowana przez Pana Patryka Pańkowskiego. Uwagi dotyczyły,
m.in. zmiany definicji ziela konopi oraz wykreślenia z załącznika IV–N do uopn ziela
konopi innych niż włókniste oraz żywicy konopi oraz zmian dotyczących aktów
wykonawczych do uopn.
W ramach konsultacji projekt został również umieszczony na stronie internetowej
Ministerstwa Zdrowia oraz Rządowego Centrum Legislacji, zgodnie z uchwałą nr 190
Rady Ministrów z dnia 29 października 2013 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów
(M.P. poz. 979).
42
Data sporządzenia
Nazwa projektu:
projekt ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz
03.10.2014 r.

niektórych innych ustaw
Źródło:
Ministerstwo wiodące i ministerstwa współpracujące
– ustawa z dnia 29 lipca 2005 r.
Ministerstwo Zdrowia, Ministerstwo Finansów
o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U.
Osoba odpowiedzialna za projekt w randze Ministra, Sekretarza
z 2012 r. poz. 124),
Stanu lub Podsekretarza Stanu
– rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007
Igor Radziewicz-Winnicki, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające
Zdrowia
wspólną organizację rynków rolnych oraz
przepisy szczegółowe dotyczące niektórych
Kontakt do opiekuna merytorycznego projektu
Aleksandra Umińska, tel. 53 00
produktów rolnych („rozporządzenie
393, a.uminska@mz.gov.pl

o jednolitej wspólnej organizacji rynku”)
(Dz. Urz. WE L 299 z 16.11.2007, str. 1,
z późn. zm.),
– decyzja Rady 2005/387/WSiSW z dnia
10 maja 2005 r. w sprawie wymiany
informacji, oceny ryzyka i kontroli nowych
substancji psychoaktywnych (Dz. Urz. UE
L 127 z 20.05.2005, str. 32),
– rozporządzenie Parlamentu Europejskiego
i Rady nr 273/2004 z dnia 11 lutego 2004 r.
w sprawie prekursorów narkotykowych
(Dz. Urz. UE L 47 z 18.02.2004, str. 1,
z późn. zm.),
– rozporządzenia Rady nr 111/2005 z dnia
22 grudnia 2004 r. określającego zasady
nadzorowania handlu prekursorami
narkotyków pomiędzy Wspólnotą
a państwami trzecimi (Dz. Urz. UE L 22
z 26.01.2005, str. 1, z późn. zm.).

Nr w Wykazie prac legislacyjnych
i programowych Rady Ministrów:
UD 13
OCENA SKUTKÓW REGULACJI
1. Jaki problem jest rozwiązywany?
Ustawa o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw została opracowana ze względu
na potrzebę objęcia kontrolą ustawową substancji chemicznych, które w 2010 r. były przedmiotem obrotu handlowego
w sklepach, z tzw. dopalaczami, a w ostatnim czasie również przedmiotem obrotu w sklepach internetowych, oraz
dostosowania przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 r. poz. 124) do
ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217).
Zaproponowane w niniejszym projekcie ustawy zmiany mają również na celu dostosowanie procedur związanych
z profilaktyką oraz zwalczaniem wytwarzania i obrotu substancjami o działaniu psychoaktywnym do obowiązujących
i praktykowanych w większości krajów Unii Europejskiej. Proponowane zmiany wprowadzają m.in. pojęcie i definicję
nowej substancji psychoaktywnej, jako zbliżenie do nazewnictwa stosowanego w innych krajach Unii Europejskiej.
Powyższa kwestia wynika z decyzji Rady 2005/387/WSiSW z dnia 10 maja 2005 r. w sprawie wymiany informacji,
oceny ryzyka i kontroli nowych substancji psychoaktywnych (Dz. Urz. UE L 127 z 20.05.2005, str. 32).
Ponadto projekt ustawy, jako uzupełnienie działań prowadzonych na rynku wewnętrznym przez Państwową Inspekcję
Sanitarną, przewiduje zadania dla Służby Celnej dotyczące kontroli przywozu z krajów trzecich środków zastępczych
oraz nowych substancji psychoaktywnych.
