Poselski projekt ustawy o Narodowym Programie Zatrudnienia

Art. 82
1. Minister właściwy do spraw pracy powołuje Radę do Spraw Pożyczek i Kredytów, zwaną
dalej: "Radą".
2. W skład Rady wchodzą:
1) dwaj przedstawiciele ministra właściwego do spraw pracy, z których jeden pełni
funkcję przewodniczącego;
2) dwaj przedstawiciele ministra właściwego do spraw finansów publicznych;
3) przedstawiciel ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego.
3. Tryb pracy Rady określa uchwalony przez nią regulamin. Regulamin zatwierdza minister
właściwy do spraw pracy, w drodze rozporządzenia.

Art. 83
1. Do zadań Rady należy analizowanie i opiniowanie:
1) projektów Rocznych Planów Finansowych Funduszy;
2) wysokości oprocentowania pożyczek oraz wysokości odsetek od kredytów,
udzielanych w ramach realizacji Programu;
3) szczegółowych zasad, trybu i kryteriów udzielania i spłacania oraz umarzania
kredytów i pożyczek;
4) zawieranych umów, o których mowa w art. 92.
2. Minister właściwy do spraw pracy zapewnia obsługę administracyjną oraz środki
finansowe niezbędne dla funkcjonowania Rady.

Art. 84
1. Minister właściwy do spraw pracy może przeprowadzać w podmiotach, które otrzymały
środki finansowe z Funduszy, kontrolę w zakresie:
1) wydatkowania zgodnie z przeznaczeniem środków otrzymanych z Funduszy;
2) przestrzegania zasad i trybu wydatkowania środków otrzymanych z Funduszy;
3) właściwego dokumentowania oraz rozliczania otrzymanych i wydatkowanych
środków otrzymanych z Funduszy.
2. Kontrolowani są obowiązani udostępnić wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień w
sprawach objętych zakresem kontroli.




35
Art. 85
1. Bank Gospodarstwa Krajowego wyodrębnia w swoim planie finansowym roczne Plany
Finansowe Funduszy.
2. Roczne Plany Finansowe Funduszy zawierają w szczególności:
1) przeznaczenie środków Funduszy zgodnie z art. 80 ust.1;
2) wysokość kosztów, o których mowa w art. 80 ust.2.
3. Roczny Plan Finansowy Funduszu Wspomagania Zatrudnienia określa także przyznane na
dany rok budżetowy poszczególnym gminom zdegradowanym ekonomicznie limity kwot
dotacji, z których gminy te udzielają wsparcia na zasadach określonych w art. 43 – 50.
4. Bank Gospodarstwa Krajowego, nie później niż do dnia 15 października roku
poprzedzającego rok, w którym Roczne Plany Finansowe Funduszy mają obowiązywać,
przedstawia projekty tych planów do:
a) uzgodnienia ministrom: właściwemu do spraw pracy oraz właściwemu do spraw
finansów publicznych;
b) zaopiniowania ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego.
5. Uzgodnienie oraz opinia, o których mowa w ust. 4, następuje do dnia 31 października roku
poprzedzającego rok, w którym Roczne Plany Finansowe Funduszy mają obowiązywać.
6. Roczny Plan Finansowy Funduszu stanowi podstawę dokonywania wypłat ze środków
Funduszu.
7. Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza dla każdego z Funduszy odrębny bilans oraz
rachunek zysków i strat, wchodzące w skład sprawozdania finansowego tego banku.

Art. 86
1. Bank Gospodarstwa Krajowego przedstawia ministrowi właściwemu do spraw pracy oraz
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, nie później niż do dnia 31 maja,
odrębne sprawozdania z działalności oraz wyników Funduszy, obejmujące także bilans i
rachunek wyników za poprzedni rok obrotowy.
2. Sprawozdania z działalności oraz wyników Funduszy zatwierdza minister właściwy do
spraw pracy po zasięgnięciu opinii Rady.

Art. 87
Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego,

36
dostosuje, w drodze rozporządzenia, statut Banku Gospodarstwa Krajowego do przepisów
ustawy, biorąc pod uwagę zasady tworzenia i wykorzystywania Funduszy.

Art. 88
Minister właściwy do spraw pracy sprawuje nadzór nad działaniem Funduszy, w
szczególności poprzez:
1) badanie dokumentów i danych, niezbędnych do sprawowania nadzoru lub kontroli;
2) wykonywanie niezbędnych do celów nadzoru lub kontroli odpisów, wyciągów z
dokumentów lub kserokopii oraz zestawień i obliczeń sporządzonych na podstawie
dokumentów;
3) wzywanie i przesłuchiwanie świadków;
4) zwracanie się o wydanie opinii przez biegłych i specjalistów.

