Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 15 –
b)
po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
„§ 2a. Jeżeli środek karny orzeczony został dożywotnio, sąd może uznać go za
wykonany, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego i nie zachodzi obawa
ponownego popełnienia przestępstwa podobnego do tego, za które orzeczono
środek karny, a środek karny był w stosunku do skazanego wykonywany
przynajmniej przez 15 lat.”;
46) uchyla się art. 84a;
47) art. 85 otrzymuje brzmienie:
„Art. 85. § 1. Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za
nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną.
§ 2. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu,
z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa,
o których mowa w § 1.
§ 3. Podstawą orzeczenia jednej kary łącznej nie może być kara wymierzona za
przestępstwo popełnione przed zakończeniem wykonywania innej kary podlegającej
łączeniu oraz ta kara lub kara łączna, w skład której wchodzi.
§ 4. Karą łączną nie obejmuje się kar orzeczonych wyrokami, o których mowa
w art. 114a, chyba że zostały one przejęte do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej.”;
48) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu:
„Art. 85a. Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele
zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego,
a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.”;
49) w art. 86:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar
wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając
jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat
pozbawienia wolności.”,
b)
§ 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Wymierzając karę łączną ograniczenia wolności, sąd określa na nowo
obowiązki lub wymiar potrącenia, o których mowa w art. 34 § 1a, a także może
nałożyć na sprawcę obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 2 i 3, jak również
orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7.”,
– 16 –
c)
dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu:
„§ 4. Jeżeli za zbiegające się przestępstwa orzeczono grzywnę jako karę
samoistną, sąd, wymierzając karę łączną grzywny, może nałożyć na skazanego
jeden lub więcej obowiązków określonych w art. 72 § 1 pkt 2, 5–6b i 7a na okres
roku od uprawomocnienia się orzeczenia.
§ 5. Zasady wymiaru kary łącznej, określone w § 1–4, stosuje się
odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już
orzeczona kara łączna.”;
50) art. 87 otrzymuje brzmienie:
„Art. 87. § 1. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia
wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności,
przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia
wolności.
§ 2. Jeżeli za zbiegające się przestępstwa wymierzono kary pozbawienia wolności
oraz ograniczenia wolności i kara łączna pozbawienia wolności nie przekroczyłaby
6 miesięcy, a kara łączna ograniczenia wolności – 2 lat, sąd może orzec te kary łączne
jednocześnie, jeżeli cele kary zostaną w ten sposób spełnione.”;
51) w art. 89:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia
wolności z warunkowym zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich
wykonania, sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej w wymiarze
nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia każdego z tych
przestępstw nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające
do osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi
do przestępstwa.”,
b)
po § 1a dodaje się § 1b w brzmieniu:
„§ 1b. Sąd orzeka karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania, przyjmując, że miesiąc kary pozbawienia wolności
z warunkowym zawieszeniem jej wykonania równa się 15 dniom kary pozbawienia
wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.”,
c)
uchyla się § 2 i 3;
– 17 –
52) po art. 89 dodaje się art. 89a w brzmieniu:
„Art. 89a. § 1. Jeżeli chociażby jedną karą podlegającą łączeniu jest kara
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, orzeczona na
podstawie art. 60 § 5, sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej,
nieprzekraczającej wymiaru kary pozbawienia wolności, orzeczonej na podstawie tego
przepisu.
§ 2. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania, sąd może orzec grzywnę określoną w art. 71 § 1, chociażby jej nie
orzeczono za pozostające w zbiegu przestępstwa.
§ 3. W razie zbiegu orzeczeń o okresach próby sąd orzeka ten okres oraz związane
z nim obowiązki na nowo. W razie zbiegu orzeczeń, o którym mowa w § 1, okres próby
może wynosić do 10 lat.”;
53) w art. 90 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Środki karne, przepadek, środki kompensacyjne, środki zabezpieczające oraz
dozór stosuje się, chociażby orzeczono je tylko co do jednego ze zbiegających się
przestępstw.”;
54) art. 91 otrzymuje brzmienie:
„Art. 91. § 1. Jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu,
z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł
pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw,
sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla
każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia
zwiększonego o połowę.
§ 2. Jeżeli sprawca popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w § 1
lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, sąd orzeka karę łączną, stosując
odpowiednio przepisy tego rozdziału.
§ 3. Jeżeli sprawca został skazany dwoma lub więcej wyrokami za przestępstwa
należące do ciągu przestępstw określonego w § 1, orzeczona kara łączna nie może
przekroczyć górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę,
przewidzianego w przepisie stanowiącym podstawę wymiaru kary dla każdego z tych
przestępstw.”;
55) uchyla się art. 92–art. 93;
– 18 –
56) po art. 93 dodaje się art. 93a–art. 93g w brzmieniu:
„Art. 93a. § 1. Środkami zabezpieczającymi są:
1)
dozór kuratora,
2)
elektroniczna kontrola miejsca pobytu,
3)
terapia,
4) terapia uzależnień,
5)
pobyt w zakładzie psychiatrycznym.