W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.)
wprowadzono także odpowiednie zmiany, ponieważ praktyka prowadzenia przez organy Państwowej Inspekcji
Sanitarnej nadzoru nad przestrzeganiem przez przedsiębiorców przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii wykazała, że część regulacji prawnych, dotyczących praw przedsiębiorców, uniemożliwia
skuteczne wykonywanie zadań przez inspektorów sanitarnych. Dotyczy to przede wszystkim możliwości wnoszenia
sprzeciwu przeciwko przeprowadzonej kontroli. Uprawnienie to w odniesieniu do ścigania nieuczciwych
przedsiębiorców, którzy dostarczają młodym ludziom środki zastępcze, nie tylko utrudnia, ale często wręcz uniemożliwia
43
skuteczne działania. Prawo zgłoszenia sprzeciwu nie przysługuje w sytuacji, gdy przedsiębiorca podejrzany jest
o popełnienie przestępstwa czy wykroczenia, bądź przestępstwa lub wykroczenia skarbowego, ale przysługuje, gdy
przedsiębiorca organizuje sieć hurtowni i sklepów oferujących środki zastępcze, powszechnie zwane dopalaczami.
Projekt ustawy został ponadto uzupełniony o zmiany w art. 46 i art. 47 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii. Zmiany te zostały zaproponowane w związku z koniecznością wdrożenia przepisów Unii Europejskiej
w zakresie organizacji rynku konopi włóknistych, które obowiązują od dnia 1 lipca 2012 r. Powyższe przepisy Unii
Europejskiej wprowadził art. 91 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października
2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych
produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (Dz. Urz. WE L 299 z 16.11.2007, str. 1,
z późn. zm.).
Zaproponowane zmiany wynikają również z konieczności dostosowania krajowych przepisów do nowelizacji
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 273/2004 z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów
narkotykowych (Dz. Urz. UE L 47 z 18.02.2004, str. 1, z późn. zm.) oraz rozporządzenia Rady nr 111/2005 z dnia
22 grudnia 2004 r. określającego zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą
a państwami trzecimi (Dz. Urz. UE L 22 z 26.01.2005, str. 1, z późn. zm.), które to nowelizacje weszły w życie
30 grudnia 2013 r., oraz wynikająca z nich potrzeba objęcia nadzorem Głównego Inspektora Farmaceutycznego także
prekursorów kategorii 4.
Wprowadzono także art. 71a do ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45,
poz. 271, z późn. zm.), ze względu na pilną potrzebę ograniczenia dostępności produktów leczniczych wydawanych bez
przepisu lekarza zawierających w składzie substancje o działaniu psychoaktywnym, wykorzystywanych w celach
pozamedycznych oraz do produkcji narkotyków.
2. Rekomendowane rozwiązanie, w tym planowane narzędzia interwencji, i oczekiwany efekt
Zasadniczym celem niniejszego projektu jest zabezpieczanie obywateli przed niebezpiecznymi dla ich zdrowia
produktami lub substancjami. W związku z rosnącą w szybkim tempie liczbą sklepów oferujących substancje w czystej
postaci lub jako mieszanki, zaproponowane w projekcie zmiany brzmienia załączników do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii wynikają z konieczności objęcia kontrolą ustawową nowych substancji
psychoaktywnych, których obecność stwierdzono w próbkach zabezpieczonych w sklepach z dopalaczami. Wszystkie
zaproponowane do objęcia kontrolą ustawową środki odurzające mają działanie psychoaktywne oraz wywierają wpływ
na ośrodkowy układ nerwowy. Wprowadzenie zakazu przywozu na terytorium Polski środków zastępczych oraz nowych
substancji psychoaktywnych pozwoli Służbie Celnej na efektywne eliminowanie przedmiotowych produktów jeszcze
przed wprowadzeniem ich do obrotu, w tym kontrolę takich produktów przesyłanych do odbiorców indywidualnych
w paczkach.
Ponadto przedmiotowy projekt ustawy zakłada powołanie Zespołu do spraw oceny ryzyka, w skład którego wchodzić
będą eksperci specjalizujący się w tematyce nowych substancji psychoaktywnych, z odpowiednim doświadczeniem
i dorobkiem naukowym. Głównym zadaniem ww. Zespołu będzie opracowywanie opinii eksperckiej na temat
potencjalnego zagrożenia związanego z używaniem określonych substancji oraz rekomendowanie Ministrowi Zdrowia
umieszczenia najbardziej niebezpiecznych dla zdrowia i życia ludzi substancji na wykazach środków odurzających,
substancji psychotropowych oraz nowych substancji psychoaktywnych. W wyniku pracy Zespołu Minister Zdrowia
będzie mógł podjąć decyzje o prowadzeniu procedury legislacyjnej mającej na celu włączenie określonych substancji
do załączników do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii lub do wykazu nowych substancji
psychoaktywnych. Dzięki pracy Zespołu, ocena ryzyka związanego ze spożyciem nowych substancji psychoaktywnych
będzie dokonywana przede wszystkim w aspekcie wpływu na zdrowie, w oparciu o racjonalne, naukowe przesłanki oraz
interdyscyplinarną ocenę ekspercką.
