Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne

5.
1,7
10 000
50 000
6.
2,0
60 000
200 000
7.
2,5
200 000
500 000
8.
3,0
Bez ograniczeń
Bez ograniczeń
Bez ograniczeń
*Przez opracowania kartograficzne – pochodne materiałów zasobu, rozumie się mapę, kartogram, kartodiagram lub inne opracowanie kartograficzne, których
treścią są informacje pochodzące z materiałów zasobu oraz informacje dodane przez licencjobiorcę w taki sposób, że nie można rozdzielić tych informacji, a
także przetworzone do postaci elektronicznej materiały zasobu udostępnione w postaci nieelektronicznej.































61/04/KC
21

UZASADNIENIE

Potrzeba nowelizacji ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne
i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287, z późn. zm.) wynika
z opublikowanego w dniu 11 lipca 2013 r. wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia
25 czerwca 2013 r. sygn. akt K 30/12, zgodnie z którym przepis upoważnienia
ustawowego dotyczący określenia opłat za czynności „związane z prowadzeniem
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego i uzgadnianiem usytuowania
projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz związane z prowadzeniem krajowego
systemu informacji o terenie, za udzielanie informacji, a także za wykonywanie
wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego” traci moc z upływem 12 miesięcy od
dnia ogłoszenia wyroku, tj. z dniem 12 lipca 2014 r.
Zmiany w przepisach ogólnych oraz legislacyjne o charakterze porządkującym
Ze względów redakcyjnych oraz merytorycznych, na nowo określono zakres
przedmiotowy ustawy (art.
1). Przepis ten przeredagowano eliminując
nieprawidłowości w dotychczasowym brzmieniu art. 1, z którego wynika, że sprawy,
o których mowa w pkt 2–8, w kontekście treści pkt 1 tej jednostki redakcyjnej, nie
należą do dziedziny jaką jest geodezja i kartografia, co jest oczywiście nieprawdą.
Ponadto konieczność zmiany art. 1 wynika z tego, że w liście wyliczeniowej
tego artykułu w pkt 8 wymieniona jest numeracja porządkowa nieruchomości
w miejscowościach, a więc instytucja prawna, która zniesiona została z dniem
7 czerwca 2010 r., tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 4 marca 2010 r.
o infrastrukturze informacji przestrzennej, natomiast przepis ten nie zawiera informacji,
że ustawa określa:
1) organizację i zasady Służby Geodezyjnej i Kartograficznej;
2) zasady wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych;
3) zasady zakładania i prowadzenia baz danych, ewidencji i rejestrów;
4) zasady wykonywania gleboznawczej klasyfikacji gruntów.
Nieścisłości te zostały wyeliminowane przez zredagowanie na nowo art. 1.
Jednocześnie dodano lub zmieniono definicje zawarte w art. 2 ustawy, gdyż z uwagi na
możliwość niejednoznacznej interpretacji wymagały one doprecyzowania i uzupełnienia
(m.in. definicje: prac geodezyjnych, prac kartograficznych, osnów geodezyjnych, mapy
zasadniczej, państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w zakresie zasobu
centralnego, wojewódzkiego i powiatowego, ewidencji gruntów i budynków).
Wielokrotne nowelizacje ustawy spowodowały powstanie rozbieżności w stosowanej
nomenklaturze. Wobec powyższego ujednolicono również sposób posługiwania się
w ustawie pojęciami „centralny zasób geodezyjny i kartograficzny”, „wojewódzki
zasób geodezyjny i kartograficzny” i „powiatowy zasób geodezyjny i kartograficzny”.
Zaznaczyć należy, iż w związku z tym wymagają nowelizacji przepisy rozporządzenia
wydane na podstawie art. 40 ust. 8 ustawy.
Zmiana przepisów kompetencyjnych
Art. 7a pkt 12 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne nakłada obecnie na
Głównego Geodetę Kraju obowiązek opracowania wytycznych dotyczących
powszechnej taksacji nieruchomości i nadzorowania jej przebiegu. Zadanie dotyczące
opracowania wytycznych należy uznać za niezgodne z przepisami art. 87 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którymi źródłami powszechnie obowiązującego
prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy
międzynarodowe oraz rozporządzenia. Ponadto, sposób przeprowadzania powszechnej
taksacji nieruchomości określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
29 czerwca 2005 r. w sprawie powszechnej taksacji nieruchomości (Dz. U. Nr 131,
poz. 1092).
Z obowiązkiem nadzoru nad przebiegiem powszechnej taksacji nieruchomości,
określonym w art. 7a pkt 12, nie są związane narzędzia prawne, które umożliwiłyby
wykonanie tego obowiązku. Przepis art. 7a pkt 12 pozostaje w kolizji z art. 172 ust. 1
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r.
Nr 102, poz. 651, z późn. zm.), zgodnie z którym jedną z funkcji nadzorczych nad
powszechną taksacją nieruchomości ustawodawca powierzył naczelnemu organowi
administracji państwowej, właściwemu w sprawach katastru nieruchomości. W świetle
przepisów ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U.
z 2013 r. poz. 743 i 984), oczywistym jest, że naczelnym organem w sprawach katastru
nieruchomości, o którym mowa w art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami, jest minister właściwy do spraw administracji
2

