Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami

Odolanów 
Południe, umożliwiając przesył gazu 
5,5 MPa 
importowanego przez terminal LNG  
w różnych kierunkach. 
Gazociąg będzie stanowił połączenie 
sieci przesyłowej z odbiorcami gazu  
250 
w rejonie północnej Polski, zapewni 
12 
Płońsk – Olsztyn 
500 
8,4 
150 
Ciśnienie początkowe 
bezpieczeństwo dostaw i rozwój rynku 
 6,0 MPa 
na terenie województwa warmińsko- 
-mazurskiego. 
Element priorytetu infrastrukturalnego 
UE – Korytarz Północ – Południe. 
1400 
Międzysystemowy gazociąg 
Dostęp do tzw. Korytarza Południowego 
13 
do 1200 
8,4 
50 
Ciśnienie początkowe  
Polska – Czechy 
(np. projekt Nabucco). Możliwość 
5,5 MPa 
eksportu nadwyżek LNG i gazu 
łupkowego. 
Element priorytetu infrastrukturalnego 
UE – Korytarz Północ – Południe. 
1300 
Międzysystemowy gazociąg 
Dostęp do tzw. Korytarza Południowego 
14 
do 1200 
8,4 
64 
Ciśnienie początkowe  
Polska – Słowacja 
(np. projekt Nabucco). Możliwość 
7,0 MPa 
eksportu nadwyżek LNG i gazu 
łupkowego. 
47 
 
Element priorytetu infrastrukturalnego 
UE – BEMIP. Możliwość eksportu 
460 
Międzysystemowy gazociąg 
nadwyżek LNG i gazu łupkowego do 
15 
700 
8,4 
351 
Ciśnienie początkowe  
Polska – Litwa 
krajów bałtyckich. Zapewni rozwój 
6,0 MPa 
rynku gazu w północno-wschodniej 
Polsce. 
48 
 
Realizacja  proponowanych  inwestycji  umożliwi  przesył  znacznych  ilości  gazu 
z różnych  kierunków  (dywersyfikacja),  zwiększając  tym  samym  bezpieczeństwo 
energetyczne kraju oraz integrację rynków europejskich. 
Zdolności przesyłowe poszczególnych gazociągów, zaproponowanych w art. 38 pkt 2 
lit. k–x, są pochodną wielkości wprowadzonego strumienia gazu oraz poziomu ciśnień 
występujących  w  rurociągach  (układach  gazociągów),  a  także  sposobu  prowadzenia 
ruchu w systemie przesyłowym. Przepustowości te w poszczególnych gazociągach będą 
wynosiły  od  kilkudziesięciu  tys.  m3/h do nawet kilku mln m3/h przy pewnych 
określonych parametrach.  
Rozbudowa  systemu  przesyłowego  pozwoli  na  dostawy  paliwa  na  rozwijający  się 
polski  rynek  gazu,  w  tym  w  szczególności  do  odbiorców  z  sektora 
elektroenergetycznego.  Dodatkowo  rozbudowa  systemu  umożliwi  transport  gazu 
pochodzącego z niekonwencjonalnych źródeł gazu – gazu łupkowego w przewidywanej 
ilości  od  2  do  10  mld  m3/rok,  a  także  z  innych  alternatywnych  (nowych)  kierunków 
dostaw  w  ilościach:  Słowacja  –  5,7–9,5 mld m3/rok;  Czechy  (nowe  połączenie)  –  
6,5–10 mld m3/rok (od 2020  r.);  a  także  zwiększenie  odbioru  gazu  z  terminalu  LNG 
w Świnoujściu  po  jego  rozbudowie  do docelowej  przepustowości  7,5  mld  m3/rok oraz 
odbiór  gazu  z  SGT  w  ilościach  wyższych  niż obecnie  odbierane.  Budowa  połączenia 
Polska – Litwa pozwoli na eksport gazu w ilości 2,3 mld m3/rok, natomiast połączenia 
z systemami  Słowacji  i  Czech  pozwolą  na  eksport  gazu  w  kierunku  tych  krajów 
w ilościach odpowiednio ok. 4,7 i 5 mld m3/rok. 
Pozostałe  inwestycje  towarzyszące,  określone  w  art.  38  pkt.  2  lit.  y–z,  zostały 
przedstawione w poniższej tabeli: 
Lp. 
Nazwa inwestycji 
długość/powierzchnia 
budowa  gazociągów  o  średnicy  nie  mniejszej  niż  200  mm 
i maksymalnym  ciśnieniu  roboczym  MOP  nie  mniejszym  niż 
5,5 MPa  łączących  sieć  przesyłową  z  jednostkami 
1  wytwórczymi lub jednostkami kogeneracji w rozumieniu 
450 km 
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. –  Prawo energetyczne 
o mocy  przyłączeniowej  nie  mniejszej  niż  5000  m3/h, wraz 
z infrastrukturą niezbędną do ich obsługi 
49 
 
budowa  tłoczni  gazu  niezbędnych  do  funkcjonowania 
gazociągów, o których mowa w lit. a–y, o przepustowości nie 
2 
ok. 32 ha 
mniejszej niż 50 000 m3/h wraz z infrastrukturą niezbędną do 
ich obsługi 
 
