Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych ustaw

31
Art. 1 pkt 86 (nowe brzmienie art. 100 zmienianej ustawy)
Proponowane zmiany mają na celu uporządkowanie i doprecyzowanie czynów
zagrożonych sankcją karną, jak również objęcie tym przepisem także
dokumentu informacyjnego określonego w art. 38.
Art. 1 pkt 87 (nowe brzmienie art. 103 zmienianej ustawy)
Proponowana zmiana jest konsekwencją zmian zaproponowanych do art. 38
i 42 – w przypadku memorandum informacyjnego aneks nie jest zatwierdzany
przez Komisję, a jedynie przekazywany do niej do wiadomości, więc niecelowe
jest objęcie sankcją karną niedopełnienia tego wymogu.
Art. 1 pkt 88 (nowe brzmienie art. 104 zmienianej ustawy)
Proponowana zmiana jest konsekwencją zmian zaproponowanych do art. 38,
42, 43 i 51 – obowiązki określone w tych przepisach zostały skreślone lub
przeniesione do innych jednostek redakcyjnych.
Art. 2 ustawy
Nowy § 4 w art. 9116 Kodeksu postępowania cywilnego
Proponowana zmiana ma na celu wyłączenie obowiązku sporządzania,
zatwierdzania przez Komisję oraz udostępniania do publicznej wiadomości
prospektu emisyjnego w związku z ofertą publiczną sprzedaży papierów
wartościowych przeprowadzaną w drodze egzekucyjnej oraz zniesienie
przymusu pośrednictwa firmy inwestycyjnej w przeprowadzaniu takiej oferty
papierów wartościowych, a także obowiązku wpisu do ewidencji papierów
wartościowych. Ratio legis wprowadzania stosownych wyłączeń stanowi brak
celowości nakładania na komornika ww. obowiązków w przypadkach, które
uzasadniają kwalifikację danego stanu faktycznego jako publicznego
proponowania nabycia papierów wartościowych, które może być dokonane
tylko w drodze oferty publicznej. W sytuacji wyżej wskazanej nie jest konieczne
ustanowienie specjalnej ochrony osób nabywających lub zainteresowanych
nabyciem papierów wartościowych, co jest podstawową funkcją nadzoru
Komisji na rynkiem kapitałowym. Ponadto w tym przypadku zasada ochrony
bezpieczeństwa obrotu jest gwarantowana przez ścisłą kontrolę nad
postępowaniem egzekucyjnym, sprawowaną przez sąd powszechny.


32
Wprowadzenie takiego wyłączenia umożliwia także uniknięcie znaczących
kosztów przeprowadzania takich ofert i poddawania się skomplikowanej
procedurze, a tym samym umożliwia szybszą i pełniejszą realizację celów
postępowania egzekucyjnego, tj. zaspokojenie roszczeń wierzyciela dłużnika,
z którego majątku jest prowadzone postępowanie egzekucyjne.
Art. 3 ustawy
Dodany § 3a
Dodany przepis przewiduje, że podjęcie przez walne zgromadzenie spółki
publicznej uchwały o emisji akcji w drodze subskrypcji prywatnej będzie
wymagać kwalifikowanego kworum, w celu utrudnienia przejmowania spółek
publicznych bez udziału rozproszonego akcjonariatu.
Nowe brzmienie art. 431 § 4 Kodeksu spółek handlowych
Proponowana zmiana w art. 431 § 4 jest niezbędna ze względu na konieczność
zapewnienia spółkom emitującym akcje w trybie oferty publicznej realnej
możliwości skorzystania z przewidzianego ustawą o ofercie (...) w ślad za
przepisami dyrektywy 2003/71/WE terminu ważności prospektu emisyjnego,
który wynosi 12 miesięcy od dnia jego publikacji. Obecny przepis art. 431 § 4
sprawia, że faktycznie prospekt emisyjny akcji może być ważny maksymalnie
6 miesięcy od dnia jego publikacji, co więcej – pod warunkiem że jego
publikacja nastąpi jeszcze w dniu, w którym prospekt został zatwierdzony przez
Komisję. W praktyce jednak opublikowanie prospektu w takim terminie jest
bardzo trudne.
Nowe brzmienie art. 432 § 2 Kodeksu spółek handlowych
W przypadku spółek sporządzających prospekt emisyjny w związku z ofertą
publiczną akcji 3-miesięczny okres na ustalenie dnia prawa poboru jest
zdecydowanie za krótki, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia pewności
dla inwestorów-akcjonariuszy spółki, jak i praktykę i zasady obrotu giełdowego
prawami poboru. Z reguły bowiem trzymiesięczny okres od podjęcia
przedmiotowej uchwały przez walne zgromadzenie nie jest wystarczający do
uzyskania zatwierdzenia prospektu emisyjnego wymaganego przy większości
ofert publicznych akcji emitowanych z prawem poboru. W konsekwencji dzień


