Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym i ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia

Druk nr 1147


Warszawa, 17 stycznia 2013 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja







Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zmianie ustawy - Prawo o ruchu
drogowym i ustawy -
Kodeks
postępowania
w
sprawach
o
wykroczenia.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Patryka Jakiego.



(-) Jacek Bogucki; (-) Andrzej Dera; (-) Mieczysław Golba; (-) Tomasz
Górski; (-) Patryk Jaki; (-) Beata Kempa; (-) Arkadiusz Mularczyk; (-) Józef
Rojek; (-) Andrzej Romanek; (-) Edward Siarka; (-) Piotr Szeliga;
(-) Tadeusz Woźniak; (-) Jan Ziobro; (-) Kazimierz Ziobro; (-) Jarosław
Żaczek.


Projekt
USTAWA
z dnia ………
o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym i ustawy Kodeks postępowania w sprawach
o wykroczenia.

Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012
r., Poz. 1137 j.t.) wprowadza się następujące zmiany:
1) W art. 129 g ust. 2 w pkt. 4 kropkę na końcu zdania zastępuje się średnikiem, a
po pkt. 4 dodaje się pkt 5 o następującej treści:
„5) zapewni rozmieszczenie stacjonarnych urządzeń rejestrujących jedynie w
celu zapewnienia bezpieczeństwa w pasie drogowym uczestnikom ruchu i
osobom postronnym, bez stosowania przy rozmieszczaniu stacjonarnych
urządzeń rejestrujących kryterium zysku z wyegzekwowanych grzywien.”;
2) W art. 129 h ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Minister właściwy do spraw transportu, mając na względzie przyczyny i
lokalizację wypadków drogowych, przeciwdziałanie tym wypadkom, lokalizację
miejsc narażających na uczestnictwo w wypadku osoby postronne ze
szczególnym uwzględnieniem ochrony dzieci w drodze do szkoły oraz
wdrażanie kierujących pojazdami do przestrzegania przepisów ruchu
drogowego, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
warunki lokalizacji w pasie drogowym dróg publicznych stacjonarnych
urządzeń rejestrujących oraz obudów na te urządzenia, z uwzględnieniem
zasady, że instalowana i używana jest obudowa wraz z urządzeniem
rejestrującym;
2)
sposób oznakowania stacjonarnych urządzeń rejestrujących oraz obudów
na te urządzenia, z uwzględnieniem oddziaływania prewencyjnego
poprzez zapewnienie odpowiedniej widoczności;
3)
sposób dokonywania pomiarów przez urządzenia rejestrujące, z
uwzględnieniem progów prędkości dostosowanych do obowiązującego na
drodze ograniczenia prędkości oraz przetwarzania przez te urządzenia
zarejestrowanych danych, a także biorąc pod uwagę możliwość błędu
kierowcy do 10 km/h włącznie w utrzymaniu dopuszczalnej prędkości
ujednoliconą dla wszystkich urządzeń rejestrujących;
4)
zasady rozmieszczenia urządzeń rejestrujących w terenie zabudowanym i
poza terenem zabudowanym z zastosowaniem jedynego kryterium w
postaci zachowania bezpieczeństwa w pasie drogowym uczestnikom
ruchu i osobom postronnym bez stosowania kryterium zysku z
wyegzekwowanych grzywien;
5)
ilość stacjonarnych urządzeń rejestrujących nieprzekraczająca 100 w
skali całego kraju oraz zasady ich rozdziału pomiędzy poszczególne
jednostki Inspekcji Transportu Drogowego;
6)
szczegółowe warunki wykonywania przez strażników gminnych
(miejskich) czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego, o których
mowa w art. 129 b ust. 4, w tym obowiązku oznakowania miejsc
prowadzenia kontroli.”;
3) Po art. 129 h dodaje się art. 129 ha o następującym brzmieniu:
„Art. 129 ha. 1. Tworzy się Fundusz Poszkodowanych w Wypadkach
Komunikacyjnych, zwany dalej "Funduszem Poszkodowanych", którego
dysponentem jest minister właściwy do spraw transportu.
2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.
3. Organy i podmioty obowiązane do pobrania i przekazania lub uiszczenia
należności na rzecz Funduszu Poszkodowanych mają obowiązek, w terminie, o
którym mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 9:
1)
przekazywać
należne
kwoty
na
rachunek
Funduszu
Poszkodowanych;
2)
sporządzać i przesyłać ministrowi właściwemu do spraw transportu
miesięczne sprawozdania z pobranych i przekazanych lub
uiszczonych należności.
4. Od nieterminowo przekazanych lub uiszczonych należności pobiera się
odsetki za zwłokę, w wysokości odsetek należnych za nieterminowe
regulowanie zobowiązań podatkowych.
5. Do należności na rzecz Funduszu Poszkodowanych oraz odsetek za zwłokę
stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych
przysługują ministrowi właściwemu do spraw transportu.
6. Dochodami Funduszu Poszkodowanych są wszelkie kwoty uzyskane na
podstawie grzywien nałożonych w formie mandatu karnego, mandatu
zaocznego lub wskutek złożonego wniosku o ukaranie lub orzeczeniami
zapadłymi w postępowaniach odwoławczych, w związku z uprawnieniami
przysługującymi:
1) Policji na podstawie art. 129 ust. 2 pkt 9 a;
2) kontroli ruchu drogowego na podstawie art. 129 a ust. 1 pkt 3 b;
3) kontroli ruchu drogowego w gminach lub miastach, które utworzyły
straż gminną (miejską) może być wykonywana przez strażników
gminnych (miejskich) na podstawie art. 129 b ust. 3 pkt 3;
4) Inspekcji Transportu Drogowego na podstawie art. 129 g.
7. Ściągnięcie należności i odsetek, o których mowa w ust. 5, następuje na
podstawie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji - w zakresie egzekucji obowiązków o
charakterze pieniężnym.
8. Wydatki Funduszu Poszkodowanych są przeznaczone na finansowanie
pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych i poprawy
bezpieczeństwa na drogach z wyłączeniem finansowania urządzeń
rejestrujących.
9. Minister właściwy do spraw transportu określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób i terminy przekazywania środków na rzecz
Funduszu Poszkodowanych;
2) zasady i tryb dokonywania wypłat ze środków Funduszu
Poszkodowanych;
3) zakres i zasady finansowania z Funduszu Poszkodowanych poprawy
bezpieczeństwa na drogach;
4) wzór miesięcznego sprawozdania zawierającego kwoty należności
pobranych i przekazanych lub uiszczonych na rachunek Funduszu
Poszkodowanych.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o
wykroczenia (Dz. U. z 2008 r., Nr 133, poz. 848 z późn. zm.) art. 100 otrzymuje brzmienie:
„Art. 100. Ściąganie grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego następuje w
trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Grzywna ta
stanowi dochód budżetu państwa, a gdy nałoży ją funkcjonariusz organu
podległego władzom jednostki samorządu terytorialnego - stanowi dochód tej
jednostki samorządu chyba, że ustawa stanowi inaczej.”.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia.




