Rządowy projekt ustawy o zmianie ustaw regulujących warunki dostępu do wykonywania niektórych zawodów

– 50 –
14) w art. 29 wprowadza się następujące zmiany:
a)
w ust. 1:
–
zdanie wprowadzające do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Pozwolenie może być wydane:”,
–
w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) przedsiębiorcom, którzy udokumentują zarejestrowanie działalności
gospodarczej w zakresie napraw broni, posiadającym dyplom mistrza
w zawodzie rusznikarza.”,
b)
ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Pozwolenie na broń szczególnie niebezpieczną, o której mowa w art. 10
ust. 5 pkt 1, może być wydane wyłącznie podmiotom, o których mowa w ust. 1
pkt 1 i 2, oraz organizatorom szkoleń i kursów kształcących w zawodzie
pracownika ochrony.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1–7, po uzyskaniu pozwolenia na
broń mogą nabywać broń i amunicję na zasadach określonych w art. 12 ust. 2
i art. 14 albo wynajmować broń od Policji lub Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej.”;
15) art. 32 otrzymuje brzmienie:
„Art. 32. 1. Broń i amunicję należy przechowywać w sposób uniemożliwiający
dostęp do nich osób nieuprawnionych.
2. Osoby posiadające broń i amunicję do niej na podstawie pozwolenia na broń,
o którym mowa w art. 10 ust. 2, przechowują je w urządzeniach wyposażonych
w specjalistyczne zabezpieczenia.
3. Osoby posiadające broń i amunicję w celach kolekcjonerskich lub
pamiątkowych mogą je przechowywać w gablotach do przechowywania broni.
4. Podmioty posiadające pozwolenie na broń, o których mowa w art. 29 ust. 1
pkt 3–8, przechowują broń i amunicję do niej w magazynie broni wyposażonym
w specjalistyczne zabezpieczenia.
5. W przypadku braku możliwości przechowywania broni i amunicji w magazynie
broni podczas zawodów, zgrupowań, szkoleń, wystaw, ćwiczeń strzeleckich oraz
podczas realizacji filmów i innych przedsięwzięć artystycznych, broń i amunicję
przechowuje się w pomieszczeniu zamkniętym, pod stałym nadzorem osoby
– 51 –
upoważnionej przez podmioty, o których mowa w ust. 4, posiadającej decyzję, o której
mowa w art. 10 ust. 1, art. 29 ust. 1 pkt 8 lub w art. 30 ust. 2.
6. Prawo wstępu do magazynu broni mają:
1)
osoba zarządzająca magazynem broni, zwana dalej „magazynierem”;
2)
kierownicy podmiotów, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3–8, lub
przedstawiciel komendanta wojewódzkiego Policji właściwego ze względu na
siedzibę danego podmiotu, w obecności magazyniera.
7. Magazynier jest obowiązany spełniać wymagania określone w art. 30 ust. 1.
Wymogu tego nie stosuje się do podmiotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 8,
wykonującego działalność jednoosobowo.”;
16) po art. 32 dodaje się art. 32a–32d w brzmieniu:
„Art. 32a. 1. Przed przystąpieniem do przechowywania broni i amunicji
w magazynie broni, podmioty, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3–8, występują
z wnioskiem do właściwego komendanta wojewódzkiego Policji o dokonanie oceny
spełnienia przez magazyn wymagań technicznych.
2. Ocena jest dokonywana w formie pisemnej przez upoważnionego
funkcjonariusza Policji.
3. Upoważnienie zawiera:
1)
oznaczenie organu;
2)
stopień służbowy, imię lub imiona i nazwisko oraz numer legitymacji służbowej
upoważnionego funkcjonariusza Policji;
3)
nazwę jednostki organizacyjnej Policji;
4)
oznaczenie podmiotu;
5)
określenie terminu oceny;
6)
podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska lub
funkcji;
7)
pieczęć organu.
4. W przypadku stwierdzenia niespełniania przez magazyn wymagań technicznych,
upoważniony funkcjonariusz Policji wskazuje nieprawidłowości i określa pisemnie
sposób ich usunięcia oraz wyznacza nowy termin dokonania oceny.
Art. 32b. 1. Broń i amunicja będące w posiadaniu podmiotów, o których mowa
w art. 29 ust. 1 pkt 3–8, podlegają ewidencji.
– 52 –
2. W przypadku podmiotów, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3–7, wydawanie
broni i amunicji z magazynu broni lub jej zdawanie odnotowuje się odpowiednio
w ewidencji wydawania – przyjmowania broni lub w ewidencji wydawania

– przyjmowania amunicji.
3. Ewidencje, o których mowa w ust. 1 i 2, przechowuje się w sposób
uniemożliwiający uszkodzenie, zniszczenie lub dostęp osób nieuprawnionych do danych
zawartych w tych ewidencjach.
Art. 32c. 1. Broń palną nosi się w sposób jak najmniej widoczny, w kaburach lub
futerałach.
2. Broń palną przeznaczoną do celów łowieckich w obwodach łowieckich nosi się
w czasie polowania w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 43
ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1226 i 1247 oraz z 2014 r. poz. 228).
