Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego

Druk nr 1703


Warszawa, 30 sierpnia 2013 r.

S
EJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-96-12



Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o ochronie
konkurencji i konsumentów oraz
ustawy
- Kodeks postępowania
cywilnego z projektami aktów wykonawczych.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Prezes Rady
Ministrów.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego
Art. 1. W ustawie z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów
(Dz. U. Nr 50, poz. 331, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 4:
a)
w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) związek przedsiębiorców w rozumieniu pkt 2, z wyłączeniem przepisów
dotyczących koncentracji;”,
b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) osobie zarządzającej – rozumie się przez to kierującego przedsiębiorstwem,
w szczególności osobę pełniącą funkcję kierowniczą lub wchodzącą w skład
organu zarządzającego przedsiębiorcy;”,
c)
uchyla się pkt 6,
d) uchyla się pkt 15,
e)
po pkt 16 dodaje się pkt 16a w brzmieniu:
„16a) roku obrotowym – rozumie się przez to rok obrotowy w rozumieniu art. 3
ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U.
z 2013 r. poz. 330 i 613);”,
f)
uchyla się pkt 19;
2)
art. 5 otrzymuje brzmienie:
„Art. 5. Przeliczenie wartości euro oraz innych walut obcych na złote oraz wartości
złotego na euro jest dokonywane według kursu średniego walut obcych ogłoszonego
przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roku kalendarzowego poprzedzającego
rok zgłoszenia zamiaru koncentracji lub nałożenia kary.”;
3)
po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:

1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 99, poz. 660 i Nr 171, poz. 1206,
z 2008 r. Nr 157, poz. 976, Nr 223, poz. 1458 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 157,
poz. 1241 oraz z 2011 r. Nr 34, poz. 173.

