Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 20 –
§ 2. Sprawca, wobec którego orzeczono elektroniczną kontrolę miejsca pobytu, ma
obowiązek poddania się nieprzerwanej kontroli miejsca swojego pobytu sprawowanej za
pomocą urządzeń technicznych, w tym noszonego nadajnika.
Art. 93f. § 1. Sprawca, wobec którego orzeczono terapię, ma obowiązek
stawiennictwa we wskazanej przez sąd placówce w terminach wyznaczonych przez
lekarza psychiatrę, seksuologa lub terapeutę i poddania się terapii farmakologicznej,
zmierzającej do osłabienia popędu seksualnego, psychoterapii lub psychoedukacji,
w celu poprawy funkcjonowania w społeczeństwie.
§ 2. Sprawca, wobec którego orzeczono terapię uzależnień, ma obowiązek
stawiennictwa we wskazanej przez sąd placówce leczenia odwykowego w terminach
wyznaczonych przez lekarza i poddania się leczeniu uzależnienia od alkoholu, środka
odurzającego lub innego podobnego środka.
Art. 93g. § 1. Sąd orzeka pobyt w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym wobec
sprawcy określonego w art. 93c pkt 1, jeżeli istnieje wysokie ryzyko, że popełni on
ponownie czyn zabroniony o znacznej społecznej szkodliwości w związku z chorobą
psychiczną lub upośledzeniem umysłowym.
§ 2. Skazując sprawcę określonego w art. 93c pkt 2 na karę pozbawienia wolności
bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, karę 25 lat pozbawienia wolności lub
karę dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka pobyt w odpowiednim zakładzie
psychiatrycznym, jeżeli istnieje wysokie ryzyko, że popełni on czyn zabroniony
o znacznej społecznej szkodliwości w związku z chorobą psychiczną lub upośledzeniem
umysłowym.
§ 3. Skazując sprawcę określonego w art. 93c pkt 3 na karę pozbawienia wolności
bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, karę 25 lat pozbawienia wolności lub
karę dożywotniego pozbawienia wolności, sąd orzeka pobyt w odpowiednim zakładzie
psychiatrycznym, jeżeli istnieje wysokie ryzyko, że skazany popełni przestępstwo
przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności seksualnej w związku z zaburzeniem preferencji
seksualnych.
§ 4. Skazując sprawcę określonego w art. 93c pkt 5 na karę pozbawienia wolności
bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, karę 25 lat pozbawienia wolności lub
karę dożywotniego pozbawienia wolności, sąd może orzec pobyt w zakładzie
psychiatrycznym.”;
57) uchyla się art. 94–art. 98;
– 21 –
58) art. 99 otrzymuje brzmienie:
„Art. 99. § 1. Jeżeli sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie
niepoczytalności określonej w art. 31 § 1, sąd może orzec tytułem środka
zabezpieczającego nakaz lub zakazy wymienione w art. 39 pkt 2–3.
§ 2. Zakazy wymienione w art. 39 pkt 2–3 orzeka się bez określenia czasu ich
obowiązywania; sąd uchyla je, gdy ustały przyczyny ich orzeczenia.”;
59) uchyla się art. 100;
60) w art. 101 § 4 otrzymuje brzmienie:
㤠4. W przypadku:
1)
występków przeciwko życiu i zdrowiu, popełnionych na szkodę małoletniego,
zagrożonych karą, której górna granica przekracza 5 lat pozbawienia wolności,
2)
przestępstw określonych w rozdziale XXV, popełnionych na szkodę małoletniego
albo gdy treści pornograficzne obejmują udział małoletniego
– przedawnienie karalności przestępstwa nie może nastąpić przed ukończeniem przez
niego 30. roku życia.”;
61) art. 102 otrzymuje brzmienie:
„Art. 102. Jeżeli w okresie, o którym mowa w art. 101, wszczęto postępowanie
przeciwko osobie, karalność popełnionego przez nią przestępstwa przedawnia się
z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu.”;
62) w art. 103 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Przepis § 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do środków karnych, środków
kompensacyjnych oraz przepadku.”;
63) w art. 104 uchyla się § 2;
64) w art. 107:
a)
§ 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. W razie skazania na grzywnę albo karę ograniczenia wolności zatarcie
skazania następuje z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od wykonania lub
darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania.”,
b)
§ 6 otrzymuje brzmienie:
„§ 6. Jeżeli orzeczono środek karny, przepadek, środek kompensacyjny lub
obowiązek, zatarcie skazania nie może nastąpić przed jego wykonaniem,
darowaniem albo przedawnieniem jego wykonania. Zatarcie skazania nie może
nastąpić również przed wykonaniem środka zabezpieczającego.”;
– 22 –
65) uchyla się art. 107a;
66) art. 114a otrzymuje brzmienie:
„Art. 114a. § 1. Wyrokiem skazującym jest również prawomocne orzeczenie
skazujące za popełnienie przestępstwa wydane przez sąd właściwy w sprawach karnych
w państwie członkowskim Unii Europejskiej, chyba że według ustawy karnej polskiej
czyn nie stanowi przestępstwa, sprawca nie podlega karze albo orzeczono karę nieznaną
ustawie.
§ 2. W sprawach, o których mowa w art. 4 i art. 107, stosuje się ustawę
obowiązującą w miejscu skazania. Przepisu art. 108 nie stosuje się.
