Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych

Druk nr 1082

Warszawa, 4 października 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Marszałek Senatu





Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowna Pani Marszałek

Zgodnie z art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. mam zaszczyt przekazać Pani Marszałek podjętą przez Senat na
18. posiedzeniu w dniu 4 października 2012 r. uchwałę w sprawie wniesienia do
Sejmu projektu ustawy

- o zmianie ustawy - Prawo zamówień
publicznych wraz z projektem tej ustawy.

Jednocześnie pragnę poinformować, że Senat upoważnił senatora Piotra
Zientarskiego do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.


Z poważaniem

(-) Bogdan Borusewicz



U C H W A Ł A
S E N A T U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J
z dnia 4 października 2012 r.
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo zamówień
publicznych
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie
ustawy – Prawo zamówień publicznych.
Jednocześnie upoważnia senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Senatu
w pracach nad projektem.



MARSZAŁEK SENATU



Bogdan BORUSEWICZ






projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych
Art. 1. W
ustawie z
dnia 29
stycznia 2004
r. – Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.)) w art. 4 w pkt 13 kropkę na końcu
zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 14 w brzmieniu:
„14) zamówień udzielanych przez Ministra Sprawiedliwości albo jednostki
organizacyjne mu podległe lub przez niego nadzorowane przywięziennym
zakładom pracy, prowadzonym jako przedsiębiorstwa państwowe albo instytucje
gospodarki budżetowej, jeżeli zamówienia te udzielane są w celu zatrudnienia osób
pozbawionych wolności i ich wartość jest mniejsza niż kwoty określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8.”.
Art. 2. 1. Do postępowań o udzielenie zamówienia publicznego wszczętych
a niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do umów w sprawach zamówień publicznych zawartych przed dniem wejścia
w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 161, poz. 1078
i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 5, poz. 13, Nr 28, poz. 143 , Nr 87, poz. 484, Nr 234, poz. 1386 i Nr 240,
poz. 1429 oraz z 2012 r. poz. 769 i 951.





U Z A S A D N I E N I E
Niniejszy projekt nowelizacji ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2010 r. nr 113, poz. 759 z późn. zm.) wpisuje się w zmiany przepisów,
mające na celu systemowe uregulowanie problematyki zatrudnienia osób pozbawionych
wolności.
W przeszłości kwestia dostępu przywięziennych zakładów pracy do zamówień
publicznych była już uregulowana w sposób szczególny. Przepis art. 6 ust. 1 pkt 3b,
obowiązującej do 1 marca 2004 r., ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach
publicznych stanowił, iż przy udzieleniu zamówień przedsiębiorstwom podległym Ministrowi
Sprawiedliwości oraz gospodarstwom pomocniczym działającym przy zakładach karnych
i aresztach śledczych, nie stosuje się reżimu ustawy. Jak wykazała praktyka, uregulowanie to
miało fundamentalne znaczenie dla przywięziennych zakładów pracy, szczególnie tych,
których wyroby i usługi ukierunkowane były na podmioty sfery budżetowej. Podnosiło to
konkurencyjność, a co najważniejsze – pozwoliło na tworzenie nowych miejsc pracy dla
skazanych.
Aktualnie obowiązująca od 2 marca 2004 r. ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo
zamówień publicznych pozbawiona została takiego rozwiązania.
Brak systemowych rozwiązań, w tym preferencji wobec przywięziennych zakładów
pracy, a także istniejący od 2007 r. kryzys gospodarczy spowodowały znaczny spadek liczby
skazanych, zatrudnionych w przywięziennych zakładach pracy.
Zmniejszenie zatrudnienia skazanych wynika również z uchwalonej w dniu 3 lutego
2011 r. ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 39, poz. 202). Ustawa ta wykonała wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23
lutego 2010 r., sygn. P 20/09, zgodnie z którym skazanemu umożliwia się osiągnięcie co
najmniej minimalnego wynagrodzenia, podczas gdy dotychczasowy przepis art. 123 § 2
Kodeksu karnego wykonawczego dopuszczał wypłacanie skazanemu wynagrodzenia
w wysokości połowy miesięcznego wynagrodzenia. Dwukrotny wzrost kosztów pracy
skazanych negatywnie wpływa na zatrudnianie tej kategorii pracowników. Niemniej z uwagi
na wielość czynników mających wpływ na zatrudnianie osób pozbawionych wolności
niemożliwe jest obecnie ustalenie o jaką liczbę spadło zatrudnienie osób pozbawionych
wolności wyłącznie z tego powodu.


– 2 –

Zatrudnienie osób pozbawionych wolności w okresie ostatnich kilku lat, zmniejszyło się
z 2886 skazanych w 2007 r. i 2947 w 2008 r. do 1806 na koniec 2011 r., w przeliczeniu na
pełne etaty.
Te same czynniki mają wpływ na kondycję finansową przywięziennych zakładów pracy,
w których zatrudnieni są skazani. Przychody przywięziennych zakładów pracy zmniejszyły
się z 783,7 mln zł w 2007 r. i 861,1 mln zł w 2008 r. do 415,7 mln zł w 2011 r.
Tendencja spadkowa, zarówno w odniesieniu do liczby zatrudnionych skazanych, jak
i przychodów przywięziennych zakładów pracy utrzymuje się.
Obserwowane od kilku lat stopniowe ograniczanie możliwości zatrudnienia skazanych
powoduje, iż oddziaływanie na nich za pomocą jednego z podstawowych środków realizacji
celów wykonywania kary pozbawienia wolności, jakim jest odziaływanie poprzez pracę, jest
bardzo ograniczone. Proponowana nowelizacja ma zmienić tę tendencję i uczynić
z zatrudnienia skazanych skuteczny środek realizacji celów wykonywania kary pozbawienia
wolności.
Rozpatrując wyłączenie z reżimu ustawy – Prawo zamówień publicznych zamówień
udzielanych wyspecjalizowanej i zdefiniowanej grupie podmiotów, tj.
przywięziennym
zakładom pracy, prowadzonym jako instytucje gospodarki budżetowej albo przedsiębiorstwa
państwowe, należy mieć na względzie – wskazany w art. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności (Dz. U. Nr 123, poz. 777, z późn. zm.) – cel ich
powołania: tworzenie warunków do zatrudniania osób pozbawionych wolności oraz
prowadzenia działalności gospodarczej. Poprawa kondycji finansowej podmiotów będących
beneficjentami zaproponowanej nowelizacji zwiększy możliwość uelastycznienia ich form
działania, co w konsekwencji spowoduje wzrost liczby skazanych objętych zatrudnieniem.
Przywięzienne zakłady pracy prowadzą działalność w znacznie trudniejszych warunkach
niż podmioty niezwiązane instytucjonalnie z więziennictwem. Z jednej strony muszą
konkurować na rynku w walce o klienta, a tym samym muszą spełniać stawiane przez
odbiorców wymagania jakościowe i cenowe, z drugiej zaś – ponoszą szereg dodatkowych
kosztów działalności penitencjarnej, związanych m.in.: z niską wydajnością, brakiem
kwalifikacji zawodowych oraz dużą rotacją zatrudnionych skazanych, zwiększonymi
nakładami na szkolenia i przyuczanie tych osób do pracy, utrzymywaniem zabezpieczeń
ochronnych miejsc zatrudnienia, a także dozorowaniem i konwojowaniem osadzonych
(koszty te nie występują w przypadku innych przedsiębiorców). Ponadto lokalizacja