Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami

z korzystaniem z terminalu LNG,  to  zasadne  było  wprowadzanie  kolejnych  inwestycji 
etapowo.  Realizując  to  założenie  w  2010  r.,  miała  miejsce  nowelizacja  ustawy, która 
skutkowała  objęciem  jej  reżimem  prawnym  dwóch  gazociągów  relacji:  Jeleniów  – 
Dziwiszów, granica  Rzeczypospolitej Polskiej (Lasów)  –  Taczalin  –  Radakowice  – 
Gałów – Wierzchowice. 
Etapy  możliwe  są  do  zidentyfikowania  na  podstawie  szczegółowych  informacji 
rynkowych określających miejsca i wielkości zapotrzebowania na gaz (w szczególności 
na  podstawie umów o przyłączenie do sieci  gazowej i umów przesyłowych/rezerwacji 
przepustowości). W tym kontekście szczególnie istotne są potrzeby w zakresie dostaw 
gazu generowane w  ostatnim czasie przez inwestorów z  szeroko rozumianego sektora 
elektroenergetyki zawodowej, w których gaz ma być zużywany do celów wytwarzania 
energii  elektrycznej  niezbędnej  do  zapewnienia stabilnego rozwoju krajowej 
gospodarki. 
Znaczna  część  nowych  projektów  jednostek  wytwórczych  pracujących 
z wykorzystaniem  gazu  ziemnego  zlokalizowana  będzie  w  południowej  i  wschodniej 
części  Polski.  Z  uwagi  na  ich  istotną  rolę  w  zapewnieniu  dostaw  energii  dla  potrzeb 
krajowej  gospodarki  niezbędna  jest  odpowiednia  rozbudowa  systemu  przesyłowego, 
która pozwoli na  zapewnienie stabilnych i niezawodnych dostaw gazu do tych 
obiektów. W chwili obecnej na obszarach południowej i wschodniej części Polski sieć 
przesyłowa  jest  najstarsza  i  nie  zapewnia odpowiednich parametrów dostaw 
umożliwiających  ich  rozwój.  W  związku  z  powyższym  wprowadzenie  do  ustawy 
realizacji inwestycji  w  sieci  przesyłowe  przyczyni  się  do  wyrównywania  różnic 
pomiędzy poszczególnymi rejonami kraju i będzie stanowiło silny bodziec rozwojowy. 
Należy  podkreślić,  iż  bez  budowy  kolejnych  gazociągów  przesyłowych  (ujętych 
w nowelizacji  ustawy)  nie  będzie  możliwości  dostarczania  gazu  odbieranego  poprzez 
terminal LNG w Świnoujściu do odbiorców w tych rejonach kraju.  
Podkreślenia wymaga również to, że wiele z obiektów, do których dostarczany będzie 
gaz infrastrukturą przesyłową wybudowaną na podstawie ustawy, wykorzystuje paliwo 
gazowe do celów produkcyjnych. Ponadto poza wytwarzaniem energii elektrycznej 
wytwarzać  będą  one  również  ciepło  dla  potrzeb  mieszkańców  wielu  miast  w  Polsce. 
Tym samym znaczenie tych obiektów dla zaspokajania podstawowych potrzeb ludności 
jest szczególnie istotne.  
17 
 
Podmiotem realizującym inwestycje towarzyszące związane z budową terminalu LNG 
jest spółka Operator Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. – jednoosobowa 
spółka  Skarbu  Państwa,  która  zgodnie  z  rozporządzeniem  Rady  Ministrów  z  dnia 
22 października 2010 r.) jest spółką o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa. 
Jej  znaczenie  i  rolę  w  zapewnieniu  ciągłości  dostaw  gazu  ziemnego  do  krajowych 
odbiorców potwierdza „Polityka energetyczna Polski do roku 2030”, która wskazuje 
Operatora 
Gazociągów 
Przesyłowych 
GAZ-SYSTEM 
S.A. jako podmiot 
odpowiedzialny  za  realizację  zadania  2.16,  polegającego  na  „dywersyfikacji dostaw 
gazu poprzez budowę systemu przesyłowego”. Nie bez znaczenia w tym kontekście jest 
fakt,  iż  ww.  podmiot  jest  jedynym  realizatorem  inwestycji  w  gazową  infrastrukturę 
przesyłową w kraju.  
Tym samym należy podkreślić, iż wszystkie realizowane przez ww. spółkę inwestycje 
w rozbudowę sieci przesyłowych nie są wyłącznie inwestycjami stricte komercyjnymi, 
ale posiadają status inwestycji o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa gazowego 
państwa oraz jego prawidłowego funkcjonowania.  
Spółka  Operator  Gazociągów  Przesyłowych  GAZ-SYSTEM  S.A. obecnie 
współuczestniczy  w  inicjatywach  unijnych  zmierzających  do  rozwoju  infrastruktury 
gazowej  w  naszej  części  Europy.  Większość  projektów  prowadzonych  przez  Spółkę 
w zakresie  budowy  interkonektorów  gazowych  została  uznana  przez  Komisję 
Europejską za inwestycje stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania (ang. PCI – 
Project of Common Intrest) i przyczyniające  się  do  zwiększenia  zdolności 
przesyłowych gazu ziemnego do krajów Unii Europejskiej.  
Sytuacja w zakresie dostaw gazu oraz nowe wyzwania,  przed jakimi stoi sektor 
gazownictwa,  wskazują  na  dalszą  konieczność  tworzenia  sprzyjających  warunków 
prawnych służących podejmowaniu nowych działań umożliwiających osiągnięcie celów 
strategicznych, w tym uzyskania odpowiedniej struktury bilansu gazu  dla potrzeb 
gospodarki krajowej.  
Uregulowanie w szczególny sposób procesu inwestycyjnego pozwala na  redukcję 
istotnych  ryzyk  inwestycyjnych,  a  tym  samym  zwiększa  możliwość  przygotowania 
                                                          
2)  Rozporządzenie  Rady  Ministrów  z  dnia  22  października  2010  r.  w  sprawie  określenia  przedsiębiorstw 
państwowych  oraz  jednoosobowych  spółek  Skarbu  Państwa  o  szczególnym  znaczeniu  dla  gospodarki  państwa 
(Dz. U. z 2010 r. Nr 212, poz. 1387 oraz z 2013 r. poz. 1188). 
18 
 
realizacji  inwestycji  objętych  projektowaną  ustawą  w  sposób  sprawny  i efektywny. 
Należy podkreślić, że nowelizacja zawiera zamkniętą listę inwestycji nią objętych, co 
gwarantuje ograniczony czas i  zakres jej stosowania  tylko  do  najważniejszych 
strategicznych  inwestycji  zapewniających  bezpieczeństwo  energetyczne  kraju 
w stosunkowo krótkim terminie. 
Uzasadnienie szczegółowe – rzeczywisty stan w normowanej dziedzinie oraz różnice 
pomiędzy dotychczasowym a projektowanym stanem prawnym 
Przepisy zmieniające 
Przepis art. 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 4  doprecyzowuje formę organizacyjno-prawną, pod jaką 
działa  obecnie  spółka  Polskie  LNG.  Przepis art. 2 ust. 2 pkt 4 uzupełnia  i  precyzuje 
zakres przedmiotowy ustawy  w  aspekcie  możliwości  rozbudowy,  nadbudowy 
i przebudowy terminalu.  
Przepis  art.  6  ust.  1  pkt  6  uzupełnia  brzmienie  tego  artykułu  i  precyzuje  zakres 
obowiązku załączania do wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji 
w zakresie terminalu decyzji o  środowiskowych  uwarunkowaniach  tylko do tych 
przypadków, gdy zgodnie  z  przepisami  ustawy  z  dnia  3  października  2008 r. 
o udostępnianiu  informacji  o  środowisku  i  jego  ochronie,  udziale  społeczeństwa 
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, uzyskanie takiej 
decyzji jest wymagane. W  przypadku  nieuzupełnienia  tego  przepisu  w  istniejącej 
ustawie  istnieje  ryzyko  uznania,  iż  przepis  nakłada  obowiązek uzyskiwania decyzji 
w każdym przypadku, nawet wtedy, gdy uzyskanie takiej decyzji nie jest wymagane na 
podstawie innych przepisów.  