– 2 –
„Art. 6a. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez przedsiębiorcę zakazu
określonego w art. 6 ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101 ust. 1 lit. a–e Traktatu
o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwanego dalej „TFUE”, odpowiedzialności
podlega również osoba zarządzająca, która w ramach sprawowania swojej funkcji
w czasie trwania stwierdzonego naruszenia tego zakazu, umyślnie dopuściła przez swoje
działanie lub zaniechanie do naruszenia przez tego przedsiębiorcę wymienionego
zakazu.”;
4)
art. 7 otrzymuje brzmienie:
„Art. 7. 1. Zakazu, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nie stosuje się do porozumień
zawieranych między:
1)
konkurentami – jeżeli ich łączny udział w rynku właściwym, którego dotyczy
porozumienie, nie przekracza 5%;
2)
przedsiębiorcami, którzy nie są konkurentami – jeżeli udział żadnego z nich
w rynku właściwym, którego dotyczy porozumienie, nie przekracza 10%.
2. Zakazu, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nie stosuje się również, w przypadku
gdy udziały w rynku właściwym określone w ust. 1 nie zostały przekroczone o więcej,
niż dwa punkty procentowe w okresie dwóch kolejnych lat kalendarzowych w czasie
trwania porozumienia.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do przypadków określonych w art. 6 ust. 1
pkt 1–3 i 7.”;
5)
art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art. 10. 1. Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za ograniczającą
konkurencję, jeżeli stwierdzi naruszenie zakazu określonego w art. 6 lub art. 9 ustawy
lub w art. 101 lub art. 102 TFUE.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakazuje zaniechanie
stosowania praktyki naruszającej zakazy, o których mowa w art. 6 lub art. 9 ustawy lub
w art. 101 lub art. 102 TFUE, jeżeli do czasu wydania decyzji praktyka ta nie została
zaprzestana.
3. Ciężar udowodnienia, że praktyka naruszająca zakazy, o których mowa w art. 6
lub art. 9 ustawy lub w art. 101 lub art. 102 TFUE, została zaprzestana, spoczywa na
przedsiębiorcy.
– 3 –
4. Prezes Urzędu może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakazać w celu
zaniechania stosowania praktyki lub usunięcia jej skutków zastosowanie środków
polegających w szczególności na:
1)
udzieleniu licencji praw własności intelektualnej na niedyskryminacyjnych
warunkach;
2)
umożliwieniu dostępu do określonej infrastruktury na niedyskryminacyjnych
warunkach;
3)
zmianie umowy;
4)
zapewnieniu innym podmiotom dostawy określonych produktów lub świadczenia
określonych usług na niedyskryminacyjnych warunkach.
5. W przypadku gdy środki, o których mowa w ust. 4, mogłyby okazać się
nieskuteczne albo skuteczne lecz bardziej uciążliwe dla przedsiębiorcy, Prezes Urzędu
może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakazać zastosowanie środka polegającego na
powierzeniu wykonywania określonej działalności gospodarczej, w tym wykonywania
tej działalności na różnych szczeblach obrotu, poszczególnym podmiotom w ramach
grupy kapitałowej lub odrębnym jednostkom organizacyjnym w ramach struktury
przedsiębiorcy.
6. Środki, o których mowa w ust. 4 i 5, powinny być proporcjonalne do wagi
i rodzaju naruszenia i konieczne do jego zakończenia lub usunięcia jego skutków.
7. Przed wydaniem decyzji nakazującej zastosowanie środków, o których mowa
w ust. 4 i 5, Prezes Urzędu informuje przedsiębiorcę o zamiarze zastosowania
określonych środków. Przedsiębiorca może przedstawić stanowisko do planowanych
środków w terminie 14 dni od dnia doręczenia informacji.
8. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin
realizacji środków, o których mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając wagę i rodzaj naruszenia
oraz zastosowany środek.
9. W przypadku nakazania zastosowania środków, o których mowa w ust. 4 i 5,
Prezes Urzędu w decyzji, o której mowa w ust. 1, nakłada na przedsiębiorcę obowiązek
składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji tych środków.”;
6)
uchyla się art. 11;
7)
w art. 12:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
– 4 –
„1.
Jeżeli
w
toku
postępowania
antymonopolowego
zostanie
uprawdopodobnione – na podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych
w zawiadomieniu lub będących podstawą wszczęcia postępowania – że został
naruszony zakaz, o którym mowa w art. 6 lub art. 9 ustawy lub w art. 101 lub
art. 102 TFUE, a przedsiębiorca, któremu jest zarzucane naruszenie tego zakazu,
zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań w celu zakończenia
naruszenia lub usunięcia jego skutków, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji,
zobowiązać przedsiębiorcę do wykonania tych zobowiązań.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku gdy przedsiębiorca zaprzestał naruszania zakazu, o którym
mowa w ust. 1, i zobowiąże się do usunięcia skutków tego naruszenia, ust. 1 stosuje
się odpowiednio.”;
c)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się
art. 10, art. 106 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 106a, z zastrzeżeniem ust. 7.”;
8)
po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
„Art. 12a. Prezes Urzędu może stwierdzić, że osoba zarządzająca, o której mowa
w art. 6a, umyślnie dopuściła przez swoje działanie lub zaniechanie do naruszenia przez
przedsiębiorcę zakazu, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–6 ustawy lub w art. 101
ust. 1 lit. a–e TFUE, wyłącznie w decyzji, o której mowa w art. 10 ust. 1, w przypadku
gdy w decyzji tej zostaje nałożona na przedsiębiorcę kara pieniężna, o której mowa
w art. 106 ust. 1 pkt 1 lub 2.”;
9)
w art. 14:
a)
po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu:
„1a) jeżeli obrót żadnego z przedsiębiorców, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1
lub 3, nie przekroczył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w żadnym
z dwóch lat obrotowych poprzedzających zgłoszenie równowartości
10 000 000 euro;
1b) polegającej na przejęciu kontroli nad przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami
należącymi do jednej grupy kapitałowej oraz jednocześnie nabyciu części
mienia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców należących do tej grupy
kapitałowej – jeżeli obrót przedsiębiorcy lub przedsiębiorców, nad którymi
ma nastąpić przejęcie kontroli, i obrót realizowany przez nabywane części