33
prawa poboru jest ustalany, zgodnie z przepisem Kodeksu spółek handlowych,
jeszcze w trakcie trwania postępowania o zatwierdzenie prospektu, co przede
wszystkim nie zapewnia inwestorom (i przede wszystkim akcjonariuszom)
pewności, że mimo ustalenia tego dnia, emisja w ogóle (albo w planowanym
terminie) dojdzie do skutku, biorąc pod uwagę możliwość niezatwierdzenia
prospektu przez KNF. Ponadto zgodnie z regulacjami obowiązującymi na
Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie prawa poboru są dopuszczone
do obrotu giełdowego od dnia następującego po dniu prawa poboru, o ile został
zatwierdzony prospekt emisyjny, a ich notowanie może rozpocząć się
począwszy od sesji giełdowej przypadającej następnego dnia sesyjnego po
dniu podania przez emitenta do publicznej wiadomości ceny emisyjnej akcji
nowej emisji, nie wcześniej jednak niż następnego dnia sesyjnego po dniu
ustalenia prawa poboru. W praktyce więc, mimo że dzień prawa poboru został
już ustalony, to wobec trwającego postępowania o zatwierdzenie prospektu nie
daje to możliwości uruchomienia giełdowego obrotu tymi prawami, który jest
jednym z istotnych elementów funkcjonowania spółki w obrocie giełdowym.
Proponowana zmiana wydłuża do 6 miesięcy termin ustalenia prawa poboru
w przypadku spółek publicznych, co w praktyce powinno umożliwić im
uzyskanie zatwierdzenia prospektu emisyjnego z
pewnym wyprzedzeniem
wobec ustalonego przez walne zgromadzenie dnia prawa poboru
i w konsekwencji wyeliminować powyższe niekorzystne konsekwencje obecnej
regulacji.
W art. 432 Kodeksu spółek handlowych dodano § 4
Proponowana zmiana ma na celu wprowadzenie znaczącej elastyczności
w determinowaniu podstawowego parametru emisji akcji, jakim obok ceny jest
ich liczba, w przypadku spółki dokonującej oferty publicznej na podstawie
prospektu lub memorandum. W przypadku emisji akcji w drodze oferty
niepublicznej, w rozumieniu ustawy o ofercie publicznej (...), zaproponowanie
inwestorom nabycia akcji i ich przydzielenie może nastąpić de facto zaraz po
podjęciu stosowanej uchwały przez walne zgromadzenie. Dlatego też określona
w uchwale walnego zgromadzenia liczba akcji może być traktowana jako
„aktualne” zapotrzebowanie spółki na kapitał. Nie ma bowiem dużego ryzyka,
że między podjęciem przedmiotowej uchwały przez walne zgromadzenie