Usunięty przepis art. 6 ust. 1 pkt 7 odnosił się do pozwolenia wodnoprawnego. W celu 
zoptymalizowania  drogi  administracyjnej  celowe  wydaje  się  realizowanie  pozwolenia 
wodnoprawnego równolegle z wydawaniem decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji. 
Pozwolenie  wodnoprawne  wymagane  jest  co  do  zasady  w  przypadkach  określonych 
w art. 122 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. –  Prawo wodne (Dz.  U. z 2012  r. 
poz. 145,  z  późn.  zm.). Uzyskanie pozwolenia wymagane jest m.in. na: szczególne 
korzystanie z wód,  regulację  wód  oraz  zmianę  ukształtowania  terenu  na  gruntach 
przylegających  do  wód,  mającą  wpływ  na  warunki  przepływu  wody,  wykonanie 
urządzeń  wodnych  oraz  odwodnienie  obiektów  lub  wykopów  budowlanych  oraz 
zakładów  górniczych.  Pozwolenie  wodnoprawne  należy  uzyskać  przed  wykonaniem 
powyższych  prac  –  w praktyce zazwyczaj przed  uzyskaniem  pozwolenia  na  budowę. 
19 
 
Ustawa, w przeciwieństwie do większości innych specustaw, dzieli proces inwestycyjny 
na  decyzję  o  ustaleniu  lokalizacji  terminalu  oraz  na  pozwolenie  na  budowę.  Nie ma 
zatem  przeszkód,  aby  postępowanie  w sprawie wydania pozwolenia wodnoprawnego 
toczyło  się  równolegle  z  postępowaniem  w sprawie  wydania  decyzji o lokalizacji 
inwestycji.  
Przepis art. 6 ust. 1 pkt 8 w nowym brzmieniu doprecyzowuje, że mapy z projektami 
podziału  nieruchomości  należy  załączyć  do  wniosku  o  wydanie decyzji o ustaleniu 
lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu jedynie w przypadku, gdy wydanie decyzji 
ma  wywołać  również  skutek  w  postaci  podziału  określonych  nieruchomości. 
Wykreśleniu  podlega  sformułowanie  „z  uwzględnieniem  wskazań,  o  których  mowa 
w pkt 9–11”. Zmiana w tym przepisie, wraz ze zmianą w zakresie art. 20 ust. 2 ustawy, 
ma  na  celu  wyeliminowanie  wątpliwości  w  stosowaniu  tych  przepisów  przez  organy 
administracji  publicznej.  W  praktyce  część  organów  uznawała,  iż  konieczne  jest 
dokonanie 
podziałów  nieruchomości  nie  tylko  w tych przypadkach, gdy 
przeprowadzane  jest  wywłaszczenie  (art. 20 ust. 3 ustawy), ale również  gdy prawo 
korzystania z nieruchomości zostaje ograniczone zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy.  
W art. 6 ust. 1 pkt 10 doprecyzowano  przepis  statuujący  obowiązek  zawarcia  we 
wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji informacji na temat 
ujawnionych  ograniczonych  praw  rzeczowych  obciążających  nieruchomości  objęte 
wnioskiem. Do aktualnego brzmienia przepisu  dodano wyraz „ujawnionych”,  co 
wynika  z  faktu,  że  nie  wszystkie  ograniczone  prawa  rzeczowe  wymagają  wpisu  do 
księgi wieczystej (np. prawo służebności gruntowej), a w konsekwencji inwestor może 
nie dysponować wiedzą na temat wszystkich ustanowionych praw rzeczowych. Zasadne 
jest  zatem  zobowiązanie  inwestora  do  wskazania jedynie praw ujawnionych 
w publicznych rejestrach, takich jak księga wieczysta. 
