Poselski projekt ustawy o Straży Kolejowej

2) odprawa pośmiertna.

Art. 80.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wa-
runki przyznawania funkcjonariuszom nagród rocznych, uznaniowych i zapomóg,
okoliczności ich przyznawania a w razie śmierci funkcjonariusza lub członka jego
rodziny zasady przyznawania zasiłku pogrzebowego oraz odprawy pośmiertnej, wła-
ściwość przełożonych oraz tryb postępowania w tych sprawach, w celu stworzenia
spójnego z powszechnymi przepisami prawa pracy systemu gratyfikacji pieniężnych
przysługujących funkcjonariuszom poza wynagrodzeniem.

Art. 81.
1. Funkcjonariuszowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po 20 latach służby – 75 %,
2) po 25 latach służby – 100%,
3) po 30 latach służby – 150%,
4) po 35 latach służby – 200%,
5) po 40 latach służby – 300%
-
miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem wła-
ściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, okresy wliczane do
okresu służby, od których zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz
tryb jej obliczania i wypłacania, uwzględniając w szczególności okresy służby,
pracy i nauki powodujące nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, sposób do-
kumentowania tych okresów a także obliczania tej nagrody i postępowania w
przypadku zbiegu prawa do kilku nagród oraz termin i sposób wypłacania na-
grody, w celu skoordynowania systemu dodatkowych gratyfikacji pieniężnych
związanych ze służbą z przepisami powszechnymi obowiązującymi w tym za-
kresie.

Art. 82.
Funkcjonariusz zwolniony ze służby na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3, 4,
7 i 8 otrzymuje:
1) odprawę;
2) ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy nie więcej
jednak niż za ostatnie 3 lata kalendarzowe.

Art. 83.
1. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza równa się wysokości trzymiesięcznego
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi na
ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
2. Odprawa ulega zwiększeniu o 20% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o
charakterze stałym za każdy dalszy pełny rok wysługi ponad 5 lat nieprzerwanej

30



służby, aż do wysokości sześciomiesięcznego zasadniczego uposażenia wraz z
dodatkami o charakterze stałym. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy
się jako pełny rok.

Art. 84.
1. W razie śmierci funkcjonariusza, pozostałej po nim rodzinie przysługuje odpra-
wa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu funkcjonariu-
szowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby.
2. wiadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi funkcjonariu-
sza, który pozostawał z nim we wspólnocie małżeńskiej a w dalszej kolejności
dzieciom oraz rodzicom, jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali warunki
do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytal-
nym.

Rozdział 10
Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy Straży Kolejowej

Art. 85.
1. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscypli-
narnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu
zasad etyki zawodowej.
2. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn funkcjonariusza polegający na
zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynika-
jących z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych
uprawnionych na podstawie tych przepisów.
3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia przełożonego,
względnie organu uprawnionego na podstawie ustawy do wydawania pole-
ceń funkcjonariuszom, z wyłączeniem rozkazów i poleceń, których wyko-
nanie łączyłoby się z popełnieniem przestępstwa;
2) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawi-
dłowy;
3) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień
określonych w przepisach prawa;
4) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli spo-
wodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub
innej osobie;
5) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia
dyscypliny służbowej w podległej jednostce lub komórce organizacyjnej;
6) stawienie się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działają-
cego środka oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w
czasie służby albo na obszarze kolejowym;
7) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej;

31



8) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzy-
stanie przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę obywatelowi lub
stworzyło zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa po-
wszechnego;
9) utrata dokumentu zawierającego informacje stanowiące tajemnicę państwo-
wą lub służbową.
4. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie zna-
miona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykro-
czenia skarbowego, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od
odpowiedzialności karnej.
5. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne, wypełniającego
jednocześnie znamiona wykroczenia, w przypadku mniejszej wagi lub ukarania
grzywną, przełożony dyscyplinarny może nie wszczynać postępowania dyscy-
plinarnego, a wszczęte umorzyć.
6. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi
przełożony dyscyplinarny może odstąpić od wszczęcia postępowania i przepro-
wadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego udokumentowaną w formie
notatki rozmowę dyscyplinującą.
7. Notatkę, o której mowa w ust. 6, włącza się do akt osobowych na okres roku.

Art. 86.
Przewinienie dyscyplinarne jest zawinione wtedy, gdy funkcjonariusz:
1) ma zamiar jego popełnienia, to jest chce je popełnić albo przewidując moż-
liwość jego popełnienia, na to się godzi;
2) nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezacho-
wania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możli-
wość taką przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć.

