Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 105 –
oskarżonemu należy umożliwić, w miejscu jego przebywania, kontakt
z obrońcą bez obecności osób trzecich.
§ 3. Sąd przystępuje niezwłocznie do rozpoznania sprawy.
Przepisów art. 339 § 1 pkt 1 i 2, art. 351 § 1 oraz art. 353 nie stosuje
się.”;”,
zk) pkt 182 otrzymuje brzmienie:
„182) art. 519 otrzymuje brzmienie:
„Art. 519. Od
prawomocnego wyroku sądu odwoławczego
kończącego postępowanie oraz od prawomocnego postanowienia sądu
odwoławczego o umorzeniu postępowania i zastosowaniu środka
zabezpieczającego określonego w art. 93a Kodeksu karnego może być
wniesiona kasacja. Przepisu art. 425 § 2 zdanie drugie nie stosuje się.”;”;
2)
w art. 12 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) po art. 59 dodaje się art. 59a w brzmieniu:
„Art. 59a. § 1. Jeżeli przed rozpoczęciem przewodu sądowego w pierwszej
instancji sprawca, który nie był uprzednio skazany za przestępstwo umyślne z użyciem
przemocy, pojednał się, w szczególności w wyniku mediacji, z pokrzywdzonym
i naprawił szkodę lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie, umarza się, na wniosek
pokrzywdzonego, postępowanie karne o występek zagrożony karą nieprzekraczającą 3
lat pozbawienia wolności, a także o występek przeciwko mieniu zagrożony karą
nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, jak również o występek określony
w art. 157 § 1.
§ 2. Jeżeli czyn został popełniony na szkodę więcej niż jednego pokrzywdzonego,
warunkiem zastosowania § 1 jest pojednanie się, naprawienie przez sprawcę szkody oraz
zadośćuczynienie za wyrządzoną krzywdę w stosunku do wszystkich pokrzywdzonych.
§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli zachodzi szczególna okoliczność
uzasadniająca, że umorzenie postępowania byłoby sprzeczne z potrzebą realizacji celów
kary.”;”;
3)
art. 31 otrzymuje brzmienie:
„Art. 31. Niezwłocznie po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy właściwy organ
procesowy przekazuje stronom i innym osobom uprawnionym informacje o zmianie
zakresu ich obowiązków i uprawnień wynikającej z treści art. 75 § 1, art. 80a, art. 87a,
art. 300, art. 321, art. 338, art. 349, art. 386 oraz art. 444 § 2 ustawy, o której mowa
– 106 –
w art. 1 niniejszej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, a także wynikającej
z treści art. 36 pkt 4 i 5 niniejszej ustawy.”.
Art. 12. W ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób
z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności
seksualnej innych osób (Dz. U. z 2014 r. poz. 24) po art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu:
„Art. 3a. Ustawa ma zastosowanie do osób skazanych za czyn popełniony przed
dniem wejścia w życie ustawy z dnia … o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz
niektórych innych ustaw.”.
Art. 13. 1. W sprawach, w których w dniu wejścia w życie ustawy odbywana jest przez
skazanego kara pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru
elektronicznego na podstawie ustawy z dnia 7 września 2007 r. o wykonywaniu kary
pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego (Dz. U.
z 2010 r. Nr 142, poz. 960, z późn. zm.), sąd, na wniosek skazanego, jeżeli cele kary
zostaną w ten sposób spełnione, może zamienić pozostałą do odbycia karę pozbawienia
wolności na karę ograniczenia wolności w formie obowiązku pozostawania w miejscu stałego
pobytu lub w innym wyznaczonym miejscu, z zastosowaniem systemu dozoru
elektronicznego, przyjmując, że jeden dzień kary pozbawienia wolności równa się dwóm
dniom kary ograniczenia wolności.
2. W razie zamiany kary pozbawienia wolności na karę ograniczenia wolności, zatarcie
skazania następuje z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od wykonania, darowania albo
przedawnienia wykonania kary ograniczenia wolności.
