Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw

2006/112, 
upoważnia 
polskiego 
ustawodawcę 
by 
wykorzystanie 
samochodów,  o  których  mowa  powyżej 
do  celów  innych  niż  działalność 
gospodarcza  nie  było  traktowane  jako 
odpłatne  świadczenie  usług,  podlegające 
opodatkowaniu podatkiem VAT. 
Z samej konstrukcji decyzji Rady wynika, 
że  stanowi  ona  spójny  środek, w którym 
wszystkie 
elementy 
muszą 
być 
zastosowane łącznie - nie jest w związku z 
tym  możliwe  by  polski  ustawodawca 
wdrożył  decyzję  Rady  wyłącznie  w  takie 
części, która przyniesie korzyści Skarbowi 
Państwa.  Na  taką  konkluzję  wskazuje 
również  analiza  art.  395 Dyrektywy 
2006/112, na podstawie którego decyzja 
Rady  została  wydana.  Jak  bowiem 
wskazuje przedmiotowy przepis: 
„Stanowiąc  jednomyślnie  na  wniosek 
Komisji,  Rada  może  upoważnić  każde 
państwo  członkowskie  do  wprowadzenia 
szczególnych  środków  stanowiących 
odstępstwo  od  przepisów  niniejszej 
dyrektywy w celu upraszczania poboru 
VAT lub zapobiegania niektórym formom 
uchylania  się  od  opodatkowania  lub 
unikania 
opodatkowania. 
Środki 
zmierzające  do  uproszczenia  procedury 
poboru VAT nie mogą wpływać, chyba że 
w nieznacznym  stopniu,  na  ogólną  kwotę 
wpływów 
z 
podatków 
państwa 
 
57 
członkowskiego  pobieranych  na  etapie 
ostatecznej konsumpcji.”  Przepis ten 
wskazuje  wyraźnie  i  jednoznacznie,  że 
środki 
wdrażane 
przez 
państwa 
członkowskie  na  podstawie  zgód 
wydawanych w oparciu o art. 395 
Dyrektywy  2006/112  nie  mogą  wpływać 
(chyba  że  w  nieznacznym  stopniu)  na 
ogólną kwotę wpływów budżetowych.  
Tymczasem,  wdrażając  decyzję  Rady 
projektuje się z jednej strony skorzystanie 
z  możliwości  ograniczenia  uprawnień 
podatników do odliczenia podatku VAT z 
tytułu  nabycia,  najmu  i  leasingu 
pojazdów,  a  także  z  tytułu  wszelkich 
innych  wydatków  związanych  z  tymi 
pojazdami (od których obecnie podatnicy 
są uprawnieni e pełni odliczyć VAT), a z 
drugiej  odracza  się  w  czasie  aż  do  lipca 
2015  r.  umożliwienie podatnikom 
odliczenia  części  podatku  VAT  z  tytułu 
nabycia paliw. W efekcie poprzez takie 
działanie  odchodzi  się  od  celu  decyzji 
Rady i samego art. 395 Dyrektywy 
2006/112,  gdyż  planowane  przepisy 
służyć  będą  jednoznacznie  podwyższeniu 
wpływów 
budżetowych, 
nie 
zaś 
utrzymaniu  ich  na  zbliżonym  poziomie. 
W ten sposób projektowany art. 9 narusza 
nie tylko art. 176 i art. 395 Dyrektywy 
2006/112, ale także i samą decyzję Rady.  
Zgodnie z uzasadnieniem wprowadzenia 
 
58 
projektowanego przepisu przedstawionym 
przez  Ministra  Finansów,  przyczyną  jego 
wprowadzenia  są  skutki  budżetowe 
wynikające  z  umożliwienia  odliczenia 
50% podatku VAT przy nabyciu paliw. 
Odnosząc  się  do  tej  przyczyny,  tj. 
negatywnych  skutków  budżetowych 
realizacji decyzji derogacyjnej 
(wnioskowanej przecież  przez  polskie 
Ministerstwo Finansów na podstawie art. 
395  Dyrektywy  2006/112),  wskazać 
należy,  że  ani  art.  395  Dyrektywy 
2006/112, ani sama decyzja wykonawcza 
Rady wydana na podstawie wniosku 
Polski,  nie  przewidują  możliwości 
wdrożenia  derogacji  z  uwagi na 
negatywne skutki budżetowe. Przepis art. 
395 Dyrektywy 2006/112 oraz decyzja 
wykonawcza  Rady  wskazują,  jako 
podstawę 
zastosowania 
derogacji 
wyłącznie  (i)  uproszczenie  procedury 
naliczania  i  poboru  podatku,  bądź  (ii) 
zapobieganie niektórym formom 
uchylania  się  od  płacenia  podatków  lub 
unikania opodatkowania. Tym samym, cel 
zwiększenia  wpływów  budżetowych, 
któremu de facto służy  projektowany  art. 
9, nie znajduje uzasadnienia ani w decyzji 
wykonawczej Rady, ani w art. 395 
Dyrektywy 2006/112.    
Wprowadzenie 
przez 
ustawodawcę 
projektowanego  art.  9  naraża  Polskę  na 
 
