Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej, ustawy o urzędach i izbach skarbowych oraz niektórych innych ustaw

– 30 –
–
po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) zarządzanie ryzykiem zewnętrznym, w tym identyfikowanie obszarów
zagrożeń mogących mieć wpływ na prawidłowość wypełniania
obowiązków podatkowych;”,
h)
po ust. 7 dodaje się ust. 7a–7c w brzmieniu:
„7a. Naczelnik urzędu skarbowego wykonuje zadania przy pomocy urzędu
skarbowego, a dyrektor izby skarbowej przy pomocy izby skarbowej.
7b. W sprawach organizacyjno-finansowych, w tym z zakresu prawa pracy,
izba skarbowa wraz z podległymi urzędami skarbowymi stanowi jednostkę
organizacyjną, której kierownikiem jest dyrektor izby skarbowej.
7c. Dyrektor izby skarbowej, realizując zadanie, o którym mowa w art. 5
ust. 7 pkt 1a, może wykorzystywać dane, którymi dysponują naczelnicy urzędów
skarbowych, z uwzględnieniem przepisów regulujących dostęp do danych
stanowiących tajemnice prawnie chronione.”;
2)
po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:
„Art. 7a. 1. Pracownicy izb skarbowych realizujący w urzędach skarbowych
zadania w zakresie określonym w art. 5 ust. 6 i 6a oraz w innych sprawach należących
do kompetencji naczelnika urzędu skarbowego na podstawie przepisów odrębnych,
podlegają naczelnikom tych urzędów.
2. Dyrektorzy izb skarbowych nie mogą wydawać poleceń pracownikom tych izb
w indywidualnych sprawach w zakresie realizowanych zadań określonych w art. 5 ust. 6
i 6a oraz w innych sprawach należących do kompetencji naczelnika urzędu skarbowego
na podstawie przepisów odrębnych.
3. W przypadku spraw organizacyjno-finansowych z zakresu prawa pracy,
w odniesieniu do pracowników izb skarbowych wykonujących zadania określone
w art. 5 ust. 6 i 6a oraz w innych sprawach należących do kompetencji naczelnika
urzędu skarbowego na podstawie przepisów odrębnych, jest wymagane uzyskanie
stanowiska naczelnika urzędu skarbowego, któremu podlega ten pracownik,
w przypadku:
1)
zmiany warunków pracy i płacy;
2)
rozwiązania stosunku pracy;
3)
przeniesienia do innego urzędu w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o służbie cywilnej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1111 i 1199).
– 31 –
4. Stanowisko naczelnika urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 3, nie
wpływa na skuteczność oświadczeń woli pracodawcy.”;
3)
w art. 8b w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Pracownicy izb skarbowych będący pracownikami służby cywilnej są obowiązani
corocznie, w terminie do 15 maja, składać oświadczenie majątkowe.”.
Art. 3. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
(Dz. U. z 2013 r. poz. 267 oraz z 2014 r. poz. 183 i 1195) art. 268a otrzymuje brzmienie:
„Art. 268a. Organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważniać
pracowników obsługujących ten organ do załatwiania spraw w jego imieniu
w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych,
postanowień i zaświadczeń.”.
Art. 4. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (Dz. U z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.) wprowadza się następujące
zmiany:
1)
w art. 1a:
a)
pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) egzekutorze – rozumie się przez to pracownika obsługującego organ
egzekucyjny uprawnionego do dokonywania czynności egzekucyjnych;”,
b)
pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) poborcy skarbowym – rozumie się przez to pracownika obsługującego organ
egzekucyjny uprawnionego do dokonywania czynności egzekucyjnych
w egzekucji obowiązku o charakterze pieniężnym;”;
2)
w art. 5 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydanych przez naczelnika urzędu
celnego decyzji, postanowień lub mandatów karnych, z przyjętych przez
naczelnika urzędu celnego zgłoszeń celnych, deklaracji, informacji o opłacie
paliwowej albo informacji o dopłatach oraz obowiązków wynikających
z wydanych przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej decyzji w zakresie podatku
akcyzowego oraz podatku od wydobycia niektórych kopalin – właściwy dyrektor
izby celnej.”;

4) Patrz odnośnik nr 2.
– 32 –
3)
w art. 107 w § 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) pracownicy obsługujący organ egzekucyjny, ich małżonkowie i dzieci, a jeżeli
w danej miejscowości jest więcej organów egzekucyjnych – także pracownicy tych
innych organów;”;
4)
w art. 111d w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) pracownicy obsługujący organ egzekucyjny;”.
Art. 5. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U.
z 2009 r. Nr 93, poz. 768, z późn. zm.) w art. 18 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wpłacić pobrany podatek na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego
naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na siedzibę płatnika wykonuje
swoje zadania, w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu,
w którym pobrano podatek, a także przekazać w tym terminie deklarację
o wysokości pobranego i wpłaconego przez płatnika podatku, według ustalonego
wzoru, wraz z informacją o kwocie podatku należnego poszczególnym gminom;”.
Art. 6. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 5a pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) urzędzie skarbowym – oznacza to urząd skarbowy, przy pomocy którego
odpowiednio właściwy dla podatnika lub płatnika naczelnik urzędu skarbowego
wykonuje swoje zadania;”;
2)
w art. 34:
a)
w ust. 7 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku
podatkowego, sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według
ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent
strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych, zasiłków
przedemerytalnych i nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych oraz urzędowi
skarbowemu, przy pomocy którego właściwy według miejsca zamieszkania
podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania, a w przypadku

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 85,
poz. 458, Nr 149, poz. 887 i Nr 171, poz. 1016 oraz z 2013 r. poz. 692 i 1036.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 362, 596, 769,
1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 21, 888, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717 oraz z 2014 r.
poz. 223, 312, 598, 773, 915, 1052 i 1215.
– 33 –
podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy
którego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych naczelnik
urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania; obowiązek ten nie dotyczy
podatników:”,
b)
w ust. 8 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„W przypadku gdy organ rentowy nie jest obowiązany do dokonania rocznego
obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 7, sporządza w terminie do końca
lutego, po upływie roku podatkowego, imienną informację o wysokości
uzyskanego dochodu, według ustalonego wzoru, i w tym samym terminie
przekazuje podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika
wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3
ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego wykonuje swoje zadania
naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób
zagranicznych.”,
c)
w ust. 12 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Pobraną różnicę płatnicy wpłacają na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy
którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika
wykonuje swoje zadania, łącznie z zaliczkami za te miesiące.”;
3)
w art. 35 ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Płatnicy stypendiów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40b, są obowiązani
w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym sporządzić
informację o wysokości wypłaconego stypendium, według ustalonego wzoru,
i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik
urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje
zadania, z zastrzeżeniem art. 37.”;
4)
w art. 37:
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Roczne obliczenie podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnicy sporządzają
w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego i w tym samym terminie
przekazują podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika
wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3
– 34 –
ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego
właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje
zadania.”,
b)
w ust. 4 zdanie czwarte otrzymuje brzmienie:
„Pobraną różnicę płatnicy wpłacają na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy
którego właściwy dla płatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje
zadania, łącznie z zaliczkami za te miesiące.”;
5)
w art. 38:
a)
w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33–35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2
i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca
następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu
skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według
miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest
osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy
płatnik nie posiada siedziby.”,
b)
ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym
płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33–35, są obowiązani przesłać do urzędu
skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według
miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest
osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy
płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.”;
6)
w art. 39:
a)
w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy,
o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego
obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu,
przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca
zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika,
o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego
naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób