Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach
Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach
projekt mający na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej
- Kadencja sejmu: 7
- Nr druku: 1526
- Data wpłynięcia: 2013-07-03
- Uchwalenie: Projekt uchwalony
- tytuł: Ustawa o cudzoziemcach
- data uchwalenia: 2013-12-12
- adres publikacyjny: Dz.U. poz. 1650
1526-cz-II
§ 3. Chorobę zakaźną wymienioną w § 2 można podejrzewać w przypadku, gdy zachodzi
podejrzenie, że cudzoziemiec nie dawniej niż wynosi najdłuższy okres wylęgania tej choroby:
1) miał styczność ze źródłem zakażenia, a charakter czynnika zakaźnego i okoliczności
styczności uzasadniają podejrzenie zakażenia lub;
2) przebywał na obszarze epidemicznego występowania zachorowań na tę chorobę oraz
stwierdza się u niego występowanie jednego lub więcej spośród następujących objawów:
a) biegunka,
b) duszność,
c) gorączka,
d) kaszel,
e) krwawienie,
f) krwioplucie,
g) zaburzenia świadomości,
h) wysypka lub zapalne zmiany skórne.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia 2).
MINISTER ZDROWIA
_____________________________________________
2) Rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2 kwietnia 2010 r. w sprawie
wykazu i kryteriów występowania chorób, których rozpoznanie lub podejrzenie wystąpienia może stanowić
podstawę odmowy wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2010 r. Nr 75,
poz. 484).
2
UZASADNIENIE
Projektowane rozporządzenie stanowi realizację upoważnienia ustawowego dla
Ministra Zdrowia, zawartego w art. … ust. … ustawy o cudzoziemcach
Rozporządzenie określa wykaz chorób zakaźnych mogących stanowić zagrożenie dla
zdrowia publicznego, których rozpoznanie lub podejrzenie może stanowić podstawę odmowy
wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także określa kryteria
powzięcia podejrzenia takiej choroby.
Wykaz chorób zakaźnych, których rozpoznanie lub podejrzenie może stanowić podstawę
odmowy wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Zgodnie z celem rozporządzenia, którym jest zapobieganie transgranicznemu
szczerzeniu się chorób zakaźnych z uwzględnieniem obowiązujących w tym zakresie
przepisów międzynarodowych w § 2 rozporządzenia określono wykaz chorób zakaźnych,
których podejrzenie lub rozpoznanie może stanowić podstawę do odmowy wjazdu dla
cudzoziemca. Obejmuje on jedynie te choroby zakaźne, które charakteryzują się nie tylko
ciężkim przebiegiem klinicznym i wysoką śmiertelnością, lecz wykazują również duży
potencjał przenoszenia się z człowieka na człowieka drogą oddechową, przez skażenie
żywności lub wody albo przez wektory, co może nieść ryzyko ich epidemicznego szerzenia
się na terenie kraju w szczególności w sytuacji masowego napływu osób zakażonych przez
granicę.
Choroby zakaźne objęte przepisami rozporządzenia, zgodnie z załącznikiem 2 do
Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych, mogą zostać zakwalifikowane jako choroby
mające istotny wpływ na zdrowie publiczne oraz wykazujące potencjał szerzenia się
epidemicznego w skali międzynarodowej. Równocześnie zgodnie z niedyskryminacyjnym
charakterem przepisów rozporządzenia, w wykazie ujęto wyłącznie te choroby, które
podlegają zwalczaniu również u obywateli polskich na podstawie przepisów ustawy z dnia
5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U.
Nr 234, poz. 1570, z późn. zm.).
Należy podkreślić, że przewidziana przepisami ustawy o cudzoziemcach możliwość
wydania cudzoziemcowi decyzji o odmowie wjazdu na obszar RP jest tylko jednym z działań
prawnych i faktycznych, które mogą być podjęte w stosunku do cudzoziemca chorego lub
podejrzanego o zachorowanie na chorobę zakaźną na podstawie obowiązującego w Polsce
prawa. Do chorych lub podejrzanych o zachorowanie na chorobę zakaźną cudzoziemców
3
stosuje się przepisy ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. Nr 234, poz. 1570, z późn. zm.) w takim samym zakresie
jak do obywateli polskich. Na podstawie art. 34 ww. ustawy chory albo podejrzany
o zachorowanie cudzoziemiec może zostać poddany odpowiednio obowiązkowej izolacji oraz
leczeniu w warunkach hospitalizacji albo kwarantannie.
W wielu sytuacjach takie postępowanie będzie uzasadnione nie tylko motywami
humanitarnymi, ale również rekomendowane z punktu widzenia możliwości podjęcia działań
przeciwepidemicznych w związku z ryzykiem szerzenia się choroby zakaźnej. Personel
przejścia, a zwłaszcza osoby zakażone w czasie podróży mogą, będąc w bezobjawowym
okresie wylegania choroby, przenieść zakażenia na kolejne osoby w głębi kraju. Dlatego też
możliwość przeprowadzenia diagnostyki wobec chorego cudzoziemca w warunkach
szpitalnych na terenie kraju, w szczególności potwierdzenie podejrzenia wystąpienia choroby
szczególnie niebezpiecznej i wysoce zakaźnej metodami diagnostyki laboratoryjnej oraz
identyfikacji biologicznego czynnika chorobotwórczego, stanowi nieodzowny warunek
zastosowania
działań zapobiegawczych uwzględniających przyczynę zakażenia:
farmakologicznej profilaktyki poekspozycjnej, wykonania szczepień lub określenia okresu
trwania kwarantanny dla pozostałych podróżnych i personelu przejścia granicznego, którzy
mieli styczność z osoba chorą.
