Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej, ustawy o urzędach i izbach skarbowych oraz niektórych innych ustaw

– 20 –
2)
zwolnienia funkcjonariusza od pełnienia służby, w przypadkach określonych
w przepisach prawa pracy dotyczących udzielania pracownikom zwolnień od
pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia; w pozostałych
przypadkach określonych w przepisach prawa pracy dotyczących udzielania
pracownikom zwolnień od pracy funkcjonariusz nie zachowuje prawa do
uposażenia.”;
38) po art. 152a dodaje się art. 152b–152i w brzmieniu:
„Art. 152b. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz
otrzymuje uposażenie chorobowe.
2. Podstawę obliczenia uposażenia chorobowego stanowi uposażenie zasadnicze
wraz z dodatkiem za wieloletnią służbę, dodatkiem za stopień służbowy, dodatkiem
funkcyjnym na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym oraz dodatkiem za opiekę
nad psem służbowym, przysługujące funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających
wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.
3. Przy obliczaniu uposażenia chorobowego za okres przebywania na zwolnieniu
lekarskim przyjmuje się, że uposażenie chorobowe za jeden dzień przebywania na
zwolnieniu lekarskim stanowi 1/30 uposażenia chorobowego, którego wysokość określa
art. 152d.
Art. 152c. 1. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, przez który funkcjonariusz jest
zwolniony od pełnienia służby z powodu:
1)
choroby funkcjonariusza i innych przyczyn niezdolności do służby traktowanych
na równi z niezdolnością do służby z powodu choroby, o których mowa w art. 6
ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r.
poz. 159);
2)
konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub
małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym
przyjętym na wychowanie i utrzymanie w wieku do ukończenia przez nie 8. roku
życia w przypadku:
a)
zaistnienia przyczyn, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia
25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa,
– 21 –
b)
porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza, stale opiekującego się
dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi
sprawowanie opieki nad dzieckiem,
c)
pobytu małżonka funkcjonariusza stale opiekującego się dzieckiem
w podmiocie leczniczym wykonującym działalność polegającą na udzielaniu
stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych;
3)
konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym lub
małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;
4)
konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za
członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, dziadków, teściów, wnuki,
rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym
gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania opieki;
5)
poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na
dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania
komórek, tkanek i narządów.
2. Zwolnienie od pełnienia służby w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2
i 3, przysługuje przez okres nie dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym,
a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 – przez okres nie dłuższy niż 14 dni
w roku kalendarzowym, przy czym okresy te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni
w roku kalendarzowym.
3. Przepis ust. 2 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków rodziny
wymagających opieki.
Art. 152d. 1. Funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe w wysokości 80%
podstawy, o której mowa w art. 152b ust. 2, w okresie przebywania na zwolnieniu
lekarskim z powodów, o których mowa w art. 152c ust. 1 pkt 1–4.
2. Funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe w wysokości 100% podstawy,
o której mowa w art. 152b ust. 2, w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim
z powodu, o którym mowa w art. 152c ust. 1 pkt 5, oraz w przypadku gdy zwolnienie
lekarskie obejmuje okres, przez który funkcjonariusz jest zwolniony od pełnienia służby
z powodu:
1)
wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby;
2)
choroby przypadającej w czasie ciąży.
– 22 –
3. Prawo do uposażenia chorobowego w wysokości 100% podstawy, o której
mowa w art. 152b ust. 2, przysługuje również, gdy zwolnienie od pełnienia służby
zostało spowodowane przez inną osobę w wyniku popełnienia przez nią umyślnego
czynu zabronionego w związku z pełnioną służbą przez funkcjonariusza, stwierdzonego
orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ.
Art. 152e. 1. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza zaświadczenie
lekarskie wystawione zgodnie z przepisami art. 55 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa, z tym że:
1)
przyczynę niezdolności do pełnienia służby wskutek poddania się niezbędnym
badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek
i narządów oraz niezdolności do służby wskutek poddania się zabiegowi pobrania
komórek, tkanek i narządów dokumentuje zaświadczenie wystawione przez lekarza
na zwykłym druku, zgodnie z art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa;
2)
dokumentem stanowiącym podstawę usprawiedliwienia nieobecności w służbie
z powodu okoliczności określonych:
a)
w art. 152c ust. 1 pkt 2 lit. a – jest pisemne oświadczenie funkcjonariusza,
b)
w art. 152c ust. 1 pkt 2 lit. b i c – jest zaświadczenie lekarskie wystawione
przez lekarza na zwykłym druku;
3)
dokumentem stanowiącym podstawę usprawiedliwienia nieobecności w służbie
w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa, jest decyzja wydana przez właściwy organ albo uprawniony
podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi urzędu zaświadczenie
lekarskie lub decyzję, o których mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia ich
otrzymania.
3. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi urzędu oświadczenie
o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 152c ust. 1 pkt 2 lit. a, w terminie
7 dni od dnia ich zaistnienia.
– 23 –
4. Niedopełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 2 i 3, skutkuje uznaniem
nieobecności w służbie za nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie
zaświadczenia, decyzji lub oświadczenia w terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych
od funkcjonariusza.
Art. 152f. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu
choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie wymogów
formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa
w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a, może podlegać kontroli.
2. Kontrolę przeprowadzają:
1)
komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych –
w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu
choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;
2)
kierownik urzędu – w zakresie prawidłowości wykorzystania zwolnienia
lekarskiego i spełnienia wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz
w zakresie oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2
lit. a.
3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalona data ustania niezdolności
wcześniejsza niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, funkcjonariusz traci prawo do
uposażenia chorobowego za okres od tej daty do końca zwolnienia.
4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a, zostało złożone niezgodnie z prawdą,
funkcjonariusz traci prawo do uposażenia chorobowego za cały okres zwolnienia.
5. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie
zwolnienia lekarskiego, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia chorobowego za cały
okres tego zwolnienia.
6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zaświadczenie lekarskie zostało
sfałszowane, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia chorobowego za cały okres tego
zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na ustaleniu,
czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym sprawowania
osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie wykorzystuje
zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem, a w szczególności, czy nie
wykonuje pracy zarobkowej.
– 24 –
8. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2
lit. a, polega na ustaleniu, czy zaistniały przyczyny, o których mowa w art. 32 ust. 1
pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz
oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a,
przeprowadza osoba upoważniona przez kierownika urzędu.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz wykonuje pracę
zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego
celem, osoba kontrolująca, o której mowa w ust. 9, sporządza protokół, w którym
podaje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a, nie jest zgodne z prawdą, osoba
kontrolująca, o której mowa w ust. 9, sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi w celu wniesienia do niego
ewentualnych uwag. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym
podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole oraz uwag, o których mowa
w ust. 12, kierownik urzędu stwierdza utratę prawa do uposażenia chorobowego za
okres, o którym mowa w ust. 4 lub 5. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku
zawiadomienia kierownika urzędu przez komisję lekarską podległą ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję
kontroli o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.
14. Od stwierdzenia utraty prawa do uposażenia, o którym mowa w ust. 13,
funkcjonariusz może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do kierownika
urzędu w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z tym stwierdzeniem.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na
sprawdzeniu, czy zaświadczenie:
1)
nie zostało sfałszowane;
2)
zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania
zaświadczeń lekarskich.