Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych

Druk nr 1213

Warszawa, 10 lipca 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja









Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej




Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu ni ej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zmianie ustawy o usługach
płatniczych.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upowa niamy pana posła Andrzeja Romanka.

(-) Jacek
Bogucki;
(-) Andrzej
Dąbrowski;
(-) Andrzej
Dera;
(-) Mieczysław Golba; (-) Tomasz Górski; (-) Patryk Jaki; (-) Mariusz
Orion Jędrysek; (-) Beata Kempa; (-) Bartosz Kownacki; (-) Arkadiusz
Mularczyk; (-) Jerzy Rębek; (-) Józef Rojek; (-)
Andrzej Romanek;
(-) Edward Siarka; (-) Piotr Szeliga; (-) Tadeusz Wo niak; (-) Marzena
Dorota Wróbel; (-) Jan Ziobro; (-) Kazimierz Ziobro; (-) Jarosław aczek.
Projekt

Ustawa
z dnia …………. 2012 r.
o zmianie ustawy o usługach płatniczych.


Art. 1
W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. 2011 Nr 199 poz.
1175 ze zm.) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:

„Art. 32a. 1. Wysokość wszystkich opłat pobieranych od akceptanta przez
agentów rozliczeniowych bądź podmioty inne niż agent
rozliczeniowy, w szczególności wydawców kart płatniczych lub
innych instrumentów płatniczych z tytułu akceptacji płatności przy
użyciu karty płatniczej lub innego instrumentu płatniczego nie
może przekroczyć każdorazowo 0,5% wartości transakcji
dokonanej za pomocą karty kredytowej lub innego instrumentu
płatniczego.

2. Jeżeli w umowie zawartej pomiędzy akceptantami i agentem
rozliczeniowym bądź podmiotem innym niż agent rozliczeniowy,
w szczególności wydawcą kart płatniczych lub innych
instrumentów płatniczych, kwota opłat pobieranych od akceptanta
przekroczy próg zawarty w ust. 1, to wiążąca strony jest wysokość
opłat, o której mowa w ust. 1.

3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 nie obejmują opłat
za dzierżawę terminalu płatniczego oraz za dostęp do systemu
obsługi terminalu.
4.
Minister właściwy do spraw instytucji finansowych,
w porozumieniu z wydawcami kart płatniczych, po zasięgnięciu
opinii Komisji Nadzoru Finansowego, określi w drodze
rozporządzenia wysokość opłat za dzierżawę terminalu
płatniczego i dostęp do systemu obsługi terminalu.
5. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4 powinno określać
w szczególności:
a) szczegółowe zasady ustalania opłat w związku
z użytkowaniem terminali płatniczych służących do akceptacji
transakcji przy użyciu kart płatniczych lub innych
instrumentów płatniczych,
b) rodzaj maksymalnych stawek i opłat za dzierżawę
terminalu płatniczego oraz za dostęp do systemu obsługi
terminalu.”.
Art. 2
1. Przepisy niniejszej ustawy stosuje się do umów zawartych przed dniem jej wejścia
w życie.
2. W miejsce nieważnych postanowień umów, o których mowa w ust. 1, stosuje się
przepisy niniejszej ustawy.






Art. 3
Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.


Uzasadnienie

1. Wyjaśnienie celu ustawy
Celem projektowanej regulacji jest zmiana przepisów określających zasady
ustalania wysokości wszelkich opłat, które ponoszą akceptanci w związku
z dokonywaniem płatności przez klientów punktów handlowo-usługowych przy
użyciu instrumentów płatniczych, a w szczególności przy użyciu karty płatniczej.
Projektodawca proponuje
ustalenie wysokości ww. opłat na poziomie
nieprzekraczającym 0,5% wartości transakcji dokonanej za pomocą karty kredytowej,
kraty płatniczej lub innego instrumentu płatniczego. Dodatkowo projektodawca
proponuje ustalenie w drodze rozporządzenia maksymalnej wysokości opłaty
za użytkowanie terminali płatniczych, w tym za dzierżawę terminalu płatniczego oraz
dostępu do systemu obsługującego terminal.