3. Zamiana kary pozbawienia wolności na karę ograniczenia wolności nie zwalnia
skazanego od wykonania nałożonych na niego obowiązków, orzeczonych środków karnych
lub środków zabezpieczających. W takim wypadku zatarcie skazania nie może nastąpić przed
wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem wykonania nałożonego na niego obowiązku,
orzeczonego środka karnego lub środka zabezpieczającego.
4. Jeżeli skazany uchyla się od wykonywania kary ograniczenia wolności, wykonania
nałożonych na niego obowiązków lub orzeczonych środków karnych sąd uchyla orzeczenie
o zamianie kary pozbawienia wolności na karę ograniczenia wolności; w takim wypadku kara
pozbawienia wolności podlega wykonaniu.

17) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 217, poz. 1218, z 2012 r. poz. 692
oraz z 2013 r. poz. 509 i 915.
– 107 –
5. W wypadku uchylenia orzeczenia o zamianie kary pozbawienia wolności na karę
ograniczenia wolności na poczet kary pozbawienia wolności zalicza się dotychczas wykonaną
karę ograniczenia wolności; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6. W postępowaniu w sprawach, o których mowa w ust. 1, 4 i 5, stosuje się przepisy
ustawy, o której mowa w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; na postanowienie
wydane na podstawie ust. 1, 4 i 5 przysługuje zażalenie.
7. Informacja o zamianie pozostałej do odbycia kary pozbawienia wolności podlega
zgłoszeniu do Krajowego Rejestru Karnego i umieszcza się ją w zawiadomieniu, o którym
mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy określonej w art. 7 niniejszej ustawy.
Art. 14. 1. W sprawach zakończonych prawomocnym wyrokiem przed dniem wejścia
w życie ustawy, w których orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania i nie zarządzono wykonania kary, sąd, na wniosek skazanego,
jeżeli cele kary zostaną w ten sposób spełnione, może:
1)
jeżeli dochody skazanego, jego stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe
uzasadniają przekonanie, że skazany może uiścić grzywnę, zamienić karę pozbawienia
wolności na grzywnę, przyjmując, że jeden dzień kary pozbawienia wolności równa się
dwóm stawkom dziennym grzywny; grzywna nie może przekroczyć 810 stawek
dziennych;
2)
jeżeli dochody skazanego, jego stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe
uzasadniają przekonanie, że skazany grzywny nie uiści, zamienić karę pozbawienia
wolności na karę ograniczenia wolności w formie obowiązku wykonywania nieodpłatnej
kontrolowanej pracy na cele społeczne, przyjmując, że jeden dzień kary pozbawienia
wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności; kara ograniczenia
wolności nie może trwać dłużej niż 4 lata.
2. W razie zamiany kary pozbawienia wolności na grzywnę albo karę ograniczenia
wolności, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od uiszczenia
grzywny albo wykonania kary ograniczenia wolności, darowania albo przedawnienia
wykonania tych kar.
3. Zamiana kary pozbawienia wolności na grzywnę albo karę ograniczenia wolności nie
zwalnia skazanego od wykonania nałożonych na niego obowiązków, orzeczonych środków
karnych lub środków zabezpieczających. W takim wypadku zatarcie skazania nie może
nastąpić przed wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem wykonania nałożonego na
niego obowiązku, orzeczonego środka karnego lub środka zabezpieczającego.
– 108 –
4. Jeżeli skazany uchyla się od uiszczenia grzywny, wykonywania kary ograniczenia
wolności, wykonania nałożonych na niego obowiązków lub orzeczonych środków karnych,
sąd uchyla zamianę, o której mowa w ust. 1, i zarządza wykonanie kary pozbawienia
wolności.
5. W wypadku uchylenia zamiany, o której mowa w ust. 1, i zarządzenia wykonania
kary pozbawienia wolności, na poczet zarządzonej kary pozbawienia wolności zalicza się
dotychczas wykonaną karę grzywny oraz ograniczenia wolności; przepisy ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się, jeżeli kara pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania została orzeczona na podstawie art. 60 § 5 ustawy, o której
mowa w art. 1 niniejszej ustawy.
7. W postępowaniu w sprawach, o których mowa w ust. 1, 4 i 5, stosuje się przepisy
ustawy, o której mowa w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; na postanowienie
wydane na podstawie ust. 1, 4 i 5 przysługuje zażalenie.
Art. 15. 1. W sprawach, w których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy sąd
wydał na podstawie art. 75 § 2 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, prawomocne
orzeczenie o zarządzeniu wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności
w wymiarze nieprzekraczającym roku, sąd ten, na wniosek skazanego, jeżeli cele kary
zostaną w ten sposób spełnione, mając na względzie wagę i rodzaj czynu zabronionego
przypisanego skazanemu, może zamienić karę pozbawienia wolności na karę ograniczenia
wolności w formie obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele
społeczne, przyjmując, że jeden dzień pozostałej do odbycia kary pozbawienia wolności
równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności.
2. W razie zamiany kary pozbawienia wolności na karę ograniczenia wolności, zatarcie
skazania następuje z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od wykonania kary ograniczenia
wolności, darowania albo przedawnienia wykonania kary ograniczenia wolności.
3. Zamiana kary pozbawienia wolności na karę ograniczenia wolności nie zwalnia
skazanego od wykonania nałożonych na niego obowiązków, orzeczonych środków karnych,
lub środków zabezpieczających. W takim wypadku zatarcie skazania nie może nastąpić przed
wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem wykonania nałożonego na niego obowiązku,
orzeczonego środka karnego lub środka zabezpieczającego.
4. Jeżeli skazany uchyla się od wykonywania kary ograniczenia wolności, wykonania
nałożonych na niego obowiązków lub orzeczonych środków karnych, sąd uchyla orzeczenie o
– 109 –
zamianie kary pozbawienia wolności na karę ograniczenia wolności; w takim wypadku kara
pozbawienia wolności podlega wykonaniu.
5. W wypadku uchylenia orzeczenia o zamianie kary pozbawienia wolności na karę
ograniczenia wolności na poczet kary pozbawienia wolności zalicza się dotychczas wykonaną
karę ograniczenia wolności; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6. W postępowaniu w sprawach, o których mowa w ust. 1, 4 i 5, stosuje się przepisy
ustawy, o której mowa w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; na postanowienie
wydane na podstawie ust. 1, 4 i 5 przysługuje zażalenie.
Art. 16. 1. W sprawach, w których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
zarządzono wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności na podstawie art. 65 § 1
ustawy, o której mowa w art. 3 niniejszej ustawy, sąd ten, na wniosek skazanego, jeżeli cele
kary ograniczenia wolności zostaną w ten sposób spełnione, mając na względzie wagę
i rodzaj czynu zabronionego przypisanego skazanemu, może wstrzymać wykonanie kary
zastępczej i zmienić formę wykonywania kary ograniczenia wolności na określoną w art. 34
§ 1a pkt 2 lub 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Przepis art. 34 § 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
stosuje się.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, sąd określa na nowo wymiar kary ograniczenia
wolności, uwzględniając okres wykonywania kary zastępczej stosownie do art. 65 § 1 ustawy,
o której mowa w art. 3 niniejszej ustawy, w brzmieniu dotychczasowym.
3. W postępowaniu w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy
ustawy, o której mowa w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; na postanowienie
wydane na podstawie ust. 1 i 2 przysługuje zażalenie.
Art. 17. Przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku
z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 18. Do wykonywania środków zabezpieczających orzeczonych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 3,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 19. W sprawach niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
w których prokurator złożył wniosek w trybie art. 52 ustawy, o której mowa w art. 1