publicznej. Mając na uwadze powyższe, przyjęto rozwiązanie polegające na uchyleniu
pkt 12 w art. 7a, a w konsekwencji – także pkt 5 w ust. 1 w art. 7.
Dodano również regulacje dopuszczające współdziałanie, w zakresie merytorycznym
i finansowym, marszałków województw z Głównym Geodetą Kraju w procesie
tworzenia standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:25 000 oraz
1:50 000. Współdziałanie to odbywać się będzie na podstawie porozumień dotyczących
wspólnej realizacji przedsięwzięć zmierzających do opracowania map topograficznych
w skali 1:25 000 oraz 1:50 000 dla określonego obszaru, przy czym wydzielone części
tych przedsięwzięć finansować będzie samorząd województwa, jeżeli będzie
zainteresowany przyspieszeniem działań w tym zakresie, zaś pozostała część tych
przedsięwzięć finansowana będzie przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii ze
środków budżetowych.
Ponadto w celu wyeliminowania powielania zadań wykonywanych przez Służbę
Geodezyjną i Kartograficzną dodano regulacje zobowiązujące Głównego Geodetę Kraju
oraz Ministra Obrony Narodowej do współdziałania przy realizacji zadań w zakresie
geodezji i kartografii mających znaczenie dla obronności państwa, w tym tworzenia
standardowych opracowań kartograficznych.
Doprecyzowano również zadania marszałka województwa oraz starosty, wskazując, że
organy te współdziałają z innymi organami Służby Geodezyjnej i Kartograficznej przy
tworzeniu i utrzymywaniu krajowego systemu informacji o terenie.
Zmiana przepisów dotyczących kontroli działalności wojewódzkich inspektorów
nadzoru geodezyjnego i kartograficznego oraz organów administracji geodezyjnej
i kartograficznej, a także kontroli przedsiębiorców wykonujących prace geodezyjne lub
kartograficzne

Upoważnienie ustawowe do wydania rozporządzenia zawarte w art. 9 ustawy nie jest
poprzedzone żadnym przepisem prawa materialnego, określającego zakres
przedmiotowy kontroli. Zmiana regulacji dotycząca kontroli urzędów, instytucji
publicznych i przedsiębiorców w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących
geodezji i kartografii, wypełnia zasadę wynikającą z art. 92 ust. 1 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którą rozporządzenia są wydawane przez organy
3

wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego
w ustawie i w celu jej wykonania. Zmiana art. 9 stanowi w istocie ukształtowanie na
poziomie ustawowym zasadniczych elementów regulacji prawnej dotyczącej kontroli
urzędów, instytucji publicznych i przedsiębiorców w zakresie przestrzegania przepisów
dotyczących geodezji i kartografii.
Projektowane przepisy stanowią, że kontrola dotycząca działalności wojewódzkich
inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, organów administracji
geodezyjnej i kartograficznej oraz państwowych i samorządowych jednostek
organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej wykonujących prace
geodezyjne lub prace kartograficzne, wykonywana będzie zgodnie z przepisami
art. 11–57 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej (Dz. U.
Nr 185, poz. 1092), natomiast kontrola przedsiębiorców odbywać się będzie na
zasadach przewidzianych przez przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672).
Ponadto określono, iż Główny Geodeta Kraju w ramach uprawnień nadzorczych
kontrolował będzie działalność wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego
i kartograficznego również przez objęcie kontrolą także działalności organów
administracji geodezyjnej i kartograficznej, przedsiębiorców oraz państwowych
i samorządowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej
wykonujących prace geodezyjne lub prace kartograficzne.
Ponadto, nowe regulacje określają zakres kontroli działalności gospodarczej
przedsiębiorcy oraz państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej wykonujących prace geodezyjne lub prace
kartograficzne w dziedzinie geodezji i kartografii, przy czym kontrola może dotyczyć:
1) zgłaszania prac geodezyjnych lub prac kartograficznych;
2) przekazywania do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wyników
prac geodezyjnych lub prac kartograficznych;
3) przestrzegania przepisów dotyczących samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji
i kartografii;
4) rzetelności wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych.
4