Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 55 –
60) w art. 174 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) podejmowanie innych czynności niezbędnych do prawidłowego wykonywania kar,
środków karnych, środków zabezpieczających i kompensacyjnych oraz przepadku,
jak też kontrola wykonywania środków kompensacyjnych,”;
61) art. 176 otrzymuje brzmienie:
„Art. 176. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
i tryb wykonywania czynności przez kuratorów sądowych, stowarzyszenia, organizacje,
instytucje i osoby godne zaufania, którym powierzono sprawowanie dozoru, a także
sposób i tryb wykonywania dozoru stosowanego w związku z orzeczonymi karami,
środkami karnymi, zabezpieczającymi i profilaktycznymi oraz tryb wyznaczania
przedstawicieli przez stowarzyszenia, organizacje i instytucje, uwzględniając
zakwalifikowanie osób, wobec których stosuje się dozór do określonej grupy ryzyka
powrotu do przestępstwa, potrzebę sprawnego wykonywania orzeczeń sądu,
zapobieżenia powrotowi sprawcy do przestępstwa i wsparcia jego społecznej
readaptacji.”;
62) w art. 178:
a)
§ 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W posiedzeniu w przedmiocie zarządzenia wykonania kary ma prawo
wziąć udział prokurator, skazany oraz jego obrońca, a gdy skazany został oddany
pod dozór lub zobowiązany do wykonania obowiązków związanych z okresem
próby, również sądowy kurator zawodowy, a także osoba godna zaufania lub
przedstawiciel stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, o której
mowa w art. 73 § 1 Kodeksu karnego, którym powierzono wykonywanie dozoru.”,
b)
po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
„§ 2a. Przed wydaniem postanowienia w przedmiocie skrócenia kary,
o którym mowa w art. 75 § 3a Kodeksu karnego, sąd wysłuchuje, o ile jest to
możliwe, skazanego i sądowego kuratora zawodowego. W posiedzeniu ma prawo
wziąć udział także prokurator.”;
63) art. 178a otrzymuje brzmienie:
„Art. 178a. Na postanowienia wydane na podstawie art. 74 § 2 oraz art. 75a § 1 i 4
Kodeksu karnego przysługuje zażalenie.”;
– 56 –
64) tytuł rozdziału XII otrzymuje brzmienie:
„Rozdział XII. Środki karne, środki kompensacyjne i przepadek”;
65) w art. 181a § 1–3 otrzymują brzmienie:
„§ 1. W razie orzeczenia zakazu przebywania w określonych środowiskach lub
miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych osób
lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, jak również nakazu
okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, sąd przesyła
odpis wyroku jednostce Policji, a także odpowiedniemu organowi administracji
rządowej lub samorządu terytorialnego, właściwemu dla miejsca pobytu skazanego.
§ 2. Nadzór nad wykonywaniem zakazu przebywania w określonych środowiskach
lub miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych
osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, jak również nakazu
okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, powierza się
zawodowemu kuratorowi sądowemu.
§ 3. W sprawach związanych z wykonywaniem zakazu przebywania
w określonych środowiskach lub miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami,
zbliżania się do określonych osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez
zgody sądu, jak również nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie
z pokrzywdzonym, właściwy jest sąd rejonowy, w którego okręgu ustalono miejsce
pobytu skazanego.”;
66) po art. 183 dodaje się art. 183a w brzmieniu:
„Art. 183a. § 1. Jeżeli nie orzeczono o tym w wyroku, sąd określa odstępy czasu,
w jakich skazany ma zgłaszać się do Policji lub innego wyznaczonego organu, wskazuje
odległość od osób chronionych zakazem zbliżania się do nich, określa termin wykonania
nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym lub
sposób podania wyroku do publicznej wiadomości.
§ 2. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.”;
67) art. 186a otrzymuje brzmienie:
„Art. 186a. Na postanowienia, wydane na podstawie art. 84 § 1 Kodeksu karnego
w przedmiocie uznania za wykonany nakazu lub zakazu, przysługuje zażalenie.”;
68) art. 187 otrzymuje brzmienie:
„Art. 187. § 1. Sąd bezzwłocznie po uprawomocnieniu się wyroku przesyła jego
odpis lub wyciąg urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na siedzibę sądu
– 57 –
pierwszej instancji, w celu wykonania orzeczonego przepadku lub nawiązki na rzecz
Skarbu Państwa.
§ 2. Objęty przepadkiem przedmiot, korzyść majątkowa lub jej równowartość
przechodzi na własność Skarbu Państwa z chwilą uprawomocnienia się wyroku,
a w wypadku wytoczenia powództwa, o którym mowa w art. 293 § 7 Kodeksu
postępowania karnego – z chwilą uprawomocnienia się wyroku oddalającego
powództwo przeciwko Skarbowi Państwa.”;
69) w art. 188 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Wykonując przepadek, urząd skarbowy przejmuje w posiadanie składniki
mienia wymienione w wyroku.
§ 2. Wykonując przepadek przedmiotów, równowartości takich przedmiotów,
korzyści osiągniętych z przestępstwa albo równowartości takich korzyści, urząd
skarbowy, w razie potrzeby, ustala składniki mienia objętego przepadkiem, przed ich
przejęciem.”;
70) w art. 190 § 1 otrzymuje brzmienie:
㤠1. Orzeczony przepadek nie narusza praw rzeczowych ograniczonych
obciążających objęte przepadkiem składniki mienia, z wyjątkiem hipoteki i zastawu,
które wygasają, a wierzytelności zabezpieczone tymi prawami podlegają zaspokojeniu
do wysokości sumy uzyskanej ze spieniężenia składników mienia lub ich wartości, gdy
nie zostaną spieniężone i nie podlegają zniszczeniu.”;
71) art. 191 otrzymuje brzmienie:
„Art. 191. § 1. Podstawę ujawnienia Skarbu Państwa jako właściciela
nieruchomości w księdze wieczystej oraz podstawę wykreślenia obciążających ją
hipotek stanowi orzeczenie o zastosowaniu przepadku, które nieruchomości tej dotyczy.
