Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości

i jednostki powiązane; wykaz ten powinien zawierać także informacje o procencie udziałów
lub akcji i informację o udziale w zarządzaniu oraz o zysku lub stracie tych spółek za ostatni
okres sprawozdawczy,
3) wartość firmy oraz ujemną wartość firmy dla każdej jednostki objętej konsolidacją osobno,
ze wskazaniem sposobu ich ustalenia oraz wysokości dotychczas dokonywanych odpisów
amortyzacyjnych,
4) informacje liczbowe zapewniające porównywalność danych sprawozdania finansowego za
rok poprzedzający ze sprawozdaniem finansowym za rok obrotowy,
5) dane liczbowe dotyczące spółek powiązanych kapitałowo z jednostką o:
a) trwałych lokatach finansowych w tych spółkach,
b) wzajemnych należnościach i zobowiązaniach,
c) kosztach i przychodach z wzajemnych transakcji,
d) pozycjach pozabilansowych związanych z jednostkami powiązanymi,
e)
innych danych, niezbędnych do sporządzenia skonsolidowanego sprawozdania
finansowego,
6) w przypadku skonsolidowanego sprawozdania finansowego sporządzanego za okres, w ciągu
którego nastąpiło połączenie jednostki powiązanej:
a) w przypadku rozliczenia metodą nabycia - nazwę i opis przedmiotu działalności spółki
przejętej, liczbę, wartość nominalną i rodzaj akcji wyemitowanych w celu połączenia,
cenę przejęcia, wartość aktywów netto według wartości godziwej spółki przejętej na dzień
połączenia, wartość firmy lub ujemną wartość firmy i opis zasad jej amortyzacji, lub
b) w przypadku rozliczenia metodą łączenia udziałów - nazwę i opis przedmiotu działalności
spółek, które w wyniku połączenia zostały wykreślone z rejestru, liczbę, wartość
nominalną i rodzaj akcji wyemitowanych w celu połączenia, przychody i koszty, zyski i
straty oraz zmiany w kapitałach własnych połączonych spółek za okres od początku roku
obrotowego, w ciągu którego nastąpiło połączenie, do dnia połączenia.
IV. W informacji dodatkowej dotyczącej poszczególnych pozycji sprawozdania grupy
kapitałowej należy przedstawić informacje o:
1) wspólnych przedsięwzięciach, które nie podlegają konsolidacji metodą pełną lub praw
własności, w tym:
a) nazwie, zakresie działalności wspólnego przedsięwzięcia, procentowym udziale, wspólnie
posiadanych aktywach oraz zaciągniętych zobowiązaniach, w tym również warunkowych,
b) dochodach otrzymanych ze wspólnego przedsięwzięcia i kosztach związanych z nimi,
2) wynagrodzeniach, łącznie z wynagrodzeniem z zysku, wypłaconych członkom zarządu i
organów nadzorczych spółek kapitałowych,
3) pożyczkach udzielonych członkom zarządu i organów nadzorczych spółek kapitałowych,
4) transakcjach:
a) z członkami zarządu i organów nadzorczych zakładu ubezpieczeń oraz osobami
pozostającymi z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym,
b) z jednostkami, w których udziałowcami (akcjonariuszami) lub wspólnikami są osoby
wymienione w lit. a, jeżeli dysponują one, bezpośrednio lub pośrednio, prawem głosu
wynoszącym co najmniej 33 % wszystkich praw głosu na zgromadzeniu wspólników
(walnym zgromadzeniu akcjonariuszy),
5) transakcjach ze spółkami powiązanymi kapitałowo, które nie są objęte skonsolidowanym
sprawozdaniem finansowym.
ZAŁ CZNIK Nr 5

34
ZAKRES INFORMACJI DO SPRAWOZDANIA Z DZIAŁALNO CI ZAKŁADU
UBEZPIECZE
Sprawozdanie z działalności zakładu ubezpieczeń powinno obejmować:
1) informacje o wydarzeniach zaistniałych w roku obrotowym, które w sposób istotny wpłynęły
na stan majątkowy i sytuację finansową zakładu ubezpieczeń,
2) informacje o przewidywanym rozwoju zakładu ubezpieczeń,
3) wskazanie czynników ryzyka prowadzonej działalności i opis możliwych jej zagrożeń,