Optymalizacja czasu trwania procesów inwestycyjnych 
Wprowadzenie w życie projektowanych przepisów pozytywnie wpłynie na czas trwania 
procesu inwestycyjnego w dwojaki sposób. Po pierwsze, przez zwiększenie pewności w 
zakresie  planowania  czasu  trwania  procesu  inwestycyjnego,  dzięki  czemu  możliwe 
będzie  zmniejszenie  nakładów  finansowych  na  poszczególne  inwestycje. 
Przewidywalność  terminów realizacji jest uzyskiwana przez  natychmiastową 
wykonalność  decyzji  administracyjnych,  skrócone  terminy  do wnoszenia  środków 
zaskarżenia, rozpatrywania odwołań i skarg oraz ograniczenie możliwości stwierdzenia 
nieważności decyzji administracyjnych. 
Po drugie, czas trwania procesów inwestycyjnych zostanie istotnie ograniczony. 
Głównym  powodem  zaoszczędzenia  czasu  jest  uniknięcie  wprowadzania  gazociągów 
do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, skrócony czas wydawania 
decyzji  o  pozwolenie  na  budowę  oraz  skrócenie  okresu  pozyskiwania  gruntów  pod 
inwestycję.  Z  uwagi  na  możliwość  równoczesnej  realizacji  zmiany  w  studium 
uwarunkowań  i  koncepcji  zagospodarowania  terenu,  a  także  uzyskiwania  decyzji 
środowiskowej  oraz  zmiany  miejscowego  planu  zagospodarowania  przestrzennego 
należy  ocenić,  że łączny  czas  oszczędzany  w  wyniku  realizacji  inwestycji  w  trybie 
znowelizowanej ustawy terminalowej wyniesie od 14 do 23 miesięcy.  
Obniżenie kosztów realizacji inwestycji 
Nowelizacja ustawy terminalowej spowoduje daleko idące obniżenie kosztów realizacji 
inwestycji,  co  z  kolei  umożliwi  realizację  większej  liczby  projektów.  Oszczędności 
wynikać  będą  ze  skrócenia  i  uproszczenia  procesu  inwestycyjnego oraz ze zmiany 
w zakresie pobierania opłat za usunięcie drzew i krzewów z terenów lasów. 
W  odniesieniu  do  projektowanych  zmian  w  zakresie  opłat  za  usunięcie  drzew 
i krzewów  z  terenów  lasów  należy  podkreślić,  że  nie  uprzywilejowują  one  inwestora 
działającego  na  podstawie  ustawy  terminalowej  w  stosunku  do  innych  podmiotów 
50 
 
prowadzących  procesy  inwestycyjne  poza  trybem  przedmiotowej  specustawy. 
Projektowane  zwolnienie  inwestora  z  opłat  za  usunięcie  drzew  w  przypadkach, 
o których mowa w art. 83 ust. 6 u.o.p., zrównuje sytuację prawną inwestora z sytuacją 
innych  podmiotów  realizujących  inwestycje  na  zasadach  ogólnych,  w  takim  bowiem 
przypadku opłaty w sytuacjach, o których mowa w art. 83 ust. 6 u.o.p., nie są pobierane 
z  uwagi  na  to,  że  omawiany  przepis  wyłącza  obowiązek  uzyskiwania  zezwoleń  na 
usunięcie drzew w lasach, a z kolei przepis art. 84 ust. 2 i 3 wyżej wspomnianej ustawy 
wiąże  obowiązek  uiszczenia  opłat  z  obowiązkiem  uzyskania  zezwolenia  na  usunięcie 
drzew. 
Szacuje  się,  że  przywrócenie  względem  inwestycji  objętych  zakresem  nowelizowanej 
ustawy  standardu  dotyczącego  opłat  za  usunięcie  drzew  i  krzewów  obowiązującego 
poza  reżimem  specustawy  terminalowej  (w  jej  dotychczasowym  brzmieniu)  będzie 
skutkowało  uniknięciem  dodatkowych  kosztów  po  stronie  inwestora  w  wysokości 
ok. 920 mln zł, które obciążyłyby odbiorców gazu.  
Podkreślenia wymaga, że zaproponowane zmiany nie przyznają inwestorowi wsparcia 
o charakterze  selektywnym,  korzystniejszym  od  tego,  z  którego  inni  przedsiębiorcy 
mogą  korzystać  na  zasadach  ogólnych.  Podsumowując,  przedmiotowa  zmiana 
skutkować  będzie  przywróceniem  stanu  prawnego  sprzed  wejścia  w  życie  ustawy 
terminalowej z dnia  24 kwietnia 2009 r. 
Wpływ regulacji na pracochłonność i poziom obciążeń administracyjnych 
Projektowana nowelizacja  nie  będzie  skutkować  zwiększeniem  pracochłonności 
i poziomu  obciążeń  administracyjnych  dla  wojewodów  w  stosunku  do  zadań,  jakie 
postawiła przed wojewodami obecnie obowiązująca ustawa o inwestycjach w zakresie 
terminalu. Na podstawie tej ustawy wojewodowie  przeprowadzili  szereg  postępowań 
o charakterze jednorazowym (dotyczących wskazanych w ustawie inwestycji), a zatem 
w zakresie obciążenia wojewodów projektowana nowelizacja będzie raczej kontynuacją 
stanu obecnego aniżeli będzie skutkować dodaniem wojewodom dodatkowych, nowych 
zadań. Ponadto porównywalny zakres czynności jest wykonywany do tej pory w trybie 
funkcjonującego  porządku  prawnego,  w  którym  organem  właściwym  do  wydania 
pozwolenia na budowę jest wojewoda. W toku procedowania sprawdza on dokumenty, 
w tym dokumenty lokujące  gazociąg w Planie zagospodarowania. Obecnie w ramach 
specustawy na  podstawie dostarczonych przez inwestora  opinii  właściwych  urzędów 
51