Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami

przypadkach, gdy liczba stron nie będzie  przekraczała  20 (według  ogólnych  zasad 
postępowania  w  sprawie  pozwolenia  wodnoprawnego  przepis ten znajduje 
zastosowanie przy liczbie stron  przekraczającej  20).  Analogiczny  sposób  doręczeń 
przewidziano dla stron, o których mowa w art. 127 ust. 7a pkt 3 i 4 ustawy z dnia 
18 lipca 2001 r. –  Prawo  wodne,  tj.  dla  właściciela  urządzeń  wodnych  oraz 
uprawnionego do rybactwa. W ust. 2b wprowadzono nowe  zasady  doręczania 
zawiadomień  oraz  decyzji  wnioskodawcy  oraz  właścicielowi  wody, o którym mowa 
w art. 127 ust. 7a pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. –  Prawo wodne. Przepisy te 
ujednolicają  sposób  doręczania  zawiadomień  i decyzji zgodnie z zasadami 
uregulowanymi  dla  zawiadomień  i  decyzji  doręczanych  w postępowaniu  o  wydanie 
decyzji o lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu.  Doświadczenie w stosowaniu 
przepisów ustawy  pokazało,  iż  cel  ustawy  osiągnięty  w zakresie procedowania nad 
wnioskiem o wydanie  decyzji o lokalizacji inwestycji w zakresie  terminalu,  nie  został 
osiągnięty  przy  procedowaniu  nad  innymi,  pobocznymi  i  incydentalnymi  decyzjami 
administracyjnymi.  Przedłużające  się  postępowania  w sprawie wydania pozwolenia 
wodnoprawnego  uniemożliwiały  wystąpienie  z wnioskiem o wydanie pozwolenia na 
budowę. W ust. 3 doprecyzowano, iż kara pieniężna za niewydanie decyzji w terminie 
może  być  nałożona  na  marszałka  województwa,  dostosowując  ust.  3  do  zmienionego 
ust. 1. 
Przepis art. 20 ust. 2 precyzuje, że podział nieruchomości dokonywany jest w zakresie 
wniosku  inwestora  wyrażonego  w  projektach  podziału  na  mapach  składanych  wraz 
z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji. 
Przepis art. 20 ust. 14 precyzuje,  że  inwestor  uzyskuje  prawo  do  dysponowania 
nieruchomościami,  o  których  mowa  w  ust.  3,  6  i 12 oraz w art. 24 ust. 1, na cele 
budowlane niezbędne do realizacji i eksploatacji inwestycji w zakresie terminalu oraz 
inwestycji towarzyszących z dniem wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w 
zakresie terminalu, która zgodnie z art. 34 ust. 1 podlega natychmiastowemu 
wykonaniu.  
Zmiana art. 22 ust. 1  precyzuje,  o jakie nieruchomości  chodzi,  zawężając  do 
nieruchomości  wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy i  eliminując  wątpliwości 
interpretacyjne tego przepisu.  
27 
 
Przepisy art. 23 ust. 2  i  7  regulują  procedurę  ustalania  wysokości  odszkodowania  za 
nieruchomości,  użytkowanie  wieczyste  oraz  ograniczone  prawa  rzeczowe  do 
nieruchomości, o których mowa w art. 20 ust. 3, 4 i 12 ustawy, w tym w przypadku 
braku osiągnięcia konsensusu w zakresie wysokości należnego odszkodowania w trybie 
przewidzianym w art. 23 ust. 1 ustawy  (negocjacje).  Ustalenie  wysokości 
odszkodowania w drodze decyzji jest stosowane w polskim ustawodawstwie i zgodne 
z celem ustawy,  tj. przyspieszeniem procesu inwestycyjnego w zakresie inwestycji 
związanych  z  budową  terminalu  LNG.  W  ust.  2  wskazano  termin,  po którego 
bezskutecznym upływie wysokość odszkodowania zostanie ustalona w drodze decyzji 
administracyjnej.  Przepis wprowadza limity czasowe dla  organu  prowadzącego 
postępowanie. Określenie terminu 30 dni od dnia wszczęcia postepowania ma na celu 
skrócenie  okresu oczekiwania przez uprawnionego na otrzymanie odszkodowania. 
W ust. 7 wskazano podmioty,  którym  odszkodowanie  powinno  być  wypłacone. 
Propozycja obliczania sumy odszkodowania,  jak  również  określenie  podmiotów, 
którym to odszkodowanie ma być wypłacone, są tożsame z przepisami w obowiązującej 
specustawie  o transporcie kolejowym i nie  odbiegają  od  przyjętych  w  ustawie 
o gospodarce nieruchomościami. 
Przepisy art. 23 ust. 12 uzupełniają oraz precyzują kwestię wypłaty odszkodowań oraz 
partycypacji inwestora w kosztach ich ustalenia. Zgodnie z art. 23 ust. 12 
dotychczasowej ustawy, organem właściwym do wypłaty odszkodowań jest wojewoda. 
Obowiązkiem  wojewody  jest  zatem  nie  tylko  wypłata  samego  odszkodowania,  ale 
również  określenie  jego  wysokości,  zgodnie  z  przepisami  ustawy  z  dnia  21  sierpnia 
1997  r.  o  gospodarce  nieruchomościami,  w  tym  w  szczególności  przygotowanie 
i sfinansowanie kosztów przygotowania operatów szacunkowych. W obecnym stanie 
prawnym istnieje możliwość zawierania przez inwestorów na podstawie art. 132 ust. 8 
ww.  ustawy  odpowiednich  porozumień  z  wojewodami,  określających  zasady 
finansowania  wynagrodzeń  rzeczoznawców  majątkowych  sporządzających  operaty 
szacunkowe oraz zasady wypłat odszkodowań.  Uprawnienie inwestora  do ponoszenia 
ww. kosztów wynika jednak z odpowiedniego stosowania art. 132 ust. 8 ww. ustawy 
w zw. z art. 23  ust.  12 nowelizowanej ustawy. W celu  wyeliminowania  konieczności 
opierania  się  jedynie  na  wykładni  celowościowej  tego  przepisu  zasadne jest 
przesądzenie o możliwości ponoszenia tych kosztów przez inwestora w samej ustawie. 
28 
 