4) przedstawienie aktualnej i przewidywanej sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń
dotyczącej struktury sprzedaży produktów ubezpieczeniowych, rentowności działalności
lokacyjnej, wielkości kosztów prowadzenia działalności ubezpieczeniowej, wielkości
utworzonych na koniec roku obrotowego rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, stanu
pokrycia marginesu wypłacalności oraz kapitału gwarancyjnego środkami własnymi, jak
również stanu pokrycia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych odpowiednimi aktywami.
ZAŁ CZNIK Nr 6
METODY TWORZENIA REZERWY NA WYRÓWNANIE SZKODOWO CI W
UBEZPIECZENIACH GRUPY 14 DZIAŁU II
Metoda nr 1
1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany utworzyć rezerwę na wyrównanie szkodowości dla
ryzyk z grupy 14. Rezerwa ta jest przeznaczona na pokrycie ujemnego wyniku technicznego w
grupie 14 w danym roku obrotowym.
2. Powyższą rezerwę zwiększa się w każdym roku obrotowym o 75 % dodatniego wyniku
technicznego w grupie 14, nie więcej jednak niż o wielkość równą 12 % składki przypisanej na
udziale własnym w grupie 14, aż do osiągnięcia wielkości 150 % największego zbioru składki na
udziale własnym w grupie 14 w ciągu roku obrotowego w ostatnich 5 latach obrotowych.
Metoda nr 2
1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany utworzyć rezerwę na wyrównanie szkodowości dla
ryzyk z grupy 14. Jest ona przeznaczona na pokrycie ujemnego wyniku technicznego w grupie 14
w danym roku obrotowym.
2. Minimalna wielkość powyższej rezerwy wynosi 134 % średniego zbioru składki na
udziale własnym z ubezpieczeń bezpośrednich i pośrednich w grupie 14 w ciągu roku
obrotowego w ostatnich 5 latach obrotowych.
3. Powyższą rezerwę zwiększa się w każdym roku obrotowym o 75 % dodatniego wyniku
technicznego w grupie 14, aż do osiągnięcia wielkości opisanej w ust. 2.
Metoda nr 3 (metoda aktuarialna)
1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany utworzyć rezerwę na wyrównanie szkodowości dla
ryzyk z grupy 14. Jest ona przeznaczona na pokrycie wyższego niż przeciętny współczynnika
szkodowości w grupie 14 w danym roku obrotowym.
2. Powyższą rezerwę zwiększa się w każdym roku obrotowym, w którym współczynnik
szkodowości jest mniejszy od średniego współczynnika szkodowości w okresie odniesienia, o