§ 2. Jeżeli ustawa tak stanowi, tytułem środka zabezpieczającego można orzec
nakaz i zakazy określone w art. 39 pkt 2–3.
Art. 93b. § 1. Sąd może orzec środek zabezpieczający, gdy jest to konieczne, aby
zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego, a inne środki
prawne określone w tym kodeksie lub orzeczone na podstawie innych ustaw nie są
wystarczające. Środek zabezpieczający, o którym mowa w art. 93a § 1 pkt 2 lub 5,
można orzec jedynie, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu
zabronionego o znacznej społecznej szkodliwości.
§ 2. Sąd uchyla środek zabezpieczający, gdy dalsze jego stosowanie nie jest już
konieczne.
§ 3. Środek zabezpieczający i sposób jego wykonania powinien być odpowiedni do
stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego, który sprawca może popełnić,
oraz ryzyka jego popełnienia, a także uwzględniać potrzeby i postępy w terapii lub
terapii uzależnień. Sąd może zmienić orzeczony wobec sprawcy środek zabezpieczający
lub sposób jego wykonywania, jeżeli poprzednio orzeczony środek stał się
nieodpowiedni.
§ 4. Wobec tego samego sprawcy można orzec więcej niż jeden środek
zabezpieczający; przepisy § 1 i 3 stosuje się, biorąc pod uwagę wszystkie orzekane
środki zabezpieczające.
§ 5. Sąd orzeka pobyt w zakładzie psychiatrycznym tylko wtedy, gdy ustawa tak
stanowi.
Art. 93c. Środki zabezpieczające można orzec wobec sprawcy:
1)
co do którego umorzono postępowanie o czyn zabroniony popełniony w stanie
niepoczytalności określonej w art. 31 § 1,
2)
w razie skazania za przestępstwo popełnione w stanie ograniczonej poczytalności
określonej w art. 31 § 2,
– 19 –
3)
w razie skazania za przestępstwo określone w art. 148, art. 156, art. 197, art. 198,
art. 199 § 2 lub art. 200 § 1, popełnione w związku z zaburzeniem preferencji
seksualnych,
4)
w razie skazania na karę pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia
za przestępstwo określone w rozdziale XIX, XXIII, XXV lub XXVI popełnione w
związku z zaburzeniem osobowości o takim charakterze lub nasileniu, że sprzyja
ono popełnianiu czynów łączących się z przemocą lub groźbą jej użycia, lub
5)
w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem od
alkoholu, środka odurzającego lub innego podobnego środka.
Art. 93d. § 1. Czasu stosowania środka zabezpieczającego nie określa się z góry.
§ 2. Uchylając środek zabezpieczający w postaci pobytu w zakładzie
psychiatrycznym, sąd może orzec jeden lub więcej środków zabezpieczających,
o których mowa w art. 93a § 1 pkt 1–4.
§ 3. Sąd ustala potrzebę i możliwości wykonania orzeczonego środka
zabezpieczającego nie wcześniej niż na 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym
zwolnieniem lub odbyciem kary pozbawienia wolności.
§ 4. Jeżeli wobec sprawcy wykonywana jest kara pozbawienia wolności, środki
zabezpieczające, o których mowa w art. 93a § 1 pkt 1–4, można orzec również do czasu
wykonania tej kary, jednak nie wcześniej niż na 6 miesięcy przed przewidywanym
warunkowym zwolnieniem lub odbyciem kary pozbawienia wolności.
§ 5. Jeżeli sprawca został skazany na karę pozbawienia wolności bez
warunkowego zawieszenia jej wykonania, karę 25 lat pozbawienia wolności lub karę
dożywotniego pozbawienia wolności, orzeczony środek zabezpieczający stosuje się po
odbyciu kary lub warunkowym zwolnieniu, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 6. Jeżeli zachowanie sprawcy po uchyleniu środka zabezpieczającego wskazuje,
że zachodzi konieczność stosowania środków zabezpieczających, sąd, nie później niż
w ciągu 3 lat od uchylenia środka, może ponownie orzec ten sam lub inny środek
zabezpieczający, o którym mowa w art. 93a § 1 pkt 1–4.
Art. 93e. § 1. Sprawca, wobec którego orzeczono dozór kuratora, ma obowiązek
umożliwić kuratorowi wstęp do swojego miejsca pobytu, okazać mu na żądanie
dokument stwierdzający tożsamość oraz udzielać mu żądanych wyjaśnień i informacji.
Dozór jest sprawowany przez sądowego kuratora zawodowego.