Wprowadzając do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii pojęcie nowej substancji
psychoaktywnej zdefiniowano te substancje jako podobne do środków odurzających i substancji psychotropowych przez
działanie na ośrodkowy układ nerwowy. Ich cechą charakterystyczną będzie przede wszystkim fakt umieszczenia
w rozporządzeniu, które wyda minister właściwy do spraw zdrowia. Nowe substancje psychoaktywne są klasyfikowane
do umieszczenia w wykazie, po przeprowadzeniu oceny ich właściwości fizykochemicznych, potencjału uzależniającego,
toksyczności i mogących wyniknąć stąd zagrożeń dla życia i zdrowia ludzi oraz ich społeczną szkodliwość. Wobec
stworzenia wykazu nowych substancji psychoaktywnych o wiadomym składzie i właściwościach niezbędne jest
zachowanie pojęcia środków zastępczych, który określa substancje nowe o mniej lub bardziej znanych właściwościach
i oddziaływaniu na zdrowie, tym samym bardziej niebezpiecznych. Te właśnie produkty stanowią przedmiot
postępowania administracyjnego wszczynanego przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Praktyka prowadzenia przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej nadzoru nad przestrzeganiem przez
przedsiębiorców przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wykazała, że część regulacji
prawnych dotyczących praw przedsiębiorców uniemożliwia skuteczne wykonywanie zadań przez inspektorów
sanitarnych. Dotyczy to przede wszystkim możliwości wnoszenia sprzeciwu przeciwko przeprowadzonej kontroli.
Uprawnienie to w odniesieniu do ścigania nieuczciwych przedsiębiorców, którzy dostarczają młodym ludziom środki
zastępcze, nie tylko utrudnia, ale często wręcz uniemożliwia skuteczne działania. Prawo zgłoszenia sprzeciwu nie
44
przysługuje w sytuacji, gdy przedsiębiorca podejrzany jest o popełnienie przestępstwa czy wykroczenia, bądź
przestępstwa lub wykroczenia skarbowego, ale przysługuje, gdy przedsiębiorca organizuje sieć hurtowni i sklepów
oferujących środki zastępcze, powszechnie zwane dopalaczami. Nie wydaje się, aby taka była idea ustawodawcy, który
chciał obronić przedsiębiorcę przed uznaniowością urzędników. Działalność ta, choć nie ścigana przez prawo karne, ale
niewątpliwie o charakterze wysoce nagannym, nie może być chroniona przez państwo. Z tych powodów zaproponowano
zmianę przepisów dotyczącą kontroli przedsiębiorców. W tym celu w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.) wprowadzono odpowiednie zmiany. Zgodnie z art. 79
ust. 1 tej ustawy organy kontroli zawiadamiają przedsiębiorcę o zamiarze wszczęcia kontroli. Jednocześnie, od tej zasady
istnieją w tym artykule wyjątki. Zamiarem proponowanej zmiany jest dodanie nowego punktu w istniejącym w art. 79
ust. 2 katalogu wyłączeń. Proponowana zmiana będzie jednoznacznie wskazywała, że zawiadomienia o zamiarze
wszczęcia kontroli nie dokonuje się, w przypadku gdy przeprowadzenie kontroli jest niezbędne do przeciwdziałania
naruszeniu zakazów, o których mowa w art. 44b ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.