35
kwotę równą iloczynowi składki zarobionej w danym roku w grupie 14 przez różnicę między
średnim współczynnikiem szkodowości w okresie odniesienia oraz współczynnikiem
szkodowości w danym roku, aż do osiągnięcia wymaganej wielkości tej rezerwy.
3. Wymagana wielkość rezerwy na wyrównanie szkodowości równa jest iloczynowi
sześciokrotności standardowego odchylenia z próby współczynnika szkodowości w kolejnych
latach obrotowych okresu odniesienia przez kwotę składki zarobionej w danym roku w grupie 14.
4. Powyższą rezerwę zmniejsza się w każdym roku obrotowym, w którym współczynnik
szkodowości jest większy od średniego współczynnika szkodowości w okresie odniesienia, o
kwotę równą iloczynowi składki zarobionej w danym roku w grupie 14 przez różnicę między
współczynnikiem szkodowości w danym roku oraz średnim współczynnikiem szkodowości w
okresie odniesienia.
5. Niezależnie od przebiegu szkodowości oraz przed uwzględnieniem korekty rezerwy na
wyrównanie szkodowości w danym roku rezerwę zwiększa się w każdym roku obrotowym o 3,5
% wymaganej wielkości tej rezerwy, aż do osiągnięcia wymaganej wielkości tej rezerwy.
6. Okres odniesienia wynosi nie mniej niż 15 lat oraz nie więcej niż 30 lat. Rezerwy na
wyrównanie szkodowości dla ryzyk grupy 14 nie tworzy się, jeśli w każdym roku w okresie
odniesienia zakład ubezpieczeń nie wykazał ujemnego wyniku technicznego w grupie 14.
7. Wymagana wielkość rezerwy na wyrównanie szkodowości oraz kwoty jej zmniejszeń
powinny być zredukowane, jeśli z analizy średniego współczynnika szkodowości i
współczynnika kosztów w okresie odniesienia wynika, że w składce skalkulowany jest narzut
bezpieczeństwa.
8. Wszystkie obliczenia odnoszą się do wpływów i kosztów na udziale własnym.
9. Przez pojęcie "współczynnik kosztów" rozumie się stosunek kosztów działalności
ubezpieczeniowej i pozostałych kosztów technicznych na udziale własnym (poz. VII i VIII
technicznego rachunku ubezpieczeń majątkowych i osobowych - załącznik nr 3 do ustawy) do
składki zarobionej.
Metoda nr 4 (metoda aktuarialna)
1. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek utworzyć rezerwę na wyrównanie szkodowości dla
ryzyk grupy 14. Jest ona przeznaczona na pokrycie wyższego niż przeciętny współczynnika
szkodowości w grupie 14 w danym roku obrotowym.
2. Powyższą rezerwę zwiększa się w każdym roku obrotowym, w którym współczynnik
szkodowości jest mniejszy od średniego współczynnika szkodowości w okresie odniesienia, o
kwotę równą iloczynowi składki zarobionej w danym roku w grupie 14 przez różnicę między
średnim współczynnikiem szkodowości w okresie odniesienia oraz współczynnikiem
szkodowości w danym roku, aż do osiągnięcia wymaganej wielkości tej rezerwy.
3. Maksymalna wymagana wielkość rezerwy na wyrównanie szkodowości równa jest
iloczynowi sześciokrotności standardowego odchylenia z próby współczynnika szkodowości w
okresie odniesienia przez kwotę składki zarobionej w danym roku w grupie 14.
4. Powyższą rezerwę zmniejsza się w każdym roku obrotowym, w którym współczynnik
szkodowości jest większy od średniego współczynnika szkodowości w kolejnych latach
obrotowych okresu odniesienia, o kwotę równą iloczynowi składki zarobionej w danym roku w
grupie 14 przez różnicę między współczynnikiem szkodowości w danym roku oraz średnim
współczynnikiem szkodowości w okresie odniesienia, aż do osiągnięcia minimalnej wymaganej
wielkości tej rezerwy.
5.
Minimalna wymagana wielość rezerwy na wyrównanie szkodowości równa jest
iloczynowi trzykrotności standardowego odchylenia z próby współczynnika szkodowości w

36
kolejnych latach obrotowych okresu odniesienia przez kwotę składki zarobionej w danym roku w
grupie 14.
6. Okres odniesienia wynosi nie mniej niż 15 lat oraz nie więcej niż 30 lat. Rezerwy na
wyrównanie szkodowości dla ryzyk grupy 14 nie tworzy się, jeśli w każdym roku w okresie
odniesienia zakład ubezpieczeń nie wykazał ujemnego wyniku technicznego w grupie 14.
7.
Obie wymagane wielkości, maksymalna i minimalna, rezerwy na wyrównanie
szkodowości oraz kwoty jej zmniejszeń powinny być zredukowane, jeśli z analizy średniego
współczynnika szkodowości i współczynnika kosztów w okresie odniesienia wynika, że w
składce skalkulowany jest narzut bezpieczeństwa oraz że współczynnik narzutu bezpieczeństwa
jest równy co najmniej półtorakrotności standardowego odchylenia z próby współczynnika
szkodowości w kolejnych latach obrotowych okresu odniesienia. Wymienione wielkości
powinny być zredukowane poprzez pomnożenie ich przez iloraz półtorakrotności standardowego
odchylenia z próby współczynnika szkodowości w kolejnych latach obrotowych okresu
odniesienia i współczynnika narzutu bezpieczeństwa.
8. Wszystkie obliczenia odnoszą się do wpływów i kosztów na udziale własnym.
9. Przez pojęcie "współczynnik kosztów" rozumie się stosunek kosztów działalności
ubezpieczeniowej i pozostałych kosztów technicznych na udziale własnym (poz. VII i VIII
technicznego rachunku ubezpieczeń majątkowych i osobowych - załącznik nr 3 do ustawy) do
składki zarobionej.
ZAŁ CZNIK Nr 7
METODA OBLICZENIA WYSOKO CI REDNIEJ WAŻONEJ STOPY ZWROTU Z
LOKAT STANOWI CYCH POKRYCIE REZERW TECHNICZNO-
UBEZPIECZENIOWYCH W OSTATNICH 3 LATACH OBROTOWYCH
1. Wysokość średniej ważonej stopy zwrotu (K) z lokat stanowiących pokrycie rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych w ostatnich 3 latach obrotowych poprzedzających dany rok (S)
oblicza się w sposób następujący:
K = 50 % x K1 + 30 % x K2 + 20 % x K3,
gdzie
K1, K2, K3 oznaczają stopy zwrotu z inwestycji całości lokat stanowiących pokrycie wszystkich
rezerw techniczno-ubezpieczeniowych ustalanych przy użyciu stóp technicznych - z
wyłączeniem rezerw odnoszących się do umów ubezpieczenia, o których mowa w § 43 ust. 6
rozporządzenia - w kolejnych latach, przy czym K1 odnosi się do roku S-1, K2 do roku S-2, a K3
do roku S-3.
W przypadku gdy zakład ubezpieczeń działa krócej niż 3 lata, powyższy wzór stosuje się
odpowiednio, przy czym dla okresu dwuletniego wagi wynoszą 65 % dla roku ostatniego i 35 %
dla przedostatniego.
Jeżeli wynik obliczenia przeprowadzonego zgodnie z powyższym wzorem jest liczbą
ujemną, to wysokość średniej ważonej stopy zwrotu K wynosi 0.
2. Stopę zwrotu z lokat stanowiących pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w
danym roku obrotowym oblicza się zgodnie z wzorem:
stopa zwrotu = [2 x L / (A+B-L)] x 100 %,

37
gdzie:
L - oznacza przychody z inwestycji całości lokat stanowiących pokrycie odpowiednich rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych pomniejszone o koszty działalności lokacyjnej w roku
obrotowym,
A - oznacza wartość całości lokat stanowiących pokrycie odpowiednich rezerw techniczno-
ubezpieczeniowych według stanu na początek roku obrotowego,
B - oznacza wartość całości lokat stanowiących pokrycie odpowiednich rezerw techniczno-
ubezpieczeniowych według stanu na koniec roku obrotowego.
ZAŁ CZNIK Nr 8
SPOSÓB USTALANIA WYSOKO CI MAKSYMALNEJ STOPY TECHNICZNEJ
1. Wysokość maksymalnej stopy technicznej (J) w danym roku obrotowym (R) oblicza się w
sposób następujący:
J = 60 %*(50 %*I1 + 30 %*I2 + 20 %*I3),
gdzie I1, I2, I3 oznaczają średnie ważone roczne rentowności obligacji Skarbu Państwa o stałym
oprocentowaniu, z okresem wykupu nie krótszym niż 8 lat, uzyskane na rynku pierwotnym, w
ostatnich 3 latach, przy czym I1 oznacza rentowność w roku R-1, I2 rentowność w roku R-2, a I3
rentowność w roku R-3.
2. Przez określenie "średnia ważona roczna rentowność obligacji Skarbu Państwa" rozumie
się średnią ważoną rentowności uzyskanych na pierwotnych przetargach w odpowiednim roku,
gdzie wagami są wartości nominalne sprzedanych obligacji na poszczególnych przetargach.



09/56zb

38