Przepis  art.  6  ust.  1  pkt  14  uzupełnia  brzmienie  tego  artykułu,  rozszerzając  listę 
załączników do wniosków o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji o wypisy 
z  rejestru  gruntów  wraz  z  wyrysami  z  mapy  ewidencyjnej  dla  terenu  objętego 
wnioskiem.  
W  przepisie  art. 6 ust. 3 uzupełniono  przepisy ustawy w zakresie opiniowania 
wniosków o wydanie decyzji o ustaleniu  lokalizacji  inwestycji,  wskazując  w punktach 
4,  7,  7a  oraz  15  organy,  których  opinie  należy  uzyskać  przed  złożeniem  wniosku 
20 
 
o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji.  Dodatkowo  przepis art. 6 ust. 3 
pkt 15  uzupełnia  przepisy  ustawy w zakresie opiniowania przez ministra  obrony 
narodowej  w  odniesieniu  do  inwestycji  mogących  oddziaływać  na  tereny  zamknięte 
resortu obrony narodowej. 
Przepis art. 8 ust. 1 pkt 1 uzupełniono o rozwiązanie, zgodnie z którym zawiadomienie 
wnioskodawcy  o  wszczęciu  postępowania  o  lokalizacji  inwestycji  następuje  na  adres 
wskazany we wniosku. Przyjęte rozwiązanie ma na celu usprawnienie i przyspieszenie 
przebiegu postępowania. 
Przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 wprowadza nowy sposób oznaczenia nieruchomości objętych 
postępowaniem w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie 
terminalu 
w  obwieszczeniach  publikowanych  przez  wojewodę.  Zgodnie 
z proponowanym  przepisem  opis  nieruchomości  będzie  dokonywany  na  podstawie 
danych ujawnionych w  katastrze  nieruchomości.  Dodatkowo  w  opisie  nieruchomości 
zostanie  wskazany  numer  księgi  wieczystej  prowadzonej  dla  nieruchomości  objętej 
wnioskiem.  Obowiązkiem  organu  prowadzącego  postępowanie  będzie  zweryfikowanie 
danych ujawnionych zarówno w księgach wieczystych, jak i w katastrze nieruchomości. 
Numer księgi wieczystej podany w treści obwieszczenia nie zostanie zatem przepisany 
z  danych  ujawnionych  w  katastrze,  lecz  będzie  to  właściwy  numer  księgi  wieczystej 
zweryfikowany po przeprowadzeniu analizy jej treści. Zatem ustalenie stanu prawnego 
nieruchomości  będzie  odbywać  się  na  podstawie  treści  ksiąg  wieczystych. 
Proponowana zmiana ma  na  celu  zapewnienie  możliwie  kompletnych  i aktualnych 
danych. 
Przepis  art. 8 ust. 1a  uzupełnia  rozwiązanie  w  sytuacji  braku ujawnienia w  katastrze 
nieruchomości danych pozwalających  na ustalenie właściciela  lub  użytkownika 
wieczystego  nieruchomości  poprzez dokonanie powiadomienia w drodze obwieszania 
w  urzędzie  wojewódzkim  i  urzędach  gmin  właściwych  ze  względu  na  lokalizację 
inwestycji w zakresie terminalu.  Te  same  zasady  będą  mogły  być  stosowane  do 
nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym. 
W treści art. 8 ust. 3 wprowadza się zasadę, iż nie tylko w przypadku zbycia własności 
lub  prawa  użytkowania  wieczystego  nieruchomości  objętej  wnioskiem  o  wydanie 
decyzji  o  ustaleniu  lokalizacji  inwestycji,  ale  także  innego  zdarzenia  prawnego 
skutkującego  przeniesieniem  własności  lub  użytkowania  wieczystego,  po  doręczeniu 
21