Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw

w  nieznacznym  stopniu,  na  ogólną  kwotę 
wpływów 
z 
podatków 
państwa 
członkowskiego  pobieranych  na  etapie 
ostatecznej konsumpcji.”  Przepis ten 
wskazuje  wyraźnie  i  jednoznacznie,  że 
środki 
wdrażane 
przez 
państwa 
członkowskie  na  podstawie  zgód 
wydawanych w oparciu o art. 395 
Dyrektywy  2006/112  nie  mogą  wpływać 
(chyba  że  w  nieznacznym  stopniu)  na 
ogólną kwotę wpływów budżetowych.  
Tymczasem,  wdrażając  decyzję  Rady 
projektuje się z jednej strony skorzystanie 
z  możliwości  ograniczenia  uprawnień 
podatników do odliczenia podatku VAT z 
tytułu  nabycia,  najmu  i  leasingu 
pojazdów,  a  także  z  tytułu  wszelkich 
innych  wydatków  związanych  z  tymi 
pojazdami (od których obecnie podatnicy 
są uprawnieni e pełni odliczyć VAT), a z 
drugiej  odracza  się  w  czasie  aż  do  lipca 
2015  r.  umożliwienie  podatnikom 
odliczenia  części  podatku  VAT  z  tytułu 
nabycia paliw. W efekcie poprzez takie 
działanie  odchodzi  się  od  celu  decyzji 
Rady i samego art. 395 Dyrektywy 
2006/112,  gdyż  planowane  przepisy 
służyć  będą  jednoznacznie  podwyższeniu 
wpływów 
budżetowych, 
nie 
zaś 
utrzymaniu  ich  na  zbliżonym  poziomie. 
W ten sposób projektowany art. 9 narusza 
nie tylko art. 176 i art. 395 Dyrektywy 
 
67 
2006/112, ale także i samą decyzję Rady.  
Zgodnie z uzasadnieniem wprowadzenia 
projektowanego przepisu przedstawionym 
przez  Ministra  Finansów,  przyczyną  jego 
wprowadzenia  są  skutki  budżetowe 
wynikające  z  umożliwienia  odliczenia 
50% podatku VAT przy nabyciu paliw. 
Odnosząc  się  do  tej  przyczyny,  tj. 
negatywnych  skutków  budżetowych 
realizacji decyzji derogacyjnej 
(wnioskowanej  przecież  przez  polskie 
Ministerstwo Finansów na podstawie art. 
395  Dyrektywy  2006/112),  wskazać 
należy,  że  ani  art.  395  Dyrektywy 
2006/112, ani sama decyzja wykonawcza 
Rady wydana na podstawie wniosku 
Polski,  nie  przewidują  możliwości 
wdrożenia  derogacji  z  uwagi  na 
negatywne skutki budżetowe. Przepis art. 
395 Dyrektywy 2006/112 oraz decyzja 
wykonawcza  Rady  wskazują,  jako 
podstawę 
zastosowania derogacji 
wyłącznie  (i)  uproszczenie  procedury 
naliczania  i  poboru  podatku,  bądź  (ii) 
zapobieganie niektórym formom 
uchylania  się  od  płacenia  podatków  lub 
unikania opodatkowania. Tym samym, cel 
zwiększenia  wpływów  budżetowych, 
któremu de facto służy  projektowany  art. 
9, nie znajduje uzasadnienia ani w decyzji 
wykonawczej Rady, ani w art. 395 
Dyrektywy 2006/112.    
 
68 
Wprowadzenie 
przez 
ustawodawcę 
projektowanego  art.  9  naraża  Polskę  na 
postępowanie 
przed 
Trybunałem 
Sprawiedliwości UE, a także konieczność 
późniejszego zwrotu podatku naliczonego 
VAT na rzecz podatników wraz z 
oprocentowaniem. 
Dlatego 
też 
zdecydowanie wnioskujemy za 
wykreśleniem z projektu ustawy jej art. 9.   
 