Kryteria powzięcia podejrzenia choroby zakaźnej objętej przepisami rozporządzenia
Występowanie podobnych objawów w różnych chorobach zakaźnych, utrudnia lub
wręcz uniemożliwia pewne stwierdzenie zachorowania na jedną z chorób objętych
rozporządzeniem bez przeprowadzenia badania lekarskiego oraz wykonania badań
laboratoryjnych, co w większości przypadków nie jest możliwe w ramach postępowania na
przejściu granicznym prowadzącego do decyzji o odmowie wjazdu na obszar
Rzeczypospolitej Polskiej.
Z powyższych przyczyn przepisy rozporządzenia znajdą zastosowanie przede
wszystkim w sytuacji skierowania przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) do państw
członkowskich rekomendacji obejmujących odmowę wjazdu osób zakażonych lub
podejrzanych o zakażenie z określonego obszaru (tzw. kordon sanitarny wokół obszaru
epidemii). Powyższe rekomendacje mogą być wydane na podstawie art. 18
Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych przez Dyrektora Generalnego WHO po
zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych w związku z ogłoszeniem przez
4
WHO sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego o znaczeniu międzynarodowym z powodu
masowego wystąpienia zachorowań na danym terenie i odnoszą się do osób przyjeżdżających
z tych obszarów (tzw. teren zakażony).
W związku z powyższym podejrzenie wystąpienia u cudzoziemca jednej z objętych
przepisami rozporządzenia chorób zakaźnych opiera się przede wszystkim na wystąpieniu
wymienionych w § 3 projektowanego rozporządzenia przesłanek epidemiologicznych lub
przesłanek epidemiologicznych oraz objawów klinicznych.
Przesłanki epidemiologiczne pozwalające podejrzewać cudzoziemca o wystąpienie
choroby zakaźnej obejmują informacje o jego styczności ze źródłem zakażenia. W przypadku,
gdy brak jest bezpośredniej informacji o narażeniu na zakażenie, a cudzoziemiec przybywa do
Polski z obszaru o szczególnie niekorzystnej sytuacji epidemiologicznej, dla powzięcia
podejrzenia o chorobie zakaźnej wymagane jest ponadto stwierdzenie u niego występowania
objawów chorobowych.
Ramy prawne dla rozpoznawania chorób reguluje art. 2 i art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia
1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 r. Nr 136 poz. 857, z późn. zm.).
Przedmiotowe rozporządzenie określa natomiast kryteria, na podstawie których możliwe jest
powzięcie podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej przez osoby nie będące lekarzami.
Poprzez określenie kryteriów pozwalających podejrzewać wystąpienie chorób
zakaźnych wymienionych w wykazie, rozporządzenie ustanawia wytyczne dla postępowania
funkcjonariuszy Straży Granicznej, w sytuacjach w których będą musieli podejmować
decyzje o odmowie wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu
przeciwdziałania zawleczeniu na obszar naszego kraju choroby zakaźnej, nie dysponując
wynikami badania lekarskiego zawierającego informację o rozpoznanej przez lekarza
chorobie zakaźnej. Określone w rozporządzeniu kryteria są proste i opierają się na
stwierdzeniu co najmniej jednego z następujących objawów chorobowych tj.: gorączki,
zapalnych zmian skórnych lub wysypki, zaburzeń świadomości, kaszlu, krwioplucia,
duszności, krwawienia, biegunki, czyli objawów możliwych do ustalenia przez dokonującego
odprawy granicznej funkcjonariusza Straży Granicznej. Zapewni to wysoką czułość
wykrywania osób podejrzanych o zakażenie przez służby graniczne, przez co możliwe będzie
skuteczne przeciwdziałanie zawleczeniu chorób wysoko zakaźnych i szczególnie
niebezpiecznych na terytorium RP w sytuacji wystąpienia szczególnie niekorzystnej sytuacji
epidemiologicznej w innych krajach, w szczególności w sytuacji uznania przez Światową
Organizację Zdrowia określonych terenów za obszary zakażone.
5
Projektowana regulacja była poprzedzona rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia
2 kwietnia 2010 r. w sprawie wykazu i kryteriów występowania chorób, których rozpoznanie
lub podejrzenie wystąpienia może stanowić podstawę odmowy wjazdu cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 75, poz. 484).
Przedmiot projektowanego rozporządzenia jest objęty zakresem prawa Unii
Europejskiej. W zakresie warunków wjazdu cudzoziemców na pobyt nie przekraczający 3
miesięcy zastosowanie mają przepisy rozporządzenia (WE) Nr 562/2006 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad
regulujących przepływ osób przez granicę (kodeks graniczny Schengen) (Dz.Urz. UE L 105
z 30.04.2006 r.,str 1). W art. 2 pkt 19 kodeksu zdefiniowano pojęcie „zagrożenia dla zdrowia
publicznego”, mogące stanowić podstawę odmowy wjazdu, które oznacza „każdą chorobę
mogącą przerodzić się w epidemię wg definicji międzynarodowych przepisów zdrowotnych
Światowej Organizacji Zdrowia lub inną chorobę zakaźną lub zakaźną chorobę pasożytniczą,
jeżeli są one objęte przepisami dotyczącymi ochrony, mającymi zastosowanie do obywateli
Państw Członkowskich”.
Regulacja nie zawiera przepisów technicznych, nie wdraża norm i nie wpływa na
swobodę przepływu usług i towarów nie wymaga notyfikacji w rozumieniu przepisów
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu
funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239,
poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597).
6