Rozdział 2
Zasady udzielania pożyczek i kredytów

Art. 89
1. Podmiotami uprawnionymi, zwanym dalej „wnioskodawcami”, do otrzymania pożyczek
lub kredytów na zasadach określonych w niniejszej ustawie są:
1. młodzi ludzie, którzy podejmą lub wykonują działalność gospodarczą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. osoba prawna, która podejmuje albo wykonuje działalność gospodarczą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, utworzona przez osoby, o których mowa
w pkt 1;
3. wspólnicy spółki cywilnej, będących osobami wymienionymi w pkt 1, z których
każdy wykonuje działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
4. spółka prawa handlowego nieposiadająca osobowości prawnej, która podejmuje
albo wykonuje działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
utworzona przez osoby, o których mowa w pkt 1.
2. Pierwszeństwo w otrzymaniu pożyczki lub kredytu, o której mowa w ust. 1, mają
wnioskodawcy podejmujący działalność gospodarczą, będący bezrobotnymi
absolwentami szkół.

37
3. Jeżeli działalność gospodarcza wnioskodawcy będzie podejmowana lub jest wykonywana
na terenie gmin zdegradowanych ekonomicznie, pierwszeństwo w otrzymaniu pożyczki
lub kredytu mają wnioskodawcy, którzy zobowiązują się do utworzenia co najmniej
pięciu miejsc pracy dla ludzi młodych zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy na
okres nie krótszy niż trzydziestu sześciu miesięcy.

Art. 90.
1. Wnioskodawca może otrzymać kredyt w wysokości do 300.000,00 zł z Funduszu
Wspierania Przedsiębiorczości Ludzi Młodych.
2. Wnioskodawca może otrzymać kredyt w wysokości do 300.000,00 zł z Funduszu
Wspomagania Zatrudnienia.
3. Wnioskodawcy określeni w art. 89 ust. 3, może otrzymać kredyt, o którym mowa w ust. 1
i 2, w wysokości do 600.000,00 zł.
4. Wnioskodawca nie może otrzymać więcej niż jeden kredyt albo jedną pożyczkę, o którym
mowa w ust. 1.
5. Uzyskanie przez wnioskodawcę kredytu wyklucza uzyskanie pożyczki na podstawie
niniejszej ustawy, jak również uzyskanie przez wnioskodawcę pożyczki wyklucza
uzyskanie kredytu na podstawie niniejszej ustawy.
6. Osoby tworzące spółki, wymienione w art. 89 ust. 1 pkt 2 - 4 nie mogą uczestniczyć w
innych spółkach, których wspólnicy uzyskali pożyczki lub kredyty na podstawie niniejszej
ustawy.

Art. 91
1. Spłata kredytu objęta jest poręczeniem Banku Gospodarstwa Krajowego ze środków
Funduszu.
2. Poręczenia są udzielane po dokonaniu przez Bank Gospodarstwa Krajowego analizy
ryzyka spłat z tytułu udzielanych poręczeń.
3. Poręczenia nie udziela się jeżeli z analizy, o której mowa w ust. 2, wynika, że podmiot,
którego zobowiązania mają być objęte poręczeniem, nie będzie w stanie wykonać tych
zobowiązań.

Art. 92
W celu uzyskania możliwości udzielania kredytów, o których mowa art. 90, bank zawiera
umowę z Bankiem Gospodarstwa Krajowego.

38
Art. 93
Umowa określona w art. 92, zawiera w szczególności:
1)
rodzaj zabezpieczanych wierzytelności;
2)
terminy;
3)
kwotę, do której udzielane jest poręczenie, która nie może być wyższa niż 80
% kwoty zobowiązania;
4)
obowiązki informacyjne wobec poręczyciela dotyczące spłaty kredytu przez
kredytobiorcę;
5)
warunki poręczenia;
6)
maksymalną wysokość oprocentowania kredytu.

Art. 94
Bank udziela kredytów, o których mowa w art. 90, w celu realizacji przedsięwzięć
związanych z podjęciem lub wykonywaniem działalności gospodarczej, w szczególności
na:
1) zakup środków trwałych, z wyjątkiem:
a) gruntów zabudowanych lub przeznaczonych pod zabudowę oraz użytkowania
wieczystego gruntów,
b) samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, z tytułu których
przy nabyciu nie przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego na podstawie przepisów o podatku od towarów i
usług,
c) leasingu oraz wynajmu nieruchomości i innych środków trwałych z wyjątkiem
wymienionych w literze a) i b).
2) finansowanie bieżącej działalności przedsiębiorstwa – kredyt obrotowy na czas nie
dłuższy niż trzydzieści sześć miesięcy.

Art. 95
1. Wnioskodawca, o którym mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2-4, zobowiązuje się w ramach
prowadzonej działalności gospodarczej do utworzenia co najmniej trzech miejsc pracy dla
ludzi młodych, zatrudnionych na terenie małych miast lub wsi w pełnym wymiarze czasu
pracy, w przeliczeniu na pełne etaty średnioroczne na okres co najmniej trzydziestu
sześciu miesięcy.

39