59 
postępowanie 
przed 
Trybunałem 
Sprawiedliwości UE, a także konieczność 
późniejszego zwrotu podatku naliczonego 
VAT na rzecz podatników wraz z 
oprocentowaniem. 
Dlatego 
też 
zdecydowanie wnioskujemy za 
wykreśleniem z projektu ustawy jej art. 9.    
Art. 9 
Związek Banków Polskich 
Projekt  stanowi  realizację  decyzji  Uwaga nieuwzględniona. 
wykonawczej  Rady  zezwalającej  Polsce  Regulacja  ta  pozostaje  w  zgodności  
na wprowadzenie derogacji od Artykułów  z przepisami unijnymi, gdyż Polska jest 
26(1)(a) oraz 168 Dyrektywy 
uprawniona  do  zachowania  ograniczeń 
2006/112/WE. Zgodnie z art. 1 tej decyzji  w  odliczaniu  jakie  posiadała  na  dzień 
„W  drodze  odstępstwa  od  artykułu  168  wejścia  do  Unii  Europejskiej  na 
Dyrektywy 2006/112/WE Polska 
podstawie art. 176 dyrektywy 
otrzymuje  zezwolenie na ograniczenie do  2006/112/WE,  szczególnie  że  nie  jest 
50% prawa do odliczenia podatku VAT  zobowiązana  do  implementacji  decyzji 
od  zakupu,  wewnątrzwspólnotowego  wykonawczej  w  całości  (vide: wyrok 
nabycia, przywozu, wynajmu lub leasingu  TSUE w sprawie C-395/11).  
pojazdów  silnikowych,  a  także  podatku   
VAT naliczonego od wydatków 
związanych z tymi pojazdami, gdy pojazd 
nie jest w pełni wykorzystywany w celach 
biznesowych.” Przedmiotowe zdanie 
dotyczy zarówno zakupu, najmu czy 
leasingu  określonych  pojazdów,  jak  i 
innych  wydatków  związanych  z  tymi 
pojazdami, w tym paliw do tych 
samochodów. O takie właśnie rozwiązanie 
wnioskowała  Polska i decyzja wydana 
przez  Radę  w  pełni  odzwierciedla 
wnioskowane przez Polskę ograniczenia. 
Decyzja 
w 
sposób 
wyraźny 
i 
 
60 
jednoznaczny  wskazuje,  że  zakres 
zezwolenia dotyczy ograniczenia do 50% 
kwoty podatku VAT przy poniesieniu 
wydatków  związanych  z  określonymi 
pojazdami,  które  to  wydatki  obejmują 
również zakupy paliw. Brak jest w decyzji 
Rady jakiejkolwiek wskazówki, która 
pozwoliłaby 
na 
całkowite 
wyeliminowanie prawa do odliczenia 
VAT od paliw do samochodów innych niż 
osobowe, jak i przyjęcia, że możliwe jest 
selektywne wykonanie decyzji poprzez 
faktyczne  uniemożliwienie  odliczenia 
podatku VAT od paliw do samochodów 
osobowych. 
Natomiast zgodnie z art. 9 projektu, który 
jest  przepisem  przejściowym,  aż  do  30 
czerwca  2015  r.  całkowicie  wyłączone 
zostałoby 
prawo podatników do 
odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia 
paliw  silnikowych,  oleju  napędowego  i 
gazu do samochodów: 
(i) 
osobowych (art. 9 ust. 1 pkt 1), 
(ii) 
innych  niż  osobowe  (a  więc 
ciężarowych),  o  określonej 
ilości  miejsc  siedzących  i 
określonej 
dopuszczalnej 
ładowności (art. 9 ust. 1 pkt 2). 
Odnosząc  się  do  paliw  nabywanych  do 
samochodów 
ciężarowych, 
których 
dotyczy projektowany art. 9 ust. 1 pkt 2, 
 
61