§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli informacje uzyskane z rejestru karnego lub
od sądu państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie są wystarczające do ustalenia
skazania albo orzeczona kara podlega darowaniu w państwie, w którym nastąpiło
skazanie.”;
67) po art. 231a dodaje się art. 231b w brzmieniu:
„Art. 231b. § 1. Osoba, która w obronie koniecznej odpiera zamach na
jakiekolwiek cudze dobro chronione prawem, chroniąc bezpieczeństwo lub porządek
publiczny, korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli czyn sprawcy zamachu skierowany
przeciwko osobie odpierającej zamach godzi wyłącznie w cześć lub godność tej osoby.”;
68) w art. 242 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Kto, korzystając z zezwolenia na czasowe opuszczenie zakładu karnego lub
aresztu śledczego bez dozoru albo zakładu psychiatrycznego dysponującego warunkami
podstawowego zabezpieczenia, bez usprawiedliwionej przyczyny nie powróci
najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.”;
69) art. 244 otrzymuje brzmienie:
„Art. 244. Kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania
stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, prowadzenia pojazdów,
wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę
masową, przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu okresowego
opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania
się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu
– 23 –
opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu albo nie wykonuje zarządzenia
sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”;
70) uchyla się art. 244a;
71) po art. 244a dodaje się art. 244b w brzmieniu:
„Art. 244b. § 1. Kto nie stosuje się do określonych w ustawie obowiązków
związanych z orzeczonym wobec niego środkiem zabezpieczającym,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bezprawnie udaremnia wykonywanie
orzeczonego wobec innej osoby środka zabezpieczającego w postaci elektronicznej
kontroli miejsca pobytu.”;
72) w art. 323 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Do żołnierzy nie stosuje się przepisów art. 34 § 1a pkt 1, 2 i 4. Kara
ograniczenia wolności może polegać na obowiązku, o którym mowa w art. 72 § 1
pkt 5–7a.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2013 r.
poz. 482, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:
„Art. 2a. § 1. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem
skazującym za przestępstwo na karę pozbawienia wolności stanowi wykroczenie,
orzeczona kara podlegająca wykonaniu ulega zamianie na karę aresztu w wysokości
równej górnej granicy ustawowego zagrożenia za taki czyn, a jeżeli ustawa nie
przewiduje za ten czyn kary aresztu, na karę ograniczenia wolności, a jeżeli ustawa nie
przewiduje za ten czyn kary ograniczenia wolności – na karę grzywny, przyjmując jeden
dzień pozbawienia wolności za równoważny grzywnie w kwocie od 10 do 250 złotych
i nie przekraczając górnej granicy tego rodzaju kary przewidzianej za ten czyn.
§ 2. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym
za przestępstwo na grzywnę lub karę ograniczenia wolności stanowi wykroczenie,
orzeczone kary ulegają zamianie tylko wówczas, gdy kara grzywny lub ograniczenia
wolności podlegająca wykonaniu przekroczyłaby górną granicę ustawowego zagrożenia

3) Zmiany tekstu wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. poz. 829, 1247, 1446 i 1567 oraz z 2014 r.
poz. 498.
– 24 –
przewidzianą za ten czyn. Wówczas orzeczoną karę grzywny lub ograniczenia wolności
zamienia się na karę w wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianej
za dany czyn. Jeżeli za dany czyn nie jest przewidziana kara ograniczenia wolności,
orzeczoną karę ograniczenia wolności zamienia się na karę grzywny, przy czym miesiąc
ograniczenia wolności przyjmuje się za równoważny grzywnie od 100 do 2 500 złotych
nieprzekraczającej górnej granicy ustawowego zagrożenia za ten czyn.
§ 3. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym
za przestępstwo stanowi wykroczenie, orzeczone środki karne, środki kompensacyjne,
środki związane z poddaniem sprawcy próbie, środki zabezpieczające, o których mowa
w art. 93a Kodeksu karnego, oraz przepadek podlegają wykonaniu na podstawie
przepisów dotychczasowych.
§ 4. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym
na karę pozbawienia wolności za przestępstwo stanowi wykroczenie i kara ta była
podstawą orzeczenia kary łącznej, kara łączna traci moc. Jeżeli według nowej ustawy
czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym na karę ograniczenia wolności albo
grzywny stanowi wykroczenie i kary te były podstawą orzeczenia kary łącznej, kara
łączna traci moc tylko w razie wydania postanowienia, w wypadku, o którym mowa
w § 2. W razie potrzeby sąd wydaje wyrok łączny.
§ 5. Przepisów § 1–4 nie stosuje się, jeżeli ich zastosowanie powoduje skutki
prawne mniej korzystne dla sprawcy niż stosowanie ustawy obowiązującej
poprzednio.”;
2)
po art. 66 dodaje się art. 66a i 66b w brzmieniu:
„Art. 66a. Kto nie stosuje się do obowiązków, określonych w art. 72 § 1 pkt 2,
5–6b i 7a, orzeczonych wobec niego przez sąd w wyroku skazującym na samoistną karę
grzywny,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Art. 66b. Osoba, wobec której wykonuje się karę, środek karny, lub środek
zabezpieczający, wykonywany w systemie dozoru elektronicznego albo osoba
chroniona, która umyślnie dopuszcza do zniszczenia, uszkodzenia, uczynienia
niezdatnym do użytku nadajnika, rejestratora stacjonarnego lub przenośnego,
stanowiących środki techniczne służące do wykonywania dozoru elektronicznego,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.”.