Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 25 –
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni zapewnienie możliwości ustalenia podczas kontroli dokumentu
podróży cudzoziemca, czy i na jakiej podstawie oraz w jakim dniu i przez kogo decyzja ta
została wydana.
Art. 34. 1. Postępowanie prowadzone przez organy Straży Granicznej przed wydaniem
cudzoziemcowi decyzji, o której mowa w art. 33 ust. 1, ogranicza się do:
1)
przesłuchania cudzoziemca;
2)
kontroli dokumentów posiadanych przez cudzoziemca;
3)
przesłuchania wskazanych przez cudzoziemca osób towarzyszących mu w podróży;
4)
dokonania sprawdzeń w dostępnych rejestrach, ewidencjach i wykazach w sprawach
cudzoziemców;
5)
uzyskania niezbędnych informacji od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego, jednostek gospodarczych prowadzących
działalność w zakresie użyteczności publicznej, innych jednostek gospodarczych
i organizacji społecznych lub osób fizycznych.
2. Czynności podejmowane w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, mogą być
ograniczone jedynie do kontroli posiadanych przez cudzoziemca dokumentów, jeżeli jest to
uzasadnione warunkami organizacyjnymi i technicznymi wykonywania tych czynności lub
jeżeli okoliczności niespełnienia przez cudzoziemca warunków niezbędnych do
przekroczenia granicy nie budzą wątpliwości.
Art. 35. 1. Cudzoziemiec, który został zatrzymany w strefie nadgranicznej bezpośrednio
po przekroczeniu granicy wbrew przepisom, może być niezwłocznie doprowadzony do
granicy.
2. Organ, który zatrzymał cudzoziemca w związku z przekroczeniem granicy wbrew
przepisom, pobiera od niego odciski linii papilarnych, chyba że cudzoziemiec został
niezwłocznie doprowadzony do granicy.
3. Organ, który pobrał odciski linii papilarnych, przekazuje Komendantowi Głównemu
Policji obraz linii papilarnych, dane osobowe cudzoziemca oraz informacje, które umieszcza
się w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 4.
Art. 36. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
– 26 –
1)
wykaz chorób zakaźnych mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego,
których rozpoznanie lub podejrzenie wystąpienia może stanowić podstawę odmowy
wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
kryteria pozwalające podejrzewać wystąpienie chorób mogących stanowić zagrożenie
dla zdrowia publicznego, o których mowa w pkt 1.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zdrowia
uwzględni tylko choroby epidemiczne określone przez Światową Organizację Zdrowia oraz
inne choroby wysoce zakaźne i szczególnie niebezpieczne, które podlegają zwalczaniu
u obywateli polskich na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570, z późn.
zm.), a także konieczność zapewnienia humanitarnego traktowania cudzoziemców
i zapobieżenia zagrożeniu dla zdrowia publicznego w obszarze przejścia granicznego i na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 2
Przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego
Art. 37. Zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego
można udzielić cudzoziemcowi, który spełnia warunki określone w art. 9 rozporządzenia
nr 1931/2006.
Art. 38. Udzielenia zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego odmawia się cudzoziemcowi, jeżeli nie spełnia warunków określonych w art. 9
rozporządzenia nr 1931/2006.
Art. 39. Zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego cofa
się cudzoziemcowi, jeżeli:
1)
zostało udzielone z naruszeniem art. 9 rozporządzenia nr 1931/2006 lub
2)
cudzoziemiec przestał spełniać warunki do jego udzielenia.
Art. 40. Zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego
unieważnia się, gdy cudzoziemiec, który wjechał na jego podstawie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej:

15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 76, poz. 641, z 2010 r. Nr 107,
poz. 679 i Nr 257, poz. 1753 oraz z 2012 r. poz. 892.
– 27 –
1)
przebywa na tym terytorium po upływie okresu pobytu, do którego był uprawniony na
podstawie zezwolenia, lub
2)
przebywa poza strefą przygraniczną, w której zgodnie z zezwoleniem mógł przebywać
− jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 304 ust. 1, gdy decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu nie wydaje się.
