Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 25 –
Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90,
poz. 557, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) sądowy kurator zawodowy oraz kierownik zespołu kuratorskiej służby sądowej,”;
2)
w art. 4 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Kary, środki karne, środki kompensacyjne, przepadek, środki zabezpieczające
i środki zapobiegawcze wykonuje się w sposób humanitarny, z poszanowaniem
godności ludzkiej skazanego. Zakazuje się stosowania tortur lub nieludzkiego albo
poniżającego traktowania i karania skazanego.”;
3)
w art. 8 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Skazany pozbawiony wolności może porozumiewać się ze swoim obrońcą,
pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym oraz przedstawicielem
niebędącym adwokatem ani radcą prawnym, który został zaaprobowany przez
Przewodniczącego Izby Europejskiego Trybunału Praw Człowieka do reprezentowania
skazanego przed tym Trybunałem, podczas nieobecności innych osób, a rozmowy
z tymi osobami w trakcie widzeń i rozmowy telefoniczne nie podlegają kontroli.”;
4) w art. 8a § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Przepis § 2 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio do korespondencji
skazanego pozbawionego wolności prowadzonej z organami ścigania, wymiaru
sprawiedliwości i innymi organami państwowymi, organami samorządu terytorialnego,
Rzecznikiem Praw Obywatelskich, Rzecznikiem Praw Dziecka, organami powołanymi
na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych
dotyczących ochrony praw człowieka oraz przedstawicielem niebędącym adwokatem
ani radcą prawnym, który został zaaprobowany przez Przewodniczącego Izby
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka do reprezentowania skazanego przed tym
Trybunałem.”;

4)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931,
z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111,
poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r.
Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135,
Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479,
z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 123, poz. 849, z 2008 r. Nr 96, poz. 620
i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 22, poz. 119, Nr 62, poz. 504, Nr 98, poz. 817, Nr 108,
poz. 911, Nr 115, poz. 963, Nr 190, poz. 1475, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 34,
poz. 191, Nr 40, poz. 227, Nr 125, poz. 842 i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 39, poz. 201 i 202, Nr 112,
poz. 654, Nr 129, poz. 734, Nr 185, poz. 1092, Nr 217, poz. 1280 i Nr 240, poz. 1431, z 2012 r. poz. 908,
z 2013 r. poz. 628 i 1247 oraz z 2014 r. poz. 287.
– 26 –
5)
w art. 11 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze
wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego – z datą jego
uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania
orzeczenia. Kierując do wykonania orzeczenie dotyczące grzywny, nawiązki na rzecz
Skarbu Państwa, świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym
oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz należności sądowych, sąd przesyła także ostatnio
uzyskaną informację, o której mowa w art. 213 § 1a Kodeksu postępowania karnego.
Sąd przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego orzeczenie wraz
z uzasadnieniem, jeżeli zostało sporządzone i nie zawiera informacji niejawnych
o klauzuli tajności „tajne” lub „ściśle tajne”.”;
6)
po art. 12 dodaje się art. 12a i art. 12b w brzmieniu:
„Art. 12a. Organ wykonujący orzeczenie, w razie stwierdzenia, że zachodzą
warunki do wydania wyroku łącznego, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy sąd.
Art. 12b. Jeżeli kara lub inny środek, podlegający wykonaniu według przepisów
niniejszego kodeksu, jest określony w tygodniach, miesiącach lub latach, przyjmuje się
w postępowaniu wykonawczym, że tydzień liczy się za dni siedem, miesiąc za dni
trzydzieści, a rok za dni trzysta sześćdziesiąt pięć.”;
7)
w art. 15 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Wykonywanie kary pozbawienia wolności, zastępczej kary pozbawienia
wolności, kary aresztu wojskowego, kary aresztu lub zastępczej kary aresztu, kary
porządkowej oraz środka przymusu skutkującego pozbawienie wolności w tej samej lub
innej sprawie wstrzymuje bieg przedawnienia.”;
8)
po art. 17 dodaje się art. 17a w brzmieniu:
„Art. 17a. § 1. W razie orzeczenia wobec skazanego kary pozbawienia wolności
oraz kary ograniczenia wolności na podstawie art. 37b lub art. 87 § 2 Kodeksu karnego,
karę ograniczenia wolności kieruje się do wykonania w pierwszej kolejności tylko
wówczas, gdy zachodzą przeszkody prawne do niezwłocznego wykonania kary
pozbawienia wolności.
§ 2. W wypadku ustania przeszkód, o których mowa w § 1, sąd – niezależnie od
tego, czy kara ograniczenia wolności została już w całości wykonana – niezwłocznie
kieruje do wykonania karę pozbawienia wolności.”;
– 27 –
9)
w art. 22 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Udział sądowego kuratora zawodowego w posiedzeniu jest obowiązkowy,
jeżeli ustawa tak stanowi lub sąd uzna to za konieczne.”;
10) w art. 25 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Egzekucję zasądzonych roszczeń cywilnych, orzeczonej grzywny,
świadczenia pieniężnego, należności sądowych prowadzi się według przepisów
Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.”;
11) art. 27 otrzymuje brzmienie:
„Art. 27. Egzekucję przepadku oraz nawiązki na rzecz Skarbu Państwa prowadzi
urząd skarbowy według przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji,
jeżeli niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.”;
12) art. 29 otrzymuje brzmienie:
„Art. 29. § 1. Z chwilą prawomocnego orzeczenia przepadku wobec jednego
z małżonków pozostających we wspólności majątkowej, przedmioty majątkowe,
których dotyczy przepadek lub które podlegają egzekucji przepadku równowartości
przedmiotów lub korzyści, tracą z mocy prawa charakter składników majątku
wspólnego. Od tej chwili stosuje się do nich odpowiednio przepisy o współwłasności
w częściach ułamkowych, przy czym udział Skarbu Państwa stanowi część orzeczona
przepadkiem. Małżonek skazanego może wystąpić odpowiednio z żądaniem określonym
w art. 28 § 3.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w wypadku orzeczenia przepadku
przedmiotów objętych innym rodzajem współwłasności łącznej.”;
13) w art. 29a § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Przy egzekucji przepadku korzyści majątkowej uzyskanej z popełnienia
przestępstwa lub jej równowartości domniemywa się, że rzeczy oraz prawa majątkowe,
które są we władaniu skazanego po orzeczeniu przepadku, należały do niego już
w chwili wydania orzeczenia.