1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 i Nr
237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228,
Nr 197, poz. 1307 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r. Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1431 i Nr 244, poz. 1454 oraz z
2012 r., poz. 1101.



UZASADNIENIE
1.
Potrzeba i cel wydania ustawy
W obecnej sytuacji urządzenia rejestrujące, do których zaliczają się m.in. fotoradary
stacjonarne służą przede wszystkim zwiększaniu przychodów budżetu państwa lub budżetów
jednostek samorządu terytorialnego. Niestety zapomina się o podstawowej funkcji urządzeń
rejestrujących, jaką jest zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W obecnym stanie
fotoradary niejednokrotnie ustawiane są w miejscach, które z punktu widzenia użytkownika
drogi oraz pieszych są miejscami bezpiecznymi i niezagrażającymi zdrowiu lub życiu, jeżeli
założy się, że pojazd użytkowany jest przez kierowcę w sposób zwyczajowo przyjęty. Coraz
częściej spotyka się urządzenia rejestrujące na prostym, bezpiecznym odcinku drogi lub na
drogach wylotowych z miast, gdzie zarówno drogi, jak i ich otoczenie pozwalają na
bezpieczne korzystanie z pasa ruchu ze zwiększoną prędkością bez ryzyka dla innych
użytkowników drogi oraz pieszych.
W związku z powyższym niezbędne stało się ustawowe zdefiniowanie przypadków, w
których użycie urządzeń rejestrujących przez odnośne organy jest uzasadnione. Przy
posługiwaniu się urządzeniami rejestrującymi jedynym kryterium ich stosowania powinno
być bezpieczeństwo w ruchu drogowym nie zaś potencjalne wpływy, które przyniesione
zostaną przez nałożenie grzywien na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu
terytorialnego. Punktem wyjścia przy tworzeniu przedmiotowej nowelizacji było właśnie to
założenie. Również wszystkie plany zwiększenia ilości fotoradarów uznać należy za mające
na celu jedynie zwiększenie wpływów na rzecz Skarbu Państwa, a nie zwiększenie
bezpieczeństwa na drogach. W związku z powyższym w przedmiotowej nowelizacji
ograniczona została ilość fotoradarów, która być stosowana na terenie kraju.
Również same wpływy z urządzeń rejestrujących zostaną w całości przekazane na
rzecz państwowego, celowego Funduszu Poszkodowanych w Wypadkach Komunikacyjnych,
którego dysponentem będzie Minister Transportu. Fundusz ten przeznaczać będzie uzyskane
środki na finansowanie pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych i
poprawy bezpieczeństwa na drogach z wyłączeniem finansowania urządzeń rejestrujących.
Tym samym uszczuplone zostaną wpływy Skarbu Państwa czerpane dotychczas z nałożonych
wskutek funkcjonowania urządzeń rejestrujących mandatów.
Niniejsza nowelizacja wychodzi przede wszystkim naprzeciw oczekiwaniom
społecznym zwiększenia bezpieczeństwa na drogach oraz zaprzestania stosowania przez
służby państwowe urządzeń rejestrujących w celu zwiększenia dochodów Skarbu Państwa.
2.
Stan rzeczywisty w normowanej dziedzinie
Dotychczas w normowanej dziedzinie kryterium bezpieczeństwa na drogach przy
usytuowaniu urządzeń rejestrujących schodziło na dalszy plan. Podstawowym kryterium w
rozmieszczaniu i ustalaniu liczby urządzeń rejestrujących było zwiększenie dochodów Skarbu
Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Urządzenia rejestrujące ustawiane są
obecnie w znacznej mierze w miejscach, w których można bezpiecznie korzystać z pasa ruchu
poruszając się z relatywnie większą prędkością. Urządzenia rejestrujące nie są natomiast lub