Art. 87.
1. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie, jeżeli popełnia przewinienie dyscy-
plinarne sam albo wspólnie lub w porozumieniu z inną osobą, a także w przy-
padku, gdy kieruje popełnieniem przez innego funkcjonariusza przewinienia
dyscyplinarnego.
2. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie także w przypadku, gdy nakłania in-
nego funkcjonariusza do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego albo ułatwia
jego popełnienie.
3. Każdy z funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1 i 2, odpowiada w granicach
swojej winy, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób.

Art. 88.
1. Przełożonym dyscyplinarnym jest przełożony, o którym mowa w art. 26 ust. 1.
Taką samą władzę dyscyplinarną posiada funkcjonariusz, któremu powierzono
pełnienie obowiązków na stanowisku służbowym, o którym mowa w art. 26 ust.
1.

32



2. W przypadku przeniesienia funkcjonariusza do pełnienia służby w innej jednost-
ce organizacyjnej SK i związanej z tym zmiany właściwości przełożonego dys-
cyplinarnego, postępowanie dyscyplinarne wszczęte wobec funkcjonariusza
przejmuje i orzeka w pierwszej instancji nowy przełożony dyscyplinarny.
3. Przełożony dyscyplinarny może w formie pisemnej upoważnić swoich zastęp-
ców lub innych funkcjonariuszy z kierowanej przez niego jednostki organiza-
cyjnej SK do załatwiania spraw dyscyplinarnych w jego imieniu w ustalonym
zakresie.
4. Wątpliwości w zakresie ustalenia właściwości przełożonego w sprawach dyscy-
plinarnych rozstrzyga wyższy przełożony dyscyplinarny w drodze postanowie-
nia.
5. Wyższymi przełożonymi dyscyplinarnymi w postępowaniu dyscyplinarnym są:
1) komendant rejonu SK - w stosunku do komendanta posterunku SK;
2) komendant regionu SK – w stosunku do komendanta rejonu SK;
3) Komendant Główny SK - w stosunku do komendanta regionu SK i komen-
danta ośrodka szkolenia.

Art. 89.
Karami dyscyplinarnymi są:
1) nagana;
2) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
3) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;
4) obniżenie stopnia;
5) wydalenie ze służby.

Art. 90.
Kara nagany oznacza wytknięcie ukaranemu przez przełożonego dyscyplinarnego
niewłaściwego postępowania.

Art. 91.
Kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku oznacza wy-
tknięcie ukaranemu niewłaściwego postępowania i uprzedzenie go, że jeżeli ponow-
nie popełni przewinienie dyscyplinarne, może zostać wyznaczony na niższe stanowi-
sko służbowe w trybie dyscyplinarnym lub ukarany surowszą karą dyscyplinarną.

Art. 92.
1. Kara wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oznacza odwołanie lub zwol-
nienie z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i powołanie lub mia-
nowanie na stanowisko służbowe niższe od dotychczas zajmowanego.
2. Przed zatarciem kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe funkcjonariu-
sza nie można powołać lub mianować na wyższe stanowisko służbowe.

33




Art. 93.
1. Kara obniżenia stopnia oznacza obniżenie posiadanego stopnia SK.
2. Karę obniżenia stopnia można wymierzyć tylko obok kary wyznaczenia na niż-
sze stanowisko służbowe lub kary wydalenia ze służby.

Art. 94.
Kara wydalenia ze służby oznacza zwolnienie ze służby w SK.

Art. 95.
1. Za popełnione przewinienie dyscyplinarne można wymierzyć tylko jedną karę
dyscyplinarną.
2. Za popełnienie kilku przewinień dyscyplinarnych można wymierzyć jedną karę
dyscyplinarną, odpowiednio surowszą.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się z zastrzeżeniem art. 93 ust. 2.

Art. 96.
1. Wymierzona kara powinna być współmierna do popełnionego przewinienia dys-
cyplinarnego i stopnia zawinienia, w szczególności powinna uwzględniać oko-
liczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego skutki, w tym następ-
stwa dla służby, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na obwinionym obowiąz-
ków, pobudki działania, zachowanie obwinionego przed popełnieniem przewi-
nienia dyscyplinarnego i po jego popełnieniu oraz dotychczasowy przebieg służ-
by.
2. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności popełnienia
przewinienia dyscyplinarnego:
1) działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie
po użyciu alkoholu lub innego podobnie działającego środka;
2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przez funkcjonariusza przed za-
tarciem wymierzonej mu kary dyscyplinarnej;
3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie
realizacji zadań SK;
4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
3. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności popełnienia
przewinienia dyscyplinarnego:
1) nieumyślność jego popełnienia;
2) podjęcie przez funkcjonariusza starań o zmniejszenie jego skutków;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętno-
ści zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscypli-
narnego.

34