Zmiana w przepisie art. 24 ust. 1 doprecyzowuje  przepis  w  obowiązującej  ustawie,  iż 
ograniczenie  korzystania  z  nieruchomości  wskazane  w  tym  przepisie  następuje  za 
odszkodowaniem.  Dodatkowo  wykreśleniu  ulegnie  odesłanie  do  odpowiedniego 
stosowania art. 124 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce 
nieruchomościami. W przepisie tym uregulowane zostało wyłączenie prezydenta miasta 
na prawach powiatu  od  orzekania  w  sprawie  odszkodowań. Z uwagi na kompetencje 
wojewody do wydawania decyzji w oparciu o przepisy specustawy odesłanie do art. 124 
ust. 8 było zbędne. 
Zmiana w przepisie art. 24 ust. 2 doprecyzowuje, iż obowiązek zapłaty odszkodowania 
obciąża  inwestora.  Obowiązkiem  inwestora  będzie  również  poniesienie  kosztów 
związanych z ustaleniem wysokości odszkodowania. 
Zgodnie z proponowanym art. 24 ust. 3 uprawnienie do wejścia na teren nieruchomości 
w  celu  realizacji  inwestycji  stosuje  się  z  uwzględnieniem  warunków  wejścia  w  teren 
określonych  w  wydanej  decyzji  o  środowiskowych  uwarunkowaniach  realizacji 
inwestycji w zakresie terminalu, o ile jest ona wymagana. 
Przepis art. 27 ust. 2 zmienia obecny  przepis  dotyczący  kompetencji  wojewody do 
wydania  decyzji  zastępującej  porozumienie  z  PGL  Lasy  Państwowe  w  sprawie 
warunków  i  terminu  wycinki  drzew  w  lasach  zarządzanych  przez  PGL  Lasy 
Państwowe.  Zgodnie  z  zaproponowaną  zmianą  decyzja  będzie  mogła  zostać  wydana 
w ciągu  30  dni  od  dnia  wydania  pozwolenia  na  budowę.  Zgodnie  z  obecnie 
obowiązującymi  przepisami,  wojewoda  może  wydać  decyzję  po  upływie  miesiąca  od 
dnia,  w  którym  pozwolenie  na  budowę  stało  się  decyzją  ostateczną.  Pomimo  więc 
posiadania przez inwestora prawa do wejścia na grunt i rozpoczęcia prac budowlanych, 
zanim pozwolenie na  budowę  stanie  się  ostateczne  rozpoczęcie  budowy  na  gruntach 
leśnych w praktyce nie jest możliwe.  
Przepis art. 27  ust.  5  eliminuje  wątpliwości  interpretacyjne  tego przepisu  w  zakresie 
nieruchomości niebędących w zarządzie PGL Lasy Państwowe.  
Przepis  art.  37a  wprowadza  regulację,  zgodnie  z  którą  administracyjnym organem 
egzekucyjnym,  prowadzącym  egzekucje  obowiązków  o  charakterze  niepieniężnym, 
wynikających  z  wymienionych  decyzji,  będzie  wojewoda  (art. 5 ust. 1  –  decyzja 
o lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu, art. 15 ust. 1 –  pozwolenie  na  budowę 
oraz art. 27 ust. 2 – decyzja wojewody zastępująca porozumienie inwestora z PGL Lasy 
29 
 