§ 2. W razie wytoczenia przez osobę trzecią powództwa o zwolnienie
nieruchomości od wykonania przepadku, wpis własności Skarbu Państwa do księgi
wieczystej może nastąpić po prawomocnym oddaleniu powództwa.”;
72) w art. 192 § 1 otrzymuje brzmienie:
㤠1. W razie uchylenia orzeczenia o przepadku, jego darowania lub zwolnienia
rzeczy w wyniku wniesionego powództwa, składniki mienia przejęte w trakcie
wykonania przepadku zwraca się uprawnionemu. W razie niemożności zwrotu Skarb
Państwa odpowiada za szkodę, którą poniósł uprawniony.”;
– 58 –
73) w art. 195a § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Jeżeli jednym postanowieniem zabezpieczono grożący przepadek oraz
grzywnę, obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę,
świadczenie pieniężne, nawiązkę lub wykonanie orzeczenia o kosztach sądowych
w postępowaniu karnym, sąd lub prokurator, który wydał to postanowienie, może zlecić
jego wykonanie w całości organowi określonemu w art. 187.”;
74) art. 199a otrzymuje brzmienie:
„Art. 199a. § 1. Sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, jest właściwy
do orzekania w przedmiocie środków zabezpieczających na zasadach określonych
w rozdziale X Kodeksu karnego.
§ 2. Sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, jest właściwy
w postępowaniu dotyczącym wykonania środków zabezpieczających, z wyjątkiem
elektronicznej kontroli miejsca pobytu.
§ 3. Na postanowienie co do środka zabezpieczającego przysługuje zażalenie.”;
75) po art. 199a dodaje się art. 199b w brzmieniu:
„Art. 199b. § 1. Wniosek o orzeczenie, zmianę lub uchylenie środka
zabezpieczającego może złożyć również dyrektor zakładu karnego, kierownik zakładu
psychiatrycznego lub kierownik podmiotu leczniczego, w którym sprawca odbywa
terapię lub terapię uzależnień.
§ 2. Przed orzeczeniem, zmianą i uchyleniem środka zabezpieczającego sąd
wysłuchuje:
1)
psychologa,
2)
w sprawach osób niepoczytalnych, o ograniczonej poczytalności lub
z zaburzeniami osobowości albo gdy sąd uzna to za wskazane – ponadto lekarza
psychiatrę,
3)
w sprawach osób z zaburzeniami preferencji seksualnych – biegłych wskazanych
w pkt 1 i 2 oraz lekarza seksuologa lub psychologa seksuologa.
W sprawach osób uzależnionych można również wysłuchać biegłego w przedmiocie
uzależnienia.
§ 3. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział prokurator, sprawca lub jego obrońca
oraz wnioskodawca określony w § 1.
§ 4. Można pozostawić bez rozpoznania wniosek o zmianę lub uchylenie środka
zabezpieczającego, jeżeli od wydania poprzedniego orzeczenia w tym przedmiocie
– 59 –
upłynęło mniej niż 6 miesięcy, a wnioskodawca nie wskazał nowych okoliczności,
mających znaczenie dla rozstrzygnięcia.”;
76) w art. 200:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Przez zakład psychiatryczny, o którym mowa w art. 93a § 1 pkt 5
Kodeksu karnego, rozumie się podmiot leczniczy udzielający świadczeń opieki
zdrowotnej w zakresie opieki psychiatrycznej.”,
b)
uchyla się § 3,
c)
§ 3a i 3b otrzymują brzmienie:
„§ 3a. Zakłady psychiatryczne wykonujące środek zabezpieczający w postaci
umieszczenia w zakładzie psychiatrycznym wobec sprawców określonych
w art. 93c pkt 3 i 5 Kodeksu karnego, organizowane są jako zakłady dysponujące
warunkami wzmocnionego zabezpieczenia.
§ 3b. Środek zabezpieczający w postaci terapii orzeczonej wobec sprawcy
określonego w art. 93c pkt 3 Kodeksu karnego wykonuje się w podmiotach
leczniczych.”;
77) art. 200b i art. 200c otrzymują brzmienie:
„Art. 200b. Do
zakładu
psychiatrycznego
dysponującego
warunkami
wzmocnionego zabezpieczenia kieruje się sprawcę, jeżeli:
1)
jego zachowania zagrażające życiu lub zdrowiu innych osób lub powodujące
niszczenie przedmiotów znacznej wartości nie mogą być opanowane w zakładzie
psychiatrycznym, dysponującym warunkami podstawowego zabezpieczenia,
2)
nie jest możliwe zapobieżenie samowolnemu oddaleniu się z zakładu
psychiatrycznego, dysponującego warunkami podstawowego zabezpieczenia
sprawcy, stwarzającego zagrożenie poza zakładem.
Art. 200c. Do zakładu psychiatrycznego dysponującego warunkami podstawowego
zabezpieczenia kieruje się sprawcę, który nie kwalifikuje się do zakładu
psychiatrycznego, o którym mowa w art. 200a oraz w art. 200b.”;
78) w art. 201:
a)
po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Do zadań komisji psychiatrycznej do spraw środków zabezpieczających
należy: