Rządowy projekt ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych

Druk nr 1001


Warszawa, 13 grudnia 2012 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-69-12




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o terminach zapłaty w transakcjach
handlowych.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w tej
sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Gospodarki.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o terminach zapłaty w transakcjach handlowych),

Art. 1. Ustawa określa szczególne uprawnienia wierzyciela i obowiązki dłużnika
w związku z terminami zapłaty w transakcjach handlowych.
Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do transakcji handlowych, których wyłącznymi
stronami są:
1)
przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.);
2)
podmioty prowadzące działalność, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej;
3)
podmioty, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.));
4)
osoby wykonujące wolny zawód;
5)
oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych;
6)
podmioty zagraniczne prowadzące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przedsiębiorstwa na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na
terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie

1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach
handlowych (Dz. Urz. UE L 48 z 23.02.2011, str. 1).
2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1593,
z 2011 r. Nr 85, poz. 459, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 120, poz. 690, Nr 131, poz. 764, Nr 132,
poz. 766, Nr 153, poz. 902, Nr 163, poz. 981, Nr 171, poz. 1016, Nr 199, poz. 1175, Nr 204, poz. 1195
i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012 r. poz. 855.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 161, poz. 1078
i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 5, poz. 13, Nr 28, poz. 143, Nr 87, poz. 484, Nr 234, poz. 1386 i Nr 240,
poz. 1429 oraz z 2012 r. poz. 769, 951, 1101 i 1271.

– 2 –
drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r.
Nr 27, poz. 148, z późn. zm.));
7)
przedsiębiorcy z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.
Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1)
długów objętych postępowaniami prowadzonymi na podstawie przepisów prawa
upadłościowego i naprawczego;
2)
umów, na podstawie których są wykonywane czynności bankowe w rozumieniu art. 5
ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72,
poz. 665, z późn. zm.);
3)
umów, których stronami są wyłącznie podmioty zaliczane do sektora finansów
publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych;
4)
dostaw i usług, do których stosuje się art. 346 ust. 1 lit. b Traktatu o funkcjonowaniu
Unii Europejskiej.
Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
transakcja handlowa – umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub
odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2, zawierają ją
w związku z wykonywaną działalnością;
2)
organ publiczny – podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 – 3a ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych.

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1989 r. Nr 74, poz. 442,
z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 121, poz. 769 i 770,
z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 173, poz. 1808 oraz z 2011 r. Nr 182,
poz. 1228.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070,
Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074,
z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276, z 2004 r.
Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 121, poz. 1264, Nr 146, poz. 1546
i Nr 173, poz. 1808, z 2005 r. Nr 83, poz. 719, Nr 85, poz. 727, Nr 167, poz. 1398 i Nr 183, poz. 1538,
z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 157, poz. 1119, Nr 190, poz. 1401 i Nr 245, poz. 1775, z 2007 r. Nr 42,
poz. 272 i Nr 112, poz. 769, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 192, poz. 1179, Nr 209, poz. 1315 i Nr 231,
poz. 1546, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 42, poz. 341, Nr 65, poz. 545, Nr 71, poz. 609, Nr 127, poz. 1045,
Nr 131, poz. 1075, Nr 144, poz. 1176, Nr 165, poz. 1316, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323 i Nr 201,
poz. 1540, z 2010 r. Nr 40, poz. 226, Nr 81, poz. 530, Nr 126, poz. 853, Nr 182, poz. 1228 i Nr 257,
poz. 1724, z 2011 r. Nr 72, poz. 388, Nr 126, poz. 715, Nr 131, poz. 763, Nr 134, poz. 779 i 781, Nr 165,
poz. 984, Nr 199, poz. 1175, Nr 201, poz. 1181 i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012 r. poz. 855.
– 3 –
Art. 5. Jeżeli strony transakcji handlowej, z wyłączeniem organu publicznego będącego
podmiotem leczniczym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2 – 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r.
o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, z późn. zm.)), przewidziały w umowie
termin zapłaty dłuższy niż 30 dni, wierzyciel może żądać odsetek ustawowych po upływie
30 dni, liczonych od dnia spełnienia swojego świadczenia i doręczenia dłużnikowi faktury
lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, do dnia zapłaty, ale
nie dłużej niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego.
Art. 6. 1. W przypadku gdy termin zapłaty nie został określony w umowie,
wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe, po upływie 30 dni, liczonych
od dnia spełnienia swojego świadczenia do dnia zapłaty, ale nie dłużej niż do dnia
wymagalności świadczenia pieniężnego.
2. Za dzień wymagalności świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 1, uważa się
dzień określony w pisemnym wezwaniu dłużnika do zapłaty, w szczególności w doręczonej
dłużnikowi fakturze lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi,
ale nie wcześniejszy niż dzień doręczenia wezwania.
Art. 7. 1. W transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których
dłużnikiem jest organ publiczny – wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki
w wysokości odsetek za zwłokę określanej na podstawie art. 56 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, 848, 1101 i 1342), chyba że strony
uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia
zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1)
wierzyciel spełnił swoje świadczenie;
2)
wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie albo wezwaniu,
o którym mowa w art. 6 ust. 2.
2. Termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 60 dni, liczonych od dnia
doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub
wykonanie usługi, chyba że strony wyraźnie ustalą inaczej i pod warunkiem że ustalenie to
nie jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym celem umowy lub zasadami współżycia
społecznego oraz jest obiektywnie uzasadnione, biorąc pod uwagę właściwość towaru lub
usługi.

7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039
i Nr 185, poz. 1092 oraz z 2012 r. poz. 742.
– 4 –
3. Jeżeli ustalony w umowie termin zapłaty dłuższy niż 60 dni, liczonych od dnia
doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub
wykonanie usługi, jest sprzeczny ze społeczno-gospodarczym celem umowy lub zasadami
współżycia społecznego oraz nie jest obiektywnie uzasadniony, biorąc pod uwagę właściwość
towaru lub usługi, wierzycielowi po upływie 60 dni przysługują odsetki, o których mowa
w ust. 1, jeżeli spełniony jest warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
Art. 8. 1. W transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest organ publiczny,
wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki w wysokości odsetek za zwłokę określanej
na podstawie art. 56 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, za okres
od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie
następujące warunki:
1)
wierzyciel spełnił swoje świadczenie;
2)
wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie albo wezwaniu,
o którym mowa w art. 6 ust. 2.
2. Termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 30 dni, liczonych od dnia
doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub
wykonanie usługi, a w transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest organ publiczny
będący podmiotem leczniczym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2 – 4 ustawy z dnia 15 kwietnia
2011 r. o działalności leczniczej, termin ten nie może przekraczać 60 dni.
3. Strony mogą ustalić termin zapłaty dłuższy niż 30 dni, pod warunkiem że ustalenie to
jest obiektywnie uzasadnione właściwością lub szczególnymi elementami umowy, a termin
ten nie przekracza 60 dni.
4. W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie daty otrzymania faktury lub rachunku
potwierdzającego dostawę towaru lub wykonanie usługi albo gdy faktura lub rachunek
zostały doręczone przed dostawą towaru lub wykonaniem usługi, termin zapłaty, o którym
mowa w ust. 2 i 3, jest liczony od dnia otrzymania przez dłużnika towaru lub usługi.
Art. 9. 1. Jeżeli strony transakcji handlowej przewidziały w umowie zbadanie towaru
lub usługi albo procedura taka wynika z przepisów odrębnych ustaw, czas trwania tego
badania określony w umowie nie może być sprzeczny ze społeczno-gospodarczym celem
umowy lub zasadami współżycia społecznego oraz powinien być obiektywnie uzasadniony,
biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi, i nie może przekraczać 30 dni, liczonych od
dnia otrzymania towaru lub usługi.