Zaproponowane zmiany w art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii dostosowują
krajowe przepisy na rynku konopi do zmian w obowiązujących regulacjach Unii Europejskiej przez usunięcie odwołań
do obowiązujących po raz ostatni dla roku gospodarczego 2011/2012 przepisów art. 91 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1234/2007 oraz do mechanizmu upoważniania głównych przetwórców. Zmiana w art. 46 ust. 5 pkt 2 dostosowuje
wymagania odnośnie do podmiotów ubiegających się o pozwolenie na skup konopi włóknistych w taki sposób, który
umożliwi prowadzenie ww. działalności również podmiotom z innych państw. Zmiana w art. 46 ust. 6 pkt 2 uchyla
(w ślad za prawodawstwem UE) obowiązek uzyskiwania upoważnienia przez głównego przetwórcę i jego przedkładania
wraz z wnioskiem o pozwolenie na prowadzenie działalności w zakresie skupu konopi włóknistych. Zaproponowane
w art. 47 ust. 2 uchylenie punktu 3 jest konsekwencją zmian w art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii. Art. 47 ust. 3a i 3b wprowadza możliwość zastąpienia obowiązku podpisywania umowy
kontraktacji pisemnym zobowiązaniem do przetworzenia konopi we własnym zakresie, co umożliwi jednoczesne
prowadzenie przez ten sam podmiot uprawy konopi i ich przetwórstwa. Dotychczas było to możliwe na mocy przepisów
art. 91 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007. Wprowadzenie ww. zapisu umożliwi m.in. kontynuację działalności
gospodarczej przez Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w Poznaniu – wiodącego hodowcę odmian konopi
włóknistych w Polsce i jednocześnie ich przetwórcę.
Konieczność dostosowania krajowych przepisów do nowelizacji rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
nr 273/2004 z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych (Dz. Urz. UE L 47 z 18.02.2004, str. 1,
z późn. zm.) oraz rozporządzenia Rady nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. określającego zasady nadzorowania handlu
prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi (Dz. Urz. UE L 22 z 26.01.2005, str. 1,
z późn. zm.), które to nowelizacje weszły w życie 30 grudnia 2013 r., spowoduje objęcie nadzorem Głównego Inspektora
Farmaceutycznego prekursorów kategorii 4, rozszerzając tym samym zadania Inspekcji Farmaceutycznej w zakresie
kontrolowania obrotu prekursorami kategorii 4, obejmujące produkty lecznicze zawierające efedrynę, pseudoefedrynę
lub sole tych substancji.
Ponadto nowelizacja ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii obejmuje zmianę art. 39, której celem
jest doprecyzowanie procedur administracyjnych w zakresie wydawania określonych w ustawie zezwoleń oraz pozwoleń,
a także uregulowanie na poziomie ustawy odpłatności za ich wydawanie.
Przepisy w zakresie ograniczenia wydawania produktów leczniczych dostępnych bez recepty (art. 71a ustawy z dnia
6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne), ze względu na maksymalny poziom zawartych w nich substancji
psychoaktywnych, wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2017 r., gwarantując podmiotom odpowiedzialnym
wprowadzającym produkty lecznicze na rynek, okres przejściowy na ewentualne dostosowanie pozwoleń
na dopuszczenie do obrotu oraz dokumentacji rejestracyjnej. W celu uniknięcia konieczności wycofania z obrotu
produktów leczniczych przekraczających ustalony poziom zawartości substancji psychoaktywnych, produkty lecznicze
wprowadzone do obrotu przed dniem wejścia w życie nowych regulacji, mogą znajdować się w obrocie detalicznym
w ustalonym dla nich terminie ważności.
3. Jak problem został rozwiązany w innych krajach, w szczególności krajach członkowskich OECD/UE?
Głównym celem nowelizacji jest poprawa skuteczności przeciwdziałania zagrożeniom dla zdrowia publicznego
powodowanym przez nowe substancje psychoaktywne. Koncepcja proponowanych zmian została oparta w dużej mierze
na analizie rozwiązań prawnych obecnie stosowanych w krajach europejskich oraz na poziomie Unii Europejskiej.
Proponowane zmiany ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadzają dodatkową definicję
nowej substancji psychoaktywnej oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia zawierające wykaz nowych substancji
psychoaktywnych lub ich grup. Wprowadza tym samym możliwość definiowania kontrolowanych substancji nie
w oparciu o listy indywidualnych substancji, ale o ich grupy o określonej strukturze chemicznej. Jak wskazują na to
doświadczenia przynajmniej kilku krajów europejskich pozwala to na sprawniejszą kontrolę i brak konieczności ciągłego
modyfikowania list. Ponadto sankcje przewidziane za naruszenie tych przepisów mają charakter administracyjny.
Grupowy sposób definiowania substancji od wielu lat jest z powodzeniem wykorzystywany w Wielkiej Brytanii
i Irlandii.
W ostatnim czasie, w związku ze znacznym zwiększeniem się liczby nowych narkotyków na rynku europejskim na
45