34
a momentem zaoferowania akcji inwestorom warunki rynkowe zmienią się na
tyle, że konstrukcja emisji będzie niemożliwa do przeprowadzenia lub
bezcelowa albo że przynajmniej nie w pełni korzystna dla samej spółki.
Natomiast w przypadku oferty publicznej, kiedy po podjęciu uchwały przez
walne zgromadzenie należy jeszcze uzyskać zatwierdzenie prospektu
emisyjnego lub memorandum (zakładając, że taki dokument już wcześniej
sporządzono), okres między uchwałą ws. emisji akcji a ich zaoferowaniem
inwestorom może w praktyce wynieść nawet kilka miesięcy. W tym czasie
warunki rynkowe mogą ulec zmianie, i to za równo te mające wpływ na
powodzenie samej emisji, jak i te, które wpływają na zapotrzebowanie spółki na
kapitał. W takiej sytuacji sama możliwość określenia przez władze spółki ceny
emisyjnej nie jest zawsze wystarczająca do dopasowania planu emisji akcji do
ww. warunków. W praktyce tylko możliwość odpowiedniej zmiany liczby
i jednocześnie ceny akcji umożliwia optymalne uwzględnienie ww. warunków
przy emisji akcji. Oczywiście walne zgromadzenie każdorazowo podejmowałoby
nadal decyzje o maksymalnym (oraz ewentualnie minimalnym) poziomie
podwyższenia kapitału zakładowego, czyli maksymalnej (ewentualnie również
minimalnej) liczbie emitowanych akcji, i w ramach tych ograniczeń spółka
mogłaby reagować na warunki rynkowe.
Art. 4 ustawy
W zmianach do ustawy o obligacjach przewidziano zapisy liberalizujące
obowiązki sprawozdawcze dla emitentów obligacji kierowanych do obrotu na
rynku prywatnym (art. 33 ustawy o obligacjach). Wprowadzone w 2004 r.
zmiany legislacyjne w aktach prawnych regulujących funkcjonowanie rynku
kapitałowego nałożyły na tę kategorię emitentów obowiązek sporządzania
sprawozdań finansowych zgodnie z zasadami określonymi w Międzyna-
rodowych Standardach Rachunkowości. W efekcie duża część emitentów
obligacji w przyszłym roku byłaby zmuszona do przestawienia systemów
sprawozdawczości na MSR, co nie jest możliwe w przypadku części podmiotów
(przykładem takiego podmiotu jest PKP S.A.). Jednocześnie należy wskazać,
że liberalizacja wymogów sprawozdawczości dla podmiotów emitujących
obligacje na rynku prywatnym nie wpłynie na bezpieczeństwo drobnych
inwestorów lokujących środki na rynku kapitałowym. Emisje prywatne są


35
kierowane z reguły do inwestorów instytucjonalnych, dysponujących pro-
fesjonalnymi narzędziami oceny inwestycji.
Art. 5 ustawy
Regulacja ta stanowi przepis przejściowy wskazujący, że do spraw wszczętych
i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy
dotychczasowe.
Art. 6 ustawy
Regulacja ta stanowi przepis przejściowy wskazujący, że gdy osiągnięcie lub
przekroczenie 90% ogólnej liczby głosów w spółce publicznej nastąpiło przed
dniem wejścia w życie projektowanej ustawy, uprawnienia akcjonariuszy,
o których mowa w art. 82 lub 83 ustawy zmienianej, mogą być wykonane nie
później niż w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia projektowanej ustawy w życie.
Art. 7 ustawy
Przepis wprowadza zasadę, zgodnie z którą obowiązujące przepisy wy-
konawcze zostaną utrzymane w mocy do czasu wydania nowych, jednakże nie
dłużej niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Taki przepis
przejściowy stanowi normę ostrożnościową pozwalającą na uniknięcie braku
regulacji w jakimś obszarze do czasu wydania nowych aktów wykonawczych.
Art. 8 ustawy
Przesunięcie wejścia w życie przepisu art. 1 pkt 48 lit. b ustawy na dzień
1 stycznia 2009 r. jest spowodowane koniecznością podjęcia działań orga-
nizacyjnych, koniecznych do podjęcia i prawidłowego wypełniania przez
Komisję Nadzoru Finansowego przewidzianych w tym przepisie zadań,
polegających na gromadzeniu informacji, o których mowa w tym przepisie, oraz
zapewnieniu powszechnego i stałego dostępu do tych informacji, przy
uwzględnieniu konieczności zagwarantowania bezpieczeństwa informacji oraz
pewności źródła informacji.