2. Przedstawienie stanu obecnego
Zgodnie z obecnym stanem prawnym, istnieje kilka części składowych opłat za
użytkowanie instrumentów płatniczych, określonych w ustawie z dnia 19 sierpnia
2011 roku o usługach płatniczych. W skład tych opłat wchodzi m.in. opłata
interchange ustalana przez organizacje kart płatniczych lub zrzeszone w nich banki,
ukształtowana na poziomie około 2% wartości dokonywanej transakcji. Zbyt duża
wysokość opłat pobieranych przez emitenta karty powoduje wzrost kosztów obsługi
bankowej, a co za tym idzie wzrost cen towarów, w których zostały ukryte koszty
ponoszone przez akceptanta. Na dzień dzisiejszy wysokość ustalonych opłat nie jest
związana z kosztami świadczonej usługi, a jedynie z wysokością ustaloną przez
wydawców kart płatniczych, która stanowi dochód zarówno banków jak i organizacji
płatniczych takich jak VISA i MasterCard.

3. Różnice między dotychczasowym a przewidywanym stanem prawnym
Przyjęta w Polsce wysokość opłat, za które ponoszą akceptanci w związku
z dokonywaniem płatności przez klientów punktów handlowo-usługowych przy
użyciu instrumentów płatniczych jest najwyższa w całej Unii Europejskiej. Stan ten
utrzymuje się od wielu lat mimo zmieniających się warunków rynkowych. Przyjęte
przez organizacje płatnicze sposoby ustalania wysokości opłat oparte są na niejasnych,
nietransparentnych kryteriach i nie ulegają praktycznie żadnym negocjacjom. Ciężar
utrzymania całego systemu ponoszą akceptanci, którzy koszty obsługi systemu
przerzucają na konsumentów w postaci wyższych cen produktów i usług. Dlatego też
projektodawca proponuje ustalenie wysokości ww. opłat na poziomie
nieprzekraczającym 0,5% wartości transakcji dokonanej za pomocą karty kredytowej,
kraty płatniczej lub innego instrumentu płatniczego. Dodatkowo proponowany projekt
ustawy przewiduje ustalenie w drodze rozporządzenia maksymalnej wysokości opłaty
za użytkowanie terminali płatniczych, w tym za dzierżawę terminalu płatniczego oraz
dostępu do systemu obsługującego terminal.

4. Oczekiwane skutki społeczne, gospodarcze, finansowe i prawne
I. Skutki społeczne.
Proponowana nowelizacja ustawy o usługach płatniczych przyniesie pozytywne
skutki społeczne, z uwagi na należyte uregulowanie wysokości opłat ponoszonych
przez właścicieli punktów handlowo-usługowych za dokonywanie płatności przez ich
klientów przy pomocy instrumentów płatniczych, a w szczególności przy użyciu karty
płatniczej czy kredytowej. Dzięki tym rozwiązaniom akceptanci będą mogli poznać
dokładne ekonomiczne uzasadnienie dla przyjętej wysokości opłat, co umożliwi im
podjęcie w tym zakresie ewentualnych negocjacji.
II. Skutki gospodarcze.
Wprowadzenie proponowanej nowelizacji ustawy spowoduje zwiększenie
konkurencyjności na rynku finansowym, a także wyrównanie opłat ponoszonych przez
polskich przedsiębiorców, którzy korzystają w swych lokalach z terminali płatniczych.
Na wyrównaniu opłat skorzystają również konsumenci, którzy zapłacą za towary
i usługi mniej, ponieważ akceptant nie będzie ukrywać ponoszonych z tego tytułu
kosztów w cenach swoich produktów i usług. Wprowadzenie rozwiązań
proponowanych w nowelizacji, spowoduje rozwój sieci punktów akceptacji kart
płatniczych, a w konsekwencji – wzrost transakcji płatności kartą płatniczą.
III. Skutki finansowe.

Proponowane rozwiązania nie powodują dodatkowego obciążenia budżetu
państwa ani budżetów jednostek samorządu terytorialnego.