Art. 9 
Lewiatan 
Przekazany  do  konsultacji  społecznych  Uwaga nieuwzględniona. 
projekt 
stanowi  realizację  decyzji  Regulacja  ta  pozostaje  w  zgodności  
wykonawczej  Rady  zezwalającej  Polsce  z przepisami unijnymi, gdyż Polska jest 
na wprowadzenie derogacji od Artykułów  uprawniona  do  zachowania  ograniczeń 
26(1)(a) oraz 168 Dyrektywy 
w  odliczaniu  jakie  posiadała  na  dzień 
2006/112/WE. Zgodnie z art. 1 tej decyzji  wejścia  do  Unii  Europejskiej  na 
w  drodze  odstępstwa  od  artykułu  168  podstawie art. 176 dyrektywy 
Dyrektywy 2006/112/WE „Polska zostaje  2006/112/WE,  szczególnie  że  nie  jest 
niniejszym 
upoważniona 
do  zobowiązana  do  implementacji  decyzji 
ograniczenia do wysokości  50% prawa  wykonawczej  w  całości  (vide: wyrok 
do odliczenia podatku VAT od zakupu,  TSUE w sprawie C-395/11).  
nabycia 
wewnątrzwspólnotowego,   
przywozu, wynajmu lub leasingu 
silnikowych pojazdów drogowych,  a 
także  podatku  VAT  naliczonego  od 
wydatków 
związanych 
z 
tymi 
pojazdami,  jeżeli    pojazd  nie  jest  w 
używany 
wyłącznie 
do 
celów 
działalności 
gospodarczej”. 
Ograniczenie  dotyczy zarówno zakupu, 
najmu 
czy 
leasingu 
określonych 
pojazdów, jak i innych wydatków 
 
69 
związanych  z  tymi  pojazdami,  w  tym 
zakupu paliw do tych samochodów. 
Decyzja Rady Unii Europejskiej uprawnia 
do  stosowania  ograniczeń  zgodnie  z 
wnioskiem złożonym przez Polskę. 
Decyzja  Rady  w  sposób  wyraźny  i 
jednoznaczny  wskazuje,  że  zakres 
zezwolenia dotyczy ograniczenia do 50% 
kwoty podatku VAT w odniesieniu  do 
wszystkich 
wydatków 
dotyczących 
pojazdów samochodowych o 
dopuszczalnej 
masie 
całkowitej 
nieprzekraczającej 3,5 tony, tj. wydatków 
na ich nabycie, zakup paliwa do ich 
napędu,  a  także  innych  wydatków 
eksploatacyjnych. Nie zawiera 
jakiejkolwiek wskazówek, które 
pozwoliłyby 
na 
całkowite 
wyeliminowanie prawa do odliczenia 
VAT od paliw do samochodów innych niż 
osobowe,  jak  i  przyjęcia,  że  możliwe  jest 
selektywne wykonanie decyzji, zgodnie  z 
uznaniem wnioskodawcy, 
poprzez 
faktyczne  uniemożliwienie  odliczenia 
podatku VAT od paliwa nabywanego  do 
samochodów osobowych. 
W  związku    powyższym  niezrozumiałe 
jest  całkowite  wyłączenie, Az do 30 
czerwca 2015 r.  prawa  podatników do 
odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia 
paliw  silnikowych,  oleju  napędowego  i 
gazu do samochodów: 
 
70 
1.osobowych (art. 9 ust. 1 pkt 1), 
2. pojazdów samochodowych innych  niż 
osobowe  (a  więc  ciężarowych),  o 
określonej  ilości  miejsc  siedzących  i 
określonej dopuszczalnej ładowności (art. 
9 ust. 1 pkt 2). 
Odnosząc  się  do  paliw  nabywanych  do 
samochodów 
ciężarowych, 
których 
dotyczy projektowany art. 9 ust. 1 pkt 2, 
wskazać  należy,  że  z  dostępnych 
publicznie informacji, w tym przede 
wszystkim przedmiotowej decyzji Rady, 
nie wynika by polski ustawodawca został 
upoważniony 
do 
całkowitego 
wyeliminowania prawa do odliczenia 
podatku VAT przy nabyciu paliw do 
takich 
samochodów. 
Podkreślenia 
wymaga,  że  zgodnie  z  art.  86a  i  art. 88a 
ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług 
(dalej:  ustawa o VAT), w brzmieniu 
obowiązującym  od  1  stycznia  2014  r.,  z 
tytułu  nabycia  paliw  do  samochodów 
innych niż osobowe (tj. do samochodów 
ciężarowych),  w  których  liczba  miejsc 
(siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy 
wynosi: 
a)  1  -  jeżeli  dopuszczalna  ładowność  jest 
równa lub większa niż 425 kg, 
b)  2  -  jeżeli  dopuszczalna  ładowność  jest 
równa lub większa niż 493 kg, 
c)  3  lub  więcej  -  jeżeli  dopuszczalna 
ładowność jest równa lub większa niż 500 
 
71