§ 2. Osoba fizyczna, w stosunku do której działa domniemanie ustanowione
w art. 45 § 3 Kodeksu karnego lub w art. 33 § 4 Kodeksu karnego skarbowego, może
wnosić o wyłączenie z jego zakresu przedmiotów majątkowych, których łączna wartość
według oszacowania organu egzekucyjnego nie przekracza przeciętnego
sześciomiesięcznego dochodu tej osoby; wniosek o wyłączenie zgłasza się do tego
organu.”;
– 28 –
14) w art. 38:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W wykonywaniu kar, środków karnych, kompensacyjnych,
zabezpieczających i zapobiegawczych, w szczególności związanych
z pozbawieniem wolności, oraz przepadku mogą współdziałać stowarzyszenia,
fundacje, organizacje oraz instytucje, których celem działania jest realizacja zadań
określonych w niniejszym rozdziale, jak również kościoły i inne związki
wyznaniowe oraz osoby godne zaufania.”,
b)
po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. W zakresie zapobiegania przestępczości i readaptacji społecznej
podmioty i osoby godne zaufania podejmują działania w celu zwiększenia
efektywności działania organów państwowych oraz wzmacniania praworządnego
działania tych organów.”;
15) art. 39 otrzymuje brzmienie:
„Art. 39. § 1. Przedstawiciele stowarzyszeń, fundacji, organizacji i instytucji,
o których mowa w art. 38 § 1, kościołów i innych związków wyznaniowych oraz osoby
godne zaufania mogą uczestniczyć w radach oraz innych organach kolegialnych –
powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów, Ministra Sprawiedliwości lub podległe
mu organy albo wojewodów – których zadaniem jest świadczenie pomocy skazanym
i ich rodzinom albo koordynowanie współdziałania społeczeństwa z zakładami karnymi
i aresztami śledczymi. Przedstawiciele ci oraz osoby godne zaufania mogą też
uczestniczyć w społecznej kontroli nad wykonywaniem kar, środków karnych,
kompensacyjnych, zabezpieczających i zapobiegawczych oraz przepadku.
§ 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres, formy i tryb
współdziałania oraz wymogi, jakie muszą spełniać przedstawiciele podmiotów
wymienionych w art. 38 § 1 w wykonywaniu kar, środków karnych, kompensacyjnych,
zabezpieczających, zapobiegawczych oraz przepadku, a także społecznej kontroli,
o której mowa w § 1, uwzględniając cele, jakim powinno służyć współdziałanie tych
podmiotów w readaptacji społecznej i zapobieganiu przestępczości.”;
16) po rozdziale VII dodaje się rozdział VIIa w brzmieniu:
– 29 –
„Rozdział VIIa
System dozoru elektronicznego
Oddział 1
Przepisy ogólne
Art. 43a. § 1. Kary, środki karne i środki zabezpieczające, których wykonanie łączy się
z zastosowaniem dozoru elektronicznego, wykonuje się według przepisów niniejszego
rozdziału.
§ 2. Ilekroć w przepisach niniejszego rozdziału mowa jest o:
1)
karze – przepisy te stosuje się również do środków karnych i zabezpieczających,
2)
skazanym – przepisy te stosuje się również do sprawcy, wobec którego orzeczono
środek zabezpieczający połączony z dozorem elektronicznym
– z wyłączeniem przepisów dotyczących zmiany sposobu wykonania kary oraz przepisów
dotyczących wyłącznie dozoru stacjonarnego.
Art. 43b. § 1. Dozór elektroniczny jest to kontrola zachowania skazanego przy użyciu
środków technicznych.
§ 2. System dozoru elektronicznego jest to ogół metod postępowania i środków
technicznych służących do wykonywania dozoru elektronicznego.
§ 3. W systemie dozoru elektronicznego można kontrolować:
1)
przebywanie przez skazanego w określonych dniach tygodnia i godzinach we
wskazanym przez sąd miejscu (dozór stacjonarny),
2)
bieżące miejsce pobytu skazanego, niezależnie od tego, gdzie skazany przebywa (dozór
mobilny),
3)
zachowywanie przez skazanego określonej odległości od osoby wskazanej przez sąd
(dozór zbliżeniowy).
Art. 43c. § 1. Karę ograniczenia wolności w systemie dozoru elektronicznego wykonuje
się jako dozór stacjonarny. Środki karne i zabezpieczające w systemie dozoru elektronicznego
wykonuje się jako dozór zbliżeniowy lub mobilny.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób oraz
szczegółowe warunki wykonywania kar, środków karnych i środków zabezpieczających
w systemie dozoru elektronicznego, w tym zakres niezbędnej dokumentacji, mając na uwadze