Państwowe  w  zakresie  obowiązku  wycinki  drzew).  Rozwiązanie  to  jest  spójne 
z przyjętym  przez  projektodawcę  założeniem,  że  właściwym  trybem  dla  rozstrzygania 
spraw w zakresie objętym ustawą jest – co do zasady – tryb administracyjno-prawny. 
Konsekwentnie zastosowano administracyjny tryb postępowania egzekucyjnego.  
W  art. 38 pkt  2  doprecyzowuje  się  nazwę  inwestycji  towarzyszącej  ujętej w lit. d i f 
oraz proponuje się  zmianę  pkt 2,  który  rozszerza  listę  inwestycji  towarzyszących 
terminalowi  regazyfikacyjnemu  skroplonego  gazu  ziemnego  w  Świnoujściu 
o następujące projekty: 
  budowa  gazociągu  Hermanowice  –  Strachocina  –  Pogórska  Wola  –  Tworzeń  –
Tworóg  –  Odolanów  wraz  z  infrastrukturą  niezbędną  do  jego  obsługi  na  terenie 
województw:  podkarpackiego,  świętokrzyskiego,  małopolskiego,  śląskiego, 
opolskiego i wielkopolskiego,  
  budowa  gazociągu  Hermanowice  –  Jarosław  –  Głuchów  –  Pogórska Wola  wraz 
z infrastrukturą  niezbędną  do  jego  obsługi  na  terenie  województw podkarpackiego 
i małopolskiego, 
  budowa  gazociągu  Tworóg  –  Kędzierzyn  –  Zdzieszowice  –  Wrocław  wraz 
z infrastrukturą  niezbędną  do  jego  obsługi  na  terenie  województw  śląskiego, 
opolskiego i dolnośląskiego, 
  budowa  gazociągu  Skoczów  –  Komorowice  –  Oświęcim  –  Tworzeń  wraz 
z infrastrukturą  niezbędną  do  jego  obsługi  na  terenie  województw  małopolskiego 
i śląskiego, 
  budowa gazociągu Legnica – Polkowice – Żary wraz z infrastrukturą niezbędną do 
jego obsługi na terenie województw dolnośląskiego i lubuskiego, 
  budowa gazociągu Kotowo – Zielona Góra wraz z infrastrukturą niezbędną do jego 
obsługi na terenie województw lubuskiego i wielkopolskiego, 
  budowa  gazociągu  Rembelszczyzna  –  Wronów –  Rozwadów  –  Strachocina  wraz  
z infrastrukturą niezbędną do jego obsługi na terenie województw mazowieckiego, 
lubelskiego i podkarpackiego,  
  budowa  gazociągu  Rembelszczyzna  –  Mory  –  Wola Karczewska wraz 
z infrastrukturą niezbędną do jego obsługi na terenie województwa mazowieckiego,  
30 
 
  budowa  gazociągu  Gustorzyn  –  Łódź  –  Piotrków Trybunalski  –  Tworóg wraz 
z infrastrukturą  niezbędną  do  jego  obsługi  na  terenie  województw:  kujawsko- 
-pomorskiego, mazowieckiego, łódzkiego i śląskiego, 
  budowa  gazociągu  Wronów  –  Kozienice  –  Radom  –  Piotrków Trybunalski  –
Odolanów wraz z infrastrukturą niezbędną do jego obsługi na terenie województw: 
lubelskiego, mazowieckiego, łódzkiego i wielkopolskiego, 
  budowa  gazociągu  Płońsk  –  Olsztyn  wraz  z  infrastrukturą  niezbędną  do  jego 
obsługi na terenie województw mazowieckiego i warmińsko-mazurskiego, 
  budowa  międzysystemowego  gazociągu  stanowiącego  połączenie  systemów 
przesyłowych Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Czeskiej wraz z infrastrukturą 
niezbędną do jego obsługi na terenie województw opolskiego i śląskiego, 
  budowa  międzysystemowego  gazociągu  stanowiącego  połączenie  systemów 
przesyłowych  Rzeczypospolitej  Polskiej  i  Republiki  Słowackiej  wraz 
z infrastrukturą niezbędną do jego obsługi na terenie województw podkarpackiego 
i małopolskiego, 
  budowa  międzysystemowego  gazociągu  stanowiącego  połączenie  systemów 
przesyłowych  Rzeczypospolitej  Polskiej  i  Republiki  Litewskiej  wraz 
z infrastrukturą niezbędną do jego obsługi na terenie województw mazowieckiego, 
podlaskiego i warmińsko-mazurskiego, 
  budowa  gazociągów  o  średnicy  nie  mniejszej  niż  200  mm  i  maksymalnym 
ciśnieniu roboczym (MOP) nie mniejszym niż 5,5 MPa łączących sieć przesyłową 
z jednostkami wytwórczymi lub jednostkami kogeneracji w rozumieniu ustawy 
z dnia 10 kwietnia 1997 r. –  Prawo  energetyczne  o  mocy  przyłączeniowej nie 
mniejszej niż 5.000 m3/h, wraz z infrastrukturą niezbędną do ich obsługi, 
  budowa tłoczni gazu niezbędnych do funkcjonowania gazociągów, o których mowa 
w lit. a–y w art. 38 pkt 2 ustawy, o przepustowości nie mniejszej niż 50.000 m3/h 
wraz z infrastrukturą niezbędną do ich obsługi. 
Rozszerzenie listy inwestycji  towarzyszących  w  art.  38  ustawy  zapewni  uzyskanie 
możliwości  przesyłu  gazu  z  terminalu  LNG  do  wszystkich  regionów  Polski,  a  także 
w ramach Korytarza Północ – Południe przez południową granicę Polski do sąsiednich 
Czech  i  Słowacji.  Doprowadzi  to  do  integracji  rynków  gazu  w  Europie  Środkowej, 
31