Art. 32d. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowy sposób przechowywania broni i amunicji,
2)
wymagania techniczne, jakie powinny spełniać gablota, urządzenie oraz magazyn
broni
– mając na względzie bezpieczeństwo przechowywania broni i amunicji oraz
uniemożliwienie dostępu do nich osobom nieuprawnionym;
3)
formę i sposób prowadzenia ewidencji, o których mowa w art. 32b ust. 1 i 2, oraz
ich wzory, mając na względzie rodzaj prowadzonej działalności.”.
Art. 8. W ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U.
z 2013 r. poz. 1410) w art. 236 wprowadza się następujące zmiany:
1)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Pełnomocnikiem strony w postępowaniu przed Urzędem Patentowym
w sprawach związanych z dokonywaniem i rozpatrywaniem zgłoszeń oraz
utrzymywaniem ochrony wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych,
oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych może być tylko,
z zastrzeżeniem ust. 2, rzecznik patentowy.”;
2)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Pełnomocnikiem strony w postępowaniu przed Urzędem Patentowym
w sprawach związanych z dokonywaniem i rozpatrywaniem zgłoszeń oraz
– 53 –
utrzymywaniem ochrony znaków towarowych może być tylko, z zastrzeżeniem ust. 2,
rzecznik patentowy, adwokat lub radca prawny.”;
3)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Osoby niemające miejsca zamieszkania lub siedziby na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej mogą w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 1a, działać tylko
za pośrednictwem rzecznika patentowego. Obowiązek ten nie dotyczy obywateli
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.”.
Art. 9. W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U.
z 2014 r. poz. 197) wprowadza się następujące zmiany:
1)
art. 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1. Ustawa reguluje funkcjonowanie giełd towarowych i obrót towarami
giełdowymi, w tym również zasady tworzenia, ustrój organizacyjny i działalność giełd
towarowych, giełdowych izb rozrachunkowych, działalność towarowych domów
maklerskich oraz nadzór nad tymi instytucjami.”;
2)
w art. 2 pkt 13 otrzymuje brzmienie:
„13) instytucjach rynku towarów giełdowych – rozumie się przez to giełdy towarowe,
giełdowe izby rozrachunkowe oraz towarowe domy maklerskie;”;
3)
w art. 9:
a)
w ust. 3 uchyla się pkt 6,
b)
ust. 7–10 otrzymują brzmienie:
„7. Podmioty, o których mowa w ust. 3 pkt 5, mogą być wyłącznie stronami
transakcji giełdowych zawieranych na rachunek własny, których przedmiotem są
towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a.
8. Podmioty, o których mowa w ust. 3 pkt 8, mogą być wyłącznie stronami
transakcji giełdowych, których przedmiotem są towary giełdowe, o których mowa
w art. 2 pkt 2 lit. a.
9. W transakcji giełdowej towarowy dom maklerski lub dom maklerski,
a także podmioty mające zezwolenie, o którym mowa w art. 50b ust. 1 pkt 2, muszą
być reprezentowane przez osoby, które spełniają wymagania określone w art. 41a
ust. 1.
– 54 –
10. Transakcja giełdowa dokonana przez podmioty inne niż określone w ust. 3
lub z naruszeniem ust. 6–8 jest nieważna.”;
4)
w art. 11 w ust. 2 uchyla się pkt 15;
5)
w art. 14:
a)
po ust. 2c dodaje się ust. 2d w brzmieniu:
„2d. Giełdowa izba rozrachunkowa może na zlecenie jej członka dokonywać
zgłoszeń zawartych przez niego transakcji, których przedmiotem są określone
rodzaje energii, paliwa gazowe, limity wielkości produkcji lub emisji
zanieczyszczeń, prawa majątkowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d i f, albo
niebędące instrumentami finansowymi prawa majątkowe, których cena zależy
bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości danego rodzaju energii lub paliw
gazowych, lub praw majątkowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d i f,
przekazując te zgłoszenia do podmiotu prowadzącego zgodnie z odrębnymi
przepisami właściwy rejestr lub system, w ramach których są realizowane
świadczenia niepieniężne wynikające z tych transakcji, a także przesyłać
informacje o takich transakcjach do innych podmiotów, jeżeli taki obowiązek
spoczywa na jej członku zgodnie z przepisami prawa.”,
b)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Giełdowa izba rozrachunkowa nie może prowadzić działalności innej niż
określona w ust. 2, 2b, 2c lub 2d.”;
6)
w art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Członkami giełdowej izby rozrachunkowej mogą być wyłącznie jej
akcjonariusze, spółki prowadzące giełdę towarową lub giełdową izbę rozrachunkową
z siedzibą w krajach członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub
w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)
– stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, towarowe domy
maklerskie, domy maklerskie oraz podmioty, o których mowa w art. 9 ust. 3 pkt 4
i w art. 50 ust. 1.”;
7)
w art. 18 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do rozliczania przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, transakcji giełdowych
lub innych transakcji w ramach wykonywania funkcji giełdowej izby rozrachunkowej
stosuje się odpowiednio art. 14 ust. 2 zdanie drugie oraz ust. 2b, 2c i 2d, art. 15 oraz