Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych

Druk nr 1214

Warszawa, 13 grudnia 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Marszałek Senatu




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowna Pani Marszałek

Zgodnie z art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. mam zaszczyt przekazać Pani Marszałek podjętą przez Senat na
23 posiedzeniu w dniu 13 grudnia 2012 r. uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu
projektu ustawy


- o zmianie ustawy o usługach
płatniczych.

Jednocześnie pragnę poinformować, że Senat upoważnił senatora
Kazimierza Kleinę do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym
projektem.

Z poważaniem

(-) Bogdan Borusewicz

U C H W A Ł A
S E N A T U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J
z dnia 13 grudnia 2012 r.
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o usługach
płatniczych
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy
o usługach płatniczych.
Jednocześnie upoważnia senatora Kazimierza Kleinę do reprezentowania Senatu
w pracach nad projektem.





MARSZAŁEK SENATU



Bogdan BORUSEWICZ
projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o usługach płatniczych
Art. 1. W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199,
poz. 1175 i Nr 291, poz. 1707) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 1 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Ustawa określa również podstawowe zasady funkcjonowania rynku krajowych
transakcji płatniczych przy użyciu kart płatniczych.”;
2)
w art. 2:
a)
po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu:
„1a) agent rozliczeniowy – dostawcę prowadzącego działalność w zakresie
świadczenia usługi płatniczej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5;
1b) akceptant – odbiorcę niebędącego konsumentem, dla którego agent
rozliczeniowy świadczy usługę płatniczą;”,
b) po pkt 15 dodaje się pkt 15a i 15b w brzmieniu:
„15a) karta debetowa – kartę płatniczą umożliwiającą wykonywanie transakcji
płatniczych, z wyjątkiem wykonywania ich w ciężar środków pieniężnych
udostępnionych użytkownikowi z tytułu kredytu;
15b) karta płatnicza – instrument płatniczy umożliwiający złożenie zlecenia
płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego,
akceptowany przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu
środków;”,
c)
po pkt 16 dodaje się pkt 16a w brzmieniu:
„16a) krajowa transakcja płatnicza – transakcję płatniczą, w przypadku której
dostawca płatnika i dostawca odbiorcy prowadzą działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;”;
d) po pkt 19 dodaje się pkt 19a i 19b w brzmieniu:
„19a) opłata interchange – ustaloną przez organizację kartową opłatę uiszczaną
przez agenta rozliczeniowego na rzecz wydawcy karty płatniczej;
– 2 –
19b) organizacja kartowa – podmiot określający zasady wydawania i akceptowania
kart płatniczych, zawierający umowy z wydawcami kart płatniczych lub
agentami rozliczeniowymi;”,
e)
po pkt 35 dodaje się pkt 35a w brzmieniu:
„35a)
wydawca karty płatniczej – dostawcę wydającego kartę płatniczą do
dyspozycji płatnika;”;
3)
w art. 3 w ust. 1:
a)
w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) przy
użyciu karty płatniczej,”,
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) umożliwianiu wykonania transakcji płatniczych, zainicjowanych przez
akceptanta lub za jego pośrednictwem, instrumentem płatniczym płatnika,
polegającą w szczególności na autoryzacji, przesyłaniu do wydawcy karty
płatniczej lub systemów płatności zleceń płatniczych płatnika lub akceptanta,
mających na celu przekazanie akceptantowi należnych mu środków,
z wyłączeniem czynności polegających na jej rozliczaniu i rozrachunku
w rozumieniu ustawy o ostateczności rozrachunku (acquiring);”;
4)
po art. 34 dodaje się art. 34a–34c w brzmieniu:
„Art. 34a. Nieważne są postanowienia umowne zobowiązujące do stosowania
zasad nałożonych przez organizację kartową dla transakcji płatniczych z użyciem kart
płatniczych wydanych w ramach umowy z inną organizacją kartową.
Art. 34b. 1. Nieważne są postanowienia umowne zobowiązujące agenta
rozliczeniowego do stosowania w umowach z akceptantami postanowień
uniemożliwiających akceptantowi przyjmowanie zapłaty wyłącznie wybranymi kartami
płatniczymi wydanymi w ramach umowy z daną organizacją kartową, lub takie prawo
ograniczających.
2. W okresie trzech lat od rozpoczęcia działalności przez nową organizację
kartową w odniesieniu do kart płatniczych wydanych w ramach umowy z tą organizacją
przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli:
1) nowo utworzona organizacja kartowa nie należy do tej samej grupy co inna
organizacja kartowa oraz
2) inna organizacja kartowa nie wywiera na nowo utworzoną organizację kartową
znaczącego wpływu, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 36 ustawy o rachunkowości.
– 3 –
Art. 34c. Nieważne są postanowienia umowne uniemożliwiające akceptantowi
promowanie określonych form płatności, w tym oferowanie zniżki.”;
5)
po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu:
„Art. 38a. 1. Stawka opłaty interchange nie może przekroczyć 0,5% wartości
jednostkowej krajowej transakcji płatniczej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b
oraz – w zakresie transakcji płatniczej przy użyciu karty płatniczej – art. 3 ust. 1 pkt 3.
2. W przypadku ustalenia w umowie wyższej stawki opłaty interchange niż
określona w ust. 1, stosuje się stawkę ustawową.
3. W okresie trzech lat od rozpoczęcia działalności przez nową organizację
kartową spełniającą warunki określone w art. 34b ust. 2, stawka opłaty interchange od
jednostkowej krajowej transakcji płatniczej z tytułu płatności kartą płatniczą wydaną
w ramach umowy z tą organizacją może być wyższa niż określona w niniejszej ustawie.
4. Organizacja kartowa, wydawca karty płatniczej oraz agent rozliczeniowy
udostępniają na swoich stronach internetowych informację o aktualnych stawkach
opłaty interchange. Informacja powinna być sformułowana w przejrzystej i czytelnej
formie.
5. Agent rozliczeniowy jest obowiązany przekazać akceptantowi, na jego żądanie,
informację o opłatach pobieranych od akceptanta. Informacja zawiera dane o wysokości
opłat oraz ich strukturze, a także wyszczególnienie wszystkich składników, w tym
przypadających agentowi rozliczeniowemu oraz innym podmiotom, wraz ze
wskazaniem ich wysokości. Informacja powinna być sformułowana w przejrzystej
i czytelnej formie.”;
6)
w art. 52:
a)
po ust. 4 dodaje się ust. 4a–4e w brzmieniu:
„4a. Akceptant nie może pobrać od płatnika opłaty z tytułu płatności przy
użyciu karty debetowej.
4b. W przypadku kart płatniczych innych niż karta debetowa akceptant może
pobrać od płatnika opłatę z tytułu płatności przy użyciu takiej karty.
4c. W przypadku płatności przy użyciu karty płatniczej należności
o charakterze publicznoprawnym, stanowiących dochód budżetu państwa lub
jednostek samorządu terytorialnego, akceptant może pobrać od płatnika opłatę
z tytułu płatności kartą.