Art. 41. 1. Cudzoziemcowi przekraczającemu granicę w ramach małego ruchu
granicznego odmawia się wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
1)
nie posiada ważnego zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego lub
2)
wykorzystał dopuszczalny okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w ramach małego ruchu granicznego, określony w umowie o małym ruchu granicznym,
lub
3)
posiada podrobione lub przerobione zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach
małego ruchu granicznego, lub
4)
jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu cudzoziemców,
których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub
5)
jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu,
lub
6)
jego wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobyt na tym terytorium może
stanowić zagrożenie zdrowia publicznego, lub
7)
jego wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobyt na tym terytorium może
stanowić zagrożenie obronności, bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego lub stosunków międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej
lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
2. Cudzoziemcowi przekraczającemu granicę w ramach małego ruchu granicznego
odmawia się wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w drodze decyzji.
3. Do odmowy wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach małego ruchu
granicznego stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 1–3 i art. 34.
Art. 42. 1. Zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego
udziela, odmawia jego udzielenia lub cofa je konsul właściwy ze względu na miejsce stałego
zamieszkania cudzoziemca w drodze decyzji.
– 28 –
2. Od decyzji o odmowie lub cofnięciu cudzoziemcowi zezwolenia na przekraczanie
granicy w ramach małego ruchu granicznego przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie
sprawy przez konsula.
3. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przez konsula składa się w terminie 14 dni
od dnia doręczenia decyzji o odmowie lub cofnięciu cudzoziemcowi zezwolenia na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego.
Art. 43. 1. Zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego
unieważnia się w drodze decyzji.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje komendant wojewódzki Policji, komendant
powiatowy (miejski) Policji, komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej, który w wyniku kontroli legalności pobytu cudzoziemca stwierdził
okoliczności uzasadniające unieważnienie zezwolenia.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do wojewody właściwego
ze względu na siedzibę organu, który wydał decyzję.
Art. 44. 1. Zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego
udziela się na wniosek cudzoziemca, złożony na formularzu.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o zezwolenie na przekraczanie granicy w ramach
małego ruchu granicznego przedstawia konsulowi ważny dokument podróży oraz składa:
1)
wypełniony formularz wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia, zawierający:
a)
dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13,
b)
następujące dane dotyczące dokumentu podróży:
–
seria i numer dokumentu,
–
data wydania dokumentu i data upływu jego ważności,
–
nazwa organu wydającego dokument,
c)
miejsce stałego zamieszkania cudzoziemca,
d)
wskazanie powodów częstego przekraczania przez cudzoziemca granicy w ramach
małego ruchu granicznego,
e)
następujące dane osoby albo firmy lub instytucji w polskiej strefie przygranicznej,
które będą odwiedzane przez cudzoziemca w trakcie jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej:
–
imię i nazwisko osoby albo nazwa firmy lub instytucji,
–
adres,
– 29 –
–
numer telefonu i faksu,
f)
informację o wcześniej uzyskanych przez cudzoziemca zezwoleniach na
przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,
g)
datę oraz okoliczności unieważnienia lub cofnięcia wcześniej posiadanego przez
cudzoziemca zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego − w przypadku gdy takie unieważnienie lub cofnięcie nastąpiło;
2)
aktualną fotografię;
3)
dokumenty potwierdzające posiadanie miejsca stałego zamieszkania w strefie
przygranicznej;
4)
dokumenty potwierdzające powody częstego przekraczania granicy.
3. Od cudzoziemca ubiegającego się o udzielenie mu zezwolenia na przekraczanie
granicy w ramach małego ruchu granicznego pobiera się odciski linii papilarnych.
4. Jeżeli cudzoziemiec nie złożył odcisków linii papilarnych w celu udzielenia mu
zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego, choć był do tego
obowiązany, odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia mu tego zezwolenia.
Art. 45. 1. W zezwoleniu na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego
umieszcza się:
1)
informacje, o których mowa w art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 1931/2006;
2)
wskazanie płci posiadacza;
3)
serię i numer zezwolenia.
2. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się zabezpieczenia techniczne
przewidziane rozporządzeniem Rady (WE) nr 1030/2002.
3. W zezwoleniu na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego można
także zawrzeć informacje, o których mowa w art. 15 ust. 4 lit. a rozporządzenia nr 1931/2006.
Art. 46. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wzór formularza wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na przekraczanie
granicy w ramach małego ruchu granicznego,
2)
liczbę fotografii dołączanych do wniosku, o którym mowa w pkt 1,
3)
szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanych do wniosku,
o którym mowa w pkt 1,
4)
wzór zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego,